Κάποτε θυμάμαι ο Βαγγέλης Σειληνός, αυτός ο σπουδαίος χορευτής και χορογράφος και επίσης και ηθοποιός που μας έφυγε τόσο γρήγορα από τη ζωή, μου είχε πει «Το να παίξεις τον Άμλετ δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλει πολλά προσόντα που δεν τα έχει ο καθένας. Δεν είναι όμως καθόλου εύκολο επίσης να παίξεις τον περιπτερά της γειτονιάς σου.
Γράφει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Γιατί ενώ ένας πρίγκηπας της Δανιμαρκίας δεν ξέρει κανείς πώς είναι άρα επιδέχεται και πολλές ερμηνείες, τον περιπτερά στη γωνία τον ξέρουμε όλοι και δεν είναι εύκολο να πείσεις πως είσαι ο απλός λαϊκός άνθρωπος με τον οποίο όλοι συνδιαλεγόμαστε. Άρα κάποιοι κακώς υποτιμούν τους απλούς λαϊκούς τύπους στα απλά λαϊκά έργα. Μάλλον το κάνουν γιατί τους είναι αδύνατο να το παίξουν…»
Η Νίτσα Τσαγανέα πάντως σε πολύ προχωρημένη ηλικία που την είχα γνωρίσει μου είχε πει «Ο ηθοποιός εξελίσσεται παίζοντας σπουδαίους ρόλους» και βέβαια αυτό περίπου το έλεγε και η Μαρίκα Κοτοπούλη «Ο ηθοποιός είναι ο ρόλος του…».
Έλεγα τις προάλλες για το πόσο σπουδαία είναι η Καρυοφυλλιά ή ο Κιμούλης, να πω βέβαια για την ασύλληπτη ηθοποιό που λέγεται Λυδία Φωτοπούλου, να πω για την τραγωδό Λυδία Κονιόρδου, να πω για τον Μπέζο, οπωσδήποτε για τη σπουδαία Ελένη Ράντου, για τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου, την Άννα Παναγιωτοπούλου, το Γιώργο Μιχαλακόπουλου, το Σταμάτη Φασουλή βέβαια και οπωσδήποτε τη θυελλώδη Νένα Μεντή και τόσους άλλους, ας σταματήσω εδώ την παράθεση ονομάτων και ας πω ότι οι σπουδαίοι ηθοποιοί που πάντα έχουμε αν «πάσχουν» σε κάτι από τους παλαιότερους είναι πως δεν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι και σε αριθμό και ίσως και σε σημαντικότητα που να ασχοληθούν μαζί τους…
Όλοι κοιτάνε τον εαυτό τους και δεν καταλαβαίνουν πως μπορεί να φανούν σημαντικοί ακόμα και όταν ασχολούνται για να φαίνεται σημαντικός ένας ταλαντούχος άνθρωπος…
Παλιά υπήρχαν ηθοποιοί που μπορούσαν το ίδιο καλά να παίξουν από επιθεώρηση μέχρι αρχαία τραγωδία ή υπήρχαν άνθρωποι που μπορούσαν να παίξουν ένα πράγμα αλλά το έκαναν πολύ σημαντικό με την ερμηνεία τους.
Η Κατίνα Παξινού είχε πει «αν θέλετε να δείτε μια πραγματικά μεγάλη ηθοποιό στο θέατρο πηγαίνετε να δείτε τη Ρένα Βλαχοπούλου»… Και βέβαια η ανεπανάληπτη Ρένα μόνο επιθεωρήσεις έπαιζε και παρόλο που ο Κούρκουλος την παρακαλούσε να παίξει στην Επίδαυρο Αριστοφάνη, εκείνη αρνείτο πεισματικά λέγοντάς του «αυτά είναι για άλλους, όχι για μένα, εγώ είμαι της επιθεώρησης» μόνο που για την επιθεώρηση η Βλαχοπούλου ήταν ότι για την αρχαία τραγωδία η Παξινού.
Μόνο που πολλοί, ειδικά από τους ηθοποιούς της τελευταίας 25ετίας, έχουνε «κολλήσει» τη σκηνοθετίτιδα για την οποία έγραφα χθες και μαθαίνουν όχι να ερμηνεύουν τον κάθε ρόλο αλλά να άγονται και να φέρονται σύμφωνα με τα κέφια του κάθε δήθεν σκηνοθέτη που τους έχει πείσει πως είναι σημαντικός δάσκαλος.
Κάπως έτσι βέβαια υπάρχουν ηθοποιοί που δεν ξέρουν καν πως παίζονται συγκεκριμένα θεατρικά είδη και συγκεκριμένα θεατρικά έργα.
Διότι κάποιοι από αυτούς τους «ειδικούς», τους «γνώστες», τους «δασκάλους», τους «σκηνοθέτες», είτε τους «θεατρολόγους» δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα και περιφρονούν μέσα στην άγνοια τους θεατρικά είδη αντί να περιφρονήσουν κακά δείγματα θεατρικών ειδών. Επειδή πολλοί από αυτούς διδάσκουν και σε σχολές, δε μαθαίνουν στη νέα γενιά τι θα πει και πώς παίζεται το μπουλβάρ, το μελό, το κοινωνικό δράμα, το πολιτικό έργο, το μιούζικαλ, ακόμα και η επιθεώρηση…
Κάπως έτσι βέβαια ο καθένας μπορεί να παίξει τον Άμλετ μια και αυτοί που τον ανεβάζουν συνήθως πια αλλά και αυτοί που τον παίζουν έχουν σοβαροφανή αλλά όχι σοβαρή άποψη για αυτόν… και κάπως έτσι κανείς δεν ξέρει να παίξει τον περιπτερά της γειτονιάς, που έλεγε ο Βαγγέλης Σειληνός…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
