23.9 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Άγριες Μέλισσες: Από την αρχαία τραγωδία έως το ελληνικό σινεμά

Οι Άγριες Μέλισσες, μια σειρά που έχουν καθηλώσει το κοινό, εμπλουτισμένη με στοιχεία από το ελληνικό σινεμά ως την αρχαία τραγωδία.

Πείτε μου, αλήθεια. Εσείς, έχετε καταλάβει γιατί αρέσουν, γιατί μας αρέσουν οι «Άγριες Μέλισσες» (του Ant1);

Σε μια χώρα που έχει μακρά (σχεδόν όση και η ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης) παράδοση στις τηλεοπτικές σειρές, τι είναι εκείνο που τις κάνει τόσο επιτυχημένες, επιδραστικές και, εν τέλει, αγαπημένες;

Να το πάρει το ποτάμι, λοιπόν. Συμφωνούμε δεν συμφωνούμε. Όμως, κοιτάξτε το καλύτερα. Πιο βαθιά.

Εν αρχή ήν το… «Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας». Πέρα και πάνω από εθνικισμούς για το λαμπρό αρχαίο ελληνικό παρελθόν, η αρχαία τραγωδία έχει γραφτεί στα κύτταρά μας. Και τα έπη, όπως τα ομηρικά, επίσης.

Η διαρκής τριβή με το λόγο των αρχαίων τραγικών, έστω και εκσυγχρονισμένο, στην Επίδαυρο και αλλού συνεχίζει να ξυπνάει εκείνο το αρχαίο «κύτταρό» μας. Τα γεγραμμένα στο DNA μας.

Άγριες Μέλισσες ως αρχαία τραγωδία

Και οι «Άγριες μέλισσες» εκεί έχουν τη βάση τους (θα μου επιτρέψετε). Στην αρχαία τραγωδία. Κάθε πράξη, κάθε διάλογος έχει στοιχεία από την «κουζίνα» του λόγου των αρχαίων τραγικών. Κάτι από Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη. Εν σχήματι, έστω. Και εν προθέσει.

Δεν υπάρχουν απλά «ναι» και «όχι» σε αυτή τη σειρά. Υπάρχουν δομημένες φράσεις που δεν απαντούν μονολεκτικά, αλλά συνθέτουν ένα μικρό δράμα σε κάθε σκηνή.

Οι ήρωες λένε. Δεν πράττουν απλώς. Εξηγούν και εξηγούνται. Κι έτσι προσεγγίζουν το κοινό. Πρώτος, ο Λόγος.

Άγριες Μέλισσες αρχαία τραγωδία ελληνικό σινεμά

Έπειτα, όλοι οι μηχανισμοί και οι κώδικες της αρχαίας τραγωδίας είναι παρόντες. Ο Από μηχανής θεός. Η ύβρις (βάση της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων). Η Κάθαρσις (αναπότρεπτη κατάληξη της αρχαίας τραγωδίας). Η Νέμεσις. Η προοκοινομία.

Η αποκάλυψη προς το κοινό ενός μυστικού, που οι ήρωες, το καστ, ακόμη δεν γνωρίζει. Και το κοινό, γνωρίζοντάς το, περιμένει την Κάθαρσι ή τη Νέμεσι που «πέφτει» στα κεφάλια των ηρώων.

Και τις Ερινύες (οι τύψεις). Εκεί, ακόμη και η ειρωνεία, με την έννοια την τραγική.

Δεν ήταν τυχαία η σκηνή που ο ήρωας που ενσαρκώνει ο εξαιρετικός Παύλος Ορκόπουλος αποκαλύπτει στον ήρωα που υποδύθηκε ο Γιάννης Στάνκογλου ότι στον Εμφύλιο τού σκότωσε το γιο και ήρθε η ώρα για τη Νέμεσι. Του αφήνει δε το περίστροφο, για να αυτοπυροβοληθεί και να βάλει τέλος. Η Κάθαρσις.

Εκεί και η Άτις, το θόλωμα που έστελναν οι θεοί σε κείνον που τολμούσε την ύβρι. Και ερχόταν στη συνέχεια η Νέμεσις, η οργή των θεών και η ώρα της εκδίκησης και της τιμωρίας. Και, εν τέλει, η Τίσις, η καταστροφή και συντριβή του υβριστή.

Ύβρις – Νέμεσις – Κάθαρσις

Εκεί και η αυτοδικία. Που μπορεί να είναι είτε ύβρις, είτε κάθαρσις. Η Λενιώ – Μαρία Κίτσου, μαζί με τις αδελφές της, σκοτώνει τον βάναυσο σύζυγό της. Και με αρχαία τραγική ειρωνεία αναλαμβάνει την ευθύνη της ύβρεως και της δολοφονίας. Και τιμωρείται με φυλάκιση στον κόσμο των ανθρώπων. Των θνητών.

Και μια και έφερα ως παράδειγμα τον Εμφύλιο, σκεφθείτε κάτι ακόμη: σε μία τόσο δημοφιλή σειρά, πόσο επιδραστικός μπορεί να είναι ο χειρισμός ενός τέτοιου ζητήματος, που ακόμη διχάζει την Ελλάδα.

Δεν έχουν, φευ, σβήσει ακόμη μνήμες από κουκουλοφόρους, προδότες, εκτελέσεις (ούτε στο Διαφάνι). Τα δύο μέτωπα είναι ακόμη… ανοιχτά και οι πληγές χαίνουν. Σκεφθείτε, λοιπόν, αν κάποιος μπορούσε, με ένα τέτοιο δημοφιλές μέσον, να τις απαλύνει…

Και πάμε στο δεύτερο συστατικό. Επίσης εγγεγραμμένο πλέον στο DNA γενιών και γενιών στη σύγχρονη και κυρίως στην μεταπολιτευτική Ελλάδα: Το παλιό, καλό, ελληνικό σινεμά.

Το δραματικό ελληνικό σινεμά διαφαίνεται, αχνά έστω, αλλά δυναμικά, ως πρότυπο πίσω από τη σεναριακή εξέλιξη στις «Άγριες μέλισσες».

Τα πρότυπα, τα στερεότυπα, οι πράξεις, η δική τους Νέμεσις, η δική τους ύβρις, η δική τους Κάθαρσις. Όλα βρίσκονται εκεί. Καθώς και το δραματικό ελληνικό σινεμά στη δομή και στους κώΑΝΤ1δικες των αρχαίων τραγικών βασίστηκε, κατά κόρον.ΑΝΤ1

Άγριες Μέλισσες αρχαία τραγωδία

Στοιχεία από το ελληνικό σινεμά

Είναι εκεί όλα τα «σκληρά» δράματα της θεωρούμενης ως «χρυσής» δεκαετίας του ’60 και μετέπειτα. Που τα βλέπουμε και τα ξαναβλέπουμε, γενιές και γενιές, στις μικρές οθόνες μας. Εγγεγραμμένα – το είπαμε – πλέον στο ελληνικό DNA και αυτά.

Είναι η «Στεφανία στο αναμορφωτήριο» (στη φυλακή του εκδικητικού διευθυντή Βασίλη Μπισμπίκη). Είναι τα «Κόκκινα φανάρια» (στην πίστα… Τρούμπα, στις «Άγριες Μέλισσες»).

Είναι η «Λεωφόρος του μίσους» με τα απρόσμενα που δημιουργεί η ανθρώπινη εκδίκηση και το ανθρώπινο πάθος. Είναι τα δράματα του Νίκου Ξανθόπουλου, του «παιδιού του λαού». Της Μάρθας Βούρτση. Της αξέχαστης Ζωής Λάσκαρη.

Ωσονούπω, όταν θα μπει και ο τεντιμπόης (Γιάννης Βασιλώττος) στη σειρά και στο Διαφάνι, είναι και ο «Νόμος 4000» του μεγάλου Γιάννη Δαλιανίδη.

Είναι και τα δράματα του Νίκου Φώσκολου. Άλλωστε υπάρχει και κάτι από την εμβληματική τηλεοπτική «Λάμψη» στις «Μέλισσες». Ακόμη και στο λόγο. Ο οποίος έχει – το είπαμε – πάντα κάτι και από την αρχαία τραγωδία.

Δεν είναι απλός λόγος. Είναι «μεγάλος». Εμπλουτισμένος. Δραματικός. Ακόμη και στομφώδης. Αυτό που έκανε η μεγάλη τέχνη του ευρωπαϊκού θεάτρου των αρχών του 20ού αιώνα. Και λίγο πιο πριν, λίγο μετά. Στο στόμα απλών ανθρώπων έβαλε λόγο «μεγαλύτερο» από το status των ηρώων. Εξ ου και μεγαλύνθηκαν…

Και κάτι ακόμη, τρίτο. Το τραγούδι. Παραδοσιακό ή μη. Που βγαίνει από τα σωθικά της σειράς, της δράσης και των ηρώων της. Όπως τραγουδάει ο Έλληνας από τα γεννοφάσκια του. Στο DNA και αυτό.

Άγριες Μέλισσες αρχαία τραγωδία και ελληνικό σινεμά

Οι Άγριες Μέλισσες μας δείχνουν το DNA μας

Κάτι που όπως φαίνεται θα αυξάνεται και θα πληθύνεται στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά του Ant1. Το δείχνουν οι οιωνοί και οι επιλογές του κάστινγκ. Και πολύ σωστά, θα πω.

Πόσα περισσότερα εκτός από αυτά που είναι γραμμένα στο DNA μας θέλετε, για να καταλάβετε, εν τέλει, γιατί μας αρέσουν, μας συγκινούν, μας «τραβάνε» τόσο πολύ οι «Άγριες μέλισσες»;

Πόσω μάλλον σε μια εποχή που το δράμα, με κάθε μορφή, είναι σε πρώτο πλάνο στην ζωή μας. Και η Κάθαρσις, ζητούμενο.

Δεν ξέρω για σας. Όμως εγώ θα ήθελα να γνωρίσω, να πιούμε έναν καφέ και να συζητήσουμε, με αυτούς τους ανθρώπους που γράφουν το σενάριο. Τους διαλόγους. Που χτενίζουν τον λόγο σε αυτή την καθημερινή τηλεοπτική σειρά, η οποία τόσο έχει αγαπηθεί.

Διότι εκείνοι κάτι ξέρουν – και το ξέρουν καλά. Πολύ σημαντικό, πολύ αρχέγονο, για μας. Για μας, τους Έλληνες.

Διαβάστε όλα μας τας άρθρα για τις Άγριες Μέλισσες.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
Από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, βρέθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να σπουδάζει Κτηνιατρική! Ενώ, στο μεταξύ, ξεκίνησε μια δημοσιογραφική πορεία, που κρατάει τέσσερις δεκαετίες, από την ιστορική «Ακρόπολη», με το… νυφικό της Νταϊάνας, στο διεθνές τμήμα της εφημερίδας (λόγω γλωσσών). Νοέμβριο του 1981 ξεκίνησε να εργάζεται στο Γραφείο Βορείου Ελλάδος των εφημερίδων «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ». Συνεργάστηκε με τον «Ταχυδρόμο» και το «Marie Claire», σε μεγάλες συνεντεύξεις και με το Ραδιόφωνο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης «Ράδιο 105». Αλλά και ως ανταποκριτής της Σουηδικής Ραδιοφωνίας και σε ρεπορτάζ με το «60 Minutes» του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS. Συμμετείχε στην πρώτη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Δίφωνο», με τον «Ιστό» και πέρασε από την ΕΣΗΕΜΘ στην ΕΣΗΕΑ. Όταν, στην Αθήνα πλέον από το 1991, πέρασε στην αρχισυνταξία του Πολιτιστικού Τμήματος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», πρώτα υπό τη διεύθυνση του αείμνηστου Λέοντα Β.Καραπαναγιώτη. Εξέδωσε τα βιβλία «Αληθινά παραμύθια», «Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές» και τη συλλογή διηγημάτων «Καπετάν Άγρα και Παραμυθίας γωνία». Συνεργάστηκε με τους ραδιοσταθμούς Innersound, Mood Radio και πλέον με το LaVitaRadio και με τον ιστότοπο Protagon.gr και από τον Ιούνιο του 2020 με το πολιτιστικό youfly.com.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ