Είδαμε την πρεμιέρα της παράστασης “Ξυπόλυτοι στο πάρκο” στο Θέατρο Νέος Ακάδημος και σας παρουσιάζουμε την κριτική μας.
Πρεμιέρα της παράστασης «Ξυπόλυτοι στο πάρκο»
Το Ξυπόλυτοι στο πάρκο είναι μία ρομαντική κωμωδία με ένταση, συγκίνηση, χιούμορ και ροή. Είναι μία παράσταση στην οποία θα γελάσεις, θα συγκινηθείς, ίσως και να κλάψεις. Περνάει όμορφα μηνύματα για τις σχέσεις, είτε είναι ερωτικές είτε είναι οικογενειακές, ενώ περιγράφει άψογα τον ενθουσιασμό μιας νέας αρχής.
Η υπόθεση είναι απλή, αλλά μ’ έναν εξαιρετικά όμορφο και παράδοξο τρόπο ρεαλιστική. Το Ξυπόλυτοι στο πάρκο βασίζεται στο βραβευμένο με Tony θεατρικό έργο του Νηλ Σάιμον, του κυρίαρχου της κωμωδίας. Το θεατρικό έργο έχει μεταφερθεί επίσης με μεγάλη επιτυχία και στη μεγάλη οθόνη με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ και Τζέιν Φόντα το 1967.
Η πλοκή επικεντρώνεται σε ένα νιόπαντρο ζευγάρι το οποίο διαπιστώνει ότι το σπίτι των ονείρων τους είναι μία τρύπα, που μπάζει νερά, δεν έχει θέρμανση, ενώ ο ένοικος της πάνω σοφίτας πρέπει να περάσει από το διαμέρισμά τους για να μπει στο δικό του. Η HAPPY PRODUCTIONS παρουσιάζει, λοιπόν, στο Νέο Ακάδημο σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ, την πιο διάσημη και ανατρεπτική ρομαντική κωμωδία όλων των εποχών.
Πρωταγωνιστούν οι μοναδικοί Αργύρης Αγγέλου, Βασιλική Τρουφάκου, Άρης Λεμπεσόπουλος, Ελένη Κρίτα και Jerome Kaluta.
Κριτική για την πρεμιέρα του «Ξυπόλυτοι στο πάρκο»
Εν ολίγοις, όλες οι ερμηνείες ήταν τουλάχιστον συγκλονιστικές και πέρα για πέρα αληθινές. Ο καθένας μεμονωμένα ξεχώρισε και – θα λέγαμε – ότι κανείς δεν «έκλεψε την παράσταση» ή δεν καπέλωσε τους υπόλοιπους. Οι ηθοποιοί είχαν τρομερή χημεία μεταξύ τους και κυρίως οι δύο πρωταγωνιστές. Η χημεία που πήγαζε ανάμεσα στον Αργύρη Αγγέλου και την Βασιλική Τρουφάκου ήταν φανερή καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Η ένταση, το πάθος, τα βλέμματα σού έδιναν την εντύπωση πως παρακολουθείς πράγματι ένα αληθινό ζευγάρι.
Παρομοίως, η σχέση μητέρας και κόρης. Η Ελένη Κρίτα εξέφρασε με πολύ αγνό τρόπο την μητρική στοργή προς την Κόρι της. Ακόμα και ένα πολύ απλό χάδι απεικόνιζε την αγάπη και την τρυφερότητα μίας μητέρας.
Από την άλλη, σε αντίθεση με την ήπια προσωπικότητα της μητέρας, εμφανίζεται ο Βίκτωρ Βελάσκο, ο εκκεντρικός και παράξενος γείτονας του ζευγαριού. Ο Άρης Λεμπεσόπουλος υποδύεται άψογα τον ιδιότροπο ήρωα και παρόλο που είναι τόσο υπερδραστήριος δεν ενοχλεί τον θεατή, αλλά αντιθέτως απολαμβάνει την υπερκινητικότητά του.
Τέλος, ο Jerome Kaluta έρχεται να συμπληρώσει το παζλ με το εντυπωσιακό και all-star cast, με το ταλέντο και το χιούμορ του. Οι χαρακτήρες που υποδύεται ο ηθοποιός αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα που λέγατε «Ξυπόλυτοι στο πάρκο».
Οι χαρακτήρες συμπληρώνουν ομοιόμορφα ο ένας τον άλλον και αποδεικνύουν ότι τα ετερώνυμα πράγματι έλκονται. Η έντονη, ενθουσιώδης προσωπικότητα της Κόρι έρχεται σε αντίθεση με τον ήρεμο και πιο σταθερό χαρακτήρα του Πολ, με αποτέλεσμα να έρχονται σε σύγκρουση. Αυτή η σύγκρουση, όμως, οδηγεί στην μεγάλη κορύφωση και κάθαρση του θεατή.
Κριτική για τη σκηνοθεσία, τα κοστούμια και τη μουσική
Η σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ ήταν εξαιρετική. Η παράσταση είχε ροή, ρυθμό και – το βασικό – δεν κούραζε. Το γέλιο έβγαινε αβίαστα χάρη στην άψογη κινησιολογία και την γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων. Ο ενθουσιασμός μετατρέπεται σε αγωνία και αντίστροφα. Ωστόσο, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια η αισιόδοξη νότα εξακολουθεί να υπάρχει στον αέρα.
Τα σκηνικά, τα κοστούμια και η μουσική ενίσχυαν την κωμική, ρομαντική ατμόσφαιρα και προσέδιδαν έναν άλλο χαρακτήρα στην παράσταση. Τα σκηνικά της Άσης Δημητροπούλου σε μετέφεραν αυτομάτως στο κοσμοπολίτικο Μανχάταν και στη νέα – δύσκολη – αρχή του ζευγαριού. Τα χρώματα, τα αντικείμενα, τα έπιπλα ολοκλήρωναν την εικόνα, ενώ ταίριαζαν άψογα με την προσωπικότητα και το στυλ του κάθε χαρακτήρα.
Τα ρούχα της Κόρι, σίγουρα, ήταν αυτά που έκλεψαν την παράσταση. Τα φορέματα με τα έντονα χρώματα ταίριαζαν τέλεια στην έντονη προσωπικότητά της, ενώ τα κλασικά κοστούμια του Πωλ έντυναν εκπληκτικά τον προσγειωμένο χαρακτήρα του. Τα κοστούμια σε μία παράσταση, κατ’ εμέ, είναι πολύ σημαντικά, καθώς είναι εκείνα που σε μεταφέρουν στην εκάστοτε εποχή και πόλη. Τα κοστούμια του Μάριου Καραβασίλη, λοιπόν, σε ταξίδευαν στην Νέα Υόρκη με το τολμηρό και κομψό της στυλ.
Η μουσική ήταν μία ευχάριστη νότα που ενίσχυε το κωμικό στοιχείο, αλλά και τη δέσμευση του κοινού. Οι θεατές μπορούν εύκολα να ταυτιστούν με τους χαρακτήρες, με τη νέα τους αρχή, τους προβληματισμούς τους, τις αμφιβολίες τους. Η μουσική είναι εκεί για να αποφορτίσει και να απογειώσει ταυτόχρονα την ένταση.
Το Θέατρο Νέος Ακάδημος και τα μέτρα προστασίας
Όσον αφορά το θέατρο Νέος Ακάδημος, αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ένας μεγάλος, άνετος χώρος και πλήρως ανακαινισμένος, ενώ προσέδιδε μία οικειότητα. Το θέατρο τήρησε αυστηρά όλα τα Πρωτόκολλα Υγειονομικής Προστασίας, καθώς το κοινό φορούσε υποχρεωτικά μάσκα καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης. Μάλιστα κατά την είσοδο πραγματοποιήθηκε θερμομέτρηση σε όλους. Οι αποστάσεις τηρούνταν κανονικά και δεν υπήρχε συνωστισμός κατά την είσοδο του κοινού στην αίθουσα.
Δείτε επίσης περισσότερα για την παράσταση Ξυπόλυτοι στο πάρκο.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
