24.6 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Τα Θεατρικά σημεία των καιρών

Με τον όρο μοντερνικότητα στο θέατρο οι ιστορικοί εννοούν τις αλλαγές που επέφερε η διάλυση βεβαιοτήτων, η ανασφάλεια και ο κατακερματισμός της κοινωνικής- καθημερινής συνοχής. Το γεγονός πως τον τελευταίο καιρό βιώσαμε  μια πανδημία όμως, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην ιστορία και στην ιστορία του θεάτρου γενικότερα.

Μην ξεχνάμε πως ο Σαίξπηρ έγραψε τον <Βασιλία Λήρ> εν μέσω πανδημίας. Ο τρόπος που κάθε κοινωνία αντιλαμβάνεται το <μοντέρνο> έχει να κάνει με την ζώσα στιγμή της κάθε κοινωνίας.

Το θέατρο για παράδειγμα, είναι προϊόν προς πώληση τα τελευταία 150- 200 χρόνια περίπου. Έτσι σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια μοντερνικότητα που θα επιφέρει αλλαγές στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την παράσταση.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί πως το θέατρο εγκολπώνεται και εξελίσσεται από κρίσεις οποιασδήποτε μορφής. Όμως, τόσοι άνθρωποι στην παρούσα φάση που διαβιούν από το θέατρο φωνάζουν και δικαίως για τον τρόπο που επιβλήθηκε η -ελέω κορωνοϊού- παύση των παραστάσεων· και  για τον τρόπο που το κράτος δεν στάθηκε αρωγός προς αυτούς, όπως σε άλλους επαγγελματίες.

Μην ξεχνάμε πως ο κάθε ηθοποιός, ο κάθε σκηνοθέτης κλπ. εκτός από το παραγωγικό κεφάλαιο έχει και το – κατά τον Μπορντιέ- ένα συμβολικό κεφάλαιο που χάνει όταν δεν παρίσταται στην σκηνή. Από την άλλη μεριά και εν μέσω διαδικτυακών προβολών γεννάται ένα ερώτημα.

Η επόμενη γενιά θα είναι κατά μεγάλο ποσοστό εξαρτημένοι από το διαδίκτυο θα είναι μάλλον τρόπος ζωής γι΄ αυτούς. Έτσι, το να δουν μια παράσταση μέσω διαδικτύου θα είναι κάτι πιο οικείο· και για όποιον δεν είναι τεχνοφοβικός μάλλον κάτι καλό. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με όλες αυτές τις τέχνες, και τους ανθρώπους των τεχνών αυτών, που συναποτελούν το θέατρο;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα αν και δύσκολη για τα σημερινά δεδομένα, είναι πως θα πρέπει να διαμορφώσουν τρόπους εξέλιξης ώστε να <πουλούν> την τέχνη τους, από τη στιγμή που η τέχνη αυτή είναι και πηγή εσόδων. Μην ξεχνάμε πως  το θέατρο δανείζει την τέχνη του στο διαδίκτυο και αυτό πρέπει να αποτελέσει την βάση για περαιτέρω προβληματισμούς.

Επιπλέον, ας λάβουμε υπ΄ όψιν μας πως ο κάθε θεατής, με το όποιο αισθητικό κριτήριό του, δια-δρά από το σπίτι του με το πάτημα ενός κουμπιού(like). Επιπλέον, πρέπει να αντιληφθούμε πως η <κατά μόνας> διασκέδαση, θα είναι το επόμενο βήμα στο θέατρο που θα συμπορεύεται με το παραδοσιακό θέατρο. Η συνύπαρξη αυτή, αν γίνει από επαγγελματίες του είδους και αποφευχθούν οι <τοξικότητες>  θα οδηγήσει σε μια ακόμα εξέλιξη του θεάτρου.

Δημήτριος Ζαπάντης

Δημήτριος Ζαπάντης
Δημήτριος Ζαπάντης
Λέγομαι Δημήτρης Ζαπαντης έχω γεννηθεί το 1978 στην Πάτρα, εργάζομαι σαν θεατρολογος στην περιφέρεια δυτ. Αττικής και μένω στην Πετρούπολη. Είμαι απόφοιτος με υποτροφία του τμήματος θεατρολογιας πανεπιστημίου Πατρών, όπου και κάνω το μεταπτυχιακό μου στην πρόσληψη του αρχαίου δράματος, έχω σκηνοθετήσει, στο θέατρο act την παράσταση Σταθμός Ωρίων του Γιάννη Σιδέρη και είμαι κριτικός θεάτρου και δραματοθεραπευτης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ