23.9 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Συνέντευξη Χάρης Ρώμας: Δε μπορεί να ξεπουλιούνται τα πάντα στο όνομα του χρήματος

Ο Χάρης Ρώμας είναι μια πολυδιάστατη προσωπικότητα, ένας ακούραστος άνθρωπος με πηγαίο ταλέντο που μας παρασύρει συνεχώς σε ένα κρεσέντο γέλιου και αποδοχής, που το κάνουμε σχεδόν χωρίς να το καταλάβουμε. Μας μίλησε για το πώς έγινε ηθοποιός, για το πώς έκανε το σίκουελ του «Καφέ της Χαράς», μας έδωσε το μυστικό του καλλιτέχνη για την αποδοχή του κόσμου, αλλά μας είπε και για το πως ένας ηθοποιός μπορεί να πεί «όχι» σε μια παραγωγή, έστω και αν του δώσουν πολλά λεφτά… Κυρίες και κύριοι απολαύστε τον κύριο Χάρη Ρώμα.

Συνέντευξη: Κώστας Ντέμος

Ρώμας

Κύριε Ρώμα από γιατρός που ξεκινήσατε να σπουδάσετε για να δώσετε στους ανθρώπους υγεία, γίνατε ηθοποιός και σκορπίζεται το γέλιο (μια άλλη μορφή υγείας) στο Ελληνικό κοινό. Πως προέκυψε η υποκριτική;

Η υποκριτική είχε προκύψει πριν από τις σπουδές μου. Από μικρή ηλικία είχε αρχίσει να με ελκύει η υποκριτική χωρίς ωστόσο να το έχω συνειδητοποιήσει μέχρι την ηλικία των 13 χρονών. Τότε είχαμε δώσει ραντεβού σε έναν κινηματογράφο με μια παρέα φίλων από τη σχολή Μωραίτη που πήγαινα σχολείο, για να δούμε μια ταινία. Ήταν η πρώτη φορά που βγαίναμε μόνοι μας το απόγευμα προς το βραδάκι αν δεν κάνω λάθος, ζώντας την περιπέτεια του να έχουμε βγει μόνοι μας για να δούμε μια ταινία. Μόνο που για μένα η περιπέτεια που ξεκίνησε ήταν πιο μεγάλη.
Από λάθος μπήκα στο θέατρο τέχνης του Κάρολου Κουν, αντί να μπω στον κινηματογράφο, μπήκα μέσα στο θέατρο βγάζοντας εισιτήριο για μια παράσταση που ήταν και πολύ δύσκολη και δύστροπη ακόμη και σήμερα, την οπερέτα του Γκομπρόβιτς, αυτή λοιπόν η οπερέτα μου χάραξε τη ζωή. Μέσα στο μυσταγωγικό θέατρο του Κουν με την κυκλική σκηνή και τις κερκίδες, είδα το πεπρωμένο μου… Ενώ οι φίλοι μου περίμεναν έξω εγώ δεν μπορούσα να βγω από το θέατρο. Με είχε μαγνητίσει. Κάθισα στη θέση μου σαν να έπρεπε να το ζήσω αυτό που έβλεπα μπροστά μου.
Βγαίνοντας από το θέατρο είπα ότι: Εγώ θα κάνω αυτό. Αγόρασα το βιβλίο ή το πρόγραμμα δεν θυμάμαι τώρα… που υπήρχε στο θέατρο…Έμαθα ποιος ήταν ο Δημήτρης Κατσιμάχος, η Ελένη Πιττακή…Εντυπωσιάστηκα και σκέφτηκα ότι η θέση μου είναι εκεί. Το είπα στους γονείς μου αργότερα και έφαγα «πόρτα» όπως λέμε. Μου είπαν «ούτε κατά διάνοια δεν θα το κάνεις αυτό βρε ψώνιο»… Οπότε άρχισα να κάνω το επόμενο πράγμα που μου άρεσε και που είχα εκδηλώσει ενδιαφέρον από μικρός, να ήμουν καλός μαθητής…μέχρι να έρθει η ώρα.

Ο Χάρης Ρώμας μιλάει για το Θέατρο και την Τηλεόραση

Από το ντεμπούτο σας το 1983 εως σήμερα είστε στην πρώτη γραμμή σε: Θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο. Πόσο δύσκολο είναι αυτό να κρατηθεί, δεδομένου ότι η αγάπη του κόσμου σε ότι και αν κάνετε, το αγκαλιάζει; Υπάρχει κάποιο μυστικό;

Πρώτα απ΄όλα η πραγματικότητα είναι ότι όλοι μας (οι ηθοποιοί) έχουμε κάνει και επιτυχίες και αποτυχίες. Εγώ θεωρώ ότι έχω κάνει ηχηρές αποτυχίες, για μένα προσωπικά…όμως η εικόνα που μένει στο τέλος, αυτό που περνάει στον κόσμο και σε σας τους δημοσιογράφους είναι το σύνολο το οποίο δημιουργεί ένα μέσο όρο, μια τελική εικόνα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι οι επιτυχίες μου είναι περισσότερες από τις αποτυχίες. Επιτυχίες μεγάλες που κάποιες από αυτές είχαν και διαχρονικό χαρακτήρα. Έτσι πραγματικά δημιουργείται και αυτή η εικόνα που αν θέλετε με συμφέρει… Όμως επειδή έχω γνωρίσει και την αποτυχία, κάτι αναμενόμενο δηλαδή, μπορώ να σας πω ότι μέσα από αυτές τις αποτυχίες, εξελίχτηκα ακόμη περισσότερο σαν καλλιτέχνης.

Μάλιστα χθες είχα μια κουβέντα με την Σοφία την Σπυράτου που είναι μια εξαιρετική συνάδελφος, πως μεγάλοι καλλιτέχνες που ήταν είδωλά μου
στο παρελθόν και με τους οποίους συνεργάστηκα, σταμάτησαν να δημιουργούν νωρίς, γιατί οι απανωτές επιτυχίες και η αναγνώριση από τον κόσμο, τους στέρησε τη δημιουργική διάθεση και αν μου επιτρέπετε την έκφραση, τους «ευνούχισε» καλλιτεχνικά.
Η αλλαγή του τρόπου ζωής, το βόλεμα, μέσα σε μια αυταρέσκεια καλλιτεχνική την οποία τροφοδοτεί και το κοινό πολύ εύκολα χαιδεύοντάς σε και λέγοντάς σου πόσο καλός είσαι. Κατακάθισαν λοιπόν σ΄αυτή την «αναπαυτική φωλιά» μην μπορώντας να βγουν από αυτή τη κατάσταση, γιατί ανακαλύπτεις ότι η είσοδος από την οποία μπήκες έχει πλέον κλείσει…μη μπορώντας να κάνεις τις κινήσεις που πρέπει να κάνεις. Γιατί πρέπει να είσαι σε μια διαρκή ένταση ούτως ώστε να μπορείς να δημιουργείς ξανά. Εγώ είμαι πολύ ευτυχής που αισθάνομαι σε πλήρη δημιουργικότητα σε αυτή την ηλικία (36 χρόνια καριέρας).

Είστε στο θέατρο «Αθηναΐς» αυτή τη περίοδο με την παράσταση «Ο Βαπτιστικός της Κυρίας», στην οποία πρωταγωνιστείτε, αλλά παράλληλα υπογράφετε τη διασκευή και τη σκηνοθεσία. Πως επιλέξατε το έργο;

Είχα σκηνοθετήσει, πριν από 10 χρόνια, την οπερέτα «Ο ΒΑΦΤΙΣΤΙΚΟΣ» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Επειδή κατάλαβα ότι το έργο θα μπορούσε να είναι, χωρίς τα τραγούδια, μια ξεκαρδιστική κωμωδία, ψάχνοντας, ανακάλυψα ότι βασίστηκε πάνω σε μια γαλλική φαρσοκωμωδία του 1910. Βρήκα το έργο των Ενεκέν, Βεμπέρ και Ντε Γκορς, είδα ότι το έργο έχει μια δυναμική και σαν στόρυ και του έκανα μια ελεύθερη διασκευή, τόσο μεγάλη και σύνθετη που μοιάζει πια σαν να είναι δικό μου το έργο. Ομολογώ ότι δεν περίμενα αυτή την τεράστια αποδοχή από το κοινό και είμαι ενθουσιασμένος με την πορεία που έχει η παράσταση.
Το έργο ο «Βαπτιστικός της Κυρίας» το παίζουμε στο θέατρο Αθηναίδα για 2η χρονιά. Ήταν δική μου επιλογή, έκανα την ελεύθερη διασκευή, πατώντας πάντα πάνω στα γερά θεμέλια της Γαλλικής φάρσας γιατί οι Γάλλοι στη φάρσα είναι για μένα φανταστικοί σ΄αυτό το είδος.

Είστε συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης. Έχετε κάνει τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα. Αν κάποιος σας έβαζε να διαλέξετε μία από τις τρεις ιδιότητές σας τι θα διαλέγατε; Υπάρχουν όρια στον καλλιτέχνη; Και αν ναι, ποια είναι αυτά;

Η ταυτότητά μου γράφει Χαράλαμπος Ρασσιάς συγγραφέας ηθοποιός.
Θέλω να πω ότι ένας άνθρωπος μπορεί να έχει πολλές ικανότητες ή μια σειρά από ταλέντα που συμπληρωματικά κάνουν τη δουλειά, και το καθένα από τα ταλέντα είναι εν εξελίξει. Στη σκηνοθεσία νοιώθω ότι δεν είμαι έτοιμος για να κάνω όλη τη γκάμα του θεάτρου αλλά είμαι πεπεισμένος ότι τη κωμωδία την γνωρίζω πάρα πολύ καλά και γνωρίζω πως πρέπει να τοποθετείται επι σκηνής. Έτσι και στο επόμενο εγχείρημα που θα κάνω θα αναλάβω και την σκηνοθεσία όχι για να πάρω όλο το χρηματικό πακέτο, αλλά για να γίνει το πλήρες όραμα πραγματικότητα. Δρα δηλαδή συμπληρωματικά στην συγγραφή των έργων ή της διασκευής των πρωτότυπων έργων που κάνω, γιατί αν διαβάσετε τα θεατρικά μου κείμενα, έχουν μέσα σαφείς οδηγίες… ακόμη και ερμηνευτικές, όπως στα παλιά θεατρικά κείμενα.
Κακά τα ψέματα όταν ένας συγγραφέας γράφει ένα θεατρικό η ένα διήγημα σχηματίζει την τελική εικόνα πολύ έντονα μέσα του. Προς Θεού, δεν λέω ότι δεν θέλω να με σκηνοθετούν, ίσα-ισα που επιδιώκω να γίνεται αυτό.

«Το καφέ της Χαράς» ανακάτεψε ευχάριστα το τηλεοπτικό τοπίο. Φαινόταν ότι ο κόσμος σα να το περίμενε…και αυτό φαίνεται από την επιβράβευση των τηλεθεατών. Τι σας έκανε να επιστρέψετε στην τηλεόραση και μάλιστα με το συγκεκριμένο σήριαλ;

Εγώ μετά και το «Δεληγιάννειο παρθεναγωγείο», θέλησα να κλείσω ένα κύκλο ζωής και επαγγέλματος στην τηλεόραση. Γιατί θεωρούσα ότι με πηγαίνει πίσω στην καριέρα μου στο θέατρο. Ποτέ μου δεν είχα ξεχάσει ότι μπήκα στο επάγγελμα βλέποντας εκείνη την οπερέτα σε μικρή ηλικία. Ήμουν «ενοχικός» απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό. Τότε λοιπόν αποφάσισα να κλείσω αυτόν τον κύκλο, μάλιστα με ένα σήριαλ πολύ πιο δύσκολο, ιδιαίτερο μιας και ήταν τοποθετημένο σε μια εποχή σκοτεινή, στην εποχή της δικτακτορίας του Μεταξά.
Αργότερα και μετά από 5 χρόνια, ενώ έγραφα για το θέατρο και έπαιζα σε μικρότερες σκηνές, σε έναν αγώνα αναμέτρησης με τον ίδιο μου τον εαυτό, ζώντας όλα αυτά, ένιωσα ότι μου έλειπε η τηλεόραση… σκέφτηκα ότι δεν είναι δυνατόν να μου λείπει κάτι κι εγώ να μην το αποδέχομαι. Αφού λοιπόν μου έλειπε όλη αυτή η διαδικασία της τηλεόρασης, δεν είχα κανένα λόγο να την απαρνούμαι. Έτσι αποφάσισα να επανέλθω. Επειδή όμως ήταν και η περίοδος της κρίσης δεν με περίμεναν και με ανοιχτές αγκάλες, όπως φανταζόμουνα, και αυτό ήταν ένα μικρό σοκ για μένα, αλλά πολύ ευεργετικό για να καταλάβω σε αρκετά μεγάλη ηλικία ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή.
Πρόσφατα με φώναξε ο ΑΝΤ1 (γιόρταζε και τα 30 χρόνια κάτι που ήταν πολύ τιμητικό για μένα) και σε συζητήσεις που είχαμε σε ένα περιβάλλον που ήταν σαν το σπίτι μου, δέχτηκα την πρόταση για να κάνουμε το σίκουελ για τους «Μεν και Δεν» που ήταν μεγάλη επιτυχία, ή για το «Κωνσταντίνου και Ελένης» το οποίο έχει πάντα μεγάλη τηλεθέαση, όσες επαναλήψεις και παιχτεί, μάλιστα είναι το σήριαλ με τις πιο πολλές επαναλήψεις στην Ελληνική τηλεόραση. Εγώ είπα ασυζητητί ότι είμαι έτοιμος να κάνω τη συνέχεια του «Καφέ της Χαράς», γιατί αυτό το σήριαλ δεν είχε κλείσει ποτέ. Αυτή μου η απόφαση με δικαιώνει 100%, όπως με δικαιώνει και η επιλογή των συνεργατών, παλιών αλλά και νέων που θα τους δείτε στην πορεία.
Η Έφη Ρασσιά που έκανε την κόρη της Χαράς, ήρθε και με βρήκε και μου είπε να πάω να την δω που θα δώσει εξετάσεις. Εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν ήξερα ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. Πήγα την είδα στις εξετάσεις και κατάλαβα ότι το κορίτσι αυτό, ακολούθησε τα δικά μου βήματα, την δική μου πορεία. Σπούδασε δικηγόρος αλλά την έκλεψε η υποκριτική και αυτό το χάρηκα πάρα πολύ, εντυπωσιάστηκα. Πρέπει να σας πω εδώ ότι η Έφη είναι κόρη της αδερφής μου. Τον Πάρη Καψολιά που έκανε τον γιό μου εμείς τον «σπρώξαμε» στο θέατρο τέχνης. Το έκανε, όπως έκανε και τα μαθήματα. Τον είδα στις εξετάσεις του και αυτόν και είπα ότι αφού έχουμε και τα δυο παιδιά, τα οποία είναι γεννημένα να κάνουν αυτή τη δουλειά, έχουμε και το λόγο να κάνουμε αυτή τη σειρά. Υπήρξαν δηλαδή συγκυρίες που «φώναζαν» ότι πρέπει να γίνει αυτή η σειρά… μια φυσική συνέχεια. Ήρθε όλο το πράγμα και «κούμπωσε» από μόνο του. Ήτανε για να γίνει.

Η πρόταση από το Έψιλον

Γράφετε, παίζετε και σκηνοθετείτε για όλη την οικογένεια. Ποιο είναι το χαρακτηριστικό μιας παραγωγής που θα σας έκανε να πείτε «όχι» και γιατί;
Μου έγινε κάποια κρούση από το κανάλι ΕΨΙΛΟΝ, ένα αμφιλεγόμενο κανάλι (μαύρο χάλι)… μου κάνανε μια πρόταση με αρκετά καλά λεφτά, πολλά θα έλεγα. Ευτυχώς κατά την διάρκεια των συζητήσεων είδα όλη την εικόνα μπροστά μου, περί τίνος πρόκειται και, ξέφυγα από αυτή την μέγγενη γιατί πραγματικά δεν μπορούν να ξεπουλιούνται τα πάντα στο όνομα του χρήματος, και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια… Είπα καλύτερα να τελειώσει εδώ η καριέρα μου παρά σε ένα περιβάλλον που δεν μπορώ να το ελέγξω και που δεν το λες και καλλιτεχνικό και, σίγουρα δεν είναι περιβάλλον πνευματικών ανθρώπων. Για τα δικά μου δεδομένα πάντα μιλάω.
Η όλη ιστορία τελείωσε με αλληλομηνύσεις γιατί δεν έκανα αυτό που επρόκειτο να κάνω.

Τα όνειρα δίνουν δύναμη στη φλόγα που καίει μέσα μας. Ποια είναι τα δικά σας επαγγελματικά όνειρα; Τι θα θέλατε να κάνετε που δεν το έχετε κάνει ακόμη;

Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα ήθελα να κάνω αλλά σίγουρα δεν φτάνει μια ζωή για να τα κάνω. Ίσως σε μια άλλη ζωή να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που θέλουμε, όπως λέει και ένας φίλος μου (αυτό για μένα θα ήταν ότι καλύτερο). Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα να κάνω και ωραία… αλλά δεν θα προλάβω…

Έχετε οριστεί ως εντεταλμένος σύμβουλος θεατρικών και μουσικών εκδηλώσεων στην Περειφέρεια Αττικής, όντας εκλεγμένος με τον Περιφερειάρχη κ. Γιώργο Πατούλη. Πως είναι η συνεργασία μαζί του και ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε;
Ο κ. Πατούλης στην ιατρική που σπούδαζα, ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερος από μένα και αυτή η γνωριμία μας τον έκανε να μου προτείνει τη θέση που έχω αυτή τη στιγμή. Να σας πω εδώ ότι μου πρότεινε για 4η φορά να ασχοληθώ με τα κοινά και αυτή τη φορά δέχτηκα με χαρά, το θεώρησα πρόκληση γιατί αισθανόμουν ασφάλεια κοντά σε έναν άνθρωπο τον οποίο γνώριζα από παλιά.
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό και νευραλγικό κομμάτι της Περιφέρειας Αττικής το οποίο θα έλεγα ότι δεν ήταν και πλήρως δραστηριοποιημένο στη χώρα γενικά. Περισσότερο δηλαδή θέλω να πω ότι η Περιφέρεια έκανε διάφορα «χατήρια» σε ημέτερους, μικρές επιχορηγήσεις σε κάποιους…ήταν αν μπορούσαμε να το πούμε κάτι σαν ΑΤΜ πολιτισμού. Πράγμα που εμένα αλλά και τη συνάδελφο την Ελένη τη Δουδουλάκη που έχουμε αναλάβει το συγκεκριμμένο τμήμα δεν μας βρίσκει σύμφωνους, όπως και τον κ. Πατούλη. Ο Περιφερειάρχης, μάς έχει δώσει πλήρη ελευθερία στο να κάνουμε και μεγάλες δράσεις που θα αφήσουνε, όπως το λέει και εκείνος, ένα σαφες αποτύπωμα πολιτισμού δικό μας, κυρίως για τον πολίτη. Και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Να αφήσουμε πίσω μας έργα υποδομής όπως στα σχολεία, δράσεις δωρεάν ψυχαγωγίας γιατί ο πολίτης το έχει ανάγκη και με χαροποιεί ιδιαίτερα να βλέπω όλα τα παιδιά να διασκεδάζουν και να εκπαιδεύονται με τις δράσεις μας. Εγώ δεν θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικό και ούτε θα γίνω, αλλά φεύγοντας από την αυτοδιοίκηση και το κομμάτι που υπηρετώ θα ήθελα να αφήσω κάτι πίσω μου.
Η ευχή σας για το 2020;
Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη εκεί που πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να βάλει κάποιος το εγώ του στην άκρη κάποια στιγμή.
Youfly.com Team
Youfly.com Teamhttps://youfly.com/
Είμαστε μια ομάδα που αγαπάμε τις Τέχνες και τον Πολιτισμό. Βάζοντας τον εαυτό μας στη θέση του κοινού, δημιουργήσαμε το youfly.com για να φέρουμε την ψυχαγωγία αλλά και τη διασκέδαση ένα βήμα πιο κοντά μας. Η ειδησεογραφική μας πλατφόρμα έχει κεντρικό άξονα τον τομέα του Πολιτισμού και των Τεχνών. Εδώ θα βρείτε όλα τα τελευταία νέα, αφιερώματα, συνεντεύξεις και πρωτογενείς ειδήσεις, απόψεις και συζητήσεις, για θεατρικές παραστάσεις, μουσικές σκηνές, κινηματογραφικές ταινίες, εικαστικά δρώμενα, κυκλοφορίες βιβλίων, ειδήσεις για τα παιδιά, ψυχαγωγικά προγράμματα τηλεοπτικών καναλιών και υπηρεσιών streaming, όπως το Netflix!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ