24.6 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Σκηνοθετίτιδα: Μια εποχή που έχουν εκλείψει οι πραγματικά μεγάλοι σκηνοθέτες

Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια που είχα δει μια παράσταση την οποία είχε σκηνοθετήσει εκείνος ο σπουδαίος, ο τεράστιος σκηνοθέτης του θεάτρου, ο αξέχαστος Λευτέρης Βογιατζής. Δε θα πω ποιο έργο ήταν. Δεν έχει σημασία άλλωστε. 

Γράφει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης

Θυμάμαι πάντως πως τον είδα λίγες μέρες μετά, τυχαία στο δρόμο, τον πλησίασα, του έσφιξα το χέρι και του είπα «κύριε Βογιατζή είδα την παράστασή σας, ήταν σπουδαία, και το πιο σημαντικό ήταν πως καταφέρατε να φτιάξετε μια τόσο σπουδαία παράσταση με ένα έργο, που εδώ που τα λέμε, ήταν σαφέστατα κατώτερο από την παράσταση που το φιλοξενούσε»…

Και τότε εκείνος σα να τρόμαξε, γύρισε και μου πε «αχ, κύριε Τριανταφυλλίδη, ειλικρινά αν με συμπαθείτε όπως λέτε, μην το ξαναπείτε αυτό που είπατε, γιατί αν η παράσταση είναι ανώτερη από το έργα, αυτό σημαίνει ότι είμαι σκηνοθέτης. Γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν ασχολήθηκα ουσιαστικά με το έργο που είχα στα χέρια μου, αλλά έκανα του κεφαλιού μου και δεν το σεβάστηκα όπως του άξιζε»…

Πριν δύο χρόνια περίπου, αν θυμάμαι καλά, πήγα στον πιο υψηλό και ουσιαστικό ναό της θεατρικής τέχνης στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΤΤΙΣ, του Θόδωρου Τερζόπουλου, για να δω αυτή τη συγκλονιστική «Νόρα» του Ίψεν που ανέβασε. Μετά το φινάλε, λοιπόν, της παράστασης μπροστά από το θέατρο ήταν ο Θόδωρος Τερζόπουλος και κάποιοι φίλοι και κάποια στιγμή είπα, πως σε μια σκηνή η πρωταγωνίστρια είχε κάνει μια κίνηση που μου θύμισε πολύ έντονα μια φωτογραφία από την πρώτη παρουσίαση του έργου με την Κυβέλη, το 1907 νομίζω.

Και εκείνος μας έκανε μια ολόκληρη ανάλυση πάνω στο πόσο σημαντικό πράγμα είναι η παράδοση στην τέχνη και φυσικά στην τέχνη του θεάτρου, που βέβαια είναι πολύ μεγάλη για την μεταφέρω εδώ…

Τα γράφω αυτά τα δύο για να μιλήσω για δύο πολύ σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου και για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν το θεατρικό έργο με το οποίο ασχολούνται κάθε φορά και το συγγραφέα του…

Σε μια εποχή, που έχουν εκλείψει οι πραγματικά μεγάλοι δάσκαλοι σκηνοθέτες, που δεν υπάρχουν ο Κουν, ο Ροντήρης, ο Σολωμός, ο Βολανάκης ή ο Βουτσινάς πχ αλλά που τώρα είναι που κάθε τυχάρπαστος στο χώρο της τέχνης και όχι μόνο του θεάτρου αλλά και του χορού, προσπαθεί απεγνωσμένα να υπάρξει και επιβληθεί πατώντας πάνω σε θεατρικά έργα και συγγραφείς από τον Σαίξπηρ έως τον Αισχύλο και από τον Τσέχοφ…

Ο καθένας παίρνει ένα έργο όσο πιο κλασσικό τόσο πιο καλό για αυτούς, του αλλάζουν τα φώτα, κόβουν ή προσθέτουν ακόμα και κομμάτια ολόκληρα, βάζουν ή βγάζουν ρόλους, και αυτό που τους αφορά είναι να αποδείξουν προφανώς ότι είναι πιο σημαντικοί οι ίδιοι από το συγγραφέα που τα έγραψε.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί αφού όλους αυτούς τους μεγάλους συγγραφείς και τα έργα τους είναι φανερό ότι τους θεωρούνε λειψούς όσον αφορά τη γραφή, γιατί δεν παίρνουν το μύθο του κάθε έργου και να ξαναγράψουν από πάνω το έργο λέγοντας πχ αυτό είναι το έργο που έγραψε ο Βαγγέλης πάνω στο μύθο του Τσέχοφ. Θα ήταν πιο έντιμο.

Στο κάτω κάτω υπάρχουν δύο Ηλέκτρες στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Η Ηλέκτρα του Σοφοκλή διαδραματίζεται στα ανάκτορα, η Ηλέκτρα του Ευριπίδη στα χωράφια.

Σκηνοθέτες που δεν ξέρουν από θέατρο, χορευτές και χορογράφοι που δεν ξέρουν από χορό, καθιερωμένοι από δημοσιογράφους που τους υπερασπίζονται είτε γιατί δεν γνωρίζουν το αντικείμενο με το οποίο ασχολούνται είτε γιατί είναι πιο εύκολο να τους ελέγξουν αφού τους επιβάλλουν, είτε τέλος γιατί δημοσιογράφοι, ένα μέρος του κοινού αλλά και υπεύθυνοι για αυτούς τους χώρους στις τέχνες άνωθεν, φοβούνται να πουν σαν το παιδάκι στο παραμύθι του Άντερσεν «ο βασιλιάς είναι γυμνός».

Δεν είναι και εύκολο να το πεις αυτό όταν κάποιοι προσπαθούν να σε κομπλεξάρουν λέγοντας σου ότι αυτό που σου παρουσιάζουν είναι η τελευταία λέξη στο χώρο του θεάτρου ή του χορού. Κάπως έτσι πολλοί ηθοποιοί πήραν το θέμα της σκηνοθεσίας στα χέρια τους και πολύ συχνά τα καταφέρνουν πολύ πολύ καλύτερα από αυτούς που το δηλώνουν ως επάγγελμα…

Οι συγκεκριμένοι όμως δήθεν σκηνοθέτες ή δήθεν χορογράφοι ή δήθεν χορευτές δόξα τω Θεώ και κρατικές θέσεις παίρνουν και κρατικά ιδρύματα διευθύνουν, ακόμα και σε πολιτιστικές πρωτεύουσες αναλαμβάνουν τα ινία… – λέω τώρα εγώ..

Και ο χορός καλά κρατεί…

Θα μου πείτε, μήπως θα περάσει κανείς από αυτούς στην ιστορία.. του θεάτρου..;

Όχι, όμως την κακή δουλειά τους στο χώρο την κάνουν δόξα τω Θεώ και πολλοί παρασύρονται, ειδικά από νέους ανθρώπους. Όχι πως δεν υπάρχουν και κάποιοι πολύ ταλαντούχοι άνθρωποι και στο χώρο του θεάτρου και στο χώρο του χορού. Ίσα ίσα που υπάρχουν και μας θυμίζουν τι θα πει πραγματικό θέατρο ή πραγματικός χορός.

Δε θα αναφέρω ούτε παραδείγματα από τους μεν, ούτε παραδείγματα από τους δε. Αλλά θα κλείσω λέγοντας πως αυτά τα κακά και προβεβλημένα παραδείγματα αποτελούν το χειρότερο μικρόβιο για το θέατρο και το χορό, για το χώρο της τέχνης γενικά…

Ο Χορν μου είχε πει κάποτε όταν τον είχα ρωτήσει γιατί ήταν σημαντικό ο Λογοθετίδης στο θέατρο, μου είχε δώσει την ίδια απάντηση που είχε δώσει και η Βάσω Μανωλίδου σε άσχετη στιγμή όταν την είχα ρωτήσει το ίδιο πράγμα για την Ελένη Παπαδάκη «γιατί ήταν αυθεντικός και το αυθεντικό δε χάνεται ποτέ»… Το ίδιο από την ανάποδη ακριβώς ισχύει και για το δήθεν…

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ 

Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης, είναι δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου. Έχει γράψει μέχρι τώρα 20 βιβλία με θέμα την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, της νύχτας, του τραγουδιού και του μιούζικαλ και βιογραφικά βιβλία ανθρώπων του ελληνικού σινεμά. Αρθρογραφεί από το 1985 σε εφημερίδες, περιοδικά, έχει κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, προσφάτως και στο διαδίκτυο. Έχει επιμεληθεί επανεκδόσεις παλαιού υλικού σε CD, για ανθρώπους όπως η Αλίκη Βιουγιουκλάκη, η Τζένη Βάνου, η Σοφία Βέμπο, η Μαρινέλλα, ο Τόλης Βοσκόπουλος, ο Γιάννης Σπάρτακος, το σύνολο του κινηματογραφικού έργου του Νίκου Μαμαγκάκη, ειδικό αφιέρωμα για την ιστορία του τραγουδιού στο ελληνικό σινεμά κ.α. Στην τηλεόραση έχει κάνει το πρώτο πρωινό του MEGA το Κοκτέιλ, εκπομπές με συνεντεύξεις, αφιερώματα, μονογραφίες, ήταν στην κριτική επιτροπή του «Να η ευκαιρία», σχολιαστής στις ειδήσεις του STAR και μία πολιτική εκπομπή με την Όλγα Τρέμη στο MEGA. Αυτό τον καιρό αρθρογραφεί βέβαια στο youfly.com και στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Κάνει καθημερινά εκπομπή στις 15:00 με 16:00 στον Αθήνα 9.84 με τίτλο «Αθήνα, με ακούς;»

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ