Ο μεγάλος μας ηθοποιός Κώστας Καζάκος, μιλά αποκλειστικά στο Youfly.com, με τον χειμαρρώδη τρόπο του για τα προβλήματα του θεάτρου και των καλλιτεχνών μεσούσης της πανδημίας του κορωναϊού.
«Η τέχνη του κορωναϊού. Αυτά δεν είναι θέατρο. Το θέατρο καταργείται έτσι. Δεν μπορεί ο θεατής να κάθεται ενάμιση μέτρο από τον άλλον. Ούτε να γελάσει μπορεί, ούτε να συγκινηθεί, ούτε τίποτα…
Δεν λειτουργεί το θέατρο έτσι. Το θέατρο είναι συγκεκριμένη τέχνη. Είναι ομαδικό θέαμα. Έχει άλλο σκοπό και άλλη λειτουργία στην κοινωνία.
Αυτά είναι μπαλώματα. Είναι “Απορία ψάλτου, βηξ”. Έτσι δεν λένε; Η παροιμία…Όταν ξεχνάει τα λόγια του ο ψάλτης βήχει. ..
Το κράτος αυτό πού έχουμε, τις υποχρεώσεις του τις έχει καταπροδώσει. Μιλάμε τώρα για αστεία πράγματα. Εδώ έχει καταστρέψει την ζωή των ανθρώπων. Βρισκόμαστε σε ένα “μη περαιτέρω”…
Δεν πάει άλλο το πράγμα. Ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι άνεργος, λιμοκτονεί.
Έχουν καταργηθεί όλες οι συνθήκες εργασίας πού είχαν κατακτηθεί με ποταμούς αίματος τον περασμένο αιώνα.
Ο κόσμος δουλεύει τώρα απλήρωτος…
Με 10 και 15 ώρες εργασίας απλήρωτης. Όσοι δουλεύουν δηλαδή…
Με 2 και 4 ώρες την εβδομάδα μόνο, τούς θεωρούν εργαζόμενους αυτούς.
Αυτό είναι μια κατάσταση την οποία την ξέρει ο κόσμος, τη βιώνει. Και ο κλάδος του θεάματος εδώ και 3 μήνες κατέβασε ρολά. Εδώ και 15 χρόνια όλος ο κόσμος ο καλλιτεχνικός, οι δημιουργοί, οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών πού παράγουν πολιτισμικό έργο, πού βάζουν ένα λιθαράκι στον πολιτισμό…Όλοι αυτοί εδώ και 15 χρόνια με τα μνημόνια , έχει συρρικνωθεί το εισόδημα τους. Έχουν μείνει άνεργοι. Έχουν χάσει το μπούσουλα.
Τώρα έρχεται ξαφνικά και κατεβάζουν ρολά. Γίνεται lock down. Σταματάνε οι δουλειές. Τι είχανε αυτοί οι άνθρωποι; Αποταμιεύσανε τόσα χρόνια και τρώνε από τα έτοιμα; Αυτοί θα λιμοκτονήσουν. Θα πεθάνουν από την πείνα με μηδέν εισόδημα. Και μιλάμε για πολύ κόσμο. Δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες, είναι πολύς ο κόσμος που ασχολείται και συνδράμει στο να γίνει καλλιτεχνικό έργο. Δεν είναι μόνο οι καλλιτέχνες. Οι καλλιτέχνες φτιάχνουν την κινηματογραφική ταινία; Έχεις δει όταν τελειώνει μια ταινία τα κατεβατά τα ατελείωτα…; Εκατοντάδες άνθρωποι πού δουλεύουν για να δεις εσύ στην οθόνη σου μια ταινία.
Σε μια παράσταση…Για να ανοίξει η αυλαία στο κοινό…Οι καλλιτέχνες το κάνουν; Δεν δουλεύει ένας σωρό κόσμος; Ειδικευόμενος. Δεν είναι τομέας του πολιτισμού αυτή η δουλειά τους; Μία μουσική συναυλία γίνεται από τους μουσικούς; Είναι αστεία πράγματα αυτά. Είναι άγνοια…Είναι βαθιά άγνοια των όρων και των κανόνων της καλλιτεχνίας. Και εδώ και πολλά χρόνια τώρα, δεν είναι καινούριο, έχουμε διαπιστώσει ότι το Δημόσιο, ειδικά το Ελληνικό, αυτό το προτεκτοράτο πού ζούμε έχει βαθιά άγνοια. Και ότι αγνοεί, το εχθρεύεται. Το φοβάται και το εχθρεύεται.Υπάρχει εχθρότητα απέναντι στον πολιτισμό. Δεν είναι θέμα προσώπων. Δεν είναι θέμα αν η Κυρία Μενδώνη η κάποιος άλλος Κύριος…
Την Κυρία Μενδώνη την γνωρίζω πολλά χρόνια. Είναι έξυπνη και ικανή γυναίκα. Δεν είναι θέμα προθέσεων προσωπικών. Είναι θέμα πολιτικής. Για την πολιτική μας εδώ ο πολιτισμός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Η τελευταία βίδα. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου . Για να μην σου πω ότι ενδόμυχα χαίρονται να μην έχουν μπροστά στα πόδια τους αυτούς τούς ανθρώπους.
Αυτές είναι παλιές διαπιστώσεις. Δεν είναι τωρινά. Τα καθήκοντα που έχει η πολιτεία είναι να μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να επιβιώσουν διότι θα αποθάνουν. Θα λιμοκτονήσουν…Και είναι οικογένειες με παιδιά, με σχολεία , με γιατρούς, με δάνεια, με ενοίκια…
Δεν είναι απλά τα πράγματα. Και δεν έχουν κανένα έσοδο τώρα. Και δεν γίνονται αυτά ούτε με κριτήρια, ούτε με παγίδες, ούτε με ψιλά γράμματα..Διότι με τι κριτήρια;
Δεν μπορεί το κράτος να έχει ποιοτικά κριτήρια. Δεν έχει τον τρόπο.
Πρέπει να βοηθήσει τον κόσμο.
Τώρα θα μου πεις από πού ; Αφού είναι βουλιαγμένο το κράτος.
Εμ εδώ σε θέλω τώρα…
Να πάει να πιάσει αυτούς τους δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, – πόσοι είναι-, πού τρώνε όλο τον κόπο τού λαού και τον βγάζουν έξω. Γιατί και στην μεγαλύτερη κρίση η κερδοφορία χτυπάει ταβάνι. Λοιπόν, να πάει και να τους βάλει κάτω…Να τους στύψει και να μαζέψει τα λεφτά που χρειάζονται για να γλιτώσει τον κόσμο.
Και από την άλλη μεριά. Είναι ο κόσμος της τέχνης. Ο καλλιτεχνικός και ο παρακαλλιτεχνικός, αυτός πού δουλεύει γύρω γύρω από τα έργα της τέχνης. Πολύς κόσμος. Είναι πολλαπλάσιος των καλλιτεχνών. Αυτοί όλοι έχουνε κοινά συμφέροντα αυτή την στιγμή. Βάλλεται το ψωμί τους και πρέπει να αγωνιστούν. Αλλά όχι πυροτεχνήματα γιατί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Και δεν χαρίζονται αυτά. Θα σου χαρίσουν 500 ευρώ αυτό τον μήνα και αλλά 500 ευρώ τον άλλο μήνα και τέρμα. Χρειάζεται οργανωμένος αγώνας. Πρέπει να καταλάβουνε ότι ένας κλάδος μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα απολύτως. Όπως δεν μπορεί και ένας άνθρωπος. Πρέπει να συνδεθούν με το λαϊκό κίνημα. Με όλους τούς εργαζόμενους που αυτή την στιγμή παίζουν την ζωή τους κορώνα γράμματα. Και να ασκηθεί τέτοια πίεση ώστε να αναγκάσουν την πολιτεία να πάρει μέτρα. Με παραστάσεις, με πανό και με συγκεντρώσεις δε γίνεται τίποτα. Πρέπει να προχωρήσουν σε μορφές πάλης πιο προχωρημένες. Πρέπει να οργανωθούν…Να συνδεθούν με το λαό…Να μην είναι ξέχωροι…Να μην είναι απομονωμένοι.
Αλλιώς δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Σωματεία, ομοσπονδίες πρέπει να μπούνε μέσα στον πολιτικό αγώνα. Γιατί αλλιώς είναι επαιτεία. Θα πάνε να παρακαλάνε…Θα τους πετάνε πέντε ψίχουλα, θα χοροπηδάνε και τέλος.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ.»
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
