Διάβασα πως την περασμένη Παρασκευή, στη πρεμιέρα των «Περσών» από το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο, παρέσθη και ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας με την οικογένεια του και μάλιστα κάποιοι τόνισαν πως δεν πήγε εκείνο το βράδυ στη δεξίωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας για την επέτειο της αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αλλά προτίμησε την Επίδαυρο.
Γράφει ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης
Και αυτό βέβαια σήμαινε πολλά. Ο κύριος Σωτήρης Τσιόδρας δεν είναι ένας απλός γιατρός, ούτε ένας απλός επικεφαλής του αγώνα κατά του κορωνοϊού. Είναι νικητής προς το παρόν σε αυτόν τον αγώνα και μάλιστα ένας από τους νικητές σε παγκόσμια κλίμακα. Χάρις αυτόν η Ελλάδα ήταν από τις χώρες που θρήνησαν τα λιγότερα θύματα και είχε τα λιγότερα κρούσματα ανάλογα με τον πληθυσμό της και όχι μόνο όμως. Συν όλα αυτά τα ήδη σημαντικά ο Σωτήρης Τσιόδρας όλο αυτό το διάστημα έδειξε ένα αυθεντικά ανθρώπινο προφίλ και ούτε για μια στιγμή δεν σήκωσε το δάχτυλο, ούτε χτύπησε το χέρι στο τραπέζι στον κόσμο σαν ειδικός ή αρχηγός όπως κάποιοι άλλοι και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εδώ που τα λέμε κανείς άλλος δεν επέδειξε τέτοια συμπεριφορά.
Δεν ξέρω γιατί πήγε στην Επίδαυρο. Στην αρχή σκέφτηκα πονηρά ότι μπορεί να του ζητήθηκε από την κυβέρνηση και δη από το Υπουργείο Πολιτισμού για να δείξει ότι δεν υπάρχει φόβος. Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί να το σκέφτηκε ο ίδιος έτσι και αποφάσισε να κάνει αυτή την εξόχως έξυπνη κίνηση. Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί όντως να ήθελε να πάει στην Επίδαυρο με την οικογένειά του. Και επειδή η πείρα μου έχει αποδείξει πως σε τέτοιες περιπτώσεις πιο πιθανό είναι να ‘χει συμβεί το πιο απλοϊκό φαινομενικά μια και συχνότατα η ιστορία γράφεται με συμπτώσεις. Σκέφτηκα λοιπόν ότι μάλλον ισχύει το τρίτο. Άλλωστε το ‘ψαξα και έμαθα πως δεν υπήρχε άνωθεν εντολή για κάτι τέτοιο.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως και το τρίτο να ισχύει, που μάλλον ισχύει, ο κύριος Τσιόδρας πέρα από εξαιρετικός επιστήμονας και προφανώς πολύ οργανωτικός άνθρωπος πρέπει να έχει απίστευτη αίσθηση του τι πρέπει σε περιπτώσεις να κάνεις και με ποιο τρόπο για να ‘χεις τον κόσμο δίπλα σου.
Από όλα τα θέατρα, η Επίδαυρος είναι ίσως το πιο δύσκολο θέατρο στο «μπαίνω» και στο «βγαίνω» από αυτό για να κρατήσει την τάξη και να μην υπάρχει κίνδυνος. Όσοι έχουν πάει στην Επίδαυρο θυμούνται το μικρό στενό δρομάκι με το χωματόδρομο που σε οδηγεί στο θέατρο και θα καταλάβουν τι λέω. Όταν όμως ο Σωτήρης Τσιόδρας αποφασίζει να πάει εκεί ακόμα και αυτό το θέατρο μπορεί να είναι ασφαλές. Άρα το ίδιο το θέαμα μπορεί να είναι ασφαλές.
Το θέαμα που κακά τα ψέματα έχει πληγεί από όλα αυτά τραγικά πολύ.
Οι άνθρωποι το θεάματος θα πρέπει να πουν μεγάλο ευχαριστώ στον Σωτήρη Τσιόδρα γιατί για οποιονδήποτε λόγο να πήγε στην Επίδαυρο στην πρεμιέρα των «Περσών» ακύρωσε ένα ταμπού. Και έδωσε ελπίδα σε ένα ολόκληρο κόσμο που δεν αποτελείται βασικά από ακριβοπληρωμένους σταρ, ότι μπορούν να συνεχίσουν να βγάζουν το ψωμί τους…
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ YOUFLY.COM ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ