«Η δημιουργικότητα του θεάτρου πρέπει να διαφυλαχθεί», αναφέρει σε πρόσφατο δημοσίευμά της η Guardian, κρούωντας το καμπανάκι του κινδύνου για την αναγκαιότητα λήψης μέτρων προκειμένου να αποφευχθεί η οριστική κατάρρευση των θεάτρων στη Βρετανία.
Το θέατρο μπορεί να έχει φρέσκιες ιδέες να προσφέρει, όμως αρκεί η φαντασία σε έναν εναλλακτικό κόσμο; Kαμιά δημιουργική σκέψη δεν μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα, η οποία καταδεικνύει μέρα με τη μέρα ότι το θέατρο βρίσκεται στο χείλος τού γκρεμού. Ακριβώς αυτό πού το καθιστά τόσο ξεχωριστό, την ίδια στιγμή το καθιστά και ευάλωτο- εξαρτάται από μια κοινή εμπειρία σε πραγματικό χρόνο, με ερμηνευτές και κοινό σε κοντινή απόσταση.
Κοινώς, δεν μπορεί οικονομικά να αντέξει ένα θέατρο με μειωμένα εισιτήρια και πληρότητα κάτω του 50%.
Ως επακόλουθο, τα θέατρα μπορεί να μην είναι σε θέση να ανοίξουν έως το τέλος της χρονιάς και πιθανώς ούτε το 2021.
Χωρίς εισόδημα, το Globe και το Old Vic στο Λονδίνο έστειλαν προειδοποιητικά μηνύματα ότι απέχουν μόλις λίγες εβδομάδες από την ολοκληρωτική κατάρρευση. Τέτοια θέατρα όπως αυτά- χωρίς δημόσια επιχορήγηση- διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο και φυσικά δεν είναι επιλέξιμα για κεφάλαια έκτακτης ανάγκης από το Συμβούλιο Τεχνών της Αγγλίας (Arts Council England).
Από την άλλη, όσοι λαμβάνουν μέτρα στήριξης από δημόσια χρηματοδότηση δεν απέχουν και πολύ από την αναστολή λειτουργίας. Τα θέατρα του Nuffield Southampton κάλεσαν τους διαχειριστές στις αρχές του μήνα. Αυτή την εβδομάδα, το Royal Lyceum στο Εδιμβούργο ανακοίνωσε ότι όλες οι θέσεις εργασίας διατρέχουν κίνδυνο απολύσεων…
Επείγουσα χρηματοδότηση από τα εθνικά συμβούλια τεχνών
Η επείγουσα χρηματοδότηση από τα εθνικά συμβούλια τεχνών ποικίλλει μεταξύ των τεσσάρων εθνών, αλλά στην Αγγλία, όπου 160 εκατομμύρια λίρες ξοδεύονται από το Συμβούλιο Τεχνών σε όλο τον κόσμο (με 20 εκατομμύρια λίρες σε μεμονωμένους καλλιτέχνες), οι οργανισμοί θα επιβιώσουν μόνο μέχρι τον Σεπτέμβριο στην καλύτερη περίπτωση.
Και οι άνθρωποι πού κάνουν θέατρο -ηθοποιοί, σκηνοθέτες, παραγωγοί, συγγραφείς, αλλά και τεχνικοί, συνθέτες, σχεδιαστές, μουσικοί, εξειδικευμένοι δημιουργοί σκηνικών, κατασκευαστές κοστουμιών- είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος ελεύθεροι επαγγελματίες των οποίων τα προς το ζην είναι, στις καλές στιγμές, εύθραυστα, και τώρα έχουν… εξαφανιστεί.
Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι αποκεντρωμένες κυβερνήσεις πρέπει να δώσουν λύσεις. Αλλά είναι ζωτικής σημασίας κάθε λύση να προστατεύσει ολόκληρο το βρετανικό θέατρο, μια οικολογία μέσω της οποίας η μικρότερη πειραματική εταιρεία που βρίσκεται στο περιθώριο συνδέεται με αναρίθμητα θέματα μέσω των πιο διάσημων διεθνών ιδρυμάτων.
Η διαφύλαξη των διακεκριμένων οργανισμών -συχνά- με έδρα το Λονδίνο για χάρη του εθνικού κύρους δεν θα είχε νόημα, καθώς ολόκληρο το δίκτυο είναι αλληλεξαρτώμενο. Επίσης, δεν θα ήταν πολιτικά ορθό τα θέατρα των «κόκκινων τειχών» των περιφερειών των Midlands και της βόρειας Αγγλίας να μείνουν πίσω, oύτε και οι μικρές οργανώσεις στα λαϊκά, γιατί παρέχουν την πραγματική ενέργεια που τροφοδοτεί το βρετανικό θέατρο.
Στο μεταξύ, η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι οι εταιρίες θεάτρου έχουν, τις τελευταίες εβδομάδες, προσφέρει μια τεράστια γκάμα θεατρικών παραστάσεων μέσω internet, προκειμένου να κρατήσουν τη δουλειά τους ζωντανή και το κοινό να μη χάσει το ενδιαφέρον του.
Κωνσταντίνα Μπιτζήλου
