Πολύ ξεχνιέται τελευταία το θεατρικό μουσείο…
Η δικαιοδοσία της κα. Μενδώνη στα θέατρα και τον Πολιτισμό
Η Υπουργός Πολιτισμού, κυρία Λίνα Μενδώνη, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και όλοι ζητούν από αυτήν αυτό που καλώς ή κακώς δεν είναι δικαιοδοσία της…
Δεν είναι δικαιοδοσία της κυρίας Λίνας Μενδώνη για το πότε θα ανοίξουν τα θέατρα, οι κινηματογράφοι και οι χώροι διασκέδασης και ψυχαγωγίας και τι ποσοστό των θέσεων θα μπορούν να αξιοποιηθούν.
Είναι λογικό πολλοί να νομίζουν ότι εναπόκειται στις αποφάσεις και στην καλή ή κακή θέληση της κυρίας Μενδώνη, αλλά στην ουσία μόνο ο κύριος Χαρδαλιάς αποφασίζει για όλα αυτά. Αυτός μαζί με τους συμβούλους του βέβαια και το Υπουργείο Υγείας. Αυτός θα αποφασίσει και αυτός θα ανακοινώσει.
Βεβαίως, αυτό είναι ένα θέμα που καίει το χώρο του θεάτρου και του σινεμά, τους καλλιτέχνες γενικά, αλλά και τους ανθρώπους γύρω από τους καλλιτέχνες. Υπάρχουν όμως και άλλα θέματα τα οποία επειδή δεν καίνε αυτή τη στιγμή δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν αρκετά χρόνια ενώ θα έπρεπε να έχουν λυθεί, αλλά βλέπετε κάθε Υπουργός Πολιτισμού πέταγε το μπαλάκι στον επόμενο και ντροπή τους…
Το Θεατρικό μουσείο
Έδωσε λοιπόν μια συνέντευξη η κυρία Μενδώνη σε ένα site, μιλάει για όλα ή σχεδόν για όλα ή για αρκετά τέλος πάντων αλλά δε μιλάει για το τι μέλλει γενέσθαι για το Θεατρικό Μουσείο. Ένα από τα πιο σημαντικά στο είδος του σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι το μόνο μουσείο σε μια χώρα με πολλά μουσεία, το οποίο έχει βαθύ και ουσιαστικό πρόβλημα.
Δεν είναι τόσα πολλά τα προβλήματα. Μια απόφαση είναι. Κάποια χρήματα, για να μην τρέχει κάθε τόσο ο πρόεδρός του Κώστας Γεωργουσόπουλος στα δικαστήρια με απειλή να του πάρουν το σπίτι και να πάει φυλακή, κάποιες αποφάσεις για το που θα εγκατασταθεί ο εκθεσιακός χώρος και οι αποθήκες και κάποιες αποφάσεις για το που θα εγκατασταθεί η μοναδική του βιβλιοθήκη…
Δεν είναι τόσα πολλά, ούτε τόσο δύσκολες οι αποφάσεις για αυτό το θέμα, αλλά φοβάμαι πως δεν είναι αρκετά ηχηρό για να προκαλέσει διθυράμβους αν λυθεί ή φωνές διαμαρτυρίας στην αντίθετη περίπτωση.
Αλλά το θεατρικό μουσείο θα έπρεπε να προηγείται από κάθε άποψη και όχι να ξεχνιέται. Γιατί είναι μια συγκλονιστική κιβωτός μνήμης με πολύ σπάνιο υλικό, γιατί υπάρχουν από σχολείο μέχρι ξένοι που ενδιαφέρονται να το δουν, για τη μοναδική παγκοσμίως πρωτοτυπία που έχει με τα καμαρίνια του κάθε καλλιτέχνη να εκτίθενται, με τη βιβλιοθήκη αλλά και το ίδιο το μουσείο που είναι πολύτιμο για φοιτητές και σπουδαστές και όχι μόνο.
Ο νόμος «Ακροπόλ» και το θεατρικό μουσείο
Πολλοί περίμεναν ότι στον περίφημο νόμο «Ακροπόλ» για τον οποίο τόσα πολλά έχουν ειπωθεί, θα μπορούσε να έχει ενταχθεί και η υπόθεση του Θεατρικού Μουσείου. Θα βοηθούσε πολύ και για να λυθεί το ως τώρα σοβαρό πρόβλημα, αλλά και για το μέλλον του. Αλλά το Θεατρικό Μουσείο δεν θεωρήθηκε αρκετά «πολιτισμένο» για να ενταχθεί εκεί. Και στη συνέντευξη, που λέγαμε, η κυρία Μενδώνη μιλάει για πολλά, αλλά όχι για αυτό. Βέβαια ούτε η δημοσιογράφος έκανε τον κόπο να την ρωτήσει, προφανώς γιατί το θεώρησε ήσσονος σημασίας θέμα – ίσως και να μην το έχει καν ακουστά…
Ελπίζω, επειδή η κυρία Μενδώνη αντιθέτως με πολλούς άλλους που έχουν κάτσει σε αυτή την καρέκλα τα προηγούμενα χρόνια, να έχει στο μυαλό της κάτι ακόμα πιο σημαντικό και πιο γρήγορο για την οριστική λύση του προβλήματος που ταλαιπωρεί αυτή την μοναδική κιβωτό μνήμης, όπως ελπίζω πως από σύμπτωση δεν αναφέρθηκε και αυτό το θέμα σε αυτή ή σε άλλες συνεντεύξεις…
Και περιμένω…
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
