Από πληθωρική γιαγιά Αλεξάνδρα στην σειρά της ΕΡΤ «Η τούρτα της μαμάς», οργισμένη, αφιονισμένη Ζηνοβία στον μονολογικό «Κατάδεσμο» του Θωμά Κοροβίνη στη θεατρική σκηνή.
Η Χρύσα Ρώπα στο Θέατρο Μουσούρη
Η είδηση είναι πλέον επίσημη και αφορά στο Θέατρο «Μουσούρη», για την επόμενη θεατρική σεζόν (από τον Οκτώβριο, όπως φαίνεται). Στη σκηνή του ιστορικού «Μουσούρη» στην πλατεία Καρύτση, η Χρύσα Ρώπα, που έχει αποκτήσει με την «Τούρτα» ορκισμένους φαν, θα ψέξει, θα κλάψει, θα φωνάξει, θα βρίσκει, θα γκαρίξει στον (εκτός σκηνής) σύζυγό της που της έχει κάνει την ζωή μαύρη, όπως λέει.
Στο αιχμηρό έργο του γνωστού συγγραφέα και μουσικού της Θεσσαλονίκης (και όχι μόνον) Θωμά Κοροβίνη, «Κατάδεσμος».
Ο «Κατάδεσμος» (λέξη για το ξόρκι στην αρχαιότητα) είναι «ο σπαρταριστός μονόλογος μιας γυναίκας απ’ τη Θεσσαλονίκη, που ύστερα από αρκετές δεκαετίες τυραννικής έγγαμης ζωής εκρήγνυται σ’ ένα σπαρακτικό και σαρκαστικό ξέσπασμα, στήνοντας απέναντί της τον σύζυγό της, στην προσωπικότητα του οποίου αποδίδει τα χειρότερα ανδρικά ελαττώματα.»
Στο λόγο της Ζηνοβίας, που έχει ύφος αποτροπιαστικό ενώ παράλληλα λειτουργεί ως αυτοκάθαρση, σκιαγραφείται στην ακραία της εκδοχή η χειρότερη εικόνα του σύγχρονου Έλληνα μέσα από συμβιβασμούς, ιδιοτελείς επιλογές, φαλλοκρατικές εμμονές, ακραίες ερωτικές προτιμήσεις και μια απόλυτα αμοραλιστική συμπεριφορά».
Αυτά στο βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη (από τις Εκδόσεις Άγρα). Ο οποίος Κοροβίνης πρόσφατα είδε (ξανά) το άλλο βιβλίο του, «Ο γύρος του θανάτου», για τον υποτιθέμενο «Δράκο του Σεϊχ-Σού», Αριστείδη Παγκρατίδη, να διαγράφει εξαιρετικά επιτυχημένη πορεία σχεδόν τεσσάρων χρόνων, στη θεατρική σκηνή. Χάρη στον Γιώργο Παπαγεωργίου που ανέλαβε να στήσει την παράσταση «Αρίστος», η οποία και έσκισε όπου κι αν παίχτηκε – αν και η πορεία της ανακόπηκε από την πανδημία αρχικά.
Ο Θωμάς Κοροβίνης υποδέχεται την Χρύσα Ρώπα στον επικείμενο θεατρικό κατάδεσμό του: «Μοιράζομαι την τρελή μου χαρά που το πιο ανατρεπτικό, τολμηρό, σαρκαστικό μου κείμενο, η νουβέλα μου “Ο κατάδεσμος”, με πολλά επίπεδα αναφοράς στην μεταπολεμική ελληνική κοινωνία, την πολιτική, την συμπλεγματική ψυχολογία ιδίως των αρσενικών, έχουμε την ευτυχία να το ανεβάσουμε στη σκηνή με μια από τις πιο ταλαντούχες και εκρηκτικές περσόνες του θεάτρου μας, την λατρευτή Χρύσα Ρώπα».
Λίγα λόγια για την ιστορία
Βουτώντας στο βιβλίο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα, να «προδώσουμε» κάτι παραπάνω για την ιστορία του «Καταδέσμου»:
«Η Ζηνοβία/Ζένω, τριάντα και πλέον χρόνια παντρεμένη με έναν Θεσσαλονικιό, νόθο παιδί της μάνας του με έναν Γερμανό, βρίσκεται στη δεύτερη νιότη της. Είναι στο σπίτι της και τηγανίζει, όταν διαπιστώνει πως το νερό στο μπάνιο τρέχει.
«Ζητά στον άνδρα της να πάει να το κλείσει, ενώ αυτός έρχεται κοντά της με τον νου στο… Γίνεται έξαλλη μαζί του, που αυτός μόνο αυτό σκέπτεται και δεν πάει να βρει μια δουλειά, αλλά την αναγκάζει να κάνει την τραγουδίστρια σε τριτοκλασάτα μαγαζιά που συχνάζει υπόκοσμος, για να τους συντηρεί. Καταλήγοντας πως τέτοιος ελεεινός, αχώνευτος, πρόστυχος άνδρας δεν ξαναγεννήθηκε».
Στο βιβλίο η Ζένω καταριέται τον σύζυγό της για την αμορφωσιά, την ανειλικρίνεια, την τεμπελιά του. «Ένα κορίτσι ερωτεύεται τα λόγια ενός επιτήδειου, τον καψουρεύεται, τον παντρεύεται και μετά γίνεται έτσι!», λέει κάπου.
Και αρχίζει τον εξάψαλμο: «Εγώ, παρέμεινα ολόδροση και μπουμπουκερή, ενώ εσύ είσαι ένα μάτσο χάλια. Πατσούρεψες και προσπαθείς να μιμηθείς το ντύσιμο το χασοβράκικο, σαν αυτά τα ανέραστα ιντερνετόπαιδα. Δεν έχεις διαβάσει μια γραμμή, δεν έχεις σκύψει στον πόνο άλλου, δεν σηκώθηκες ποτέ να κάτσει ένας ηλικιωμένος, θα μπορούσες να είσαι ο λογοτεχνικός ήρωας ενός αποκτηνωμένου ρεμαλιού».
Διαφορετική και αθυρόστομη γλώσσα: «Εγώ ήμουνα για ντόλτσε βίτα, και τέτοια ζωή μου έταξες, μπαγλαμά, και τύπε αφερέγγυε, άφραγκε τενεκέ. Αλλά η ανάγκη το ‘φερε, πώς θα ζούσαμε; Εσύ κοίταζες πώς να βολέψεις τα πάθη σου τα αμαρτωλά, τα ασίγαστα, πουτανολαγνεία, πουρομανία, αρσενοκοιτία, γιδολατρία, χώρια η τραγοβασία, εξεζητημένη εκδοχή του τελευταίου».
Και η συνέχεια: «Ως πότε θα μας δουλεύεις; Κάνεις και τον άνεργο, το διαλαλείς, “είμαι θύμα της κρίσης”. Ποιας κρίσης θύμα, βρε θύτη άκριτε; Που δεν είσαι και άνεργος. Άεργος είσαι και ήσουν μια ζωή, χαραμοφαγά… Δε θα σου περάσει, ζωντόβολο. Έφαγες πολλούς κι εμένα, τύραννε άσπλαχνε, μα θα το βρεις από μένα, θα το βρεις άσχημα, όχι απ’ το Θεό, απ’ τα χέρια μου, αναίμακτε δολοφόνε».
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
