«Ρόλος ζωής», έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Μμμμμ, κάτι θέλει να πει ο… ποιητής. Ας μάθουμε, λοιπόν. «Ο ρόλος του Λουίτζι, ενός μόδιστρου της εποχής του ’80, στη σειρά ‘Τα καλύτερά μας χρόνια’ (της ΕΡΤ) είναι ο ρόλος ζωής». Και εξηγείται αμέσως: «Είναι ένας κομψός μόδιστρος που έρχεται από το Παρίσι για να βοηθήσει τη Μαίρη Αντωνοπούλου (σ.σ.: ο ρόλος της Κατερίνας Παπουτσάκη στη σειρά) να φτιάξει τη δική της μπουτίκ». Όλα αυτά στη νέα σεζόν της σειράς που υπογράφει, μετά την Όλγα Μαλέα, ο Νίκος Κρητικός στη σκηνοθεσία.
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου στα «Καλύτερά μας Χρόνια»
«Έχει, όμως, κρυφά χαρτιά. Πουλάει κάτι παραπάνω από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Είναι μόδιστρος… κατ’ επίφαση. Και αυτό αποδεικνύεται στη συνέχεια. Μια κωμική φιγούρα, που το όλο αμπαλάζ της πατάει πάνω στη φιγούρα του μαιτρ Χάλστον», μού λέει ο Γιώργος Παπαγεωργίου (πρωταγωνιστής πρόσφατα στη «Σκοτεινή θάλασσα» του Mega, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη).
Ωραία όλα αυτά, αλλά γιατί «ρόλος ζωής»; – επιμένω. «Όλο με ζητούν για δραματικούς ρόλους, όπως στη ‘Σκοτεινή θάλασσα’. Ακόμη και φέτος, στη σειρά ‘Γλυκάνισος’ (του Σκάι) παίζω έναν ερωτοχτυπημένο ζεν πρεμιέ. Αλλά εγώ είμαι ζεν… κομίκ. Λατρεύω τους κωμικούς ρόλους», συνεχίζει. Και το επιβεβαιώνω, ως την κωμική… αποτελεσματικότητά του, έχοντας παρακολουθήσει την καριέρα του από την αρχή, από μια μελλοντολογική, διαδραστική παράσταση στο Θέατρο Καλαμαριάς.
«Ο ρόλος του Λουίτζι μού ήρθε τόσο καλά μετά το ρόλο του Χρήστου Δελλή στη ‘Σκοτεινή θάλασσα’. Και μάλιστα έκανα τα γυρίσματα αμέσως μετά. Μ’ αρέσει η εναλλαγή και μ’ αρέσει πάρα πολύ η μεταμφίεση. Το extreme make over. Όταν είναι κάτι τελείως έξω από αυτό που είμαι στη ζωή μου. Θέλω να μού ξεκλειδώνει κάτι άλλο υποκριτικά». Όχι ότι δεν υπέφερε γι’ αυτόν τον κωμικό ρόλο. «Τα επεισόδια γυρίστηκαν καλοκαίρι κι έπρεπε να φοράω χειμωνιάτικα ρούχα για το σενάριο. Και ζιβάγκο!».
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου δεν είναι μόνον ηθοποιός. Είναι κυρίως σκηνοθέτης. Που κι εκεί επέμενε κωμικά, αν κρίνω από την πρόσφατη επιλογή του για το Εθνικό Θέατρο: Ο «Αυτόχειρ!» του Νικολάι Έρντμαν, που τού έβγαλε όλο το κωμικό του στοιχείο. Ως το μεδούλι.
Βέβαια, και οι δύο παραστάσεις που ετοιμάζει για τη νέα σεζόν ως σκηνοθέτης (ως ηθοποιό τον είδαμε τούτο το καλοκαίρι στον ρόλο του Άγγελου, στην κατά Γκραουζίνις «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, στην Επίδαυρο) μόνον κωμικές δεν είναι.
«Σωτηρία με λένε»- Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθετεί την Κάτια Γκουλιώνη
Η πρώτη, στο μικρό Θέατρο Δημήτρης Χορν, είναι η επαναφορά ενός έργου, της αξέχαστης δημοσιογράφου και συγγραφέα Σοφίας Αδαμίδου (δύο εξαιρετικά επιτυχημένες παραστάσεις, ο «Άρης» στο Cartel και η εκδοχή του Βασίλη Μπισμπίκη για το «Άνθρωποι και ποντίκια», στον ίδιο τεχνοχώρο, φέρουν και τη δική της υπογραφή). Τι λέγαμε; Ότι επαναφέρει ο Γιώργος Παπαγεωργίου την εξαιρετικά επιτυχημένη εκδοχή της Σοφίας Αδαμίδου για την τόσο ενδιαφέρουσα περσόνα με το όνομα Σωτηρία Μπέλλου.
«Σωτηρία με λένε», λοιπόν, στο μικρό Χορν, από τη νέα θεατρική σεζόν. Με την εξαιρετική Κάτια Γκουλιώνη (που έκανε τεράστιο γκελ στην ταινία «Ευτυχία» του Άγγελου Φραντζή). Το έργο, που με την αλησμόνητη Ντίνα Κώνστα, χειροκροτήθηκε – σχεδόν κάθε βράδυ – με το κοινό όρθιο, για τρεις σεζόν ως το 2014, στο Θέατρο Κάππα (και στο Ήβη στο τέλος), σε σκηνοθεσία της πολύ καλής Αθανασίας Καραγιαννοπούλου και υπό τον τίτλο «Σωτηρία Μπέλλου – Η περιπλανώμενη ζωή μιας ρεμπέτισσας». Βασισμένο στο βιβλίο της Σοφίας Αδαμίδου (στη μνήμη των δύο αυτών γυναικών είναι αφιερωμένη η παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου) «Πότε ντόρτια, πότε εξάρες».
Μπορεί πρώτη φορά το έργο να ανεβάστηκε με επιτυχία στο Θέατρο Στοά, με τη μεγάλη Λήδα Πρωτοψάλτη, όμως η εκδοχή της Ντίνας Κώνστα ξεπέρασε την αρχική εκδοχή και έγραψε ιστορία και στα ελληνικά θεατρικά πράγματα, κάνοντας «θέμα» ένα μονολογικό έργο. Αρκετά πριν μπουν στο ίδιο τερέν η Νένα Μεντή και ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας με την επίσης τεράστια επιτυχία της «Ευτυχίας» (Παπαγιαννοπούλου).
Το εντυπωσιακό σε αυτό το έργο είναι ότι βλέπουμε τη Σωτηρία Μπέλλου, καθηλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου, λίγο πριν την εγχείρηση που τής στέρησε τη φωνή, να αφηγείται τα πάνω και τα κάτω της ζωής της. Σειρά, λοιπόν, της Κάτιας Γκουλιώνη για το ρόλο, που για την Ντίνα Κώνστα ήταν «ρόλος ζωής». Η οποία δέχτηκε την πρώτη πρόταση για τη «Σωτηρία», όταν συνάντησε το σκηνοθέτη στην τελευταία παράσταση του θρυλικού πλέον «Αρίστου» του (από το βιβλίο «Ο γύρος του θανάτου» του Θωμά Κοροβίνη, για τον Αριστείδη Παγκρατίδη, που είχε κατηγορηθεί αδίκως ως «δράκος του Σεϊχ Σού»).
Όπως έγραφε δε για την «Σωτηρία» της η Σοφία Αδαμίδου, «η παράσταση δεν ηρωοποιεί, ούτε κρίνει, δεν αγιοποιεί, ούτε δαιμονολογεί. Καταθέτει την αλήθεια όπως αυτή καταγράφηκε μέσα στο πέρασμα του χρόνου».
«Θάνατος στη Βενετία» – Τον Φλεβάρη στο Θέατρο Πορεία
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, όπως προείπαμε, έχει και άλλο μεγάλο θεατρικό πλάνο, που το… ζυμώνει πέντε χρόνια τώρα. Για το Θέατρο Πορεία. Όπου από τέλη Φεβρουαρίου του 2023 θα ανεβάσει τον επίσης θρυλικό «Θάνατο στη Βενετία» του Τόμας Μαν. Νουβέλα βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1929. Και έργο εμβληματικό, αλλά γνωστό κυρίως – εξ ου και θρυλικό – από την ομότιτλη ταινία του Λουκίνο Βισκόντι (Morte a Venezia, 1970), με τον Ντερκ Μπόγκαρτ και το 14χρονο «αντικείμενο του πόθου του» με το όνομα Μπγιορν Αντρέσεν.
Έργο που είναι, όμως, στην εκδοχή της νουβέλας του Τόμας Μαν, κυρίως «ένα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας χρονικό της παρακμής, της κάθε είδους παρακμής». Κατ’ άλλους αποτυπώνει «τα ιδεώδη του κάλλους και της αρμονίας και την απώλεια της αυτοκυριαρχίας» ενώπιόν τους. Για τον Γιώργο Παπαγεωργίου, που θα αξιοποιήσει τη μετάφραση του Στρατή Πασχάλη, το έργο δεν είναι το «ερωτικό αριστούργημα» που σμίλεψε ο Βισκόντι. «Είναι η συνομιλία με το σκοτεινό και απαγορευμένο», μού εξηγεί. Παρά η παραφορά του πάθους.
Τον εμβληματικό ρόλο του 50χρονου διάσημου συγγραφέα Γκούσταβ Άσενμπαχ θα αναλάβει στο Θέατρο Πορεία ο σκηνοθέτης, επίσης, και ηθοποιός Νίκος Χατζόπουλος (τον είδαμε το καλοκαίρι στην Επίδαυρο, ως Αγαμέμνονα στον σοφόκλειο «Αίαντα» κατά Αργύρη Ξάφη), με τις πολλές θεατρικές περγαμηνές του. Και θα ακροβατήσει, ενώπιος με το «σκοτεινό και απαγορευμένο», πάνω στις μουσικές του Άγγελου Τριανταφύλλου.
Λεπτομέρεια, ενδιαφέρουσα: ο Τριανταφύλλου είναι θαυμαστής της μουσικής του Γκούσταβ Μάλερ, μού θυμίζει ο Γιώργος Παπαγεωργίου. Και, αν θυμόμαστε, το «Αντατζέτο» από την Πέμπτη Συμφωνία του Μάλερ ήταν που εκτίναξε στα άστρα και έκανε παγκόσμιο «σήμα» ο Λουκίνο Βισκόντι με τον κινηματογραφικό «Θάνατο στη Βενετία».
Μαζί με το «δάσκαλο» Νίκο Χατζόπουλο, ο σκηνοθέτης έχει ήδη επιλέξει για τη θεατρική παράστασή του, από τα τέλη Φεβρουαρίου, τέσσερις νέους ηθοποιούς: Πρώτος, ο έμπειρος Γιάννης Λεάκος, που συμμετείχε στον κατά Παπαγεωργίου «Αρίστο» και τον εντοπίσαμε και στο «Τσερνομπίλ», στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, πρόσφατα.
Επόμενος, ο επί χρόνια ηθοποιός στο ΚΘΒΕ Ορέστης Χαλκιάς, που έπαιξε στην τηλεοπτική σειρά «Ήλιος» του Ant1, θα παίζει στη σειρά (9 επεισοδίων) «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη για το Mega και τον ξεχωρίσαμε θεατρικά και στο «Labor», στο Θέατρο Πορεία.
Στη διανομή και ο Κίμωνας Φιορέτος, ξεχωριστός κωμικός – κυρίως – ηθοποιός, που τον θυμόμαστε στην παράσταση «Ο Σέρλοκ Χολμς και το Γαλάζιο Ρουμπίνι» του Θεάτρου Τέχνης, στις «72 ώρες» του Bios και στην ταινία «Τα μήλα», του Χρήστου Νίκου, που, με ελληνικά χρώματα, έφτασε στην 93η διοργάνωση των Βραβείων Όσκαρ.
Να προσθέσω και τη συμμετοχή – στο θεατρικό «Θάνατο στη Βενετία», πάντα – της Γρηγορίας Μεθενίτη, της γάτας στη «Φάρμα των ζώων» του Άρη Μπινιάρη, που την είχαμε δει και στον αισχύλειο «Προμηθέα δεσμώτη» του ίδιου, αλλά και στους αριστοφανικούς «Όρνιθες» του Νίκου Καραθάνου – αμφότερα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Οι ηθοποιοί, πλην Νίκου Χατζόπουλου, θα κληθούν να αποδώσουν περισσότερους από έναν ρόλους στην παράσταση του Γιώργου Παπαγεωργίου.
Ο «Γλυκάνισος» και η παράσταση «Αρίστος»
Στο μεταξύ, ο Γιώργος Παπαγεωργίου θα ερμηνεύσει έναν ακόμη δραματικό ρόλο, όπως σημείωσε και παραπάνω. Στην τηλεοπτική σειρά του Σκάι «Γλυκάνισος», σε σενάριο του – παλιού γνώριμου και έμπειρου – Γιώργου Κυρίτση και σκηνοθεσία του Σταύρου Ποταμάρη, που έκανε ήδη γυρίσματα στην Αθήνα και τη Λέσβο. Στη Μυτιλήνη, άλλωστε, γεννιέται ο «απαγορευμένος έρωτας», όπως μού σημειώνει, του ήρωά του, του Μυτιληνιού Στρατή, με την Σύρια πρόσφυγα εκεί, Ραζάν (Έλενα Πιερίδου). Στη διανομή, μεταξύ άλλων πολλών, και οι Κώστας Κόκλας, Τάνια Τρύπη, Αιμιλιανός Σταματάκης.
Για το τέλος κρατάω μια ακόμη θεατρική είδηση του Γιώργου Παπαγεωργίου: Ο «Αρίστος» του, με κορυφαία τη (μητέρα του) Φιλαρέτη Κομνηνού, ύστερα από τόσες σεζόν επιτυχίας στην ημεδαπή, θα παρουσιαστεί, σε αυτή τη σεζόν, και στις Βρυξέλλες.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
