Τυπικά είναι ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος. Ουσιαστικά και βαθιά, είναι ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος. Ίδια αληθινός μέσα κι έξω του. Όχι μια εικόνα αλλά ένας άνθρωπος γήινος, που ονειρεύεται, παρεμβαίνει, προσπαθεί , εμπιστεύεται, αγαπάει, ανησυχεί, αυτοπροσδιορίζεται, “μετατοπίζεται εσωτερικά”, όπως λέει και ο ίδιος και παίζει την αλήθεια του. Ή τις αλήθειες του. Είναι τόσοι οι ρόλοι που δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει αλλιώς.
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος δεν είναι, απλά, ένας καλός ηθοποιός. Είναι ΗΘΟΠΟΙΟΣ. Γιατί είναι και του πάθους και της τσαγκαρικής. Τα δυο τους, τον καθορίζουν. Κι αυτός προσπαθεί να τα ορίζει. Το ίδιο κάνει και με τον Ρόμπερτ. Τον ήρωα του Χάρολντ Πίντερ που ερμηνεύει στην “Προδοσία”.
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος για την Προδοσία και το θέατρο
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ήταν 18 χρόνων, όταν ανέβηκε από τον Κάρολο Κουν η “Προδοσία” για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Φοιτούσε στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ήδη. Άραγε είχε δει την παράσταση; Κι αν ναι, πόσο τον ξάφνιασε, πόσο τον γοήτευσε, τι σκέψεις και τι συναισθήματα του έβγαλε στην επιφάνεια;
Λ.Γ: «Η “Προδοσία” ήταν η πρώτη παράσταση που είδα όταν μπήκα στην Σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Μέχρι τότε είχα ήδη παρακολουθήσει πολλές παραστάσεις του θεάτρου Τέχνης,-που ήταν και το αγαπημένο μου-, του Εθνικού, του Κρατικού, του Ευαγγελάτου, αρκετές στο ελεύθερο Θέατρο, ακόμα περισσότερες στην τηλεόραση στο Θέατρο τησ Δευτέρας αλλά και στο ραδιόφωνο. Κάθε Κυριακή βράδυ έπαιρνα ένα ραδιόφωνο στο κρεβάτι μου για να ακούσω το θέατρο της Κυριακής και δεν κοιμόμουν μέχρι να τελειώσει. Όμως η Προδοσία ήταν η πρώτη παράσταση που μπορούσα να μπω στα καμαρίνια, να μιλάω με τους ηθοποιούς, να αισθάνομαι μέρος ενός μεγάλου συνόλου.
»Πήγαινα σχεδόν κάθε βράδυ στην παράσταση γιατί καταλάβαινα οτι σε αυτό το έργο υπάρχει κάτι καινούργιο. Οι ήρωες έκρυβαν συνέχεια τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους, με αποτέλεσμα ως θεατής να είμαι σε συνεχή επαγρύπνηση για να καταλάβω αυτό που υπήρχε αλλά δεν λεγόταν. Και αυτό μου φαινόταν μαγικό. Από εκείνη την στιγμή νομίζω οτι κάτι άλλαξε στον τρόπο που έβλεπα το θέατρο και την υποκριτική. Σίγουρα είναι ένα έργο και μια παράσταση που με σημάδεψε».
Η πρώτη του φορά στο θέατρο
Έβλεπε παραστάσεις από μικρός. Από πολύ μικρός. Πρώτη του φορά στο θέατρο ήταν πάλι σε έργο του Πίντερ, στην “Επιστροφή”.
Λ.Γ: «Ήμουν πολύ μικρός θυμάμαι για να το καταλάβω αλλά με είχε μαγέψει το ίδιο το θέατρο σαν συμβάν. Αυτό το ραντεβού που δίνουν καποιοι άνθρωποι σε ένα σκοτεινό μέρος για να δουν άλλους ανθρώπους σε μια σκηνή που τους διηγούνται μια ιστορία. Θυμάμαι πεντακάθαρα πως φτάσαμε στο θέατρο, πως μπήκαμε μέσα, την παράσταση, το διάλειμμα, το χειροκρότημα. Και τώρα που το ξανασκέφτομαι καταλαβαίνω οτι δεν είναι τυχαία η αγάπη που έχω σε όλο το έργο του Πίντερ».
Η «Προδοσία» είναι μια σπουδή στον χρόνο, τη μνήμη και την απιστία.
Η ιστορία τριών ανθρώπων που προδίδουν και προδίδονται. Προδίδουν τους συντρόφους τους, τον γάμο τους, τη φιλία τους, τον εαυτό τους, τα ιδανικά τους και τα πιστεύω τους. Ο Πίντερ εστιάζει στο πώς ο χρόνος αλλάζει την αντίληψή μας για το παρελθόν, επιλέγοντας να αφηγηθεί την ιστορία αντίστροφα, αρχίζοντας από το τέλος της ερωτικής σχέσης και τελειώνοντας με την αρχή της.
«Όλοι μας έχουμε προδώσει και έχουμε προδοθεί, είναι στην φύση μας. εν έχει σημασία αν είναι μικρή ή μεγάλη»
Aφηγείται την ιστορία ενός ερωτικού τριγώνου ανάμεσα στην Έμμα, τον σύζυγο της Ρόμπερτ και τον Τζέρι που είναι ο καλύτερος φίλος του Ρόμπερτ. Κι εμείς, σταδιακά γινόμαστε μάρτυρες της σχέσης της Έμμα και του Τζέρι, : την αποκάλυψη της σχέσης από τον Ρόμπερτ, της αντιπαράθεσης των δυο πρώην φίλων , του κύκλου της προδοσίας. Μέσα από τις εξομολογήσεις αλλά κυρίως μέσα από τις σιωπές τους, τρεις άνθρωποι αναλογίζονται πόση αξία έχει η αλήθεια όταν αυτή απειλεί την εύθραυστη καθημερινή ισορροπία τους.
Ο Λάζαρος και ο Ρόμπερτ
– Έχετε βιώσει προδοσία; Προδώσατε; Σας πρόδωσαν; ρωτάω τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο. Πόσο πληγωμένος, πόσο πιο δυνατός, πόσο αδύναμος βγήκατε από την εμπειρία;
Λ.Γ:«Όλοι μας έχουμε προδώσει και έχουμε προδοθεί, είναι στην φύση μας. Δεν έχει σημασία αν είναι μικρή ή μεγάλη η προδοσία αλλά η συναισθηματική σχέση με τον άλλον. Είναι πιο οδυνηρή η προδοσία από τους κοντινούς σου, από ανθρώπους που έχεις επενδύσει επάνω τους συναισθηματικά. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι πρέπει να κλειστείς στον εαυτό σου, να φοβάσαι τον άλλον, να ζεις συνεχώς με τον φόβο οτι μπορεί να πληγωθείς.
Προτιμώ να εμπιστεύομαι, να αγαπώ, να προσφέρω ακόμα κι αν ξέρω οτι μια προδοσία με περιμένει στην γωνία. Κάθε άσχημη εμπειρία σε προχωρά, σε ωριμάζει, σε δυναμώνει, φωτίζει καλύτερα τα όμορφα πράγματα που υπάρχουν γύρω μας. Το σημαντικό είναι να μην προδώσεις τον εαυτό σου».
– Ποια είναι η σχέση σας με το ρόλο σας, τον Ρόμπερτ; Τον λυπάστε, τον αγαπάτε, τον καταλαβαίνετε;
Λ.Γ: «Τον αγαπώ και τον καταλαβαίνω, όσο μπορείς να καταλάβεις όλους τους ήρωες του Πίντερ αλλά δεν τον λυπάμαι καθόλου, οχι μόνο γιατί ο ίδιος σιχαίνεται να τον λυπούνται αλλά και γιατί δεν είναι καθόλου αθώος. Μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεος οτι είναι το θύμα αφού έχει προδοθεί από την γυναίκα του και τον καλύτερό του φίλο αλλά και αυτός έχει προδώσει.
Έχοντας το έργο μια αντίστροφη αφήγηση ξεκινώντας από το τέλος και σιγά σιγά πηγαίνουμε στην αρχή, καταλαβαίνουμε οτι ίσως ήξερε τα πάντα από την πρώτη στιγμή, με την έννοια οτι τα στοιχεία είναι πάντα εκεί, αρκεί να τα δεις, να εξετάσεις τις ενδείξεις, να πάρεις θέση».
Το ερωτικό τρίγωνο στην Προδοσία του Πίντερ
– Πόσο διαφορετικός είναι ο ρόλος σας στην “Προδοσία” από τον ρόλο σας στον “Εραστή”, πάντα του Χάρολντ Πίντερ, όπου πάλι βλέπουμε ένα ερωτικό τρίγωνο;
Λ.Γ: «Στον Εραστή έχουμε ένα ζευγάρι που είτε από πλήξη είτε από ερωτική διαστροφή δημιουργεί έναν εραστή, έναν ρόλο που παίζεται από τον ίδιο τον σύζυγο, που σιγά σιγά αυτονομείται,ίσως γιατί ο άντρας προτιμά τον ρόλο του εραστή, αυτόν τον ρόλο που έπλασε ο ίδιος. Στην Προδοσία έχουμε ένα κλασικό ερωτικό τρίγωνο αλλά και σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ο Τζέρρυ για τον Ρόμπερτ είναι αυτό που θα ήθελε να είναι και ο ίδιος. Τους δύο άντρες τους συνδέει μια φιλία πολλών χρόνων, σχεδόν ερωτική, σαν ένα καθρέφτισμα εσωτερικών αναγκών και “θέλω”».
«Μπορείς να παίζεις καλά η κακά όμως το θέμα είναι να παίζεις αληθινά»
– Πόσο μεγάλο βιωματικό κομμάτι σας βάζετε στους ρόλους σας, κάθε φορά; Σας θυμάμαι στο Misery, στο Γιο, στον Πέερ Γκυντ, στο Δηλητήριο…Κάθε φορά ένιωθα πως δεν θα μπορούσε παρά να είστε ο εαυτός σας. Αυτό σημαίνει, απλά, “καλός ηθοποιός”;
Λ.Γ: «Η προσπάθειά μου όλα αυτά τα χρόνια είναι να ανεβαίνω στην σκηνή από εσωτερική ανάγκη και όχι επειδή είναι η δουλειά μου. Μπορείς να παίζεις καλά η κακά όμως το θέμα είναι να παίζεις αληθινά. Μόνο όταν αφορά βαθιά εσένα μπορεί να αφορά και τον θεατή. Και όταν λέω αφορά εννοώ οτι μπορεί να του ανοίξει ένα παράθυρο στον κόσμο, να του δημιουργήσει κάτι που να το κουβαλάει για καιρό. Μπορούμε να θαυμάζουμε ένα πολύ καλό “παίξιμο” αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με μια αληθινή ερώτηση που γίνεται στην σκηνή, με μια στιγμή που κάποιος αποφασίζει κάτι, που η εμπλοκή του ηθοποιού είναι προσωπική».
Οι αγαπημένοι ρόλοι, σκηνοθέτες, παραστάσεις
Τον ρωτάω αν είναι εκείνος που επιλέγει τους ρόλους του, τους σκηνοθέτες και απαντάει πως «ναι, ευτυχώς είναι σε θέση να επιλέγει», γιατί ποτέ δεν είδε τον εαυτό του σαν επαγγελματία που πρέπει να κάνει οποιαδήποτε δουλειά. Και «γιατί από πολύ νωρίς έφτιαξα έτσι τις ανάγκες μου και την ζωή μου ώστε να μην χρειάζεται να φοβάμαι να μείνω άνεργος. Αν κάτι δεν με ευχαριστεί προτιμώ να μην το κάνω παρά να βιώνω μια καθημερινή δυστυχία. Διεκδικώ το δικαίωμα στην ευτυχία και εξάλλου αγαπώ πολύ το θέατρο για να το προδώσω».
Του ζητάω να μου πει 3 ρόλους, 3 σκηνοθέτες, 3 παραστάσεις, 3 έργα που υπήρξαν καταλυτικοί και καταλυτικά για εκείνον.
Λ.Γ: «Επιγραμματικά θα αναφέρω τον Πέερ Γκυντ, τον Διόνυσο και ιδίως τον Ρασκόλνικοφ στο Έγκλημα και τιμωρία, γιατί στην διάρκεια των παραστάσεων συνέβησαν τρία πράγματα που ήταν σαν ένα κάλεσμα για να πιστέψει κάποιος.
Από σκηνοθέτες τον Γιάννη Χουβαρδά, γιατί με έκανε συμμέτοχο για δέκα χρόνια στην ιστορία του Αμόρε, τον Δημήτρη Μαυρίκιο γιατί με τον Ηρώδη στην Σαλώμη μου έδωσε την ευκαιρία να περάσω σε άλλους ρόλους ενώ ήμουν πολύ νέος και την Ρούλα Πατεράκη, γιατί αυτό που ψάχνω στην δουλειά μου είναι πολύ κοντά με αυτό που η ίδια έχει βρει.
Από παραστάσεις θα αναφέρω τα Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα, την Ηλέκτρα του Πέτερ Στάιν γιατί έμαθα παρα πολλα από τις παραστάσεις του που έβλεπα σε βιντεο και το Προς Δαμασκόν ενώ από έργα θα ξεχωρίσω την Προδοσία του Πίντερ, το Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ και φυσικά το Έγκλημα και Τιμωρία του Ντοστογιέφσκι.
Θα ήθελα επίσης να αναφέρω τον Μέγκελε και τον Οιδίνου του Θανάση Τριαρίδη γιατί έτσι γνώρισα έναν σπουδαίο καλλιτέχνη, υπέροχο άνθρωπο και φίλο».
Τρεις καλλιτέχνες στο ίδιο σπίτι
Παντρεμένος με την ηθοποιό Μαρία Κατσιαδάκη και πατέρας της τραγουδίστριας Ιωάννας Γεωργακοπούλου (που κέρδισε το VOICE!). Τρεις καλλιτέχνες κάτω απο την ίδια στέγη. Πώς συνυπάρχουν;
Λ.Γ: «Η ζωή μας είναι όπως η ζωή κάθε μέσης οικογένειας. Με αγάπη, εμπιστοσύνη, εντάσεις, ανησυχία. Ευτυχώς μπορούμε να περάσουμε πολύ καλά μαζί, χωρίς να περιορίζουμε ο ένας τον άλλον, αφήνοντας χώρο στον άλλον. Η οικογένεια μπορεί να είναι η αρχή πολλών δεινών, δεν είναι τυχαίο ότι η οικογένεια πρωταγωνιστεί σε πολλά δράματα του παγκόσμιου θεάτρου, και γι’ αυτό κύρια προσπάθειά μας είναι να περιορίσουμε όσο μπορούμε αυτούς τους κινδύνους».
Του αρέσει το πάθος που έχει, σχεδόν εμμονικό, με αυτό που κάνει. «Μπορώ να ασχολούμαι με τις ώρες, συνέχεια, ακόμα και όταν κάνω κάτι άλλο».
Αυτό που δεν αντέχει στον εαυτό του είναι η αναβλητικότητα που έχει σε κάποια πράγματα. «Αυτό που έπρεπε να γίνει χθες θα μετατεθεί για αύριο και μπορεί να μην γίνει ούτε μεθαύριο. Μου δημιουργεί τεράστιο άγχος, προσπαθώ να το καταπολεμήσω, κάποιες φορές τα καταφέρνω αλλά τις περισσότερες όχι».
Από την πρώτη παράσταση στην Προδοσία
– Από την πρώτη παράσταση σας, την “Κασέτα” της Λούλας Αναγνωστάκη, ως την “Προδοσία” του Πίντερ, πόσο και σε τι έχετε αλλάξει; Πόσο αλλιώς βλέπετε τον εαυτό σας; Τους συναδέλφους σας;
Λ.Γ: «Σίγουρα έχω αλλάξει όπως όλοι μας.Και στη σχέση μου με τους άλλους αλλά και σε ότι έχει να κάνει με την δουλειά μου. Παλιότερα ήμουν απόλυτος, με όλα. Στην πορεία κατάλαβα ότι το οτιδήποτε και ο οποιοσδήποτε μπορεί να με προχωρήσει, να πάρω την πληροφορία που χρειάζομαι, να μάθω. Προσπαθώ να είμαι συνέχεια ανοιχτός εκεί που έκλεινα και την παραμικρή χαραμάδα. Ότι μας συμβαίνει μου αρέσει να θεωρώ ότι έχει κάποιον λόγο, και χωρίς να προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο αφήνομαι στην ροή».
– Τα “ναι” σας τα θεατρικά είναι περισσότερα από τα “όχι”; Τα “ναι” και τα “όχι” στην προσωπική σας ζωή;
Λ.Γ: «Τα όχι στην ζωή μου ήταν πάρα πολλά, περισσότερα από τα ναι, χωρίς να σκέφτομαι το κόστος.Τα όχι σε καθορίζουν, σε κρατάνε σταθερό στον στόχο σου, σου υπενθυμίζουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, σε βοηθούν να παραμείνεις συνδεδεμένος με τα βαθύτερα θέλω σου. Πίσω από κάτι καλό που μου έχει συμβεί κρύβονται πολλά όχι».
«Όσο η αλήθεια είναι κάτι ρευστό θα υπάρχουν αυταπάτες»
Τον ρωτάω αν θα μπορούσε να ζει και να δουλεύει με αυταπάτες. Αν θα έκανε το παν να τις κρατήσει για να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Κι αν όχι, τι θα ήταν αυτό αυτό που θα τον έκανε να ζει σε απόλυτη αρμονία με τον εαυτό του
«Όλοι ζούμε με αυταπάτες», μου λέει. «Όσο η αλήθεια είναι κάτι ρευστό θα υπάρχουν αυταπάτες. Η Θρησκεία είναι μια τεράστια αυταπάτη για κάποιους, και το αντίθετο επίσης. Και το ίδιο το Θέατρο βασίζεται στην αυταπάτη. Αυτό καλούμε να κάνω πάνω σε μια σκηνή. Να αποκτήσω πεποιθήσεις που βασίζονται σε ένα ψέμα, στα παιχνίδια της φαντασίας μου»
– Και τα προβλήματα, πώς πιστεύετε πως λύνονται: με αγάπη, με σύγκρουση , με υποχωρήσεις;
Λ.Γ: «Με αγάπη μόνο. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν πρέπει να συγκρουστούμε με τον άλλον η να μην υποχωρούμε. Αλλά αν η σύγκρουση και η υποχώρηση δεν εμπεριέχουν την αγάπη δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, απλά διογκώνεται».
Τον τρομάζει η αρρώστια, η φθίνουσα πορεία ενός σώματος, η βλακεία και η κακία ενω τον ηρεμεί η γνώση οτι ο άνθρωπος είναι ικανός για υπέροχα πράγματα. Όσο για την ευτυχία μπορεί να τη βρει όχι μόνο στα μεγάλα αλλά και σε πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Σε έναν καφέ με φίλους, σε έναν καλό λόγο, σε ένα όνειρο που κάνει.
Το θέατρο στην πανδημία
– Σας ανησυχεί το πώς θα πάει το θέατρο σε καιρό πανδημίας; Πιστεύετε πως το είχε ανάγκη ο κόσμος;
Λ.Γ: «Τον προηγούμενο χειμώνα ήμουν πολύ απαισιόδοξος με αυτό το θέμα και αποφάσισα να απέχω γιατί διαισθανόμουν οτι τα θέατρα θα κλείσουν, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτιάχνεις μια παράσταση και να μην μπορείς να την παρουσιάσεις. Αυτόν τον χειμώνα πιστεύω οτι θα είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Ίσως ο κόσμος να είναι λίγο μουδιασμένος στην αρχή αλλά πιστεύω οτι θα έρθει στο Θέατρο τελικά γιατί είμαστε όντα που το θέατρο το έχουμε μέσα στο στομάχι μας . Και όσο πιο δύσκολη είναι η εποχή που διανύουμε τόσο μεγαλύτερη και η ανάγκη μας να στραφούμε στην ψυχαγωγική δράση του Θεάτρου».
Χαρακτηρίζει τον εαυτό του με μία λέξη. «Αναποφάσιστος». Και όσο κι αν αυτό τον ταλαιπωρεί στην ζωή του, θεωρεί ότι τον βοηθάει στην σκηνή, γιατί εύκολα μπορεί να καταλάβει την οπτική του ρόλου και να «μετατοπιστεί εσωτερικά».
Του αρέσει να παίζει και να ακούει μουσική, να βλέπει ταινίες και σειρές, να βρίσκεται με τους δικούς του ανθρώπους. «Και να ονειρεύομαι κυρίως. Και εύχομαι τα όνειρά μου να είναι πάντα περισσότερα από τις αναμνήσεις μου», συμπληρώνει.
–Τι σας πάει παρακάτω;
Λ.Γ: «Αυτή ακριβώς η διάθεση να πάω παρακάτω, να μην μείνω στάσιμος, η μη αίσθηση του πεπερασμένου χρόνου μου και της ματαιότητας των πραγμάτων».
–Και μετά την “Προδοσία”, τι;
Λ.Γ: «Δεν υπάρχει τίποτα αυτη την στιγμή στο μυαλό μου παρά μόνο η “”Προδοσία”. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου, από τα πιό αγαπημένα μου και ένα έργο που με κυνηγα από τον πρώτο χρόνο της Σχολής».
Ταυτότητα παράστασης:
“Προδοσία” του Χάρολντ Πίντερ, στο θέατρο Βρετάνια
- Μετάφραση: Μανώλης Δούνιας
- Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χειλάκης
- Συνεργαζόμενη σκηνοθέτις: Λίνα Ζαρκαδούλα
- Σκηνικά Κοστούμια: Γιώργος Γαβαλάς
- Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
- Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
- Βοηθός Σκηνοθέτη: Νικος Τσιμάρας
Παίζουν:
- Τζέρι: Αιμίλιος Χειλάκης
- Έμμα: Αθηνά Μαξίμου
- Ρόμπερτ: Λάζαρος Γεωργακόπουλος
- Ένας σερβιτόρος: Νίκος Τσιμάρας
Αυτά ήταν όσα μας αποκάλυψε ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος για την Προδοσία στη συνέντευξη.
Δείτε επίσης:
- Η Προδοσία του Χάρολντ Πίντερ στο Θέατρο Βρετάνια
- Προδοσία: Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος στο Θέατρο Βρετάνια
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
