Το ρεαλιστικό θέατρο δίνει εξίσου ρεαλιστική απάντηση στις προκλήσεις, με «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη και πρωταγωνιστές τους Ιεροκλή Μιχαηλίδη και Γεράσιμο Σκιαδαρέση.
Γράφει η Μαρίνα Ντέκα
Οι έκτακτες υπάρχουσες συνθήκες τόσο στη χώρα μας όσο και παγκοσμίως, εκτός της αυτονόητης πίεσης που ασκούν, πέραν όλων των άλλων και στην πολιτιστική αγορά, αναδύουν ταυτόχρονα και διάφορες προκλήσεις. Αυτές της επιβίωσης, της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας και των φυσικών της φορέων, κυρίως των καλλιτεχνών.
Γιατί η τέχνη πέρα από έμπνευση και έκφραση είναι προφανώς και εργασία, εφόσον από αυτήν βιοπορίζεται μια μεγάλη σειρά επαγγελματιών του κλάδου.
Η ουσιαστική πρόκληση λοιπόν, ήταν η ανακάλυψη ενός οχήματος διαφυγής προς τα εμπρός, ενός μοχλού αντιμετώπισης και διαχείρισης της δεδομένης δυσμενούς κατάστασης. Το επιτακτικό και απαιτητικό πρόβλημα έμοιαζε άλυτο, δείχνοντας να απαιτεί τον τετραγωνισμό του κύκλου.
Η λύση φυσικά δεν τετραγώνισε τον κύκλο, αφού ο συντριπτικά μεγάλος αριθμός των Ελλήνων ηθοποιών συνεχίζει να ισορροπεί επικίνδυνα πάνω στο σχοινί της ανεργίας (εκτός των ημιμόνιμων εργαζομένων στις κρατικές σκηνές).
Μέρος του ιδιωτικού τομέα και των θεατρικών επιχειρηματιών προχώρησαν στην ανακοίνωση μίνι περιοδειών στα μεγάλα αστικά κέντρα και στην επαρχία, με γνώμονα την οικονομία τάξης μεγέθους. Λιγοπρόσωπα θεατρικά έργα και μικροί θίασοι, άκρως μινιμαλιστικά και συμβολικά σκηνικά με συμπιεσμένα κόστη. Κοινός τόπος δηλαδή στο σκεπτικό της απάντησης που προτάθηκε είναι μία μόνο μία λέξη, η ευελιξία!
Ένα από τα δείγματα της εναλλακτικής αυτής θεατρικής εξόρμησης, από τα πιο επιτυχημένα όπως φαίνεται μάλιστα, είναι και το περίφημο «τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη, ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων του 20ου αιώνα και των σημαντικότερων εκπροσώπων του σύγχρονου (μεταπολιτευτικού) ελληνικού θεατρικού ρεαλισμού.
Το πολυπαιγμένο μονόπρακτο των δύο ρόλων, που κατά καιρούς ανέβηκε από μεγάλες θεατρικές σκηνές ( Θέατρο Τέχνης, ΚΘΒΕ κ.τ.λ.), παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία και φέτος σε σκηνοθεσία του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης που πρόσφατα ανέλαβε το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Λευτέρη Γιοβανίδη.
Παρακολουθήσαμε την παράσταση για λογαριασμό του youfly.com την Τρίτη 21 Ιουλίου στο ανακαινισμένο – μετά τη γνωστή πυρκαγιά -«θέατρο της ρεματιάς» στο Χαλάνδρι.
Το θέατρο κατάμεστο (για σοβαρά υγειονομικά περιοριστικά μέτρα δεν κάνουμε λόγο) από ένα εκδηλωτικό κοινό που σχολίαζε, συμμετείχε, γελούσε διαρκώς, με ένα κείμενο που θεωρείται από τα δύσκολα στη σημερινή εποχή, αφού αποτελεί μια ρεαλιστική φωτογραφία στιγμής μιας κοινωνίας, πριν από 50 ολόκληρα χρόνια.
Μήπως όμως ακριβώς αυτή η υγειονομική-οικονομική κρίση φέρνει το συγκεκριμένο έργο πιο κοντά στο σήμερα, κάνοντάς το πιο κατανοητό για τους νεότερους, που υπό άλλες συνθήκες θα αποτελούσε γι’ αυτούς απλά ιστορία;
Μάλλον ναι, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις και την αθρόα προσέλευση των θεατών, αλλά και από τις εμπειρίες των τριών συντελεστών της παράστασης, όπως μας τις μετέφεραν οι ίδιοι με αποκλειστικές δηλώσεις τους για το youfly.com.
«Αποτελεί ίσως ένα ιστορικά καλλιτεχνικό παράδοξο, αλλά και αναμενόμενο ταυτόχρονα λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών, το γεγονός ότι ένα κείμενο που πιθανόν κάποιοι θα χαρακτήριζαν θεματικά ουδέτερο και κάποιοι, ακόμη πιο κακοπροαίρετοι, από αδιάφορο έως ξεπερασμένο, αποκτά ξαφνικά έντονη λάμψη και φρεσκάδα, γίνεται συμβάν της διπλανής πόρτας και κατακτά μία νέα οικειότητα με τον θεατή. Αναδεικνυόμενο σε προσωπικό βίωμα και υπόθεση του σημερινού πολίτη που πλέον τον αφορά και τον προβληματίζει. Βέβαια, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δυστυχώς η λαμογιά και ο ωχαδερφισμός, μάλλον παραμένουν συνοδοιπόροι της κοινωνίας μας τα τελευταία 50 χρόνια, οπότε…» μας λέει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης.
Ενώ ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης παρατηρεί ότι «Είναι μία ευχάριστη έκπληξη η ανταπόκριση του θεατρόφιλου κοινού. Ειλικρινά δεν περιμέναμε μια τέτοια επιτυχία κι ευτυχώς οι φόβοι μας διαψεύσθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η μόνη παρατήρηση που έχω είναι η εξής διαφορά που διαπίστωσα: το κοινό στα νησιά και στην υπόλοιπη επαρχία είναι πιο απελευθερωμένο, πιο χαλαρό. Στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις είναι ακόμα λίγο μουδιασμένο. Μοιάζει σα να βγαίνει από την ψυχολογική του καραντίνα βήμα-βήμα, σταθερά και λίγο πιο αργά. Ελπίζω να προσθέσουμε κι εμείς το λιθαράκι μας στην επιτάχυνση αυτής της διαδικασίας».
Τέλος, ο Λευτέρης Γιοβανίδης μας ομολογεί « είναι αλήθεια πως τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ήταν προσχεδιασμένο. Άλλωστε το τάβλι ανέβηκε την περσινή σεζόν και φέτος το επαναλαμβάνουμε. Φυσικά το ξαναδουλέψαμε και μάλιστα εντατικά, μετά την πολύμηνη αναγκαστική παύση. Το αποτέλεσμα φαίνεται να μας δικαιώνει. Το εντυπωσιακό είναι πως δεν αφορά σε μια προσαρμοσμένη και βελτιωμένη παράσταση. Αφορά εν τέλει σε μία νέα παράσταση, ομολογώ, ακόμα πιο επιτυχημένη. Είναι λες κι όλο αυτό το εγχείρημα έψαχνε με αγωνία τον κατάλληλο χώρο και χρόνο, το δικό του timing και το βρήκε επιτέλους τώρα εδώ, μέσα σ’ αυτές ακριβώς τις συνθήκες».
Η δική μας αλήθεια ως θεατές, δεν διαφέρει και πολύ. Πρόκειται πραγματικά για μία εξαιρετική παράσταση με δύο κορυφαίους Έλληνες κωμικούς. Από τη μια τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη σε έναν βαθιά εσωτερικό, δουλεμένο και τόσο ανθρώπινο Κόλια και από την άλλη τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση σε έναν απολαυστικό και εξωστρεφή Φώντα.
Αποχωρώντας και αντικρίζοντας στο μισοσκόταδο αυτά τα ίχνη ενός καθολικά αφαιρετικού – σχεδόν ανύπαρκτου σκηνικού, η σκέψη μας πάει σε μία παλιά, αλλά επίσης διαχρονική και μεγάλη θεατρική αλήθεια, σκηνοθετικής και ερμηνευτικής αποτίμησης αυτή τη φορά.
Η σκηνική γύμνια είναι τελικά ένα δίκοπο μαχαίρι, μία ζόρικη παρτίδα σκάκι ή τάβλι, αν προτιμάτε, εν προκειμένω. Συνήθως, καταπίνει κυριολεκτικά ηθοποιούς και προθέσεις. Σε σπάνιες περιπτώσεις όμως φωτίζει και αναδεικνύει τις καλές ερμηνείες.
Στο συγκεκριμένο «τάβλι» συνέβη το δεύτερο. Την παρτίδα σαφώς την κέρδισαν ένας στοχευμένος σκηνοθέτης και δύο αληθινοί ηθοποιοί. Και οι τρεις τους, καλλιτέχνες, που αν μη τι άλλο γνωρίζουν καλά τη θεατρική γλώσσα.
Info: Το τάβλι συνεχίζει την περιοδεία του στις 23/7 στο Γέρακα, 25/7 Μάνη, 28/7 Λαύριο, 29/7 Αίγινα, 30/7 Σαρωνίδα, 1/8 Ρόδο, 31/8 & 1/9 Θεσσαλονίκη, 2/9 Βέροια, 3/9 Βόλος και 6/9 Βεάκειο Πειραιά.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
