Μία καλοκαιρινή απόλαυση, εντυπωσιακές ερμηνείες και ένα μωρό που… αλλάζει ζωές στην καλοκαιρινή περιοδεία του Παύλου Χαϊκάλη, του Κώστα Αποστολάκη και του Γιάννη Δρακόπουλου.
Γράφει ο Παύλος Ηλ.Αγιαννίδης
Το περασμένο καλοκαίρι, ο Παύλος Χαϊκάλης έγινε παππούς, από τον γιό του, Γιώργο. Τότε, δεν έκρυβε ότι ένα μωρό (αγοράκι) του άλλαξε, κατά κάποιον τρόπο, τη ζωή.
Ένα μωρό (κοριτσάκι, αυτή τη φορά – «Μαρία το όνομα της Παναγίας, Μαρία και το δικό της», μονολογεί σε κάποια στιγμή) αλλάζει, αυτό το καλοκαίρι, τη θεατρική ζωή του, για τους επόμενους μήνες.
Είναι το βρέφος της παράστασης «Ένα μωρό για τρεις», την οποία το youfly.com παρακολούθησε στην πρόβα τζενεράλε, λίγο προτού συναντήσει το πρώτο του κοινό, την Παρασκευή 24 Ιουλίου 2020, στο Κατράκειο της Νίκαιας.
Εντάξει, το μωρό είναι μια χαριτωμένη κούκλα. Και αυτό δεν είναι ένα κριτικό θεατρικό σημείωμα. Αλλά μια πρώτη αίσθηση από την παράσταση που θα περιοδεύσει, καταρχάς στην Αττική.
Πάμε, λοιπόν. Καταρχάς το ίδιο το έργο, «Ένα μωρό για τρεις», που παρουσιάζεται στη θεατρική μορφή του για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Σε απόδοση και σκηνοθεσία από την Θέμιδα Μαρσέλλου (η οποία παίζει επίσης δύο ρόλους στην παράσταση). Φαντάζομαι ότι πολλοί ήταν εκείνοι που το είχαν δει όταν έσκιζε και στα ελληνικά κινηματογραφικά ταμεία η ομότιτλη ταινία («Three men and a baby») του Λίοναρντ Νιμόι, το 1987. Με τον Τομ Σέλεκ, τον Στιβ Γκούτενμπεργκ και τον Τεντ Ντάνσον. Τρεις σούπερσταρ της εποχής εκείνης.
Εκείνο που ίσως θυμούνται λιγότεροι είναι ότι το Χόλιγουντ βασίστηκε στη γαλλική ταινία του 1985 «Trois hommes et un couffin» της Κολίν Σερό, υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και Χρυσή Σφαίρα.
Η ταινία είχε διάρκεια 102 λεπτά. Το θεατρικό έχει διάρκεια 100 (αν βγάλουμε και τις ζενερίκ, μία από τα ίδια, με δυο λόγια). Οι σκηνές, θεατρικά, εναλλάσσονται σχεδόν με κινηματογραφική λογική, εντός και εκτός (παράπλευρα) της κεντρικής σκηνής, με το εσωτερικό του διαμερίσματος, με το «νησί» της κουζίνας στο κέντρο και τέσσερις πόρτες: την εξώπορτα και τρεις πόρτες προς τις κρεβατοκάμαρες των τριών ανδρών, που συγκατοικούν σε ένα διαμέρισμα του Παρισιού (σκηνικά – κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης, μέσα στους φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα).
Τα ονόματα των ηρώων παραμένουν ξενικά (γαλλικά και αμερικανικά μαζί), βάσει του κινηματογραφικού σεναρίου. Τα τραγούδια που εναλλάσσονται με την ανάλογη κινηματογραφική ταχύτητα των σκηνών είναι επίσης αμερικανικά. Με κεντρικό το τρυφερό «Love Me Tender» του Έλβις Πρίσλεϊ που τραγουδούν οι τρεις άντρες στο μωρό, με μια κιθάρα. Όμως ανάμεσα παρεισφρέουν και ελληνικά τραγούδια, όπως το παιδικό «Μια ωραία πεταλούδα», δια στόματος Χαϊκάλη.
Πάμε τώρα στην ουσία. Εσείς, τι θα κάνατε αν βρίσκατε ένα μωρό αφημένο στην εξώπορτά σας; Ειδικά αν ήσασταν εργένης. Τι θα νιώθατε; Πανικό; Αμηχανία; Και τα δύο, όπως και η έλλειψη κάθε γνώσης για το πως μπορεί κάποιος να φροντίσει – και να αναθρέψει, εν τέλει – ένα μωρό, είναι αυτό που νιώθουν και οι ήρωες της ιστορίας μας. Οι δε γυναίκες της υπόθεσης καταλήγουν πιο εύκολα στα «γούτσου γούτσου» και «τι μωράκι είναι αυτό;».
Με δυο λόγια, τώρα: Η παράσταση είναι μια δροσερή, καλοκαιρινή ανάπαυλα, με τις αρετές και των ταινιών, από τις οποίες προέρχεται. Τη γαλλική φινέτσα στην κομεντί, της πρώτης ταινίας, και την αμερικανική τάση στα «γκαγκς» καταστάσεων, που μπορούν να βγάλουν γέλιο.
Ειδικά, όταν έχεις – αρχικά τουλάχιστον – στη σκηνή δύο απολαυστικές και στιβαρές κωμικές ερμηνείες. Από τον μαιτρ στο είδος Παύλο Χαϊκάλη, που ανακάμπτει δριμύτερος μετά το «Ψύλλοι στ’ αυτιά», με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Και από τον Κώστα Αποστολάκη, με τις πλέον ισορροπημένες και… γελαστικές μούτες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Οι μούτες του Χαϊκάλη είναι γνωστό ότι συγκινούν πάντα το κοινό.
Στους δύο έρχεται να προστεθεί η – ντυμένη με εικαστική υπερβολή, που βγάζει γέλιο – ερμηνεία του τρίτου της παρέας, που είναι και ο βιολογικός πατέρας της μικρής Μαρίας. Του Γιάννη Δρακόπουλου. Και μια τέταρτη, ανδρική: του Κώστα Φαλελάκη, σε διπλό ρόλο, δυστυχώς με περούκες. Να προσθέσουμε και τους τρεις ακόμη γυναικείους, πέρα από την σκηνοθέτιδα: Της δροσερής Φωτεινής Αθερίδη, της Έφης Σταυροπούλου και της βοηθού σκηνοθέτη Μαρία Βασιλάτου.
Άντε να βγάλουμε και ένα συμπέρασμα, προσωπικό τουλάχιστον, από αυτό που είδα στην πρόβα, στο Κατράκειο, τη δροσερή νύχτα της Πέμπτης: καλοκαιρινό και απολαυστικό θεατρικό θέαμα, με καλές ερμηνείες – οι δύο, των Χαϊκάλη και Αποστολάκη, από τις πιο καθηλωτικές, που είδα, σε κωμικούς ρόλους. Ένα τόσο δύσκολο, για όλους και ειδικά για το θέατρο και τις τέχνες, καλοκαίρι, τι άλλο να ζητήσει;
Αν δεν προλαβαίνετε την παράσταση στο Κατράκειο, οι επόμενες που μπορείτε να απολαύσετε το «Ένα μωρό για τρεις» είναι (για αρχή), πάντα στις 21:00, το Σάββατο 25 Ιουλίου 2020 στο Alex Cinema στο Πόρτο Ράφτη, την Κυριακή 26 Ιουλίου στο Βεάκειο του Πειραιά, τη Δευτέρα 27 στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη, την Τρίτη 28 στο Δημοτικό θέατρο του Άλσους (Δ. Κιντής) στην Ηλιούπολη, το Σάββατο 8 Αυγούστου 2020 στο Ευριπίδειο Θέατρο της Σαλαμίνας.
