19.2 C
Athens
Τετάρτη, 27 Μαρτίου, 2024

Αμαλία Αρσένη: «Το θέατρο για μένα είναι πολιτική πράξη»

Η Αμαλία Αρσένη σε συνέντευξη που έδωσε στη Μελίνα Αδαμοπούλου μίλησε για το Θέατρο αλλά και την προσωπική της ζωή.

Η Αμαλία Αρσένη και το Θέατρο

Κόρη της Λούκας και του Γεράσιμου Αρσένη, εγγονή του Πέλου και της Αλέκας Κατσέλη, ανηψιά της Κίττυς Αρσένη: Η πολιτική και το θέατρο στο αίμα της, στη ζωή της, στο παρελθόν και το παρόν της. Απολύτως ξεχωριστή. Η Αμαλία Αρσένη. Όχι μόνο σαν ηθοποιός, ούτε γιατί είναι πολύ όμορφη, αλλιώτικα όμορφη. Ξεχωριστή σαν άνθρωπος, σαν ευγένεια, σαν συγκρότηση, σαν ήθος. Ένα πλάσμα όλο φως, γνώση, ταλέντο, ευαισθησία, εξυπνάδα, αγάπη για τη ζωή και την τέχνη.

Λούκα Κατσέλη - Γεράσιμος Αρσένης και η κορη τους

Ο πρώτος ρόλος που έπαιξε η Αμαλία Αρσένη στο θέατρο, το 2012, ήταν μια 14χρονη με νοητική στέρηση, στο “Στάλερχοφ” του Κρετς, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. “Επέβαλε” με την ερμηνεία της τη θεατρική της παρουσία. Ήταν, το θεατρικό της ντεμπούτο και ήταν μόνο, είκοσι χρόνων.

Φέτος, η Αμαλία Αρσένη, πρωταγωνιστεί σε δυο (εξαιρετικές) παραστάσεις, ερμηνεύοντας δυο ρόλους γυναικών που θα μπορούσαν να είναι και γυναίκες της διπλανής μας πόρτας. Είναι η Αλβανή Ορνέλα στη “Χώρα που δεν πεθαίνεις ποτέ”, της Ορνέλα Βόρπσι και η μικρή αδελφή στα “170 τετραγωνικά”, του (βραβευμένου) Γιωργή Τσουρή. Οι κριτικές για τις ερμηνείες της εξαιρετικές. Η αποδοχή από το κοινό μεγάλη και ουσιαστική

-Τι ήταν αυτό που σας έφερε κοντά στο θέατρο κι όχι στην πολιτική;

Το θέατρο για μένα είναι πολιτική πράξη και δεν διαφέρει με την ουσία της πολιτικής που δεν είναι άλλη από το να εμπνεύσει, να διδάξει, να ποιήσει ήθη και συνειδήσεις για την κοινωνική πραγματικότητα. Ο τρόπος της τέχνης μου ταιριάζει πιο πολύ καθώς υπάρχουν άλλα εκφραστικά μέσα και άλλη σύνδεση πομπού και δέκτη: μυσταγωγική και καλλιτεχνική.

η Αμαλία Αρσένη και το Θέατρο

-Ποια παρουσία (ή και…απουσία), από τους ανθρώπους του στενού σας περιβάλλοντος, υπήρξε καταλυτική για σας από την παιδική και την εφηβική σας ηλικία ως και σήμερα;

Η παρουσία του πατέρα μου και της θείας μου της Κίττυς όσο ήταν εν ζωή με διαμόρφωσαν σαν άνθρωπο και καλλιτέχνη καθώς πίστευαν σε αξίες και ιδανικά που ανέκαθεν θαύμαζα και τώρα που λείπουν τα κρατώ ως παρακαταθήκη μου και με αυτά προσπαθώ να πορεύομαι.

-Πρωταγωνιστείτε σε δυο διαφορετικές παραστάσεις, ερμηνεύοντας δυο ρόλους διαφορετικών γυναικών. Μιλήστε μας γι’ αυτές τις δυο γυναίκες: Τι τις ενώνει, τι τις χωρίζει, τι μας φέρνει κοντά τους, τι κοινό θα μπορούσε, εν δυνάμει, μια νέα κοπέλα, όπως εσείς, να έχει με τη μία ή με την άλλη;

Και οι 2 γυναίκες που υποδύομαι έχουν έντονο χαρακτήρα αλλά και μεγάλη ευαισθησία και ρομαντισμό. Τις διακατέχει η ελπίδα, η πεποίθηση πως όλα θα φτιάξουν και πως οι ανθρώπινες σχέσεις και η αγάπη τα λύνουν όλα. Έχουν ειλικρίνεια και γενναιοδωρία συναισθημάτων όπως κάθε ώριμη και συναισθηματική κοπέλα. Θεωρώ πως αυτό είναι ένα κοινό στοιχείο με τις ηρωίδες μου τουλάχιστον προσπαθώ συνειδητά σε αυτές τους τις αρετές να τους μοιάζω.

Το συστατικό της επιτυχίας

– Τα “170 τετραγωνικά” του Γιώργου Τσουρή, παίζονται και ξαναπαίζονται. Είναi μια παράσταση που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, αλλά είναι και για τρίτη χρονιά, sold out. Ποιο πιστεύετε πως είναι το “συστατικό” της επιτυχίας;

Μια συλλογική προσπάθεια η οποία έχει αυτό που λέμε “ψυχή” και “μεράκι” σε τέτοιο βαθμό, δύσκολα δεν θα συγκινήσει ή έστω δεν θα απασχολήσει το κοινό. Ο συνδυασμός του ρεαλιστικού κειμένου, με το οποίο εύκολα ταυτίζεται ο Έλληνας θεατής, η σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη που δίνει προσοχή στην επικοινωνία και την αλήθεια των σχέσεων. Το κείμενο του Γιώργη Τσουρή που έχει δόσεις χιούμορ και δράματος και φυσικά οι υπέροχοι συνάδελφοι ηθοποιοί που έχουν δουλέψει με επιμονή και αγάπη τους ρόλους τους.

Αμαλία Αρσένη Θέατρο - παράσταση 170 τετραγωνικά

-Στο έργο του Τσουρή σε ποιο “στρατόπεδο” θα τοποθετούσατε την μικρή αδελφή που ερμηνεύετε: στους νικητές ή στους ηττημένους και γιατί;

Στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος αλλά αυτός που πέφτει και ξανασηκώνεται. Αυτός που αποφασίζει να μάθει από τα λάθη του και να διορθωθεί. Βέβαια υπάρχει και αυτός που αποδέχεται τραγικά τη μοίρα του ως παθητικός δέκτης, είναι και αυτό μια επιλογή. Η Λίλλυ ανήκει στην πρώτη κατηγορία τελικά.

– Πόσο οικεία αισθάνεστε παίζοντας σ’ ένα νεοελληνικό ρεαλιστικό έργο; Αναγνωρίζετε τη δική σας καθημερινότητα σε κάποια σημεία;

Η ταύτιση σε ένα βαθμό είναι αναπόφευκτη αλλά από εκεί και πέρα ο τρόπος σκέψης και αντιμετώπισης κρίσεων της Λίλλυς με τον δικό μου είναι κοινός. Θα έλεγα πως είμαι ισορροπίστρια και δεν αγαπώ τις εντάσεις. Μου αρέσει η ρουτίνα και προτεραιότητα μου είναι η οικογένεια μου.

– H Αλβανή συγγραφέας, η ηρωίδα που ερμηνεύετε στο έργο της Ορνέλα Βόρπσι, ζει σ’ ένα πολύ διαφορετικό σύμπαν από το δικό σας; Ποια είναι τα τρία στοιχεία που θα αλλάζατε στη ζωή της για να την κάνετε να νιώσει ελεύθερη;

Ως προς τον ψυχισμό της ηρωίδας δεν θα έλεγα πως διαφέρω πολύ αλλά η συνθήκη διαβίωσης της Ορνέλα και ο τρόπος που μεγάλωσε μέσα σε ένα καθεστώς σε σχέση με τον δικό μου είναι πολύ διαφορετικός με βάση πολλά κριτήρια. Θεωρώ πως τον δρόμο προς την ελευθερία τον βρήκε με την συνειδητοποίηση και τα όρια που έβαλε συνεπώς δεν θα άλλαζα κάτι στην διαδρομή της. Χωρίς να ξέρει το μαύρο δεν θα μπορούσε να επιθυμεί το άσπρο.

Αμαλία Αρσένη Θέατρο - Η χώρα του δεν πεθαίνεις ποτέ

– Από την πρώτη σας παράσταση, το “Στάλερχοφ” ως τα “170 τετραγωνικά” και “Τη χώρα που δεν πεθαίνεις ποτέ”, πόσο αλλάξατε, τι πετάξατε, τι κρατήσατε, τι καινούργια “δώρα” σας δόθηκαν, τι λιγόστεψε, τι μεγάλωσε στη ζωή και στη δουλειά σας;

Σαφέστατα έχω ωριμάσει πολύ, έχω σκληρύνει θα έλεγα δεν είμαι τόσο ευαίσθητη και βάζω αλλά πιο στενά όρια εντός και εκτός σκηνής ως άνθρωπος και εργαζόμενη. Αγαπώ όλες μου τις δουλειές μέχρι τώρα και θεωρώ πως εξελίχθηκα με βάση τις επιλογές μου ελπίζω μόνο προς το καλύτερο. Νιώθω πολύ τυχερή και είμαι ευγνώμων για τις επιλογές μου και τις ευκαιρίες που είχα.

Θέατρο, μουσική, έρωτας

-Σπουδάσατε στην Αγγλία και στην Αμερική, γιατί όχι στην Ελλάδα; Από ανασφάλεια ή από άποψη; Διάβασα σε μια συνέντευξη σας πως ονειρεύεστε και μια ακαδημαϊκή καριέρα: Πώς συνδυάζεται η καριέρα στο θέατρο με την καριέρα στο Πανεπιστήμιο;

Οι σπουδές μου στο εξωτερικό ήταν μια συνειδητή επιλογή και έγιναν καθώς ήθελα να αισθανθώ αυτόνομη και ανεξάρτητη και να μπορέσω να κάνω δύο πτυχία σε 4 χρόνια κάτι που επιτρέπει το αμερικανικό σύστημα. Δεν ονειρεύομαι μια ακαδημαϊκή καριέρα ακριβώς, αγαπώ την διδασκαλία και είμαι ανοιχτή στο ενδεχόμενο αυτό. Καθώς η διδασκαλία και το θέατρο και πάλι για εμένα δεν διαφέρουν επί της ουσίας. Δεν χρησιμοποιώ τον όρο καριέρα προτιμώ τον όρο διαδρομή και θεωρώ πως οι δρόμοι πολλές φορές μπορούν να τέμνονται και να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον αβίαστα.

Συνέντευξη με την Αμαλία Αρσένη για το Θέατρο

-Αγαπάτε τη μουσική. Άκουσα πως παίζετε κανονάκι! Όχι πιάνο, όχι κιθάρα… Πώς “φτάσατε” στην αγάπη για το κανονάκι;

Αγαπώ την παραδοσιακή μουσική και ειδικά την μουσική της Μικράς Ασίας και των νησιών από μικρή ηλικία. Χρειάστηκε να παίξω κανονάκι σε μια παράσταση που συμμετείχα στο Εθνικό Θέατρο της οποίας η δράση εξελισσόταν στην Σμύρνη και κάπως έτσι μπήκε στη ζωή μου η ενασχόληση με την παραδοσιακή μουσική!

-Αν δεν ήσασταν ηθοποιός θα μπορούσατε να είστε μουσικός;

Όχι δεν θα έλεγα πως η κλίση μου στην μουσική είναι τόσο έντονη αλλά την αγαπώ ιδιαίτερα και εμπλουτίζει πολύ όμορφα την υποκριτική!

– Πόσο εύκολα σας αποδέχτηκαν οι συνάδελφοι σας; Χρειάστηκε να προσπαθήσετε περισσότερο έχοντας αυτό το όνομα κι αυτή τη θεατρική κληρονομιά;

Δεν υπήρξε κάποια διαφορετική αντιμετώπιση τουλάχιστον όχι εν γνώση μου. Ο χώρος μας είναι προοδευτικός και ανοιχτός σε αυτά τα θέματα δεν κρίνει τις οικογένειες και τους απογόνους κάποιας οικογένειας ως ευνοημένους. Αυτό συμβαίνει φυσικά καθώς η σκηνή είναι ο πιο σκληρός κριτής και αν σε αντέξει…θα φανεί στο χειροκρότημα!

-Πριν λίγους μήνες παντρευτήκατε τον έρωτα της ζωής σας: η σχέση σας άλλαξε μετά τη…νομιμοποίηση της; εσείς; Ονειρευόσασταν από κοριτσάκι ένα γάμο σαν παραμύθι; Θεωρείτε παραμυθένια τη σχέση και το γάμο σας;

Η σχέση μου όπως και των περισσότερων μακροχρόνιων σχέσεων δεν άλλαξε με την επισημοποίηση, ο γάμος είναι μια όμορφη τελετή και μια ευκαιρία διασκέδασης και χαράς που ανέκαθεν ήθελα να ζήσω. Δεν αλλάζει ο γάμος το πως βλέπει το ζευγάρι ο ένας τον άλλον αλλά πως βλέπουν οι άλλοι το ζευγάρι.

φωτογραφία από το γάμος της Αμαλίας Αρσένη

…και λίγος Προυστ…

-Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;

“Έχω ταξιδέψει από Αμερική αυθημερόν”.

-Τι σας αρέσει λιγότερο στην εμφάνισή σας;

“Δεν θελω να στέκομαι στην εξωτερική εμφάνιση…”

-Ποιο χαρακτηριστικό προτιμάτε περισσότερο σε κάποιον;

“Την ευγένεια.”

-Ποιες λέξεις ή φράσεις χρησιμοποιείτε περισσότερο;

“Όλα θα πάνε καλά.”

-Ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της προσωπικότητάς σας;

“Το γέλιο μου (;)”

-Πότε και πού αισθανθήκατε τη μεγαλύτερη ευτυχία;

“Την ημέρα του γάμου μου..”

-Πού θα θέλατε να ζείτε;

“Στην Κεφαλονιά.”

-Ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

“Το θέατρο και το διάβασμα”.

-Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;

Την έμπρακτη υποστήριξη.

-Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

“Η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.”

-Ποιος είναι ο αγαπημένος σας φανταστικός ήρωας;

Ο Λούκι Λουκ.

-Ποιοι είναι οι πραγματικοί ήρωες σας;

“Οι Άνθρωποι”.

-Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας:

“Ας πούνε οι άλλοι καλύτερα.”

-Ποιο είναι το motto σας;

“Και αυτό θα περάσει.”

Η απόλυτη ευτυχία, για εκείνην είναι ένα καλοκαιρινό βράδυ με την παρέα της στην Κεφαλονιά για γλέντι, φαγητό και κρασί, ο μεγαλύτερος φόβος της είναι αυτός που δεν μπορεί να ελέγξει, την ενοχλεί το άγχος της, αυτό είναι που την ενοχλεί και στους άλλους, αυτό είναι και που θα ήθελε ν’ αλλάξει στον εαυτό της….

INFO

“170 τετραγωνικά”

Συγγραφέας:Γιωργής Τσουρής
Σκηνοθεσία:Γιώργος Παλούμπης

  • Σκηνικά:Κωνσταντίνα Μαρδίκη – Έλλη Παπαδάκη
  • Κοστούμια:Βασιλική Σύρμα
  • Μουσική:Γιωργής Τσουρής
  • Φωτισμοί:Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Παίζουν: Αμαλία Αρσένη Ήβη Νικολαΐδου Αντώνης Τσιοτσιόπουλος Ελένη Τσιμπρικίδου Γιωργής Τσουρής

Διάρκεια:95 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης Παπαδιαμαντοπούλου 4,Ιλίσια

INFO

“Η χώρα που δεν πεθαίνεις ποτέ”

Συγγραφέας:Ορνέλα Βόρπσι
Μετάφραση:Μαρία Σπυριδοπούλου
Σκηνοθεσία:Ένκε Φεζολλάρι

  • Σκηνικά:Γιώργος Λυντζέρης
  • Κοστούμια:Γιώργος Λυντζέρης
  • Μουσική:Κώστας Λειβαδάς
  • Φωτισμοί:Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Παίζουν: Αμαλία Αρσένη, Vefi Redhi, Αθηνά Καραγιώτη

Διάρκεια:1 ώρα & 20 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα

Δείτε επίσης:

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

Μελίνα Αδαμοπούλου
Μελίνα Αδαμοπούλου
Από μικρή έβλεπα ταινίες, διάβαζα βιβλία κι άκουγα μουσική. Όταν μεγάλωσα, τα' βαλα όλα μαζί σ' ένα κουτί και είπα να τα σπουδάσω. Έτσι, βρέθηκα στο Brighton , στην Αγγλία, να σπουδάζω λογοτεχνία, ψυχολογία, κιθάρα και... διαφήμιση. Κάποια στιγμή γύρισα πίσω στην πόλη που γεννήθηκα, την Αθήνα, και ξεκίνησα να δουλεύω ως ψυχολόγος στην αρχή, ως μεταφράστρια στη συνέχεια, ως δημοσιογράφος τελικά, αφού κατάλαβα, επιτέλους, πως αυτό ήταν που αγαπούσα πιο πολύ! Εφημερίδα ΑΥΓΗ η πρώτη δουλειά: μαγεία! Ραδιόφωνο, αγαπημένος 9.84, παράλληλα: καινούργιος κόσμος. Και, τέλος, περιοδικά: το alter ego μου! Το ΕΝΑ, το ΜΙΑ, το ELLE και το 1994 το... 3ο μου παιδί: η Madame Figaro, για 13 (υπέροχα) χρόνια. Κι ύστερα τηλεόραση, Διεύθυνση Επικοινωνίας στον ALPHA. Γενική Διεύθυνση της ΝΕΠ, μετά (2010), και το 2014 "μπήκα" με το δεξί στον κόσμο της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας, “γεννώντας” το allyou.gr. Κι επειδή τίποτα δεν σταματάει, ήρθε τώρα το Youfly.com. Κι εσείς. Και καλώς βρεθήκαμε!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ