Σήμερα πλέον όταν πηγαίνει κάποιος στο Λονδίνο, αν έστω και λίγο του αρέσει το θέατρο ή ακόμα και αν δεν του αρέσει το θέατρο νομίζω πρέπει να περάσει μια βόλτα από το Saint Martin’s Τheatre να δει την «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι – Πάμε όμως να δούμε την ιστορία πίσω από το θρυλικό έργο.
Είναι μια παράσταση υπεράνω ρεκόρ, υπεράνω επιτυχίας ή αποτυχίας, υπεράνω μύθου ή θρύλου.
Είναι ένα θεατρικό έργο που απλώς παίζεται εδώ και 68 χρόνια ασταμάτητα και έχει ξεπεράσει τις 26.000 παραστάσεις…
Φυσικά, η Αγκάθα Κρίστι δεν γνώρισε ποτέ πρόβλημα με τη λέξη επιτυχία και δε νομίζω ότι κατάλαβε ποτέ ουσιαστικά τι θα πει η λέξη αποτυχία.
Εδώ όμως ξεπέρασε ακόμα και τον υπερεπιτυχημένο εαυτό της.
Ας ρίξουμε όμως μια μικρή ματιά στην ιστορία αυτού του έργου και αυτής της παράστασης μια που για άλλη μια φορά ετοιμάζεται να ανέβει το χειμώνα που μας έρχεται στην Αθήνα.
Η ποντικοπαγίδα, λοιπόν, ξεκίνησε ως ραδιοφωνικό σενάριο, ήταν κάτι σαν δώρο στην αγαπημένη Queen Mary της Αγγλίας, στις 30 Μάϊου 1947 και είχε τίτλο «Three blind mice».
Βασιζόταν σε μια σύντομη ιστορία που δεν εκδόθηκε ποτέ, μόνο σε μια συλλογή διηγημάτων της Κρίστι στη ΗΠΑ, το 1950.
Το ξαναδούλεψε και το έκανε θεατρικό έργο, βασικά γιατί ήθελε να το κάνει δώρο – τα δικαιώματα δηλαδή από τις εισπράξεις του έργου – στον πολυαγαπημένο της εγγονό.
Το έκανε, λοιπόν, θεατρικό και μάλιστα τον τίτλο του έργου δεν τον διάλεξε η ίδια, «Ποντικοπαγίδα» δηλαδή «The mouse trap» το ονόμασαν άνθρωποι από την παραγωγή.
Το έργο πρωτοανέβηκε στις 6 Οκτωβρίου του 1952 στο Nottingham για τα previews που συνεχίζονται στο εξωτερικό πριν την πρεμιέρα και ανέβηκε κανονικά στις 25 Νοεμβρίου του 1952 στο Ambassadors Theatre του Λονδίνου και παίχτηκε ασταμάτητα μέχρι τις 23 Μαρτίου του 1974, σταμάτησε για μία μόνο μέρα και μεταφέρθηκε στο πολύ μεγαλύτερο Saint Martin’s Theatre στις 25 Νοεμβρίου του 1974, όπου παίζεται ασταμάτητα μέχρι σήμερα.
Η ίδια η Αγκάθα Κρίστι στην αρχή δεν ήταν σίγουρη αν θα έχει επιτυχία, ωστόσο μετά τις πρώτες παραστάσεις και την επιτυχία τους πίστευε ότι θα έχει αρκετή επιτυχία και θα ξεπεράσει τους 8 μήνες παραστάσεων που στην αρχή πίστευε ότι θα κάνει.
Που να φανταστεί…
Το πραγματικά αστείο έως και λίγο τραγικό εδώ που τα λέμε για αυτόν που το υπέστη ήταν ότι μετά την τεράστια επιτυχία του πρώτου χρόνου και με εχέγγυο το όνομα της Κρίστι ένας παραγωγός από το Χόλυγουντ πήγε ως το Λονδίνο και ζήτησε τα δικαιώματα για να το κάνει ταινία.
Προφανώς η Αγκάθα Κρίστι τα χρυσοπούλησε αλλά είχε την εξυπνάδα να βάλει ένα μικρό όρο στο συμβόλαιο.
Να μη γυριστεί ταινία πριν περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος πριν το κατέβασμα του πρώτου ανεβάσματος του έργου.
Δεδομένου ότι το πρώτο κατέβασμα δεν έχει τελειώσει ακόμα δεν ήταν πολύ κερδοφόρα η επιλογή του…
Μέχρι τώρα έχουν γυριστεί δύο ταινίες που η υπόθεσή τους μοιάζει λίγο με την υπόθεση της «Ποντικοπαγίδας» χωρίς να είναι επίσημα το έργο, μία στη Ρωσία στα ρώσικα και μια στα ινδικά στη διάλεκτο μπενγκάλι.
Στο πρώτο καστ του έργου – φυσικά τα καστ αλλάζουν κάθε ένα ενάμιση χρόνο χωρίς αυτό να αλλάξει την ασταμάτητη ροή των παραστάσεων – ήταν και ο Richard Attenborough με τη σύζυγό του.
Φυσικά έχουν αλλάξει και γω δεν ξέρω πόσοι ηθοποιοί, πόσα κοστούμια, δύο φορές άλλαξαν τα σκηνικά το ’65 και το ‘91 ενώ τιμής ένεκεν ο ηθοποιός που είχε δανείσει τη φωνή του στην παράσταση του ’52 για να ακούγεται πως λέει τις ειδήσεις στο ραδιόφωνο, δεν αντικαταστάθηκε ποτέ, ακούγεται ο ίδιος από τότε.
Ενώ υπάρχει ένα αντικείμενο που επίσης δεν έχει αλλαχτεί ποτέ στα 68 αυτά χρόνια και είναι το ρολόι πάνω από το τζάκι.
Εννοείται πως δεν βγει ποτέ σε βιβλίο η «Ποντικοπαγίδα», εννοείται πως απαγορεύεται να παιχτεί από δύο θίασος στην Αγγλία ταυτόχρονα – μόνο μια φορά το χρόνο, ένας θίασος στο Λονδίνο και ένας σε άλλη πόλη – και εννοείται πως στο φινάλε κάθε παράστασης βγαίνει κάποιος και ζητάει από το κοινό να μην δημοσιοποιήσουν το φινάλε του έργου…
Στην επέτειο των 50 χρόνων ασταμάτητων παραστάσεων, στις 25 Νοεμβρίου 2002, έγινε ειδική παράσταση με ειδικούς καλεσμένους τη βασίλισσα Ελισάβετ και το σύζυγο της Φίλιππο, ενώ στην 60η επέτειο δόθηκε μια παράσταση μιξ με διάφορους ηθοποιούς που είχα παίξει σε διάφορες παραστάσεις μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια…
Αυτή τη στιγμή δεν παίζεται λόγω κορονοϊού όπως όλες οι παραστάσεις στο West End και αν όλα πάνε καλά θα ξεκινήσει στις 23 Οκτωβρίου που μας έρχεται…
Αυτή πάνω κάτω είναι η ιστορία της «Ποντικοπαγίδας» που δε θα σας πούμε φυσικά την υπόθεσή της πόσο μάλλον το φινάλε της.
Παίχτηκε σε πολλές χώρες πάντα με τεράστια επιτυχία και αρκετές φορές στην Ελλάδα πάντα με μεγάλη επιτυχία επίσης. Στην Ελλάδα μάλιστα ανεβαίνει ξανά τη νέα σεζόν που μας έρχεται ανεβαίνει ξανά τη νέα σεζόν που μας έρχεται, καλώς εχόντων των πραγμάτων.
Ο πρώτος που το ανέβασε στην Ελλάδα σε περιοδεία και στη συνέχεια στην Αθήνα ήταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ το 1963…
Όλα αυτά από το μαγικό χέρι της Αγκάθα Κρίστι, της βασίλισσας του αστυνομικού μυθιστορήματος που στα 86 χρόνια παρά κάτι μήνες που έζησε έγραψε 66 μυθιστορήματα και 14 συλλογές ποιημάτων όπου πραγματικά άλλαξε το αστυνομικό μυθιστόρημα όπως το ξέρουμε μέχρι τότε, φτάνοντας σε απίστευτες ανατροπές όχι π.χ. στο «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρες» όπου όλοι οι ύποπτοι είναι και ένοχοι, δεν υπάρχει αθώος ή στους «Δέκα μικρούς νέγρους» που είναι και το πιο εμπορικό της βιβλίο όπου ο δολοφόνος έχει δολοφονηθεί ήδη στο μέση της ιστορίας.
Μιλάμε για την Αγκάθα Κρίστι που από τα βιβλία της έχουν γυριστεί 45 ταινίες, την πρώτη το 1928 με τίτλο «The passing of Mr. Quin» που προέρχεται από το έργο της «The coming of Mr. Quin» και το 45ο το «Θάνατος στο Νείλο» που είχε ξαναγυριστεί πριν 42 χρόνια. Κάποια βιβλία της δεν έχουν γυριστεί μόνο μία φορά.
Για την Αγκάθα Κρίστι μιλάμε με τα 28 θεατρικά έργα, τα πιο πολλά από βιβλία της, με πρώτο το «Black coffee» του 1930, με τις 31 τηλεταινίες και τις πάρα πολλές τηλεοπτικές σειρές βασισμένες στα βιβλία της, κάποιες από αυτές με βασικό ήρωα το Ηρακλή Πουαρό και κάποιες από αυτές με βασικό ήρωα τη Miss Marple, τους δύο βασικούς δηλαδή ντετέκτιβ των βιβλίων της.
Μιλάμε για την ανεπανάληπτη Αγκάθα Κρίστι, που υπάρχει και μια φωτογραφία της, αν θυμάμαι καλά στην Ακρόπολη, στα χρόνια του ’50 όταν είχε ταξίδι εδώ – γενικά λάτρευε τα ταξίδια – που εκτός από τα βιβλία της μπορείτε να βρείτε και την αυτοβιογραφία της που κυκλοφορεί.
Για την Αγκάθα Κρίστι μιλάμε που είχε εξαφανιστεί για 12 μέρες στα νιάτα της και δε μάθαμε ποτέ τι είχε γίνει εκείνες τις 12 μέρες – παρόλα αυτά είχε γυριστεί ταινία με τίτλο «12 μέρες μυστηρίου» που όλοι λένε πως ήταν μια γλυκιά γριούλα με πολύ διεστραμμένο όμως μυαλό, η οποία είχε πει, παντρεύτηκα αρχαιολόγο για να με βρίσκει πιο πολύ ενδιαφέρουσα κάθε μέρα που περνάει»…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
