Φτιάξατε μια πραγματικότητα που ο πολιτισμός δεν είναι προτεραιότητα, έχετε ευθύνη για αυτό και ήρθε η ώρα να την αναλάβετε.
Αναρωτιέστε πως το κάνατε αυτό;
Το κάνατε έχοντας ηγηθεί σχημάτων αγνοώντας παντελώς για το σύνολο των συναδέλφων σας και τις συνθήκες εργασίας τους (που ας μη γελιόμαστε) τις πιο πολλές φορές οι ίδιοι εσείς έτσι κι αλλιώς δυσκολεύετε, αγνοώντας από τις οικονομικές αμοιβές έως τους και τους όρους και τις συνθήκες εργασίας τους γενικότερα.
Και βέβαια όταν λέω αγνοείτε δεν εννοώ πως δεν γνωρίζετε, γνωρίζετε και μάλιστα επικροτείτε κιόλας γιατί ως γνωστόν όσο πιο χαμηλά πέσουν κάποιοι, τόσο πιο ψηλά θα σηκωθούν κάποιοι άλλοι. Δηλαδή εσείς, δηλαδη (κατ’ εσάς πάντα) «οι εκλεκτοί».
Και τώρα πάλι το ίδιο κάνετε, ζητώντας να ανοίξουν οι δουλειές.
Να ανοίξουν οι δουλειές για να δουλέψουν πόσοι; 50; 100; 200; Και οι υπόλοιποι;
Δεν σας νοιάζουν όπως δεν σας ένοιαξε ποτέ.
Επικαλείστε ευαισθησία και ανθρωπιά αρμοδίων όταν οι ίδιοι δεν μπορείτε να το κάνετε.
Να σας ενημερώσω λοιπόν πέρα απο το πολύτιμο (εκάστοτε) ταλέντο σας, ο πολιτισμός και ο κόσμος χρειάζεται περισσότερο την δική σας ευαισθησία και ανθρωπιά.
Με τι όρους θα ανοίξουν αυτές οι δουλειές που ζητάτε να ανοίξουν; Με μειωμένες πληρότητες άρα και μειωμένους μισθούς.
Και κατω απο ποιες συνθήκες ακριβώς και πως θα γίνουν οι πρόβες; Και πως ένα σχήμα ή ένας θίασος που περιοδεύει απο πόλη σε πόλη θα πάει σε ξενοδοχεία να και σε εστιατόρια;
Βιώνοντας καθημερινά το άγχος της επιβίωσης και παίζοντας κορώνα – γράμματα την υγεία του μήπως κάποιος εργαζόμενος ή κάποιος άλλος πελάτης είναι ασυμπτωματικός φορέας;
Βγαίνετε και το παίζετε εργατοπατέρες όταν εσείς οι ίδιοι έχετε δημιουργήσει ανισότητα και έναν απροστάτευτο χώρο.
Άλλα έχετε την εύκολη λύση, όταν βάλλεστε εσείς, βγαίνετε διεκδικείτε, κράζετε και παίρνετε. Όταν βάλλονται οι άλλοι, αστα, καταραμένος καπιταλισμός.
Το θέατρο του παραλόγου επι παντός πολιτιστικού.
Είμαι σε μια ηλικία που αν χρειαστεί να βγάλω τα προς το ζην μπορώ να κάνω και άλλη δουλειά, αναρωτηθήκατε ποτέ όμως τι γίνετε με τους συνομίληκους συναδέλφους σας; Τους άνω των 60 ετών; Τους όχι και τόσο προβεβλημένους; Τους όχι και τόσο (κατ’ εσάς πάντα) ’’καταξιωμένους’’;
Η λύση λοιπόν δεν είναι να ανοίξουν οι δουλειές για λίγους.
Η λύση είναι μέτρα στήριξης για τους πολλούς. Για όλους όσους εργάζονται για το πολιτισμό και γύρω απ’ αυτόν.
Δεν αναφέρομαι σε καλλιτέχνες που έχουν να δουλέψουν 15 και 20 χρόνια, αναφέρομαι τουλάχιστον όμως για εμάς τους ενεργούς της τελευταίας 10ετίας και πάνω. Aναφέρομαι σε ανθρώπους που μάχονται καθημερινά για το μεροκάματο και την επιβίωση κάτω απο αντίξοες συνθήκες (όπως τουλάχιστον εσείς γνωρίζετε καλά). Aναφέρομαι για τους (κατ’ με) αληθινούς καλλιτέχνες, τους εργάτες της τέχνης, απ’ όπου και εσείς ξεκινήσατε αλλά πολύ γρήγορα ξεχάσατε.
Δεν ζητάω να σκεφτείτε εμένα, σε αντίθεση με εσάς θα αναλάβω τις ευθύνες και θα κοιτάξω να παραδειγματιστώ απο εσάς και να παραμέινω πρώτα άνθρωπος και μετά καλλιτέχνης.
Ζητάω όμως και έχετε υποχρέωση να σκεφτείτε τα παιδιά σας που των περισσοτέρων από σας ακολούθησαν τον πολιτιστικό χώρο, σε τι συνθήκες εργασίες τους αφήνετε; Τι ήθος μεταδίδετε; Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που τους παροτρύνετε να μην ασχοληθούν με το χώρο. Έχετε πλήρη επίγνωση της άθλιας πραγματικότητας που τους κληρονομείτε.
Εύχομαι σε αντίθεση λοιπόν με όλους εσάς που βγαίνετε και δεν ντρέπεστε, το Υπουργείο Πολιτισμού και οι εκάστοτε αρμόδιοι να δείξουν την ευαισθησία, την ανθρωπιά και το ήθος που εσείς δεν έχετε και να στηρίξουν τους πολλούς και να μην υποκείψουν στον εκβιασμό της προβολή σας και της ακριβά αγορασμένης επωνυμία σας.
«Ένας «μη καταξιωμένος» καλλιτέχνης.»»
Youfly.com Team
