23.4 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Ορέστης Τζιόβας: Συνέντευξη στο Youfly.com

Ο Ορέστης Τζιόβας ετοιμάζεται να επαναλάβει την επιτυχία που σημείωσε στη Θεσσαλονίκη το «Πάρκινγκ» του Θανάση Ταταύλαλη και μας μίλησε για όλα στο YouFly.com. 

Πρόκειται για έναν θεατρικό μονόλογο, ένα ταξίδι αυτοπροσδιορισμού και ζωής που έχει αφετηρία ένα μουντό γκρίζο πάρκινγκ.

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στην ταράτσα του Θεάτρου Λαμπέτη, το Σάββατο 11 Ιουλίου και για 10 μόνο παραστάσεις.

Tι πραγματεύεται το «Πάρκινγκ»;

«Η ιστορία του έργου είναι ένας άνθρωπος της ηλικίας μου, στα 35-36 ο οποίος λόγω της οικονομικής κρίσης έχει βρεθεί να μένει πάλι με τους γονείς του και παίρνει τη ζωή στα χέρια του με ένα μεγάλο ρίσκο: σηκώνεται και φεύγει από το σπίτι του. Έτσι βλέπουμε μετά πώς η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς και πώς η αξιοπρέπεια επαναπροσδιορίζεται. Είναι μία ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, δεν είναι δηλαδή στο πλαίσιο του φανταστικού. Ξεκινάμε στην Αθήνα στις 11 του μήνα (και μέχρι τις 20 του μηνός) στην ταράτσα του Θεάτρου Λαμπέτη».

Ποιος είναι ο στόχος του έργου;

«Ο κεντρικός άξονας το έργου είναι η έννοια της αξιοπρέπειας. Πώς ορίζεται κοινωνικά και τί σημαίνει για τον καθένα μας.

Είναι μια πολύ ευχάριστη παράσταση που σε προβληματίζει βαθιά. Και νομίζω ότι αυτό είναι το Α και το Ω στο θέατρο. Να μπορείς να περάσεις το χρόνο σου ευχάριστα χωρίς να σημαίνει ότι είναι εύκολο ή ευτελές και να προβληματιστείς μετά. Να έχει να σου δώσει πράγματα να σκεφτείς».

Να σημειώσουμε ότι το έργο είναι ένας μονόλογος.

«Ναι είναι ένας μονόλογος που διαρκεί περίπου μία ώρα».

Είναι μεγάλη πρόκληση ένας μονόλογος για έναν ηθοποιό;

«Όταν πρωτοξεκινούσα θεωρούσα ότι είναι μία μεγάλη πρόκληση. Πιστεύω ότι έχει κάποιες δυσκολίες και κάποιες ευκολίες σε σχέση με μία θεατρική παράσταση που είναι από δύο άτομα και πάνω. Η δυσκολία του είναι ότι πρέπει να κρατήσεις μόνος σου το ρυθμό της παράστασης και απαιτεί φυσική αντοχή. Στα θετικά του θα έλεγα ότι έχει να κάνει μόνο με εσένα. Δηλαδή το ίδιο το αρνητικό είναι και θετικό. Δηλαδή δεν χρειάζεται να προσαρμοστείς σε κάποιον άλλο ή αν θέλετε δεν υπάρχει κάποιος αστάθμητος παράγοντας στην παράσταση». 

Έχετε κοινά στοιχεία με τον ήρωα;

«Νομίζω ότι στον κάθε ρόλο που έχω παίξει βρίσκω κοινά στοιχεία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έλεγα ότι είναι αρκετά. Δεν έχω φτάσει στην οικονομική εξαθλίωση του ήρωα αλλά είμαι σε μία στενότητα όπως οι περισσότεροι άνθρωποι.

Όσον αφορά τον παρορμητισμό του και την τύχη που είναι με το μέρος του, θα έλεγα πως κι αυτό το βρίσκω κοινό. Γενικά στη ζωή μου έχω σταθεί αρκετά τυχερός. Έχω σταθεί και άτυχος αλλά δεν μου έχει μείνει. Η ανάμνησή μου είναι ότι είμαι τυχερός».

Στο σημείωμα του ο σκηνοθέτης θέτει κάποια ερωτήματα. «Τι σημαίνει αποκάλυψη; Τι σημαίνει τύχη; 

«Η τύχη θεωρώ πως είναι έννοια απροσδιόριστη, από την άποψη ότι δεν έχει να κάνει μόνο με τους εξωτερικούς παράγοντες. Δηλαδή έχει να κάνει και με το πώς αντιμετωπίζεις εσύ τη μοίρα. Νομίζω ότι η τύχη είναι ένα αλισβερίσι. Θέλει ρίσκο για να δεις αν είσαι τυχερός ή άτυχος και θέλει να ποντάρεις.

Επίσης δεν ξέρω αν διαχωρίζεται η μοίρα με την τύχη. Για εμένα είναι το ίδιο πράγμα».

Εσείς πιστεύετε στη μοίρα, στο πεπρωμένο; 

«Όχι, πιστεύω ότι το δημιουργούμε εμείς. Αλλά αν μιλήσουμε για φυσικά φαινόμενα, ένα πρόβλημα υγείας ή ένα δυστύχημα, αυτά είναι κακοτυχίες νομίζω. Δεν ξέρω αν κάτι είναι προδιαγεγραμμένο ακριβώς, γιατί νομίζω ότι η επιλογή του ανθρώπου μπορεί να αλλάξει εντελώς κάτι που μπορεί να είναι προκαθορισμένο». 

Και αποκάλυψη, τί σημαίνει;

«Αποκάλυψη για εμένα είναι κάτι που υπήρχε, δεν το είχες δει και αντιλαμβάνεσαι ότι πια υπάρχει. Από τη στιγμή που θα το δεις και θα σου αποκαλυφθεί δεν μπορείς πλέον να το παραβλέψεις. Όταν μιλάμε για αποκάλυψη εννοούμε κάτι που δεν έχεις πλέον επιλογή να το παραβλέψεις. Και αν παραβλέψεις την αποκάλυψη που θα σου συμβεί, μόνο κακό μπορεί να είναι». 

Το κείμενο σας έχει οδηγήσει σε κάποιου είδους αποκάλυψη για τον εαυτό σας;
«Μου αποκαλύφθηκαν τα ίδια πράγματα με τον ήρωα. Ό,τι αποκαλύφθηκε σε εκείνον, αποκαλύφθηκε και στον Ορέστη σιγά-σιγά».

Πώς ήταν η ανταπόκριση του κοινού στη Θεσσαλονίκη;

«Ήταν φοβερή, ένα θέατρο κατάμεστο. Έχω πάρει τα καλύτερα σχόλια που έχω πάρει ποτέ για παραστάσεις μου».

Γίνεται επανεκκίνηση του πολιτισμού, μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια και με μέτρα που πρέπει να τηρηθούν. Προβληματίζεστε για το πώς θα πάει η παράσταση υπό αυτές τις συνθήκες, σας αγχώνει;

«Εμένα με προβληματίζει ο φόβος που έχει δημιουργηθεί στον κόσμο. Όπως κι εγώ, που θα κινούμαι σε μέρη που θα έχει κόσμο, θα έρχομαι σε επαφή με κόσμο. Ο κόσμος είναι καλό να αντιληφθεί ότι θα υπάρχουν κάποια μέτρα προστασίας και ότι είναι υπεραρκετά για να παρακολουθήσει μία παράσταση με ευχαρίστηση και χωρίς να κινδυνεύσει καθόλου. 

Στη δική μας περίπτωση μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο θέατρο το οποίο με όλα τα μέτρα και τις αποστάσεις χωράει έναν πολύ ικανοποιητικό αριθμό 145 θεατών. Μετά την προσαρμογή στις εντολές του υπουργείου Υγείας, ώστε να πληρούνται οι προϋποθέσεις.

Αλλά για μικρότερους χώρους και μάλιστα για το χειμώνα που έρχεται καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι βιώσιμο αυτό. Γιατί και να υπάρχουν μικρότερες παραγωγές, υπολογίστε τί θα γίνει σε 60θέσια θέατρα. Δεν είναι λειτουργικό. θα πρέπει να ληφθούν άλλα μέτρα.

Τώρα κατά πόσο αυτά τα μέτρα ανταποκρίνονται στην πραγματική διάθεση του ιού δεν μπορώ να σας απαντήσω. Είναι κάτι που μας προβληματίζει όλους. Και τα θύματα που φτάνουν τις 600.000 δεν είναι νούμερο πανδημίας. Όπως τουλάχιστον έχει δείξει η ιστορία. Νομίζω ότι τα μέτρα που λαμβάνονται είναι λίγο υπερβολικά, ίσως υπάρχει ένα στόχος καταδυνάστευσης να πω; Καταστολής σίγουρα πάντως.

Θα μου πείτε ότι αν δεν παίρναμε αυτά τα μέτρα ίσως να είχαμε περισσότερα θύματα. Δεν μπορώ να το απαντήσω με σιγουριά. Αλλά σίγουρα όλες οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο έχουν εκμεταλλευτεί το θέμα του κορονοϊού όσον αφορά την καταστολή. Ξέρετε, διάβαζα ένα κείμενο που υπέγραψαν 500 αρχηγοί κρατών και νομπελίστες. Και ο τίτλος του ήταν “Προσοχή η δημοκρατία καταλύεται”».

Είναι το θέατρο εγκλεισμού, οι on line παραστάσεις, η νέα εποχή στο θέατρο και αντίστοιχα οι on line συναυλίες στη μουσική;

«Κοιτάξτε. Η μουσική έχει στόχο τα αυτιά. Και μπορεί να φτάσει σε αυτά και με ψηφιακό τρόπο. Το θέατρο είναι μία τέχνη που έχει να κάνει με το δια ζώσης και υπάρχει η ενέργεια. Δεν μπορείς να δεις μία θεατρική παράσταση τραβηγμένη σε βίντεο. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα. Για αυτό και στη δική μας τέχνη υπάρχει η τέχνη του σινεμά και αυτή του θεάτρου. Οι οποίες διαχωρίζονται. Η τέχνη του θεάτρου έχει βασική αρχή τη συνύπαρξη του κοινού και των καλλιτεχνών στον ίδιο χώρο. Οπότε το on line δεν νομίζω ότι μπορεί να είναι μία εξέλιξη της θεατρικής τέχνης»

Οι άνθρωποι του πολιτισμού είστε από τους πιο αδικημένους εξαιτίας της πανδημίας. 

«Δείχνει η κοινωνία και το κράτος να μας απαξιώνει εμάς τους καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες ήταν αυτοί που κρατούσαν παρέα σε όλους τους ανθρώπους στην καραντίνα. Θα πρέπει η κοινωνία να το σκεφτεί πολύ καλά για το αν πρέπει να μας απαξιώνει έτσι. Σαν να είμαστε χομπίστες. Είμαστε επαγγελματίες που σπουδάσαμε και το κάνουμε αυτό με κόπο. Δεν είναι μια εύκολη δουλειά. 

Η τέχνη δεν είναι μόνο διέξοδος, είναι και εκπαίδευση, είναι ψυχαγωγία, δεν είναι διασκέδαση. Είναι ψυχική ανάταση και μόρφωση. Είναι προβληματισμός. Οι θεατρικοί συγγραφείς ως επί το πλείστον προσπαθούν να προβληματίσουν την κοινωνία για κάποιο θέμα. Και εμάς ως καλλιτέχνες αυτός είναι ο σκοπός μας. Δεν θέλουμε να διασκεδάσουμε το κοινό. Δυστυχώς η κοινωνία όπως έχει δείξει μας θεωρεί διασκεδαστές. Και ο κρατικός μηχανισμός το ίδιο. Και έτσι όπως δουλεύουμε, ωρομίσθια, πολλές φορές χωρίς ένσημα -γιατί αλλιώς δεν βγαίνει ο παραγωγός- δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε ότι εργαζόμασταν αφού δεν φαίνεται πουθενά. Και δεν πήραμε το επίδομά μας. Εγώ είμαι από τους τυχερούς που βρισκόμουν σε ένα κρατικό οργανισμό, το Εθνικό Θέατρο, και πήρα το επίδομα. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δούλευαν και πολύ πιο σκληρά από εμένα ενδεχομένως και δεν πήραν τίποτα. Γιατί το κράτος δεν τους βλέπει πια. Γινόμαστε αόρατοι».

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας για τη νέα σεζόν;

«Υπάρχει μια συζήτηση για ενδεχόμενη συνεργασία με το θέατρο Σταθμός. Επίσης θα συμμετέχω στο Καφέ της Χαράς σε δύο επεισόδια που θα προβληθούν την επόμενη σεζόν».

Πληροφορίες

Έναρξη παραστάσεων: Σάββατο 11 Ιουλίου 2020 στις 21:15

(για 10 μόνο παραστάσεις)

Διάρκεια: 65 λεπτά

Ώρα: 21:30

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ 

Μειωμένη 10 ευρώ (ΑΜΕΑ, Φοιτητές, Άνεργοι, Πολύτεκνοι)

Προπώληση: Viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου, 2106435706

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο – Σκηνοθεσία: Θανάσης Ταταύλαλης

Ηθοποιός: Ορέστης Τζιόβας

Βοηθός σκηνοθέτη: Πανάγος Ιωακείμ

Φωτισμός: Νύσος Βασιλόπουλος

Μουσική: Κωστής Κόντος

Σκηνικά: Τζώρτζης Ταταύλαλης, Ζωή Αρβανίτη

Κίνηση: Μόνικα Έλενα Κολοκοτρώνη

Κοστούμια: Ελεάνα Θαλασσούδη

Γραφιστικά: Jan Junker

Τζωρτζίνα Ντούτση

Τζωρτζίνα Ντούτση
Τζωρτζίνα Ντούτση
Δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός. Μετά τη θητεία μου στο μαγικό κόσμο των περιοδικών, μετακόμισα στο αχανές σύμπαν που λέγεται… διαδίκτυο να πληκτρολογώ… κατά ριπάς , μια συνήθεια που έγινε λατρεία. 

Όταν δεν γράφω κάποιο άρθρο πολιτισμού και ψυχαγωγίας, φοράω τα ακουστικά, ρυθμίζω τα μικρόφωνα και σας κρατάω συντροφιά με καλή μουσική. 

Στέκια μου οι μουσικές και θεατρικές σκηνές, οι κινηματογράφοι και σίγουρα οι διάδρομοι των βιβλιοπωλείων για το επόμενο αγαπημένο βιβλίο που θα ξεκοκαλίσω προτού βυθιστώ στην επόμενη νέα σειρά του Netflix.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ