Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για την Μαρίκα Νίνου και μιλάει με την Βερόνικα Δαβάκη για την παράσταση που ανεβαίνει στο Θέατρο Τέχνης «Μαρίκα Νίνου – σαν άστρο».
Η Μαρίκα Νίνου και το ρεμπέτικο
Η Μαρίκα Νίνου απ’ όλες τις απόψεις είναι μια μυθική προσωπικότητα στην ιστορία του ρεμπέτικου, πολύ περισσότερο που στην ουσία εκείνη είναι σα να έβαλε την τελική υπογραφή στην ιστορία του. Το κλασσικό ρεμπέτικο που γεννήθηκε από τον Βαμβακάρη στις αρχές του 30 και θα μπορούσε κάποιος να πει ότι τελείωσε το 1957 με το θάνατο της Νίνου – και κοίτα να δεις μια σύμπτωση που το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε η Μαρίκα Νίνου ήταν το «Αγάπη που έγινες δίκοπο μαχαίρι» του Χατζιδάκι – που είχε διεκδικήσει τότε την πατρότητά του και ο Τσιτσάνης αλλά τελικά αποδείχτηκε πως κάποια κομμάτια του θύμιζαν το «Τρελέ τσιγγάνε» της Ιωάννας Γεωργακοπούλου- που είχε τραγουδήσει η Μελίνα στη «Στέλλα» του Κακογιάννη. Θα έλεγε κάποιος ότι η Νίνου τραγούδησε στο φινάλε της ένα τραγούδι που ευαγγελιζόταν την καινούρια εποχή που θα αντικαθιστούσε το ρεμπέτικο και που ήταν από τη μια το έντεχνο και από την άλλη το λαϊκό. Από τη μια ο Θεοδωράκης και ο Χατζηδάκις και από την ο Καζαντζίδης…
Ποια ήταν η Μαρίκα Νίνου
Η ζωή της Νίνου η οποία ήταν αρμένικης καταγωγής και το αληθινό της όνομα ήταν Ευαγγελία Αταμιάν, είναι από μόνη της ένα μυθιστόρημα. Γεννημένη το 1922 ή κατ’ άλλους το 1919 ήρθε από τη Σμύρνη, κάποια στιγμή βρίσκεται παντρεμένη με τον Νίνο Νικολαϊδη εξού και το επώνυμο Νίνου και κάνανε ακροβατικές παραστάσεις με το παιδί της σε μπουλούκια ανά την Ελλάδα μέσα στην κατοχή με το ψευδώνυμο Ντούο Νίνο και μισό, ή 2,5 Νίνο…
Η Νίνου για τα μέτρα της εποχής πρέπει να ήταν μια θελκτική, λαϊκή γυναίκα, τσαχπίνα και γεμάτη θέληση και κέφι για ζωή που τραβούσε τους άντρες. Και ήταν και αποφασισμένη να τα καταφέρει.
Εκεί γύρω στο 47, 48 γνώρισε τον Τσιτσάνη, εκείνος την ερωτεύτηκε και για χάρη της τα έβαλε με όλους τους άλλους του ρεμπέτικου που μισούσαν την Νίνου όχι μόνο λόγω της υπερβολικής αδυναμίας του Τσιτσάνη προς αυτήν αλλά και γιατί έκανε η Νίνου πράγματα που θεωρούνταν τότε ανάρμοστα να τα κάνει μια γυναίκα στο αυστηρό αντρικό πάλκο του ρεμπέτικου. Δηλαδή να σηκώνεται όρθια να τραγουδάει, ή να σηκώνει τη φούστα της περισσότερο όταν καθόταν στην καρέκλα και τραγουδούσε με τον Τσιτσάνη. Για το συγκεκριμένο αντρικό κοινό όμως που γέμιζε τα μαγαζιά των ρεμπετών η Νίνου ήταν και σεξουαλικά θελκτική. Και τα μαγαζιά που εμφανιζόταν με τον Τσιτσάνη και ειδικά στο μαγαζί του Τζίμη του χοντρού στην Αχαρνών ήταν πάντα φίσκα. Επίσης η Νίνου ήταν που γνώρισε την Ευτυχία Παπαγιαννόπουλου στον Τσιτσάνη και με τα «Καβουράκια» ξεκίνησε η μεγάλη καριέρα της Ευτυχίας…
Ένας αυθεντικός μύθος
Δεν έκανε πολλές ηχογραφήσεις η Νίνου. Αλλά σε όλες ήταν μοναδική, μάλιστα ένα τραγούδι που ηχογράφησε ήταν το ρεμπέτικο «Η ταμπακιέρα» της Σοφίας Βέμπο μια και με την Βέμπο είχαν ιδιαίτερα στενή σχέση μαζί με τον Τσιτσάνη. Όπως και το υπέροχο αρχοντορεμπέτικο τραγούδι «Το μονοπάτι» του Μουζάκη που βρίσκεται σε μια ζωντανή ηχογράφηση που τυχαία έγινε εκείνη την εποχή από ένα μεγάλο μαγνητόφωνο.
Εμφανίστηκε και σε δυο ταινίες όχι πρώτης ποιότητας, μετά χώρισε με τον Τσιτσάνη, πήγε στην Αμερική, όπως πήγαιναν τότε όλοι για να βγάλουν χρήματα, γύρισε άρρωστη με καρκίνο, άντεξε λίγο, δεν επανήλθε και το 1957 έφυγε από τη ζωή…
Η Μαρίκα Νινου είναι ένας αυθεντικός μύθος, μια από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες του 20ου αιώνα στην Ελλάδα και η υπογραφή της πάνω στο ελληνικό τραγούδι γενικά και στο ρεμπέτικο ειδικά είναι βαριά και ανεξίτηλη. Τώρα λοιπόν μεταφέρεται από την Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου στη σκηνή του θεάτρου, ενώ στο παρελθόν με βάση την προσωπικότητά της έχουν γυριστεί και ταινίες όπως «Το ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη…
«Μαρίκα Νίνου – σαν άστρο»
Και όπως μας λέει η πρωταγωνίστρια της παράστασης Βερόνικα Δαβάκη:
«Πολλά χρόνια με γοήτευε η προσωπικότητα αυτής της γυναίκας, για αυτό και την είχα μελετήσει πολύ. Τον τρόπο που τραγουδούσε, τα τραγούδια που είχε πει, την ίδια τη ζωή της που ήταν μαγικά μυστηριώδης, όλα στη Νίνου φαντάζουν μοναδικά αν τα ψάξεις. Για αυτό ήθελα να κάνω κάτι με αυτήν την προσωπικότητα και απευθύνθηκα στην Μαριάννα Κάλμπαρη στο Θέατρο Τέχνης και της είπα την ιδέα μου και εκείνη, όχι απλώς της άρεσε, αλλά και σκηνοθέτησε την παράσταση και ασχολήθηκε η ίδια με τη σύνθεση μαρτυριών γύρω από τη ζωή και το έργο της Νίνου και τραγουδιών που αποτελούν το θεατρικό έργο. Τη μουσική επιμέλεια της παράστασης και την συν-σκηνοθεσία μαζί με την Μαριάννα Κάλμπαρη την έκανε ο Γιάννος Περλέγκας ο οποίος ερμηνεύει και το ρόλο του Τσιτσάνη και συγχρόνως παίζει και μπουζούκι στην τετραμελή ορχήστρα. Τα εξαιρετικά κοστούμια τα έχει κάνει η Λουκία Χουλιάρα και παίζουν εκτός από έμενα και τον Γιάννο Περλέγκα, η Ευγενία Αποστόλου, ο Δημήτρης Μαγγίνας, και ο Μάνος Στεφανάκης καθώς και η ακροβάτισσα, Χριστίνα Σουγιουλτζή.
Για να μπορέσω να νιώσω και να καταλάβω αυτήν την προσωπικότητα επειδή δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία εκτός από τις ηχογραφήσεις, τις φωτογραφίες και δυο ταινίες που είχε εμφανιστεί, μίλησα με την οικογένειά της, με τις ανιψιές της, κόρες του αδελφού της και τον εγγονό της, μια και ο γιος της έφυγε από τη ζωή το 1919.
Ήταν πάντως μια γυναίκα που η προσωπικότητά της δεν προκαλούσε μόνο την αγάπη αλλά και το μίσος, μια και στο χώρο του ρεμπέτικου ειδικά υπήρχαν πολλοί που δεν τη συμπαθούσαν και εμείς πάνω στη σκηνή έχουμε ξεκάθαρο ρόλο ο καθένας αλλά συγχρόνως δεν ταυτιζόμαστε γιατί μπορούμε να βγούμε από τους ρόλους κάποιες στιγμές και να διηγηθούμε πράγματα που συνέβαιναν τότε με τους ήρωες μας.
Έχω να εμφανιστώ στη σκηνή από πρόπερσι με τον «Φτωχούλη του θεού» και το θέατρο το λατρεύω αλλά εδώ και ενάμιση χρόνο έχω την απόλυτη ευτυχία να είμαι μητέρα ενός παιδιού, κάτι που είναι υπέροχο. Δύσκολα μπορείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στη μητρότητα και μάλιστα ενός τόσο μικρού παιδιού και στο θέατρο, γιατί το θέατρο θέλει να είσαι εκεί όχι μόνο όταν είσαι στο θέατρο αλλά και όταν είσαι σπίτι σου. Βέβαια είναι υπέροχο αν έχεις ένα παιδί, γιατί το παιδί μοιάζει να είναι το καταφύγιο σου ότι και αν συμβαίνει γύρω, ότι και να συμβαίνει πέρα από το σπίτι σου, ότι και να συμβαίνει στη ζωή σου, με το παιδί αισθάνεσαι ότι κάπου έχεις να πας, ότι κάτι έχεις να κάνεις…
Πάντως θα έπρεπε να έρθει κάποιος να δει την παράσταση που έχει τίτλο «Μαρίκα Νίνου – σαν άστρο» και όχι μόνο για τα υπέροχα τραγούδια που θα ακούσει, αλλά γιατί η Νίνου είναι μια προσωπικότητα πολύ συγκινητική που πάλεψε με ότι μέσα διέθετε και με πάθος για να τα καταφέρει και στο τέλος τα κατάφερε, έστω και αν είχε λίγα χρόνια μπροστά της. Ας πούμε ότι είναι ένα παραμύθι για τη δύναμη που μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και μια απόδειξη πως μπορεί μια γυναίκα σε μια τόσο δύσκολη εποχή με όλες τις προκαταλήψεις που υπήρχαν τότε να τα καταφέρει.
Νομίζω πως η Μαρίκα Νίνου ήταν ένα παράδειγμα της θηλυκότητας που ξέρει και μπορεί να επιβληθεί.»
Δείτε επίσης:
- Γιάννης Στάνκογλου: Ο «Όρκος» και το σκηνοθετικό ντεμπούτο
- Θανάσης Τσαλταμπάσης: «Η δουλειά μου είναι κάτι ανάμεσα σε παιχνίδι και παραμύθι»
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
