Μία πρόταση διεθνούς ακτινοβολίας για τον – μαραζωμένο σήμερα, επίμονα, από τα χέρια της Πολιτείας – ελληνικό Πολιτισμό και τους καλλιτέχνες του καταθέτει, σθεναρά, ο Σταμάτης Κραουνάκης. Που δεν μασάει τα λόγια του και δεν επιλέγει τη μονόπλευρη ή τη στείρα κριτική για τα κακώς κείμενα και τις δημόσιες επιλογές στον Πολιτισμό μας.
«Η περιπέτεια μας σαν χώρα με τον πολιτισμό κρατάει καιρό και σιγά-σιγά κλείνει κάθε διέξοδος για το ρόλο που έχει αυτή η βαρεια μας βιομηχανία, ειδικά αυτή την τόσο ιδιαίτερα δύσκολη φάση στον παγκόσμιο χάρτη.
Από την Μελίνα και μετά η θέση έχει Ατυχήσει.
H Μελίνα ήταν η τελευταία Υπουργός Πολιτισμού που άφησε έργο, ανέστησε τους καλλιτέχνες και για καιρό με τα δικά της γράδα πορεύτηκε αυτός ο μηχανισμός. Πιστεύω ότι η ανάθεση του υπουργείου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη στο συγκεκριμένο πρόσωπο και η εμμονή της μη μετακίνησής του παρ’όλες τις εγκληματικές σάχλες έως πανάθλιες, αποτυχημένες κινήσεις, δεν είναι τυχαία.
Αμορφωσιά, Πανικός, Αίσχιστη Διαχείριση
Πρόκειται για εντεταλμένο ρόλο προς εξαφάνιση του πολιτιστικού δυναμικού της χώρας και των μνημείων: δεν έχει κανένα νόημα να αναφέρουμε τον κατάλογο της καταστροφής.
Είναι όλα γνωστά, αρκεί ένας κατάλογος. Με την δικαιολογία της πανδημίας, με απόλυτη προχειρότητα και με ευεργετικές λύσεις για τους φιλικά προσκείμενους, μαγειρεύτηκε ένας άνοστος έως και βλακώδης χυλός από άνευ σημασίας κινήσεις, ανάπηρο φεστιβάλ, ανάπηρο εθνικό, ανάπηρο κρατικό Βορείου Ελλάδος, εκδικητικές μετακινήσεις κομματικού πυρήνα στα κρατικά θέατρα, διάλυση του Κέντρου Κινηματογράφου και απανωτές σάχλες .
Μετά από έντονη πίεση πετάχτηκαν ξεροκόμματα επιδομάτων
Για να κλείσουν στόματα. Δεν κλείνουν στόματα έτσι. Ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας σύμπας μισεί την Υπουργό. Αυτό, όμως, δεν είναι μόνο έργο της κυρίας Μενδώνη. Έχει ξεκινήσει από την ήδη πολύ κακή διαχείριση των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ και είναι λυπηρό διότι δόθηκαν όλες οι ευκαιρίες με την σύμπραξη του καλλιτεχνικού και πνευματικού Κόσμου. Τότε, με αγώνα από πλευράς των δημιουργών, προσπάθησαν να λυθούν πολλά προβλήματα, όπως αυτό των πνευματικών δικαιωμάτων – για το οποίο μπορώ να έχω γνώμη, επειδή αναμείχθηκα έντονα – το οποίο μετά από πάρα πολλά βάσανα καταφέραμε οι δημιουργοί να το βάλουμε σε ένα ποτάμι, με τρομερή αντίσταση και μποϊκοτάζ από πλευράς του υπουργείου.
Ο χάρτης είναι σαφής. Υποχρέωση της Ελλάδας, αυτή τη στιγμή, θα ήταν να υψώσει με οποιοδήποτε μέσο και οποιοδήποτε τρόπο, κινητοποιώντας το σύνολο του καλλιτεχνικού της δυναμικού (αρχαιολόγους, δημιουργούς, σκηνοθέτες, εικαστικούς, κινηματογραφιστές) για να δώσει πνευματικό Μήνυμα σε όλη την Ευρώπη σε όλον τον κόσμο. Αντ’ αυτού έχουμε την πλήρη απαξίωση του καλλιτεχνικού προσωπικού της χώρας: το άδικο κλείσιμο των θεάτρων και σειρά εγκληματικών κινήσεων. Τσιμεντοποίηση της Ακροπόλεως, εκποίηση των μνημείων, τα αρχαία της Βενιζέλου, την άναυδη αντιμετώπιση της πυρκαγιάς των Μυκηνών, δηλαδή απόλυτη καταστροφή. Καθημερινά από το συγκεκριμένο υπουργείο ξαμολιέται κι ένα έγκλημα .
Θεωρώ ότι η επιλογή της κυρίας Μενδώνη, η οποία σε παλαιότερη κυβέρνηση ήταν γραμματέας και ήξερε όλα τα δεδομένα, ήταν εσκεμμένη, εξού και – παρόλη την πλήρη αποτυχία – δεν μετακινείται.
Την τέχνη δεν την ήθελαν στα πόδια τους
Είναι γνωστό ότι η πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας έχει ακριβώς την ίδια γνώμη. Ήταν σαφές από την αρχή ότι την τέχνη δεν την θέλανε στα πόδια τους. Ενοχλεί. Έχει πολλές φορές αντίθετη γνώμη. Αλλά αυτός είναι ο ρόλος της τέχνης. Να έχει αντίθετη γνώμη από την εξουσία. Από αρχαιοτάτων χρόνων. Ονόματα διαχειριστών της εξουσίας εξαφανίστηκαν. Ονόματα καλλιτεχνών ζουν και θα ζουν εσαεί. Δεν είμαστε ζητιάνοι. Προσωπικά έχω υποστεί όλο το καλοκαίρι κυνηγητό, μίσος, αναίρεση των παραστάσεων μου. Όπου υπήρχε τρόπος να παρέμβει το υπουργείο, το έκαμε και αυτό δεν έγινε μόνο με μένα. Τα επιδόματα υποχρεώθηκαν να τα δώσουν μετά από τα εξώδικα μου, στα οποία διεκδικούσα σθεναρά την λύση των επιδομάτων.
Και επιστρέφω στο γεγονός ότι αντί να εκτιναχτεί μια τεράστια πολιτιστική δράση, με εικόνα την διεθνή κοινότητα, έκλεισαν οι φορείς Επικοινωνίας του καλλιτεχνικού έργου και έχει ξεσαλώσει – με απόλυτη προχειρότητα – ανάθεση στους οικείους. Με δράσεις που ουδείς βλέπει, ουδείς υποστηρίζει και σε κανέναν δεν κάνουν καλό. Προσφορά μηδέν. Στάχτη στα μάτια. Δυστυχώς, η βασική μας δύναμη έχει στομώσει από τα ίδια τους τα χέρια.
Τι είναι Αυτός ο Τόπος…
Αυτή τη στιγμή, θα μπορούσαμε πολύ απλά, ένα παράδειγμα, στα ωραιότερα μνημεία της χώρας να έχουν γίνει μουσικά βίντεο 10 λεπτά, με τις μεγαλύτερες φωνές και τους μεγαλύτερους μουσικούς της Ελλάδας, που να κάνουν το γύρο του πλανήτη. Οι τραγωδοί μας και οι κωμωδοί μας να παίζουν αποσπάσματα κειμένων στους δρόμους της Αθήνας. Με μάσκες, σχεδιασμένες από τους τεράστιους εικαστικούς μας ή αντίγραφα των μεγάλων σκηνογράφων μας.
Φανταστείτε μια κίνηση που να περιέχει: τοπικές μπάντες, χορωδίες, τοπικές κουζίνες, προϊόντα. Τον αληθινό θησαυρό μας. Μικρά Φιλμάκια στο διαδίκτυο
Τι είναι Αυτός ο Τόπος που γέννησε: Λόγο, Αρμονία, Θέατρο και Δημοκρατία;
Όχι μόνο δεν θέλουνε, όχι μόνο δε ρωτάνε, όχι μόνο δεν τους νοιάζει, κάνουνε και το καθετί για να το βουλώσουμε. Δεν θα το βουλώσουμε. Στέκα go home.»
Δείτε επίσης: Σταμάτης Κραουνάκης: Μιλάει για το νέο του άλμπουμ “Γιορτή στα Σπίτια” και τη καραντίνα
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
