Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για τη σειρά του ANT1, Άγριες Μέλισσες, καθώς είδε την avant premiere και σήμερα ξεκινάει ο 3ος κύκλος.
Οι Άγριες Μέλισσες είναι οι Άγριες Μέλισσες. Μια σειρά που τα δυο τελευταία χρόνια έχει στην κυριολεξία χαλάσει κόσμο και όχι άδικα βέβαια. Τα έχουμε ξαναπεί, έχω ξαναγράψει για αυτήν και σε μια τηλεοπτική σειρά σχεδόν καθημερινή δεν κάθεσαι να γράψεις κριτική ή και απλώς μια γνώμη εκτός αν υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό…
Στην περίπτωση των Άγριων Μελισσών βεβαίως και υπάρχει λόγος να ξανά αναφερθείς κριτικά. Είχε πολύ συζητηθεί πέρσι αν θα συνεχιζόταν και με τα πολλά ανακοινώθηκε ότι θα συνεχιστεί ως τις γιορτές των Χριστουγέννων. Και συνεχίζεται λοιπόν από απόψε. Και με το καλό μπαίνουν όχι απλώς στο 1967 αλλά στην 21η Απριλίου του 1967…
Άγριες Μέλισσες: Ξεκινά ο 3ος κύκλος – Μίνι Κριτική
Το πρώτο επεισόδιο το οποίο προδιαγράφει το τι θα δούμε στον Γ’ κύκλο διαθέτει όλη την εξαιρετική βιρτουοζιτέ που χαρακτηρίζει τη σειρά και όσον αφορά στη σκηνοθεσία αλλά και όσον αφορά στο σενάριο που είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα. Είναι εξαιρετική διάπλαση των χαρακτήρων στο σενάριο αλλά και ο τρόπος που ο σκηνοθέτης καθοδηγεί τους ηθοποιούς και δίνει μια κοινή γραμμή ερμηνείας όπως επίσης και το σπουδαίο καστ με τον κάθε ηθοποιό να παίζει ή μάλλον ο κάθε ηθοποιός να έχει διαλεχτεί σωστά για το ρόλο που θα παίξει…
Και η ίδια βέβαια εξαιρετική παραγωγή με την ακρίβεια της εποχής. Το έχω ξαναγράψει πως έχω δε επεισόδια προσέχοντας όχι τόσο την υπόθεση επίτηδες, όσο να βρω ένα λάθος στην αναπαράσταση της εποχής, να βρω ένα λάθος στα σκηνικά και τα κοστούμια, ακόμα και στα αυτοκίνητα. Και δεν έχω βρει κανένα. Πολύ δύσκολο αφενός για καθημερινή σειρά και ακόμα πιο δύσκολο για κάτι που είναι τόσο κοντά στην εποχή μας. Και αυτό που λέω το καταλαβαίνουν αυτοί που ξέρουν…
Αυτό όμως για το οποίο γράφω αυτό το κομμάτι για το 1ο επεισόδιο του Γ’ κύκλου είναι βασικά για να μιλήσω για το πως όλοι αυτοί ήρωες και όλες αυτές οι ιστορίες «ανοίγουν την πόρτα» και από την δημοκρατία έστω και μέσα στη βασιλεία της Ελλάδας της 20ης Απριλίου περνάνε το ξημέρωμα της 21ης Απριλίου στην δικτατορία…
Το σενάριο και οι ήρωες
Λοιπόν πρέπει να πρώτα πρώτα να πω για τη γνώση που σίγουρα δεν έχουν από πρώτο χέρι, αλλά την απέκτησαν μελετώντας γιατί είναι νέοι άνθρωποι οι σεναριογράφοι. Για το τι έγινε και πως έγινε εκείνη τη μοιραία βραδιά που ακόμα ως κράτος πληρώνουμε. Το ίδιο ισχύει για το πως δέχτηκαν αυτό το γεγονός οι διάφορες κατηγορίες Ελλήνων, δεξιοί, αριστεροί, συντηρητικοί κλπ. Όλο αυτό λοιπόν αφού πρώτα προφανώς το μελέτησαν καλά δεν το πέρασαν απλώς σεναριακά μέσα από τους ήρωες. Αλλά σοφά ποιώντας το έστησαν σαν σκηνικό και ενέταξαν σε αυτό τους ήρωες.
Κράτησαν μεν την πλοκή αλλά ως καλοί σεναριογράφοι κατάλαβαν πως δεν θα μπορούσαν οι ήρωες σε αυτήν την ιστορία να συνεχίσουν να είναι οι ίδιοι αυτοί και οι πράξεις τους σε τέτοια πολιτική αλλαγή της χώρας για αυτό και έκαναν την πολιτική και κοινωνική αλλαγή βασικό σκηνικό στο οποίο υποχρεούνται πια να μάθουν να φέρονται και να κινούνται οι ήρωες τους…
Ένα μάθημα ιστορίας στη νέα γενιά μέσα από μια σειρά
Πέρα από τον εξαιρετικό «σεναριακό» τρόπο που το κάνουν αυτό αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο όλοι οι συντελεστές. Αλλά κυρίως οι σεναριογράφοι και ο σκηνοθέτης για το βαθιά φιλελεύθερο και ανοιχτόμυαλο τρόπο και – γιατί όχι;- δημοκρατικό και χωρίς πονηριές τρόπο που αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση. Σε μια εποχή που κακά τα ψέματα η πολιτική «μαυρίλα» διεθνώς κερδίζει έδαφος και μέχρι πρότινος ήταν και στην ελληνική βουλή σειρές σαν αυτήν με τόσο μεγάλη επιδραστική δύναμη ειδικά σε νέους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι έγινε τότε κάνουν πάρα πολύ καλό.
Γιατί αντίθετα από “Τα Καλύτερα μας χρόνια” που κάνανε πέρσι το ίδιο και μπράβο τους, εδώ δεν μιλάμε για κωμωδία αλλά για δράμα και μάλιστα δράμα που εξελίσσεται στην ελληνική επαρχία. Άρα το όποιο «μήνυμα» βγαίνει πιο έντονα για αυτό και προσφέρεται κανονικά σαν μάθημα ιστορίας στη νέα γενιά…
Είναι πάντα οι Άγριες Μέλισσες που καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί έχουν αυτό το φανατισμένο κοινό. Αλλά ήθελα να γράψω ακριβώς τι αλλάζει τόσο δραστικά σε αυτόν τον κύκλο που να χρειάζεται μια κριτική προσέγγιση. Και σε αυτό που είδα και κατάλαβα ισχύει απολύτως η περίφημη φράση «Για να μείνουν τα πράγματα ίδια πρέπει να αλλάζουν συνεχώς»…
Να πω και δυο λέξεις ξεχωριστά για τον Αιμίλιο Χειλάκη, αν και όλοι οι ηθοποιοί ένας προς έναν είναι εξαιρετικοί. Ο Χειλάκης, όμως, φτιάχνει το πρόσωπο του και το ρόλο του μια τέτοια μάσκα ψυχασθενούς θριαμβευτή που ξεκινά από τη λάμψη των ματιών του και απλώνεται σε όλο το πρόσωπο που είναι εντυπωσιακός.
Δείτε επίσης:
- Άγριες Μέλισσες: Τι είδαμε στην avant πρεμιέρα της σειράς
- Άγριες Μέλισσες: Όλες οι αλλαγές στους χαρακτήρες του γ’ κύκλου
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
