Το 1974 μετά την πτώση της Χούντας, εκείνο το φοβερό καλοκαίρι όλα σχεδόν τα αθηναϊκά θέατρα είχαν γεμίσει με επιθεωρήσεις – και τότε η Αθήνα είχε πολλά θέατρα και θερινά και χειμερινά – με «αντιστασιακό» περιεχόμενο.
Γράφει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Τότε λοιπόν είχε έρθει από το Παρίσι όπου ζούσε για χρόνια ο Δημήτρης Κολλάτος, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει τη λεωφόρο Αλεξάνδρας ως «η λεωφόρος της ντροπής» εξαιτίας, κατά τη γνώμη του, των χαμηλού επιπέδου παραστάσεων που ανέβαιναν σε εκείνη την περιοχή.
Τότε ακόμα η επιθεώρηση θεωρούνταν χαμηλού επιπέδου θεατρικό είδος. Και ο Δημήτρης Κολλάτος ερχόταν από το Παρίσι με χρυσές δάφνες κατά την κρίση κάποιων υψηλής ποιότητας.
Και τότε η λεωφόρος Αλεξάνδρας αλλά και οι γύρω δρόμοι έλαμπαν από τα φώτα των λαμπιονιών στις προμετωπίδες των θεάτρων.
Επί της Αλεξάνδρας από την Πατησίων μέχρι το τέρμα του πεδίου του Άρεως υπήρχαν όπως ανεβαίναμε δεξιά, κατά σειρά, το «Μετροπόλιταν», το «Μπουρνέλι» – που μετά έγινε η μουσική σκηνή «Σφεντόνα» – και το «Παρκ», όπως ανεβαίνουμε αριστερά επί της Αλεξάνδρας μέσα στο πάρκο ήταν το «Κηποθέατρο» που μέχρι το ’67 έπαιζε ο Μάνος Κατράκης, το ’67 τον πέταξε έξω η Χούντα και άρχισαν να παίζονται εκεί επιθεωρήσεις, ενώ από το ’76 το πήρε η Αλίκη. Εκεί που είναι σήμερα το ξενοδοχείο «Παρκ» στην Αλεξάνδρας ήταν το χειμερινό θέατρο «Φλορίντα», που όταν γκρεμίστηκε για να γίνει το ξενοδοχείο, ξαναχτίστηκε ως θερινό λίγο πιο πίσω.
Όσον αφορά το Πεδίο του Άρεως, εκτός από τα δύο αναψυκτήρια, το Άλσος του Οικονομίδη και το «Γκριν Παρκ» με τον Όμηρο Αθηναίο, υπήρχε και το αθηναϊκό «Κηποθέατρο» μες το πάρκο.
Επί της Κονδριγκτώνος και συνέχεια μετά επί της Ευελπίδων, υπήρχαν κατά σειρά τα θερινά θέατρα «Αττικό», «Σμαρούλα» και «Λουζιτάνια» που ήταν και θερινό και χειμερινό. Επί της Πατησιών κάτω από το Πάρκο υπήρχε το «Μινώα», στην οδό Αντωνιάδου ήταν το «Θέατρο Κάκιας Αναλυτή» και στη Δεριγνί το θέατρο «Αθηνά». Λίγο πιο κάτω επί της Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό και Αρχαιολογικό Μουσείο ήταν το πρόσφατα συγχωρεμένο θέατρο «Αθήναιον» που ήταν το πιο παλιό θέατρο της Αθήνας από το 1895. Ενώ απέναντι από τη γωνία Πατησίων και Χέυδεν ήταν το θέατρο «Απόλλων»…
Για να μη μιλήσω για τους θιάσους και για τα έργα που ανέβαιναν εκεί. Και για τον κόσμο που έτρεχε τα καλοκαίρια για να δροσιστεί και να ψυχαγωγηθεί.
Τώρα η Αθήνα δεν έχει καν θερινά θέατρα ή και αν έχει δε συμβαίνει αυτό που συνέβαινε κάποτε. Και δεν φταίει και γι’ αυτό ο κακομοίρης ο κορονοϊός, ε;…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
