Το θέατρο είναι μια βιομηχανία -φύσει και θέσει- γεμάτη αισιοδοξία. Θα μπορέσει να παραμείνει έτσι;
Το West End κάνει έναν υπολογισμό και μια συγκλονιστική συνειδητοποίηση.
Η καλλιτεχνική διευθύντρια Indhu Rubasingham του Kiln theater δηλώνει στο “The Atlantic” ότι αισθάνεται «σαν να πάγωσε ο χρόνος». Λέει ότι μπαίνουν στα θέατρα για τους καθιερωμένους ελέγχους και αυτό που αντιμετωπίζουν το βιώνουν σαν μια σκηνή βγαλμένη από ταινία. ‘’Η σκηνή είναι έτοιμη. Τα κουστούμια είναι έτοιμα. Σαν να περιμένουν τους ηθοποιούς από στιγμή σε στιγμή να έρθουν’’.
H Rubasingham νιώθει ότι αντιμετωπίζει ένα αβέβαιο μέλλον. Το Arts Council, το οποίο διανέμει κρατική χρηματοδότηση, έδωσε αμέσως 160 εκατομμύρια λίρες (200 εκατομμύρια δολάρια) σε επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από την κρίση αυτή του Covid 19, καθώς και σε μεμονωμένους εργαζόμενους καλλιτέχνες που τα έχουν ανάγκη. Αυτό σε συνδυασμό με το πρόγραμμα της κυβέρνησης – το οποίο καταβάλλει μέρος των μισθών των εργαζομένων μέχρι το τέλος Ιουνίου – είχε σαν αποτέλεσμα την προσωρινή σταθεροποίηση της βιομηχανίας.
Το θέατρο, ως ζωντανή μορφή τέχνης, επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον Κορωνοϊό.
Συγγραφείς, σκηνοθέτες και παραγωγοί, όλοι επαναλαμβάνουν την ίδια ανησυχία, αν θα θελήσουμε- και πότε- να βρεθούμε ξανά σε ένα κλειστό χώρο γεμάτο με ξένους.
Πολλοί επιβεβαιώνουν τα σενάρια για επιστροφή την άνοιξη του 2021 και προειδοποιούν ότι, χωρίς πλάνο διάσωσης, αυτό το τόσο μεγάλο διάστημα κλεισίματος θα εξασθενίσει οικονομικά τους περισσότερους. Ακόμα και αν άνοιγαν άμεσα τα θέατρα, οι κανόνες κοινωνικής απόστασης είναι τέτοιοι,που θα δυσκόλευαν τόσο τις πρόβες όσο και τη λειτουργία του θεάτρου, λόγω των μειωμένων θέσεων.
Η Nimax που έχει έξι θέατρα στο West End υπολόγισε ότι το lockdown θα κοστίσει στην επιχείρησή της 2,5 εκατομμύρια λίρες για τρείς μήνες.
Για τα 800 μουσεία, γκαλερί και θέατρα που υποστηρίζονται από το Arts Council, ο μηνιαίος λογαριασμός διάσωσης – αν τελειώσει το πρόγραμμα – θα είναι 100 εκατομμύρια λίρες.
Λίγοι εξεπλάγησαν όταν ο Rufus Norris, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, είπε τον Απρίλιο ότι ορισμένοι οργανισμοί είναι έτοιμοι σε ‘’μέρες, όχι εβδομάδες’’ να υποβάλουν αίτηση πτώχευσης.
Η κυβέρνηση της Αγγλίας έχει ανακοινώσει ελάχιστα, κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, για το μέλλον του θεάτρου και πολλοί είναι αυτοί που ανησυχούν δεδομένου ότι, μετά από νίκη τους στις εκλογές πριν από μια δεκαετία, στον προϋπολογισμό τους μείωσαν τη χρηματοδότηση των Τεχνών κατά σχεδόν το ένα τρίτο. Και δεδομένου ότι η πανδημία πλήττει σοβαρά και άλλα μέρη της κοινωνίας, οι απαιτήσεις γενικότερα από την κυβέρνηση θα είναι τεράστιες.
Πολλοί μπορεί να είναι εκείνοι που θα υιοθετήσουν την άποψη του κριτικού θεάτρου του Los Angeles Times, Charles McNulty, ο οποίος έγραψε πρόσφατα: “Πείτε με κυνικό, αλλά η μοίρα του νοσοκομειακού μας συστήματος που πιέζεται κάτω από το βάρος των απεγνωσμένων ασθενών μου, φαίνεται να είναι πιο επείγον από τις χρηματοδοτήσεις για επικείμενους θανάτους θεάτρων” .
Η πραγματική οικονομική κρίση για το West End θα έρθει εάν το κλείσιμο διαρκέσει πέραν του Νοεμβρίου και αυτό γιατί τα περισσότερα θέατρα κάνουν πρεμιέρα με την Χριστουγεννιάτικη παράσταση τους.
Στο West End το κοινό κάνει κράτηση εισιτηρίων για την Χριστουγεννιάτικη παράσταση, μήνες πρίν , από τον προηγούμενο Φεβρουάριο! Οι παππούδες φέρνουν τα εγγόνια τους στο θέατρο, υιοθετώντας έτσι μια συνήθεια που μπορεί να διαρκέσει μια ζωή. Αν χαθούν αυτά τα έσοδα χάνεται και η ευκαιρία να ξαναμπούνε στο παιχνίδι και αυτό μπορεί να αποβεί έως και μοιραίο.
Τι πιστεύουν για το μέλλον της κωμωδίας στο θέατρο;
«Η κωμωδία είναι μια χαρά, αλλά η κάθαρση είναι απαραίτητη», λέει ο Michael Grandage που διευθύνει μια εταιρεία παραγωγής West End. “Δεν έχει σημασία αν μπορούμε να μαζευτούμε σε ένα δωμάτιο και να γελάσουμε. Για μένα, είναι πιο σημαντικό να μαζευόμαστε σε ένα δωμάτιο και να κλαίμε. Ειλικρινά θα μπορούσατε να παρακολουθήσετε τον Άμλετ αυτή τη στιγμή και να βρείτε πολλά κοινά διλήμματα – ένας άντρας που αισθάνεται χαμένος στον κόσμο.”
Αρκετοί καλλιτεχνικοί διευθυντές πάντως αναφέρονται στον εφιάλτη του να χρειαστεί να ανοίξουν τα θέατρα άμεσα καθώς φοβούνται να κάνουν μια νέα παραγωγή με την ενδεχόμενη απειλή ενός νέου lockdown. Κάτι τέτοιο, όχι μόνο θα τους ζημίωνε ανεπανόρθωτα, αλλά θεωρούν ότι θα έκανε και το κοινό να χάσει την εμπιστοσύνη του.
Το West End ας μη ξεχνάμε ότι βασίζεται σε μεγάλο βαθμό και σε επισκέπτες από το εξωτερικό, όπου οι άνθρωποι αυτοί αγοράζουν συχνά εισιτήρια για δημοφιλείς παραστάσεις έως και μήνες πριν.
Το εμπορικό θέατρο ειδικά- λένε οι καλλιτεχνικοί διευθυντές- ότι είναι σχεδόν απαγορευτικό να ανοίξει μέσα στο 2020. Οι επενδυτές δεν θα θέλουν να διακινδυνεύσουν άλλο ένα lockdown και τα έξοδα δεν θα βγαίνουν με τίποτα εάν τα θέατρα πρέπει να είναι μισογεμάτα.
Youfly.com Team
