Δεδομένου ότι είμαι αρκετά χρόνια σε αυτόν το χώρο είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους.
Άλλους γνωστούς σε μυθικά επίπεδα, άλλους που μόλις τότε ξεκινούσαν αλλά μετά έκαναν μεγάλες καριέρες, ενώ κάποιοι ξεκίνησαν και δίπλα μου. Κάποιους βέβαια τους πήρε ο άνεμος και χάθηκαν…
Λογικό είναι κατά καιρούς να με ρωτάνε πολλοί, ιδιωτικώς ή δημοσίως, να τους πω πως ήταν η από κοντά γνωριμία μας ή και συναναστροφή μας. Μια από αυτές για την οποία τα τελευταία χρόνια με ρωτούν, είναι η Ελένη Μενεγάκη.
Την οποία γνώρισα και συναναστράφηκα για 10 μήνες πριν 29 χρόνια αλλά έτυχε να είναι το ξεκίνημά της.
Συνήθως αρνούμαι, όχι γιατί δε θέλω να μιλήσω για την Ελένη αλλά γιατί δε με εμπνέουν αυτοί που με ρωτάνε. Μια όμως που η Ελένη Μενεγάκη έκανε προσφάτως μια θεαματική – προσωρινή πιστεύω – αποχώρηση μια θεαματική – προσωρινή πιστεύω – αποχώρηση τουλάχιστον ας τα γράψω εδώ, να τα διαβάσουν αυτοί που με ρωτάνε συνήθως μιας και ενδιαφέρονται…
Πριν 29 χρόνια λοιπόν, το MEGA Channel νεότατο τότε αποφάσισε να κάνει μια πρωινή εκπομπή, την πρώτη που θα έφτιαχνε και η οποία θα μεταδιδόταν 10:00 έως 12:00 το πρωί και βασικά θα είχε βίντεο κλιπ και κάποιες κουβέντες για το πρόγραμμα και τις ταινίες της ημέρας.
Ο Τζώνη Καλημέρης και η Ίρις Ζαχμανίδη είχαν την ιδέα να την αναθέσουν σε μένα αλλά έβαλαν και δίπλα μου δύο ωραία παιδιά, τη νεαρή ηθοποιό τότε Δήμητρα Παπαδήμα και το Νίκο Διαμανταρίδη ο οποίος ήταν Φυσικός και βασικά είχε έρθει στο MEGA για να λέει τον καιρό αλλά ήταν και είναι ένας καλότατος και ευγενικός άνθρωπος, ένας κύριος στην κυριολεξία, χωρίς ανταγωνισμούς κ.λπ., τόσο κουλ όσο ίσως κανείς άλλος άνθρωπος από όσους έχω γνωρίσει στη ζωή μου, που γουστάριζε πολύ να κάνει τηλεόραση, όπως άλλωστε και να παίζει και τένις…
Επειδή όμως εγώ είμαι δημοσιογράφος πρότεινα να έχουμε και μια ή δύο συνεντεύξεις την ημέρα που θα τις έκανα εγώ.
Φυσικά όλα αυτά δεν είχαν καμία σχέση με τα πρωινά όπως εξελίχθηκαν μετά και ανάμεσα σε αυτούς που μου έδωσαν συνέντευξη σε εκείνη την εκπομπή αλλά δυστυχώς σβήστηκαν τα αρχεία, ήταν η Μελίνα Μερκούρη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Γιώργος Ζαμπέτας στην τελευταία του συνέντευξη, ο Γιώργος Λαζάνης, η Δέσποινα Διαμαντίδου, ο Νταλάρας, ο Πάριος, η Μαίρη Λίντα, η Μάρθα Καραγιάννη, η Ζωή Λάσκαρη, η Αλέκα Κανελλίδου και πολλοί άλλοι του ιδίου επιπέδου και μάλιστα ποδαρικό στην εκπομπή είχε κάνει η λατρεμένη μου Χάρις Αλεξίου η οποία αν και είχε πρόβες τότε με το Μάγουρο Μπολονίνι και τον Κώστα Χατζή για το ΡΕΞ κάθισε 6 ώρες να δοκιμάσουμε τα φώτα επάνω της. Κάτι που θα τις χρωστάω για πάντα…
Η εκπομπή ήταν μαγνητοσκοπημένη, γυριζόταν στο στούντιο της Παιανίας της Νίνου Ελματζόγλου, λεγόταν «Κοκτέιλ» και η Έλενα Κατραβά με τη Μαρία Σαγανά, ήταν δύο πολύτιμα στηρίγματα της εκπομπής. Τα κείμενα τα έγραφα εγώ.
Στο μήνα επάνω όμως που παιζόταν η εκπομπή, η Δήμητρα Παπαδήμα ζήτησε να αποσυρθεί και ψάξαμε να βρούμε εσπευσμένα μια αντικαταστάτρια.
Φυσικά ψάξαμε να βρούμε κάποια που να μην είναι ηθοποιός, να είναι όμορφη και ας μην ήταν ακριβώς …η Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Η πανέξυπνη Κατραβά έφερε και γω δεν ξέρω πόσα μοντέλα και ήμουν εκεί όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μια από τις υποψήφιες κοπέλες που πραγματικά με εντυπωσίασε με την ομορφιά και την προσωπική της λάμψη. Συστήθηκε, λεγόταν Ελένη Μενεγάκη και ήταν όμορφη και σέξυ, χωρίς να ήταν χυδαία. Αντιθέτως μέσα από την ανοιχτόκαρδη διάθεση που έδειχνε, έδειχνε πως καταβάθος είχε μια μικρή συστολή και λίγη ντροπαλοσύνη. Θυμάμαι που γύρισα και είπα στην Κατραβά «ας της κάνουμε ένα δοκιμαστικό γιατί αν τη θέλει ο φακός, είναι αυτό που ζητάμε» και εκείνη μου απάντησε «όσο για αυτό μην ανησυχείς έχει παίξει σε 3 βίντεο κλιπ με επιτυχία».
Τη ρώτησα «ποιοι τραγουδούσαν στα βίντεο κλιπ» και η Έλενα μου είπε ένα όνομα που εκείνη την εποχή αλλά και τώρα τον θεωρούσα βασιλιά σε ένα είδος τραγουδιού και διασκέδασης που το θεωρούσα και το θεωρώ ιδιαίτερα απωθητικό. Παρόλα αυτά είπα στην Έλενα γελώντας «ε δεν πειράζει, ο καθένας έχει δικαίωμα σε κανα δυό λάθη στη ζωή του και γελάσαμε…»
Έτσι η Ελένη Μενεγάκη ήρθε στο «Κοκτέιλ» για τους επόμενους 8 μήνες περίπου. Και ήταν σε μια πραγματική αποκάλυψη.
Στην αρχή φάνηκε ότι ήταν ιδιαίτερα έξυπνη χωρίς να κάνει την έξυπνη και άψογη επαγγελματίας που σεβόταν και την ιεραρχία και αυτά που της έλεγα να κάνει. Ήταν μισή ώρα πριν το όρντινο πρωί πρωί στο γύρισμα, ήταν πάντα διαβασμένη και ήταν ήρεμη και ορεξάτη όσες ώρες και αν κρατούσε το γύρισμα – που πολλές φορές κρατούσε πάρα πολλές ώρες από το πρωί ως το βράδυ.
Ακόμα και όταν θύμωνα με κάτι πραγματικά εκρηκτικούς θυμούς, η Ελένη είχε τον τρόπο να με ηρεμεί με τον πιο διακριτικό και ευγενικό τρόπο.
Συγχρόνως δεν ήταν αμόρφωτη, εννοώ πως και τα ελληνικά της ήταν θαυμάσια, πράγμα που με έκανε στα κατοπινά χρόνια να γελάω πονηρά όταν διάβαζα διάφορους να την κοροϊδεύουν για τους σολοικισμούς της και τα γλωσσικά της παραπτώματα, γιατί ήμουν σίγουρος ότι η Ελένη τα έκανε επίτηδες μια και είναι δύσκολο να μιλάει κανονικά ελληνικά στα 19 και στα 30 να λέει «μπούρδες».
Έτσι σύντομα, την άφησα να κάθεται και σε κάποιες συνεντεύξεις όπου και κει μου έκανε εντύπωση η φοβερή διακριτικότητά της μιας και δεν πεταγόταν παρά μόνο όταν τις έδινα το λόγο και όταν έκανε ερώτηση στον καλεσμένο, ήταν η σωστή ερώτηση ενός απλού, κανονικού ανθρώπου προς κάποιο επώνυμο – ο Γιάννης Πάριος βέβαια θυμάμαι πως σταμάτησε την συνέντευξη και τις είπε «τι ωραίο κορίτσι που είστε» και εκείνη το κράτησε σε πολύ αξιοπρεπές επίπεδο…
Συγχρόνως η Ελένη ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους όλα αυτά τα χρόνια που όταν της έδινα κάποια φιλική συμβουλή, πάνω στο πως πχ να κουνάει τα χέρια της στο φακό, σχετικά με τα μαλλιά της, ή με το τρόπο που θα χειριζόταν το σώμα της και την ομιλία της, ποτέ μα ποτέ δε μου είπε τη φράση που λένε η περισσότεροι «Ναι το ξέρω» αλλά την επόμενη στιγμή, όχι απλώς έκανε αυτό που της είχα πει αλλά το είχε προσαρμόσει ήδη πάνω της και το έκανε απόλυτα δικό της, σα να το κουβαλούσε πάντα…
Είχε απίστευτη αγωγή, ήτανε γλυκιά, ευγενική και είχε και μια βαθιά αξιοπρέπεια που την κρατούσε σε επίπεδα τέτοια, έτσι που να είναι μεν φιλική και αγαπητή σε όλους χωρίς να φαίνεται σνομπ, αλλά και χωρίς να επιτρέπει σε κάποιον να ξεπεράσει τα όρια.
Όσες φορές έτυχε δε, να μιλήσουμε οι δυο μας για τα όνειρά της για το μέλλον ήταν πάντα να δουλέψει, να μαζέψει αρκετά χρήματα από τη δουλειά της, να είναι οικονομικά αυτάρκης, να παντρευτεί και να κάνει πολλά παιδιά.
Ποτέ δε μου είπε για όνειρα του στυλ, να γίνω σταρ, να με λατρεύουνε να δίνω αυτόγραφα, να γίνομαι εξώφυλλο όπως ανάλογα κορίτσια. Και παρακολουθώντας την όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα, χαιρόμουν πάντα και χαίρομαι, που όλα αυτά που μου έλεγε τα έκανε πράξη χωρίς να παρεκκλίνει καθόλου. Και που όλη αυτή τη διασημότητα τη χρησιμοποίησε προς όφελος της Ελένης Μενεγάκη και όχι του ειδώλου της…
Θα μου πείτε, αγιογραφία γράφεις; Δεν έχεις να πεις τίποτα κακό; Κανένα κουτσομπολιό; Κάτι πιο πικάντικο; Φοβάμαι πως γράφω απλώς την αλήθεια γιατί δεν έχω τίποτα κακό να θυμηθώ από αυτήν…
Στα κατοπινά χρόνια τη συνάντησα 3-4 φορές τυχαία, μια φορά είχα πάει στην εκδήλωση για αυτήν από τον Αντέννα, μια φορά πήγα στα βαφτίσια ενός από τα παιδιά της και άλλη μια φορά ήμουν καλεσμένος στην εκπομπή της για ένα βιβλίο που είχα γράψει. Δε γίναμε φίλοι, δεν προχώρησε οποιαδήποτε φιλία ή επαγγελματική σχέση, αλλά την παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον και ακόμα όταν μια δυο φορές δε συμφωνούσα με κάποια πράγματα, ήξερα την αληθινή Ελένη και χαμογελούσα. Και χαίρομαι βέβαια που η προσωρινή ή οριστική, ποιος ξέρει, αποχώρησή της ήταν και αυτή μοναδική όπως η ίδια.
Γιατί η Ελένη Μενεγάκη τελικά κατάφερε να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά της όσο ήθελε και όσο της άξιζε.
Και όλο αυτό ήταν αποκλειστικά δικό της επίτευγμα…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
