Με αφορμή την θεατρική παράσταση, «ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ή πώς ξέμαθα να περπατώ», που θα κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο OLVIO στις 14 Οκτώβρη, η σκηνοθέτης και ηθοποιός, Δανάη Τίκου και ο Θανάσης Μεγαλόπουλος, μιλούν αποκλειστικά στο youfly.com. Απολαύστε τους!
Δανάη Τίκου και Θανάσης Μεγαλόπουλος αποκλειστικά στο youfly.com
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο που ανεβάζετε! Τι είναι αυτό που πραγματεύεται;
Δανάη Τίκου: Το έργο είναι βασισμένο στον ομώνυμο ινδικό λαϊκό μύθο. Αποτελεί μια πανάρχαια ιστορία για μια ανθρώπινη κοινωνία που μετά από μια εξωφρενική βασιλική διαταγή οι πολίτες υποχρεώνονται να περπατούν μόνο με δεκανίκια. Καθώς τα χρόνια περνούν, το σώμα τους και το μυαλό τους ξεχνά την πρότερή τους ικανότητα. Ώσπου επισκέπτεται την πόλη ένας ξένος που περπατά…
Στην παράσταση μας πρωταγωνιστές είναι οι πολίτες. Εστιάζουμε στον τρόπο που η πόλη αντιδρά συλλογικά απέναντι σε μια παράλογη διαταγή και πώς μπορεί μετά από χρόνια να αφυπνιστεί και να πατήσει ξανά στα πόδια της. Ανάμεσα στα θέματα που θίγονται στην παράσταση είναι η ανθρώπινη ελευθερία, το δίκαιο των νόμων και η σχέση κοινωνίας και εξουσίας.
Θανάσης Μεγαλόπουλος: Το έργο αποτελεί μια παραβολή για την κατάχρηση εξουσίας και την ωρίμανση των συνθηκών για αντίσταση σε ένα παλαιωμένο καθεστώς. Οι πρωταγωνιστές είναι ένα σύνολο υπηκόων, που έρχονται αντιμέτωποι με μια καταχρηστική εξουσία. Είναι κοινωνικοί τύποι, (αστοί και εργάτες, ερωτευμένοι και αγαπημένοι, καθωσπρέπει και αλήτες, αφελείς και πονηροί, γέροι και νέοι), άμεσα αναγνωρίσιμοι από κινηματογραφικές εκδοχές τους στο αμερικάνικο βουβό σινεμά του 1920.
Το συγκεκριμένο έργο, έχει ανεβεί αρκετές φορές στην Ελλάδα! Τι διαφορετικό θα δούμε στο φετινό ανέβασμα της παράστασης;
Θανάσης Μεγαλόπουλος: Δομικά το έργο δεν έχει μεγάλες διαφορές .Ωστόσο, φέτος, παρατηρούμε ακόμα περισσότερες σημασίες που μπορει να παράξει η ιστορία του. Το έργο μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ μιας και τα τελευταία χρόνια της πανδημίας έχουμε έρθει όλοι και όλες σε επαφή με το παράλογο και μοιάζουμε πιο μουδιασμένοι από ποτέ.
Δανάη Τίκου: Η παράσταση επανέρχεται στην Αθήνα μετά από επτά ολόκληρα χρόνια. Μέσα σε αυτά τα χρόνια η παράσταση έχει ωριμάσει. Όπως και οι ηθοποιοί της. Έχουμε τη χαρά οι περισσότεροι ηθοποιοί να είναι οι ίδιοι με το πρώτο ανέβασμα. Πιστεύω ότι αυτό δείχνει τη μεγάλη αγάπη και πίστη που έχουμε για τη συγκεκριμένη παράσταση. Επίσης, σε αυτή την εκδοχή συνεργαζόμαστε με τον Johnny O της βωβής θεατρικής ομάδας Splish Slash.
κ. Τίκου, σκηνοθετείτε και πρωταγωνιστείτε στην εν λόγω παράσταση. Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτό. Είναι εύκολος αυτός ο συνδυασμός;
Δανάη Τίκου: Οι πολλαπλοί επαγγελματικοί ρόλοι σε μια παράσταση είναι πάντα απαιτητικοί. Είναι μεγάλη πρόκληση και για το μυαλό και για το σώμα. Χρειάζεται μια άλλη συνειδητότητα και μια εντελώς καινούρια προσαρμοστικότητα. Ιδιαίτερα μετά τα χρόνια της καραντίνας, οι ρυθμοί της ζωής έχουν γίνει φρενήρεις και υπάρχει πάντα η απειλή της αναβολής των παραστάσεων λόγω covid και είναι πραγματικά δύσκολο να μπορέσεις να συγκεντρωθείς, να αφιερώσεις ποιοτικό χρόνο και να διαχειριστείς με δημιουργικότητα και ψυχραιμία μια δουλειά που σε εκφράζει. Η συνεργασία και η καλή επικοινωνία είναι τα βασικά στοιχεία που ενθαρρύνουν καθημερινά την εργασία μου.
Πείτε μας δυο λόγια για τους ήρωες που υποδύεστε στο έργο;
Δανάη Τίκου: Ο κάθε ηθοποιός σε αυτήν την παράσταση επωμίζεται πολλούς ρόλους. Οι περισσότεροι είναι χαρακτήρες τύποι που συναντά κανείς στην καθημερινότητα του, εμπλουτισμένοι με στοιχεία από τον βωβό κινηματογράφο του 1920 και από τους χαρακτήρες της Commedia dell’ Arte. Ζωντανοί, διασκεδαστικοί και ολόμουρλοι. Στην παράσταση αυτή δε συναντάμε καμία δεύτερη σκέψη, κανένα κρυφό κίνητρο. Όλα φαίνονται και όλα λέγονται. Προσωπικά υποδύομαι ρόλους όπως ένα μικρό κοριτσάκι μέχρι μια πλούσια κυρία και μια καλόγρια. Είναι απολαυστική πρόκληση να μπαινοβγαίνεις σε ρόλους.
Θανάσης Μεγαλόπουλος: Από τους πολλούς ρόλους που υποδύομαι μπορώ να αναφέρω, ενδεικτικά, έναν αφελή, ωραιοπαθή αθλητή που αναζητά ερωτικές ευκαιρίες σε κάθε του βόλτα, έναν ανήσυχο και καταπιεστή πατέρα που κυνηγά την κόρη του και τον εραστή της, ένα δυσαρεστημένο μαθητή, έναν ανέμελο νέο , ένα φουσκωτό μπράβο. Επιπλέον, υποδύομαι τον κομπλεξικό και αλαζόνα βασιλιά της πολιτείας που αποτελεί μια εκδοχή του μεγάλου δικτάτορα του Τσάπλιν που θέλοντας να κυβερνά σαν ίσος προς ίσους βγάζει το παράλογο βασιλικό διάταγμα..
Φεύγοντας το κοινό από την παράσταση, τι είναι αυτό που πιστεύετε πως θα νιώσει; Τι μηνύματα θα του περάσει το συγκεκριμένο έργο;
Δανάη Τίκου: Αυτό που θα με χαροποιούσε είναι ο θεατής για 70 λεπτά να μην χρειαστεί να κοιτάξει το κινητό του και να παρακολουθήσει μια παράλογη ιστορία με αρκετές δόσεις χιούμορ που μπορεί και να θυμίζει λίγο από τη ζωή του. Από κει και πέρα ο κάθε άνθρωπος συνδέεται διαφορετικά με το κάθε έργο. Είναι προσωπική υπόθεση. Πάντως, η παράστασή μας σίγουρα αποτελεί μια πρωτότυπη θεατρική εμπειρία αφού πρόκειται για μια βωβή παράσταση με ζωντανή μουσική.
Θανάσης Μεγαλόπουλος: Είναι ένα έργο που ελπίζω να μας κάνει να αναρωτηθούμε για τα παράλογα πράγματα που ζούμε και δεχόμαστε. Πώς ξέμαθα να περπατώ; Πώς το μαύρο γίνεται άσπρο; Πώς η κρατική βία γίνεται προστασία του πολίτη, τα pushbacks κοινωνικό ξεκαθάρισμα, η υποστήριξη εγκληματιών απόδοση δικαιοσύνης, η προπαγάνδα ψύχραιμη ενημέρωση; Πού βρίσκεται η ευθύνη; Ευθύνεται η επιμονή των κατασταλτικών μηχανισμών και των προπαγανδιστικών μέσων; Ο φόβος μήπως πέσω και δεν ξανασηκωθώ;.. Όλα αυτά μαζί και άλλα τόσα.
Ήταν η Δανάη Τίκου και ο Θανάσης Μεγαλόπουλος, με αφορμή την θεατρική παράσταση, «ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ή πώς ξέμαθα να περπατώ» της ομάδας ART VOUVEAU, στο youfly.com. Απολαύστε τους!
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
