Θέατρα, Κινηματογράφοι, Τηλεοπτικές παραγωγές έχουν “μπεί στον πάγο” εδώ και μερικές εβδομάδες, λόγω Κορονοϊού, το YouFly όμως θα σας μεταφέρει 102 χρόνια πριν, όταν το 1918 ξέσπασε η μεγάλη Γρίπη στην Αμερική, κλείνωντας και τότε Θέατρα και Χόλυγουντ.
Ήταν Νοέμβριος του 1918, όταν μια μεγάλη γρίπη με συμπτώματα υψηλού πυρετού είχε ξεσπάσει και τότε, 102 χρόνια πριν, εξελίχθηκε σε πανδημία, έκλεισε εντελώς και μάλιστα για πολύ καιρό την Θεατρική και Κινηματογραφική βιομηχανία (ανάμεσα σε άλλες βέβαια), ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν πως η πανδημία εκείνη ήταν η Αρχή του Τέλους.
Να τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή…
Το 1918 θα έπρεπε να ήταν μια πολύ καλή και χαρούμενη εποχή στο Χόλυγουντ. Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος βρισκόταν στο τέλος του και η βιομηχανία των Φιλμ, ειδικά των βουβών εκείνη την εποχή, άνθιζε για τα καλά, μοιράζοντας εικόνες σε πάνω από 20,000 θέατρα σε ολόκληρη την Αμερική. Μάλιστα, μετά την αγροτική βιομηχανία, αυτές των κάρβουνου και ατσάλι, αλλά και των μεταφορών, η βιομηχανία φιλμ ήταν η νούμερο 5 σε όλη την Βόρειο Αμερική! Ο τζίρος ξεπερνούσε τότε τα 250 εκατομμύρια δολάρια.
Τότε όμως, όπως και σήμερα εν έτει 2020 (με διαφορετικά βέβαια νούμερα), η γρήγορη εξάπλωση της βιομηχανίας απειλήθηκε όσο ποτέ από μια πανδημία, η οποία φυσικά κόστισε εκατομμύρια ζωές παγκοσμίως.
Σήμερα λοιπόν, η νόσος COVID-19 όπως ονομάζεται έχει επιφέρει μια τεράστια κρίση, καθώς τα Θέατρα, οι Κινηματογράφοι, τα τηλεοπτικά και άλλα στούντιο έχουν οδηγηθεί στο κλείσιμο, ενώ κυριαρχεί η απειλή τόσο για τους ανθρώπους, τους εργαζομένους, όσο και για τις εταιρείες και τις δουλειές καθεαυτές.
Υπάρχει όμως και Δεύτερο Κοινό, ανάμεσα στη τότε και στη σημερινή πανδημία. Το 1918, όπως και σήμερα το 2020, πολλοί αρχικά πίστεψαν πως η Γρίπη, ο Πυρετός, ήταν ένα πρόβλημα της Ανατολικής Ακτής της Αμερικής και ότι δε θα έφτανε ποτέ στη Δύση. Ένας παραγωγός είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στους Times του Λος Άντζελες: “Η κατάσταση εδώ δεν έχει καμία σχέση με την Ανατολική ακτή. Εαν και εφόσον οι αρχές μας ζητήσουν να κλείσουμε, είμαι σίγουρος πως θα γίνει όπως επιθυμούν.”
Τα πράγματα όμως άρχισαν να χειροτερεύουν γρήγορα. Τα νέα από την ανατολή και την Νέα Υόρκη έφταναν γρήγορα και δεν ήταν ενθαρρυντικά. Ο διάσημος ηθοποιός Bryant Washburn μολύνθηκε κατα τη διάρκεια γυρισμάτων. Αμέσως ήρθαν και οι πρώτοι θάνατοι μεγάλων σταρ της εποχής όπως των Harold Lockwood και Vera Kholodnaya. Όπως και σήμερα, πολλοί ήταν οι δημοφιλείς καλλιτέχνες που έδιναν τον μισθό τους για να βοηθήσουν τη κατάσταση και τους πληγέντες.
Πολλά στούντιο όμως, ειδικά τα μικρότερα, δεν έκλειναν ούτε για ένα μήνα, καθώς δε το άντεχαν οικονομικά. Ακόμα και όταν ήρθε η επίσημη… καραντίνα (καλή ώρα…) κάποιοι απάντησαν πως τα γυρίσματα γίνονται σε εξωτερικούς χώρους, πως δεν υπάρχει πρόβλημα και πως αν κλείσουν και δε πληρωθούν οι εργαζόμενοι τότε θα έχει επηρεαστεί και όλη η προσπάθεια που έγινε κατα τη διάρκεια του πολέμου.
Η πανδημία φυσικά συνεχίστηκε, εξαπλώθηκε, φυσικά έφτασε και στη δυτική Αμερική και έγινε χειρότερη.
Στις αρχές Νοεμβρίου, η μεγάλη σταρ του βωβού κινηματογράφου, Lillian Gish, η αδελφή της Ντόροθι, η επίσης δημοφιλής ηθοποιός Olive Thomas, ο Frances Marion και πολλοί ακόμα, κόλλησαν τη γρίπη.
Μια αστεία ιστορία, όσο γίνεται βέβαια να είναι αστεία αφού δεν υπάρχει χώρος για πλάκα, είναι αυτή του παραγωγού Allan Dwan. Καθώς ακόμα ανάρρωνε και ο ίδιος, έδωσε μια συνέντευξη για το “Cheating Cheaters”. Το καστ ήταν απίστευτοι ηθοποιοί όπως ο Jack Holt, η Clara Kimball Young και η Anna Nilsson. Όταν λοιπόν ρωτήθηκε πως έφτιαξε τόσο σπουδαίο ρόστερ, εκείνος απάντησε: “Η Γρίπη… αφού όλα τα υπόλοιπα στούντιο κλείσανε!”
Σε όσα στούντιο έμειναν ανοιχτά, οι υπεύθυνοι ασφαλείας ψέκαζαν όποιον έμπαινε ή έβγαινε με αντισηπτικό. Σε κάποια άλλα με μια ειδική πούδρα. Και εννοείται πως επιβλήθηκε η χρήση προστατευτικών μασκών.
Τον Δεκέμβριο του 1918, 3 μήνες μετά το ξέσπασμα της γρίπης και 1 μήνα αφού είχε κορυφωθεί, τα θέατρα του Λος Άντζελες που ήδη είχαν σημειώσει χασούρα της τάξεως του 1,7 εκατομμύρια δολάρια σε 7 εβδομάδες, ανακοίνωσαν πως θα ανοίξουν παρά τις όποιες συνέπειες.
Μέχρι την επόμενη άνοιξη του 1919, λίγους μήνες δηλαδή αργότερα, η γρίπη κόπασε και σχεδόν σταμάτησε. Ακόμα και η απώλεια σε τζίρο που σημειώθηκε, γρήγορα ισορροπήθηκε με τη τρελή ανάπτυξη της βιομηχανίας ψυχαγωγίας το 2020.
Η Ισπανική Γρίπη όπως τελικά ονομάστηκε, γρήγορα μετατράπηκε σε μια στενάχωρη νότα της Ιστορίας.
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται…
Με πληροφορίες από το holywoodreporter.com
