Ένας Πολιτισμός έρμαιο των κακών μαθηματικών, αφού τα νέα μέτρα για το θέατρο, εκτός από καταστροφικά, έχουν και… παράλογους «κόφτες».
Με ιδεοληψίες, ακόμη πιο παράλογες. Ένας Πολιτισμός έρμαιο διαρροών.
Πώς το έλεγε εκείνο ο Λάκης Λαζόπουλος στους «Μήτσους» του. «Παράλογοοοο;». «Ορίστε, δεν απαντάει. Άρα λογικό».
Μιλάμε για τα νέα μέτρα και διαρροή ποσοστόσεων (με «κόφτες») στο θέατρο, στις μουσικές σκηνές και σε όλους τους χώρους του Πολιτισμού.
Με άλλα μέτρα και άλλα σταθμά
Άλλο στα αεροπλάνα και τα λεωφορεία, άλλο στα θέατρα. Στα πρώτα η εγγύτητα δεν «κολλάει». Στα δεύτερα, μας λένε οι «ειδικοί», κολλάει.
Διαρροές προς ένα κοινό παγωμένο και μπερδεμένο. Που δεν ξέρει τι να σκεφτεί. Πως να φερθεί και που. Άλλο στις ταβέρνες, άλλο στο μετρό, άλλο στα πλοία, άλλο στα αεροπλάνα. Τόσα μέτρα και τόσα σταθμά, που θες «λυσάρι» για να κινείσαι.
Και, κυρίως, όλα αυτά παράλογα. Στην κατηγορία κινδύνου 3, που είμαστε αυτή τη στιγμή, σε ένα θέατρο ή μουσική σκηνή 200 θέσεων μπορούν να μπουν 60. Σε ένα 400 μπορούν να μπουν 120. Αλλά σε ένα 1.000 θέσεων, με περισσότερο χώρο, μπορούν να μπουν 150. Ένεκα «κόφτη». Πλαφόν.
Με απλά και όχι παράλογα μαθηματικά, σε ένα θέατρο μπορεί να καθίσει ένας κάθε τρεις θέσεις. Το 30%. Διότι, αλλιώς, σου λέει, «κολλάει». Σε ένα αεροπλάνο μπορεί να καθίσει κανονικά ο ένας δίπλα στον άλλο. Εκεί, σου λέει, δεν «κολλάει».
Ποιος το λέει; Μα εκείνοι οι «ειδικοί», οι «επιστήμονες», που έβγαιναν για να μας πουν περισπούδαστα ότι από τη Θεία Κοινωνία δεν «κολλάει». Αλλά μέσα στο θέατρο, λένε τώρα, και με μάσκα, «κολλάει». Πάνω από τα 150 άτομα. Και ας είναι θέατρο… αεροδρόμιο. Των 1.000. Των 1.500 θέσεων.
Υγειονομική πολιτική με διαρροές μέτρων δεν γίνεται
Ούτε, βέβαια, πολιτιστική. Εκτός αν τα διαρρεύσανε τα «μέτρα» για να μετρήσουν αντιδράσεις.
Εκτός αν επικρατούν οι ιδεοληπτικοί στη λήψη αποφάσεων. Με το ίδιο κουτάλι δεν «κολλάει». Με το θέατρο, σε απόσταση, με μάσκα και με όλα τα μέτρα, «κολλάει».
Εκτός αν μία ολόκληρη, υποτίθεται ευνομούμενη, Πολιτεία σύρεται στο άρμα των «επιστημόνων» του παραλόγου. Και των παράλογων μαθηματικών. Και των ιδεοληπτικών. Οι οποίοι, αλήθεια, είναι πλειοψηφία σε τούτη την κοινωνία; Την εκπροσωπούν, έστω;
Ή, απλώς, με την εξουσία της υποτιθέμενης γνωμοδοσίας προμοτάρουν, ανεξέλεγκτοι, τον παραλογισμό και τις ιδεοληπτικές δεισιδαιμονίες; Σε βάρος του λογικού. Του δίκαιου.
Τα μαθηματικά, που δεν έχουν ιδεοληψίες, λένε το απλό για τα μέτρα
Θέλεις 30% των θεατών – ακροατών σε έναν χώρο πολιτισμού. Εντάξει. Στις 300 θέσεις βάζεις 90. Έστω. Στις 600 βάζεις 180. Στις 1.000 βάζεις 300. Και πάλι, έστω.
Δεν βάζεις και «κόφτη». Πάνω από 150 κανείς. Διότι ξεπερνάς τη σφαίρα του λογικού. Ή του δίκαιου. Ή της ισονομίας. Και περνάς στην ιδεοληπτική υπερβολή.
Στο «κόλλημα», πως το λένε. Που το έχεις «κολλήσει» μόνον εσύ. Ο «ειδικός» με την εξουσία της γνωμοδοσίας. Εκ Θεού, άραγε;
Δεν ξέρω, όμως, ποιος κρίνει αυτή την υπερβολή. Ποιος τη ρυθμίζει. Και ποιος, τελικά, την ελέγχει. Υπάρχει κάποιος να ελέγξει τα ανεξέλεγκτα;
Εκτός αν έχει αποφασίσει και ο όποιος κριτής και ελεγκτής να ταχθεί στην πλευρά του παραλόγου. Να τον «κλείσει» τον Πολιτισμό σε τούτη τη χώρα.
Την ώρα που ακόμη και στη σκληρά δοκιμαζόμενη Γαλλία, μόλις χτες έκλεισαν τα μπαρ, αλλά άνοιξαν τα θέατρα με θέσεις θεατών, σε ποσόστωση 50%.
Αλλά εμείς, φαίνεται, είμαστε άλλο. Έχουμε τις ιδεοληψίες κάποιων «ειδικών» να χαϊδέψουμε. Που τους δώσαμε, ανεξέλεγκτα, την εξουσία επί παντός.
Των ίδιων «ειδικών» που δεν ζητούν, ας πούμε, επιτακτικά άλλα δεδομένα σε αεροπλάνα, πλοία, λεωφορεία, μετρό, τραμ. Αλλά που θεωρούν, παράλογα, ότι τα θέατρα και οι μουσικές σκηνές είναι τόποι «κολλήματος».
Όχι οι ταβέρνες, τα εστιατόρια – και μάλιστα δίχως μάσκες. Όχι ο συνωστισμός και ο συγχρωτισμός σωματικών υγρών (στους ναούς). Όχι ο συνωστισμός, εν γένει. Αλλά η άπλα των χώρων του Πολιτισμού.
Όπως τα έλεγαν οι «Μήτσοι»: «Παράλογοοοο;». «Ορίστε, δεν απαντάει. Άρα λογικό». Επικίνδυνα και ύποπτα… λογικό.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
