Εγώ ο Κώστας Βουτσάς. Ένας μονόλογος για τον Κώστα Βουτσά από τον ίδιο τώρα που πλησιάζει ένας χρόνος από το οριστικό πέρασμά του στην απόλυτη αθανασία, φτιαγμένο από τα δικά του λόγια, από κουβέντες και συνεντεύξεις μας τόσα χρόνια, με όλη μου την αγάπη Ιάσονας Τριανταφυλλίδης…
Κώστας Βουτσάς – ο άνθρωπος που μας χάρισε απλόχερα το γέλιο
Γεννήθηκα λίγο πριν μπει το 1932, τις τελευταίες δηλαδή ώρες του 1931, όχι στη Θεσσαλονίκη όπως νομίζουν όλοι αλλά στον Κοπανά στο Βύρωνα από πρόσφυγες Κωνσταντινοπολίτες. Ήμουν γιος του Απόστολου και της Θεοδώρας και γεννήθηκα… «δολοφόνος» – αστειεύομαι βέβαια αλλά ήμουν δίδυμος με ένα άλλο παιδί, στην κοιλιά της μητέρας μου που μάλλον πνίγηκε την ώρα που προσπαθούσα να βγω από την κοιλιά της μάνας μου. Τελικά ήμασταν τρία αδερφάκια, εγώ ο Κώστας, ο Αριστείδης και η Ελένη.
Κάποια στιγμή φύγαμε και πήγαμε Θεσσαλονίκη ως «οικονομικοί μετανάστες» γιατί δεν υπήρχαν δουλειές εδώ.
Ήρθε ο πόλεμος, η Κατοχή και ο πατέρας μου συν όλα τα άλλα ήταν και κομμουνιστής, οργανωμένος, φίλος του Ζαχαριάδη, μέλος της Ο.Π.Λ.Α. …ξύλο, συλλήψεις, αιμοπτύσεις και βέβαια φυλακή. Εγώ έμαθα να πηγαίνω σινεμά πριν πάω στο θέατρο γιατί πήγαινα στους εξώστες και πέταγα προκηρύξεις του ΚΚΕ. Επ’ ευκαιρίας έβλεπα και την ταινία…
Όταν ο μπαμπάς πήγε φυλακή έκανα κάθε δουλειά για να βοηθήσω την οικογένεια και πάντα πρόσεχα να μην παρεκκλίνω ποτέ από τη λέξη τιμιότητα γιατί η μητέρα μου πάντα μου έλεγε «παιδάκι μου μη σε πιάσουν και σε πάνε φυλακή, γιατί θα πούνε γιος του κομμουνιστή είναι, αλήτης είναι».
Πως έγινε ηθοποιός
Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω ηθοποιός. Τυχαία έγινε. Αθλητής ήμουν στο Βυζαντινό Αθλητικό Όμιλο στη Θεσσαλονίκη. Ήμουν 16 χρονών τότε και είχαμε πάει κατασκήνωση στη Μηχανιώνα. Συμπτωματικά είδα μια παράσταση που ετοίμαζε εκεί κάποιος Τάκης Τζουμάκας και βλέποντας ένα παιδί να κάνει το μεθυσμένο είπα «εγώ τον κάνω καλύτερα» και με έβαλαν να τον κάνω. Μάλλον τους ενθουσίασα γιατί πήρα το ρόλο του παιδιού, το οποίο στεναχωρέθηκε και αυτό δε μάρεσε αλλά τα πρώτα χειροκροτήματα με έκαναν να ξεχάσω τα πάντα και να κολλήσω σε αυτή την καινούρια ιστορία που με μάγεψε και ήταν το θέατρο, η σκηνή, οι θεατές, τα χειροκροτήματα…
Όλοι μου έλεγαν να γίνω ηθοποιός. Και κάποια στιγμή ενώ εγώ ήθελα να γίνω γεωπόνος, τελικά πήγα σε μια σχολή που υπήρχε τότε της Αγγελικής Τριανταφυλλίδη, της οποίας ο σύζυγος με βοήθησε να την τελειώσω…
Για μια δεκαετία μέχρι το ’58 περίπου προσπαθούσα να κάνω κάτι στο θέατρο. Γύριζα με τα μπουλούκια όλη την Ελλάδα και γνώρισα και τη Μαρινέλα, τη Μάρθα Καραγιάννη, όλους τους κατοπινούς μου φίλους. Προσπαθούσα να πάρω το δίπλωμά μου από την επιτροπή του Υπουργείου αλλά τίποτα…
Οι πρώτοι άνθρωποι που πίστεψαν στο ταλέντο του
Προσπάθησα 3-4 φορές, όλοι μου έλεγαν να εγκαταλείψω και να μη γίνω ηθοποιός γιατί δεν είχα ταλέντο. Και μόνο την τελευταία φορά η σπουδαία θεατρίνα Μαρίκα Κρεββατά είπε στους υπολοίπους «τόσο ταλέντο έχει γιατί δεν του δίνουμε το δίπλωμα» και έτσι μου το έδωσαν… και κοίτα ειρωνεία της τύχης, 15 χρόνια μετά περίπου είχα τη Μαρίκα Κρεββατά στο θίασο μου και σε μια ταινία μου…
Ο πρώτος άνθρωπος που με πίστεψε πραγματικά, μου έδωσε ευκαιρίες, με κατέβασε στην Αθήνα με το θίασο του σε μεγάλο θέατρο ήταν η Καλή Καλό. Κατέβηκα στην Αθήνα το 1958 και έπαιξα στο Περοκέ…
Είναι παράξενο αλλά σε όλη μου τη ζωή γύρισα γύρω στις 80 ταινίες. Το 99% ήταν κωμωδίες αλλά εγώ έγινα γνωστός στα 30 μου από ένα δράμα. Τον «Κατήφορο» του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Κούρκουλο και τη Ζωή Λάσκαρη και όλα τα νέα παιδιά τότε…
Ο ρόλος του Κώστα Πρετεντέρη στην επαγγελματική του πορεία
Ο Κώστας Πρετεντέρης στάθηκε δίπλα μου πρέπει να ομολογήσω και όσον αφορά το θέατρο και όσον αφορά την τηλεόραση. Εκείνος επέμεινε να κάνω θίασο. Και με στήριξε με τα έργα του για πάνω από μια δεκαετία. Ενώ με αυτόν έκανα την πρώτη και μεγαλύτερη επιτυχία μου στην τηλεόραση το θρυλικό «Ονειροπαρμένο» που χάλασε κόσμο στα μέσα της δεκαετίας του ’70.
Θυμάμαι μάλιστα που τότε η Αλίκη Βουγιουκλάκη που της χρωστάω πάρα πολλά όπως όλοι οι ηθοποιοί χρωστάμε πάρα πολλά στην Αλίκη, μου είχε πει «βρε συ σκέψου ότι αν κάνεις δικό σου θίασο θα έχεις το Βουτσά τσάμπα»…!!!
Κώστας Βουτσάς: Οι ταινίες του και ο Φίνος
Από τις 80 ταινίες που έχω γυρίσει τις 26 της έχω γυρίσει στη Φίνος. Ο Φίνος ήταν σαν πατέρας μας. Αλλά κάποια στιγμή τον είδα να αποφεύγει να μιλήσει στο Χατζηχρήστο που μέχρι τότε τον είχε στα όπα όπα αλλά πια δεν πουλούσε όπως παλιά. Τότε σκέφτηκα ότι σε μένα «δεν θα το κάνεις αυτό». Και υπέγραψα συμβόλαια και στην Καραγιάννης Καρατζόπουλος χωρίς να το πω στο Φίνο. Πήγαμε στα δικαστήρια. Και τελικά για 3 χρόνια ήμουν και στις δύο εταιρείες. Μετά έμεινα στην Καραγιάννης Καρατζόπουλος. Και τελικά όταν έφυγα από εκεί γύρισα πάλι στο Φίνο. Μετά το σινεμά σταμάτησε όπως το ξέραμε και χαίρομαι γιατί ήταν μια δική μου ταινία «Ο Τζακ ο καβαλάρης» το ’79 που ξαναδημιούργησε ουρές στα ταμεία…
Η σχέση του με το θέατρο
Αγάπησα το σινεμά αλλά το θέατρο το αγάπησα πάνω από όλα, ειδικά αυτή τη σχέση τη γεμάτη ζωντάνια με το θεατή.
Δεν αγάπησα τόσο την επιθεώρηση. Παρόλο που έκανα πολύ επιθεώρηση στη ζωή μου, νομίζω πιο πολύ μου ταίριαζε η κωμωδία. Ήταν πάντως κρίμα που σιγά σιγά χάθηκαν οι παλιοί σπουδαίοι κωμωδιογράφοι σαν τον Πρετεντέρη.
Οι γυναίκες της ζωής του Κώστα Βουτσά
Αγάπησα τις γυναίκες, τις λάτρεψα, και κάθε φορά που χώριζα από κάποια τους άφηνα ό,τι είχα και δεν είχα. Και ξανάρχιζα από την αρχή. Έκανα 4 γάμους. Με την Έρικα Μπρόγιερ με την οποία γνωριστήκαμε στην πρεμιέρα της ταινίας στην οποία έπαιζε, τα «200 καναρίνια» και κάναμε μια κόρη τη Σάντρα. Μετά παντρεύτηκα τη Θεανώ Παπασπύρου με την οποία απέκτησα τη Θεοδώρα και τη Νικολέτα. Έπειτα παντρεύτηκα την Εύη και υιοθέτησα το γιο της τον Άνθιμο Ανανιάδη. Και στο φινάλε τα τελευταία μου υπέροχα χρόνια τα πέρασα με την Αλίκη Κατσαβού η οποία μου χάρισε έναν δικό μου γιο, το Φοίβο – πολλοί με κορόιδευαν γιατί έκανα παιδί σε αυτή την ηλικία, εμένα όμως με ξανάνιωσε αυτό το παιδί. Και ήθελα να το κάνω σαν δώρο στην Αλίκη που το ήθελε τόσο πολύ. Ο Φοίβος γέμισε φως στη ζωή μου πραγματικά…
Και χαίρομαι που τα τελευταία χρόνια ήμουν πάνω στη σκηνή σε μεγάλο γεμάτο θέατρο με τη Μιμή Ντενίση στο «Σμύρνη μου αγαπημένη», στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Και ήταν ότι χρειαζόμουν για να κλείσει μια καριέρα σαν τη δική μου, ένας άνθρωπος σαν εμένα που αγάπησε τόσο πολύ το θέαμα και τον κόσμο…
Κώστας Βουτσάς: “Δεν έχω παράπονο”
Δεν έχω παράπονο, δόξα τω Θεώ… Ούτε από την καριέρα μου, ούτε από τη ζωή μου, ούτε από τίποτα. Και στο θέατρο και στο σινεμά και στην τηλεόραση, ακόμα και σουξέ ένα τραγούδι έκανα το «Τούμπου τούμπου ζα» το 1975, που το τραγουδούσε όλη η Ελλάδα και γυναίκες αγάπησα και οι γυναίκες με αγάπησαν και εγώ της αγάπησα και παιδιά έκανα και τα μεγάλωσα και τα αγάπησα και αυτά νομίζω ότι με αγάπησαν πολύ… ακόμα και σε πολιτικό επίπεδο όσο μπόρεσα προσπάθησα για το δίκαιο των πιο ασθενών κοινωνικών ομάδων μέσα από το ΚΚΕ.
Χαίρομαι που έκανα τον κόσμο να γελάει, που τον βοήθησα να ξεχνάει τις λύπες του, δεν ήθελα να παίζω δράματα, ήθελα μόνο να κάνω τον κόσμο να γελάει και χαίρομαι που είχα πάντα αυτή τη λατρεμένη σχέση με τον κόσμο…
Έφυγε αλλά θα είναι εδώ
Έφυγα λίγο πριν έρθει ο κορονοϊός και μου είπαν τόσοι πολλοί «Καλό ταξίδι». Και εγώ θα ήθελα να τους πω «Να είστε καλά». Θα ήθελα να ζούσα και παραπάνω αλλά σας αφήνω βέβαια ταινίες για να με θυμάστε, για να γελάτε μαζί μου και να ξέρετε πως κάθε φορά που θα βλέπετε κάποια από αυτές και θα σας κάνει να περνάτε καλά εγώ θα είμαι εκεί και θα υποκλίνομαι όπως στη σκηνή του θεάτρου με το τρελό βηματάκι μου…
Δείτε επίσης:
- Έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Βουτσάς
- Θεοδώρα Βουτσά: Το ντοκιμαντέρ για τον πατέρα μου Κώστα Βουτσά
- 23 χρόνια χωρίς το «Φως» του Δημήτρη Χορν
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
