Το πιάτο με τα ζεματιστά γιουβαρλάκια εκσφενδονίζεται και καταλήγει στη… μάπα του. Κι αρχίζει ο εξάψαλμος στον σύζυγο. Και τι δεν τού σούρνει. Μέχρι που έρχεται ένας αστυνομικός για να την «μαζέψει» την κυρία ντιζέζ στο κέντρο «Κουλουβάχατα», που θέλει να τον ζεματίσει τον συμβίο της. Κι εκεί, στο τμήμα, αρχίζει να αφηγείται τα πολλά και κακά που τής έκανε και τού τα χρωστάει.
Μπήκατε στο νόημα; Αν ναι, καλωσορίσατε στον «Κατάδεσμο», το μονολογικής γραφής βιβλίο του πολυγραφότατου Θωμά Κοροβίνη. Που, τώρα, το διασκευάζει μαζί με τον Αλέξανδρο Ρήγα για το θέατρο. Για το Θέατρο Μουσούρη (από τις 10 Οκτωβρίου), συγκεκριμένα, σε σκηνοθεσία του δεύτερου. Με την πληθωρική Χρύσα Ρώπα, στον ρόλο της Ζηνοβίας, που τα… χώνει.
«Το βιβλίο έγινε διαλογικό για τη διασκευή», μού λέει ο Θωμάς Κοροβίνης. Έτσι προστέθηκε και ο χαρακτήρας του αστυνομικού, που θα υποδυθεί ο Θανάσης Πατριαρχέας. Εκείνος, που τής δίνει και τις πάσες στο ξέσπασμα αγανάκτησης για τον «καλό» της στην κυρά Ζηνοβία. Την Θεσσαλονικιά ντιζέζ στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.
Που λέτε, μια μέρα που ξύπνησε, το 2016 αυτό (οπότε και κυκλόφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα), ο Θωμάς Κοροβίνης κάθισε και το ‘γραψε, νεράκι, το βιβλίο. Που είναι ο «κατάδεσμος» της Ζηνοβίας.
Όπου κατάδεσμος, από αρχαιοτάτων χρόνων (δεν είναι τυχαίο ότι εκτίθενται αρχαίοι κατάδεσμοι στο Μουσείο της Ακρόπολης), είναι ουσιαστικά η κατάρα και το ξόρκι μαζί, που καταγράφεται για να «πιάσει». Και, συνήθως, τον πετούσαν σε πηγάδια.
Ολόκληρο το βιβλίο, λοιπόν, είναι ο κατάδεσμος της Ζηνοβίας για τον αχαΐρευτο σύζυγό της. Άλλο αν στο θεατρικό τον κεντάει κιόλας. Η αγανάκτηση… κέντημα, δηλαδή.
Ένας «καθ’ υπερβολήν Νεοέλληνας, μεταπολεμικός, στην πιο ακραία και εκτρωματική μορφή του είναι ο ήρωας». Μέσα από συμβιβασμούς, ιδιοτελείς επιλογές, φαλλοκρατικές εμμονές, ακραίες ερωτικές προτιμήσεις.
Ο αφανής στη σκηνή ήρωας, αλλά πανταχού παρών στα λόγια και τις βρισιές της Ζηνοβίας, του βαρύ σεβντά. «Ένας κτηνοβάτης, ανερμάτιστος, που αλλάζει κόμματα. Και προσπαθεί να πείσει και τους άλλους ότι είναι και σωστό αυτό. Δεν έχει κανένα ηθικό σύστημα. Πόσοι τέτοιοι δεν υπάρχουν…
»Μπορεί εδώ όλα να είναι καθ’ υπερβολήν, αλλά και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που είναι κοντά σε αυτό. Ανερμάτιστοι και αμοραλίστες».
Η Ζηνοβία, μού λέει, ο Θωμάς Κοροβίνης, «είναι στο μεταίχμιο της αγανάκτησης και του συμβιβασμού. Κατά βάθος τον αγαπάει (σ.σ.: σύμφωνα με το βιβλίο, μπορεί να είναι όσα τού σούρνει, αλλά είναι και… ωραίος). Αλλά πρέπει και να τού τα σούρει.
»Πως τα λέμε, τα λέμε στις παρέες μας, εκτονωνόμαστε και μετά γινόμαστε πάλι πειθήνια όργανα; Έτσι. Εκείνη το κάνει δημόσια. Όχι, όμως, ότι δεν αποδίδει και ένα μερτικό ευθύνης στον εαυτό της».
«Εγώ ήμουνα για ντόλτσε βίτα», ξεκινάει η Ζηνοβία, «και τέτοια ζωή μου έταξες, μπαγλαμά και τύπε αφερέγγυε, άφραγκε τενεκέ. Αλλά η ανάγκη το ‘φερε, πώς θα ζούσαμε;
»Ως πότε θα μας δουλεύεις; Κάνεις και τον άνεργο, το διαλαλείς, “είμαι θύμα της κρίσης”. Ποιάς κρίσης θύμα, βρε θύτη άκριτε; Που δεν είσαι και άνεργος. Άεργος είσαι και ήσουν μια ζωή, χαραμοφαγά.
»Φταίω που καταπίνεις τον αγλέουρα και από Τζαίημς Ντήν κατήντησες Φραγκίσκος Μανέλης στα χειρότερά του; Φταίω εγώ που σε παντρεύτηκα, γ… το κέρατό μου».
«Είναι παραφορά αντιφαλλοκρατική. Παίζει με το ήθος του Νεοέλληνα. Οι αξίες με τις οποίες θα πρέπει να εμφορείται κάποιος για να είναι πραγματικά ευυπόληπτος, για τον εαυτό του καταρχάς, πάνε περίπατο.
»Δεν έχω στόχο να συνετίσω κανέναν. Δείχνω απλά τι κουμάσια υπάρχουν γύρω», καταλήγει ο Θωμάς Κοροβίνης.
Για την ιστορία, έχει «μεγάλη ιστορία ταλαιπωρίας» το κείμενο αυτό. Πέρα του ότι ο ίδιος είχε αναγνώσει αποσπάσματά του, με εμβόλιμα μεγάλα τραγούδια, από τη Λιζέτα Καλημέρη, ήταν να το εικονοποιήσει επί σκηνής η Τάνια Τσανακλίδου. Έκαναν δύο μήνες πρόβες και μετά… πάπαλα.
Ο Θωμάς Κοροβίνης, πάντως, που έχει στο ενεργητικό του και τη θεατρική μεταφορά του μυθιστορήματός του «Ο γύρος του θανάτου», για την ιστορία του αδίκως εκτελεσθέντα Αριστείδη Παγκρατίδη, ως «δράκο του Σεϊχ-Σού» (τελευταία, πολύ επιτυχημένη εκδοχή ο «Αρίστος», σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου), διασκευάζει μεν τον «Κατάδεσμο», αλλά την καρδιά του την έχει δοσμένη κι αλλού.
Μετά από όσα έχει γράψει για μορφές που τον έχουν σενεπάρει, τη Σωτηρία Μπέλλου, το Στέλιο Καζαντζίδη, την Πόλυ Πάνου, τη Φλέρυ Νταντωνάκη, τώρα στο μυαλό και στην καρδιά του έχει τον «Μπέμπη».
Μιλάμε για τον μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Δημήτρη Στεργίου ή «Μπέμπη». Μήπως τον μεγαλύτερο δεξιοτέχνη, κατά κάποιους; Πάντως, ο θρύλος λέει ότι ο μέγας Μανώλης Χιώτης τον… ζήλευε.
Η ιστορία του, μέσα από το πρίσμα του Κοροβίνη, οδεύει σύντομα για έκδοση. Αν και με τη θεατρικότητα που αποπνέουν τα κείμενά του, δεν αποκλείεται να δούμε έτσι και στη θεατρική σκηνή αυτή τη μεγάλη, αλλά μάλλον ξεχασμένη από πολλούς, μορφή του μπουζουκιού. Και του ενός τραγουδιού, ως συνθέτη: «Για να βρω κλεισμένες πόρτες».
Ένα βιβλίο στο οποίο παρελαύνουν από την Καίτη Γκρέυ και τον Στέλιο Καζαντζίδη ώς την Πόλυ Πάνου, τη Γιώτα Λύδια και το Μιχάλη Μενιδιάτη. Και όλοι οι συνθέτες και μεγάλοι τραγουδιστές με τους οποίους συνεργάστηκε. Α, και η ερωτική του νέμεσις, η Μπέμπα Μπλανς.
Εδώ, ο Θωμάς Κοροβίνης δίνει από το βιβλίο ακόμη διαλογική – σχεδόν θεατρική – δομή. Σε συνεχή διάλογο με τον επιστήθιο φίλο του «Μπέμπη», Νάσο, στα χέρια του οποίου ξεψυχάει, το 1972. Ύστερα από τόσες καταχρήσεις αλκοόλ και φαρμάκων. Ύστερα από τις νοσηλείες στο Δρομοκαΐτειο και το Δαφνί.
Διακόσιες πενήντα σελίδες! «Μια αναδρομή στα χρόνια μετά τον πόλεμο στον Πειραιά, αλλά και στην Αμερική, που έκανε μεγάλη επιτυχία», μού λέει ο συγγραφέας και μουσικός.
«Ο ‘Μπέμπης’ είναι η ελληνική περίπτωση της μεγαλοφυίας που συνδυάζεται με την αυτοκαταστροφή. Γνώστης της μουσικής, με απόλυτη επάρκεια, ξεκίνησε στα 12 ως πρώτο μαντολίνο στο Ωδείο Πειραιώς. Και στα 17, για να επιβιώσει, μπήκε στα μπουζουξίδικα. Άσος πιανίστας, κιθαρίστας και φοβερό μπουζούκι».
Πίσω από την πορεία του «Μπέμπη», στο βιβλίο, περνάει «η αγωνία της ύπαρξης και η ψυχική τυραννία που έχει ο άνθρωπος για λόγους που δεν εξηγούνται πάντα».
Μιλάμε δε και για έναν γόη, που έμοιαζε στον Κλαρκ Γκέιμπλ, με μεγάλη πέραση. Που όμως μέσα στα υπαρξιακά του ερωτήματα, ως ευαίσθητος και ευάλωτος καλλιτέχνης, οδηγήθηκε στο τέλος.
Πριν κλείσουμε την κουβέντα μας, ρωτάω τον Θωμά Κοροβίνη, αν υπάρχει και επόμενο πρόσωπο που θα γίνει επίκεντρο της δημιουργικής του ανησυχίας.
«Ποιος θα μού πάρει το μυαλό, δεν ξέρω. Πάντως μόνον έτσι θα γίνει».
Πληροφορίες Παράστασης
«Ο κατάδεσμος» του Θωμά Κοροβίνη.
Με τη Χρύσα Ρώπα (Ζηνοβία) και τον Θανάση Πατριαρχέα, στο Θέατρο «Μουσούρη» (πλατεία Καρύτση 7).
- Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2022.
- Θεατρική διασκευή: Θωμάς Κοροβίνης – Αλέξανδρος Ρήγας.
- Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ρήγας
- Σκηνικά – Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
