Μια όμορφη και ανατρεπτική συνέντευξη μας έδωσε ο Σπύρος Μπιμπίλας. Μίλησε στο youfly.com για τον ίδιο, τις παραστάσεις που πρωταγωνιστεί φέτος, το Ταμείο των Ηθοποιών και το ρόλο του εκεί, τον …Bugs Bunny, πολλά άλλα ενδιαφέροντα, καθώς και σπάνιες ιστορίες.
Ο Σπύρος Μπιμπίλας, πολύ ευδιάθετος και υπομονετικός, απάντησε σε όλες μας τις ερωτήσεις. Μας θύμισε πράγματα που ο κόσμος έχει ξεχάσει η δε γνωρίζει καν, και πέρασε σπουδαία κοινωνικά μηνύματα.
Πάμε όμως να τα πιάσουμε όλα από την αρχή.
Σπύρος Μπιμπίλας συνέντευξη
Κύριε Μπιμπίλα, σπουδάσατε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πως αποφασίσατε λοιπόν να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Το να γίνω ηθοποιός, ήταν το παιδικό μου όνειρο. Οι πρώτες μου λέξεις σε εισαγωγικά ήταν ηθοποιός και θέατρο. Είναι κάτι που με μάγεψε και εξακολουθεί να με μαγεύει. Όλα ξεκίνησαν τη δεκαετία του ´60. Τότε μεσουρανούσε το Σινεμά. Έβλεπα τότε τον Καίλα, και άλλους βέβαια, και ζήλευα. Η Μάνα μου όμως μου έλεγε να περιμένω, να μεγαλώσω. Όχι επειδή δεν ήθελε, ίσα ίσα που μετά με βοήθησε πολύ. Απλά μου έλεγε να περιμένω, και είχε δίκιο. Γιατί τα υπόλοιπα παιδάκια, που ξεκίνησαν πολύ νωρίς, μετά δε συνέχισαν τη καριέρα τους. Εγώ ξεκίνησα λίγο αργότερα, αλλά συνέχισα για πάντα. Ξέρεις, είμαι πολύ ευτυχισμένος που πραγματοποίησα το όνειρο μου. Το να πετύχει κάποιος, δεν είναι μόνο να είναι πρωταγωνιστής, αλλά να του αρέσει η δουλειά του, να περνάει καλά. Και αυτό το πέτυχα.
Πότε και πως λοιπόν κάνατε τα πρώτα σας βήματα στην υποκριτική;
Όταν ήμουν πια έφηβος, ήμουν τυχερός γιατί πάντα έμοιαζα με μικρό παιδάκι. Πρώτα ξεκίνησα με το Μπινιάρη. Πήρα ένα ρόλο, σπουδαίο ρόλο όπου υποδύθηκα ένα παιδάκι με νοητικά προβλήματα. Από εκεί έγινα γνωστός, και έπαιξα έπειτα πολλά σήριαλ με παρόμοιο ρόλο. Μάλιστα, ένα από αυτά, το «Ιερόσυλοι» έφτασε τότε το 93% τηλεθέαση! Δε μπορούσα να κυκλοφορήσω στο δρόμο. Παρεπιπτόντως πολλά από αυτά τα σήριαλ, τα έχει σβήσει η ΕΡΤ. Ε μετά έγινα γνωστός, με πήραν τα μεγάλα θέατρα. Με πήρε καταρχήν ο Μάνος Χατζιδάκις στη «Πορνογραφία», και μετά πολλοί άλλοι και σπουδαίοι.
Αυτό σημαίνει βέβαια ότι είχατε (και έχετε ταλέντο) έτσι δεν είναι;
Κοίταξε, αν δεν είχα ταλέντο, δε θα μπορούσα να παίξω και Δράμα και κωμωδία. Και εγώ το έκανα με επιτυχία. Μάλιστα, εκτός από ταλέντο, μπορώ να παραδεχθώ και πάντα το κάνω, ότι στάθηκα τυχερός. Ότι μου ήρθαν όλα ευνοϊκά. Γιατί ποτέ δε χρησιμοποίησα κανένα κοινωνικό, και κανένα Σεξουαλικό μέσον για να ανέβω. Έπαιρνα τους ρόλους τον έναν μετά τον άλλον χωρίς μέσον. Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι γίνονται και αυτά.
Μιλήστε μας για τη συνέχεια λοιπόν.
Στην αρχή λοιπόν έπαιζα Δράμα, που πολύς κόσμος δε το γνωρίζει αυτό, αλλά από το Δράμα με έβγαλε η Ελένη Μαβίλη. Με το Χάι Ροκ! Τρομερή δουλειά τότε με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Κόλλησα τότε με τον Πέτρο. Με είχε πάντα δίπλα του. Έπειτα, έκανα δυο τρεις φορές το ρόλο του Γκέι με μεγάλη επιτυχία. Όμως αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο κόσμος να με ταυτίσει με τον Γκέι κωμικό και δεν ήθελα, το σταμάτησα. Δε πρέπει ο ηθοποιός να ταυτίζεται με ένα μόνο τύπο ρόλου. Και έτσι μετά έκανα ένα Μονόλογο, το «Παγκάκι» που μάλιστα πήρε και βραβεία και κράτησε τρία χρόνια. Αυτό μάλιστα έγινε και ταινία με το όνομα «Ελεύθερη βούληση». Τρομερή, η αγαπημένη μου, και υπάρχει στο YouTube! Ναι έχω κάνει πολύ κινηματογράφο πέρα από τηλεόραση, αλλά ο κόσμος δε το ξέρει αυτό.
Έρχεται λοιπόν η αναμενόμενη ερώτηση. Θέατρο, Κινηματογράφος ή Τηλεόραση για εσάς κ.Μπιμπίλα;
Πολύ εύκολο να σας απαντήσω. Όλα ανεξαιρέτως. Είμαι ένας ηθοποιός παντός καιρού. Έχω κάνει όλα τα είδη και τα έχω κάνει πολύ. Και πραγματικά μου αρέσουν όλα το ίδιο, δε ξεχωρίζω κανένα. Έχω κάνει πάνω από 120-130 σήριαλ, πάνω από 50 ταινίες, και έχω παίξει σε πάνω από 150 θεατρικές παραστάσεις. Πέρα από το γεγονός φυσικά ότι έχω κάνει και άπειρη μεταγλώττιση. Και έχω διδάξει και σε σχολή.
Πιάνομαι από το τελευταίο, και θέλω να ρωτήσω για τη μεταγλώττιση. Ίσως πολύ κόσμος να μη γνωρίζει ότι έχετε δώσει τη φωνή σας σε τόσους χαρακτήρες. Μιλήστε μας λίγο γι αυτό.
Βέβαια! Από πάντα μου άρεσε να αλλάζω τη φωνή μου. Πραγματικά λατρεύω τη μεταγλώττιση. Και εδώ πάλι, όλα ξεκίνησαν τυχαία. Ήμουνα στο τρένο, 40 χρόνια πριν, και μια ηθοποιός μου είπε πως μια εταιρεία ζητούσε άτομα για το «Μικρό σπίτι στο Λειβάδι» για μεταγλώττιση. Πήγα απλά για να με ακούσουν. Μου είπαν μετά από λίγο «Μπες μέσα τώρα, αρχίζεις!». Με προσλάβανε. Μετά πήγα βέβαια στην ΕΡΤ. Και μετά στο ΣΤΑΡ. Πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοί έχουν κάνει μεταγλώττιση.
Η Παναγιώτοπουλου, ο Λυγνάδης και άλλοι πολλοί. Αλλά μόνο εγώ συνέχισα στο ΣΤΑΡ καθώς τότε δε πλήρωναν αρκετά. Έχω κάνει 30 χρόνια Στρουμφάκια. Τον Γκρινιάρη και τον Σκουντούφλη. Έχω κάνει Τουιτι, Ντινο το δεινόσαυρακι, τον παπαγάλο του Αλαντίν.
Μα ο πιο αγαπημένος μου, είναι ο Bugs Bunny (Μπαγκς Μπάνι). 35 χρόνια Μπαγκς Μπάνι. Ακόμα και σήμερα με σταματάμε στο δρόμο γι αυτό. Και βέβαια μετά έγινα υπεύθυνος μεταγλώττισης στην ΕΡΤ και έγινα και καθηγητής μεταγλωττισης. Σήμερα, δε μου αρέσει όπως γίνεται. Διαφωνώ με την «αρπακολιτζιδικη» μεταγλώττιση. Δε πληρώνεται καλά και έτσι δε πάνε μεγάλοι ηθοποιοί, πάνε νεαρά παιδιά με λίγα χρήματα και είναι λογικό να μη γίνεται σωστά. Διαφωνώ όμως με αυτό.
Μα ο πιο αγαπημένος μου, είναι ο Bugs Bunny (Μπαγκς Μπάνι). 35 χρόνια Μπαγκς Μπάνι. Ακόμα και σήμερα με σταματάμε στο δρόμο γι αυτό. Και βέβαια μετά έγινα υπεύθυνος μεταγλώττισης στην ΕΡΤ και έγινα και καθηγητής μεταγλωττισης. Σήμερα, δε μου αρέσει όπως γίνεται. Διαφωνώ με την «αρπακολιτζιδικη» μεταγλώττιση. Δε πληρώνεται καλά και έτσι δε πάνε μεγάλοι ηθοποιοί, πάνε νεαρά παιδιά με λίγα χρήματα και είναι λογικό να μη γίνεται σωστά. Διαφωνώ όμως με αυτό.
Φέτος κάνετε πολλά και διαφορά. Έχω μετρήσει αρκετά! Πείτε μας δυο λόγια τόσο για το «Αλίμονο στους Νέους» όσο και για το «Σταχτοπούτα».
Το «Αλίμονο στους Νέους» είναι μια τόσο καλή παραγωγή, στο Θέατρο Coronet, που είμαι πολύ ευτυχισμένος και περήφανος που συμμετέχω. Μπορεί ο θίασος να μην αποτελείται από πρωτοκλασάτα ονόματα, αλλά έχουμε μια ομάδα από πολύ καλούς ηθοποιούς. Εξαιρετικούς. Και ωραίο κλίμα. Να ξέρεις κάτι. Και ο κόσμος ίσως να μη το ξέρει. Εμείς παίζουμε τη θεατρική μορφή του έργου πριν αυτό γίνει ταινία. Το προϋπάρχον της ταινίας έργο. Γιατί πολλοί νομίζουν, και ορθώς γιατί πλέον πολλά θεατρικά έργα βασίζονται σε ταινίες και αντίστοιχα, ότι εμείς παίζουμε τη ταινία αλλά όχι. Είναι πολύ όμορφο και γλυκό έργο πραγματικά. Και μας δείχνει πως ο άνθρωπος θέλει να μείνει για πάντα νέος. Μα δε μπορεί. Και πως όταν γερνάει θέλει να κάνει ακριβώς τα ίδια που έκανε και νέος, μα πάλι δε μπορεί. Σε αυτό το σημείο αν μου επιτρέπεις να πω κάτι. Για τον Σακελλάριο. Είναι τόσο μεγάλος συγγραφέας. Πραγματικά μερικοί Έλληνες συγγραφείς δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μεγάλους σπουδαίους ευρωπαίους. Κάποιοι μάλιστα είναι σε επίπεδο Μολιέρου ας πούμε. Δίκη μου άποψη είναι αυτή.
Τώρα για τη «Σταχτοπούτα», είναι ένα παιδικό έργο. Ο κόσμος νομίζει πως παίζω πολύ παιδικό αλλά όχι. Με έπεισε να το κάνω ο Μαυρίκιος Μαυρικιου. Εξαιρετικός. Και φυσικά η παρουσία του Κώστα Βουτσά. Δε πίστευα ότι θα μου αρέσει τόσο πολύ. Νιώθω πολύ οικεία. Τα παιδάκια με λατρεύουν, και το ρόλο βέβαια. Έρχονται να με βρουν και να μου μιλήσουν στην ανάπαυλα και στο τέλος! Μιλάω μαζί τους και μέσα στη παράσταση βέβαια. Υπάρχει αλληλεπίδραση, συνδέω ολόκληρη τη παράσταση.
Και παίζω και τρίτο έργο! Το «Ανεβαίνοντας τη σκάλα». Αυτό κι αν είναι όμορφο και γλυκό έργο. Ξεκίνησε από το Χυτήριο, μετά πήγε στο Αλκμήνη, και τώρα παίζουμε σε Δήμους.
Και εννοείται πως ασχολούμαι παρά πολύ με το Ταμείο των ηθοποιών.
Ναι θα έφτανα σε αυτό το κομμάτι. Μιλήστε μας για το ΤΑΣΕΗ, το Ταμείο των ηθοποιών δηλαδή, το ρόλο σας εκεί αλλά και το ρόλο του οργανισμού αυτού γενικότερα.
Αγαπώ πολύ αυτό που κάνω. Το έχω πιστέψει. Ζω γι αυτό και γι αυτό πιστεύω και με εκλεγούν συνεχώς. Επειδή το κάνω με τη καρδιά μου. Ο ρόλος του ΤΑΣΕΗ είναι ξεκάθαρος. Να προστατεύει τους ανέργους, τους αρρώστους, τους υπέργηρους. Προσφέρει επιδόματα σε ανέργους. Προσφέρει επιδόματα σε κάθε νέο παιδάκι ηθοποιών. Βοηθά τους υπέργηρους που έχουν ανάγκη. Διοργανώνει εκδηλώσεις, γιορτές, τραπέζια. Βρίσκεται πάντα δίπλα σε όσους έχουν ανάγκη.
Αλλά όχι μόνο αυτό. Αυτό είναι το κοινωνικό κομμάτι. Υπάρχει και το πολιτιστικό κομμάτι. Προσπαθούμε να διαφυλάξουμε μεγάλο πολιτιστικό υλικό. Έχουμε μια τρομερή αρχειακή αποθήκη. Παλιά κουστούμια. Σπουδαίο φωτογραφικό υλικό. Αυτά θελουμε να τα δώσουμε ώστε να δημιουργηθεί επιτέλους ένα θεατρικό μουσείο. Είναι δυνατόν η Ελλάδα που γέννησε το Αρχαίο Θέατρο, το Θεατρο γενικότερα, να μη έχει ένα μουσείο; Εμεισ Γεννήσαμε το θέατρο. Πιέζουμε τις οποίες κυβερνήσεις προς αυτή τη κατεύθυνση. Και εγώ, και η Άννα Φόνσου πρόεδρος στο «Σπίτι του Ηθοποιού». Γίνεται εξαιρετική δουλειά.
Και πως συντηρείται το ΤΑΣΕΗ; Είδα πως μας φέρατε ένα πανέμορφο θεατρικό ημερολόγιο και σας ευχαριστούμε. Είναι ένας τρόπος εσόδων; Υπάρχουν άλλοι;
Να είστε καλά. Ναι το ΤΑΣΕΗ συντηρείται από τις εκδηλώσεις που κάνουμε. Και τα θεατρικά ημερολόγια όπως αναφέρατε. Φέτος, για το 2020 είναι αφιερωμένο στους Έλληνες καλλιτέχνες όλης της γης. Το κάνω μόνος μου. Το επιμελούμαι εγώ. Τρία χρόνια τώρα με άλλη θεματολογία κάθε χρόνο. Η παρουσίαση του γίνεται σε θέατρα. Φέτος ήταν το Εθνικό. Πέρσι το ΗΒΗ αν θυμάμαι καλά. Και πολλές εταιρείες παραγωγής, θέατρα, ηθοποιοί, το αγοράζουν και με τα έσοδα συντηρούμε το ταμείο. Βρίσκεται σε κάποια θέατρα, στο Κρατικό, στα γραφεία μας, και βέβαια το στέλνουμε και με αντικαταβολή.
Κλείνοντας, είχα σκοπό να σας ρωτήσω να μας πείτε δυο λόγια για τον άνθρωπο Σπύρο (Μπιμπίλα), αλλά με όσα άκουσα, θα ήθελα να ρώτησω πως καταφέρνετε να τα κάνετε όλα αυτά. Τι σας εμπνέει, τι σας δίνει τη δύναμη;
Σας ευχαριστώ. Κοιτάξτε. Εγώ δε ντρέπομαι να πω κάποια πράγματα. Θα σας πω λοιπόν ότι όταν έχασα το μπαμπά μου, είχαμε ανάγκη. Έπρεπε να δουλέψω. Δούλεψα σε πολλά γραφεία. Ήμουν υπερεργασιακός. Και ακόμα είμαι. Έμεινα υπερεργασιακός. Η δουλειά μου δίνει ζωή. Όσο ζω, θα δουλεύω. Ξυπνάω το πρωί και χαίρομαι να πηγαίνω για δουλειά. Άλλο που πήρα σύνταξη. Γιατί με ρωτάνε γιατί τη πήρα. Γιατί μου αναλογούσε. Έχω δουλέψει και έπρεπε να ανταμειφθώ. Αλλά λατρεύω τη δουλειά γι αυτό ακόμα δουλεύω τόσο. Και δε ντρέπομαι να κάνω τα πάντα. Και τον χαμάλη κάνω ακόμα αν χρειαστεί κουβαλάω πράγματα για διάφορες δουλειές και όλα. Με κάνει ευτυχή.
Πέραν της δουλειάς, σας αρέσει κάτι άλλο;
Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Παρά πολύ. Από μικρός. Έχω ταξιδέψει σε όλο το κόσμο. Ήθελα πάντα να γνωρίσω τη γη. Και τη γνώρισα έχω ταξιδέψει και στις πέντε ηπείρους. Όταν άρχισα να βγάζω χρήματα ξεκίνησα και τα ταξίδια. Είτε για δουλειά είτε με φίλους. Αυστραλία, Αμερική, Ασία.. Στον Αμαζόνιο έχω πάει, στη Τανζανια. Ακόμα και στο Βόρειο Πόλο. Ξέρετε, γι αυτό αισθάνομαι πολίτης του κόσμου. Είμαι κατά των συνόρων. Άνοιξα τους ορίζοντες μου με αυτά τα ταξίδια και αγάπησα και αγαπώ όλους τους ανθρώπους της γης. Εύχομαι το ίδιο σε όλους.
Σας ευχαριστώ.
*Μια συνέντευξη από τον AlexKats
Δείτε επίσης: Σπύρος Μπιμπίλας: “Έχει φιμωθεί ο ίδιος ο πολιτισμός”
