Ο Δημήτριος Ζαπάντης, γράφει την κριτική του για την ευρηματική κωμωδία «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του».
«Είναι απίθανο ο πρώτος κωμωδός να ανέβηκε στη σκηνή πολύ νωρίτερα από το 450, στα μέσα όμως του τέταρτου αιώνα είχε ήδη γίνει αστέρας».
A. Hughes
Ως εισαγωγή και γενικά μιλώντας να αναφέρουμε, πως η Αρχαία Κωμωδία επινοήθηκε σύμφωνα με το Πάριο Μάρμαρο από τον Σουσαρίωνα και η πρώτη παράσταση δόθηκε περίπου το 560. Στην συνέχεια εξελικτικά στην αθηναϊκή κωμωδία επικρατεί η αφηγηματική μορφή· και φτάνουμε στη Νέα Κωμωδία περίπου την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, που αναπαριστά οικεία πρόσωπα με προβλήματα καθημερινά «που δεν τίθεται καμία ζωή σε κίνδυνο». Ουσιαστικά έχουμε περάσει στην κωμωδία των «ιδιωτικών καταστάσεων» ένα είδος που πέρασε στους Ρωμαίους και από το μεσαίωνα στον διαφωτισμό και εξακολουθεί να ευδοκιμεί ακόμα και σήμερα.
Μια κωμωδία «ιδιωτικών καταστάσεων»
Μια κωμωδία «ιδιωτικών καταστάσεων» οικείων σε σύγχρονους προβληματισμούς παρουσιάζει σε δική του σκηνοθεσία και κείμενο, ο Γιώργος Καπουτζίδης με τίτλο «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του». Σκηνοθετικά, φαίνεται μια μικρή απειρία του Γιώργου Καπουτζίδη, όμως τέτοιου είδους κωμωδίες τις βλέπει κανείς εξαιτίας των έξυπνων συνδυασμών, των αναπάντεχων καταστάσεων και της εύρυθμης εννοιολογικής διασποράς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η συγκεκριμένη παράσταση είναι συνέχεια sold -out, καθώς ο κόσμος αφουγκράζεται από τη πρώτη ανάγνωση τις όποιες αναφορές και μεθοδεύσεις, ενώ παράλληλα, στο έργο ενυπάρχει και η φορμαλιστική αρχή της αναστρεψιμότητας, κάτι που ο Καπουτζίδης χρησιμοποιεί αρκετά καλά. Σημαντικό θετικό στοιχείο είναι η έμφυλη αποτύπωση που παρουσιάζεται στη σκηνή, καθώς μια τέτοια παρουσίαση ομοφυλόφιλων ατόμων και συναισθηματικών καταστάσεων δημιουργεί ρωγμές στην ετεροκανονικότητα και τον πατριαρχικό λόγο, προκαλώντας coming-out εκδοχές εαυτότητας στην εποχή της μετακανονικότητας που διαβιούμε.
Στο υποκριτικό κομμάτι η Ηρώ Πεκτέση απέδωσε εξαιρετικά τον ηγεμονικό ρόλο της σπιτονοικοκυράς και στα πλαίσια της αναστρεψιμότητας που αναφέραμε πιο πάνω, επέδειξε την συναισθηματική της μετάπτωση στο τέλος. Σημαντική στιγμή η συναισθηματική της έκφραση, τη στιγμή που γίνεται αποδεκτή η coming-out εκδοχή του λεσβιακού εαυτού της, από τη μητέρα της Κάτια Μπαλανίκα. Η οποία Κάτια Μπαλανίκα μας έδειξε με στιβαρό τρόπο την ηθική διάσταση των «θέλω» ενός ανθρώπου και τον τρόπο που οι κοινωνικές ταγές επιβάλλονται, στα «θέλω» αυτά. Σημείο κλειδί η απόδοση της Μαριλού Κατσαφάδου, η οποία έβγαλε αρκετή ένταση και πυροδότησε την πλοκή με έξυπνους αστεϊσμούς. Από κοντά και η Ανθή Σαββάκη, η οποία υφολογικά μας έδειξε την πίεση που νιώθει μια γυναίκα, η οποία αναγκάζεται να παντρευτεί, όπως επιτάσσει το κοινωνικό αφήγημα. Ο Μάριος Δερβιτσιώτης κινήθηκε σε υποκριτικές υφο-λογικές «προτεραιότητες» αποδίδοντας έναν καιροσκοπικό χαρακτήρα. Από κοντά και ο Ευθύμης Γεωργόπουλος, ο οποίος έδειξε την συναισθηματική μετάπτωση και τους αστεϊσμούς των στιγμών με μια ταχύτατη εναλλαγή υποκριτικού ύφους. Ο Γιώργος Ξούλος, με εξαιρετική υποκριτική, μας έδειξε μια γκέι κανονικότητα, η οποία συμβαδίζει με την κοινωνική κανονικότητα της σύγχρονης κοινωνίας, η υποκριτική του λειτούργησε κατά του ολοποιητικού λόγου και ο τρόπος που παρουσίασε, την υποκριτικά γκέι εκδοχή του εαυτού του, κατάλυσε την τονισμένη δυσπιστία της γκέι κανονικότητας, ενώ παράλληλα οι αστεϊσμοί του έδειξαν μια νηφάλια υποκριτική σκέψη.
Τέλος, ο Αποστόλης Ψαρρός ήταν ο καταλύτης σε επεξηγηματικό ρόλο που πυροδότησε την τελική λύση και λειτούργησε με τη απαραίτητη -χαμηλή – ένταση του ρόλου.
Στα σκηνικά το νατουραλιστικό περιβάλλον του αστικού σαλονιού από την Μαίρη Τσαγκάρη ήταν αρκετά λειτουργικό, ενώ παράλληλα τα κοστούμια από την Κική Γραμματικοπούλου λειτούργησαν τονίζοντας τα αφηγήματα των ρόλων. Τέλος ο φωτισμός από τον Δημήτρη Κουτά «χρωμάτιζε» κατάλληλα τις συναισθηματικές τις στιγμές.
Συμπερασματικά η παράσταση «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του» είναι μια παράσταση που προβάλλει καθημερινές ιδιωτικές καταστάσεις, αντιθέσεις που επανεξετάζει το έμφυλο «υπό-κείμενο» σύστημα και προβάλλει ετεροκανονικότητες, ενώ παράλληλα «βγάζει γλώσσα» στην ερωτική σοβαρότητα χωρίς να χάνει σε συναισθηματική ηθική.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
