Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει μία διαφορετική άποψη για το The Crown, συμπεριλαμβάνοντας το ερωτικό δράμα μεταξύ του Καρόλου, της Καμίλας και της Νταϊάνα, κάνοντας μία ειδική μνεία στην Μάργκαρετ Θάτσερ και την Βασίλισσα Ελισάβετ, αναφέροντας τον μύθο της “πριγκίπισσας του λαού”, φτάνοντας μέχρι την Ελλάδα και την Μαργαρίτα Παπανδρέου.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ο λαμπερός κόσμος του θεάματος, δηλαδή ο κόσμος της κινούμενης εικόνας, δηλαδή η μεγάλη οθόνη ή η μικρή ασχολείται με την αγγλική βασιλική δυναστεία. Ούτε εγώ δεν ξέρω πόσες ταινίες ή πόσες σειρές ή πόσες εκπομπές ή πόσα ντοκιμαντέρ, έχουν ασχοληθεί με πρόσωπα που ανήκαν ή ανήκουν στη δυναστεία αυτή τα τελευταία 400 σχεδόν χρόνια. Σπουδαίοι ηθοποιοί αλλά και λιγότερο σπουδαίοι έχουν ερμηνεύσει τα πρόσωπα αυτής της χαλκέντερης δυναστείας που σε πείσμα των καιρών εξακολουθεί όχι μόνο να υφίσταται αλλά και να αφορά ακόμα και τους μη λάτρεις του θεσμού.
Η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας
Τα χρόνια περνάνε ο κόσμος αλλάζει, αλλά από τις μεγάλες βασιλικές οικογένειες που κάποτε κυριαρχούσαν στην Ευρώπη μας σαν τους Αψβούργους ή τους Ρωμανόφ μόνο η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας εξακολουθεί όχι μόνο να βασιλεύει, αλλά και να αφορά. Ίσως και λίγο οι Βουρβόνοι…
Ίσως γιατί ξέρουν να φέρονται και ως βασιλιάδες αλλά και ως άνθρωποι… Ίσως γιατί στην Αγγλία δεν παραχωρήθηκε απλώς Σύνταγμα ούτε εξελίχθηκε η μοναρχία σε συνταγματική βασιλεία, αλλά η πρώτη που το κατάλαβαν και το εφάρμοσαν ήταν οι ίδιοι οι βασιλείς…
Τα τελευταία 3-4 χρόνια μες την τρέλα της μόδας με τις σειρές και με το Netflix μια σειρά από κει χαλάει κόσμο διεθνώς.
Είναι το «The Crown» που θα πει «Το Στέμμα» και που 10 χρόνια και κάτι μετά το υπέροχο «Η Βασίλισσα» την ταινία που χάρισε το Όσκαρ 1ου γυναικείου ρόλο στη σπουδαία Helen Mirren για το ρόλο της ως Ελισάβετ, η τωρινή ασχολείται με τη βασιλεία αλλά και με τη ζωή της Ελισάβετ από το 1926 που γεννήθηκε έως σήμερα που έχει φτάσει αισίως τα 94 και βασιλεύει ασταμάτητα από το 1952 σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ Άγγλου βασιλιά.
Η Βασίλισσα Ελισάβετ είναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα
Η Ελισάβετ είναι πραγματικά μια ξεχωριστή περίπτωση από τις προσωπικότητες του 20ου αιώνα, όπου πάρα πολλοί ανόητοι βασικά έχουν σχολιάσει μόνο τα καπέλα και τα ρούχα της και όχι την ξεχωριστή προσωπικότητά της και την ασύλληπτη ικανότητά της να εξελίσσεται στο πέρασμα του χρόνου και μαζί της να εξελίσσει όλο το θεσμό σε μια μεγάλη χώρα. Είναι λογικό να έχει εμπνεύσει πολλούς καλλιτέχνες να ασχοληθούν μαζί της με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γιατί μπορεί να μη μιλάει συχνά δημοσίως και μπορεί στην ουσία να εφαρμόζει το «τα εν οίκω μη εν δήμω», αλλά στη φλύαρη εποχή μας τέτοιες σιωπές είναι εκκωφαντικές…
Το «The Crown», λοιπόν, είναι η εξιστόρηση της Ελισάβετ και της οικογενείας της τα τελευταία 94 χρόνια. Μην ξεχνάμε ότι ο σύζυγός της, Φίλιππος, ανήκει στην ελληνική βασιλική οικογένεια και έχει ζήσει μια πολύ δύσκολη, πραγματικά, παιδική και εφηβική ηλικία, που αξίζει κάποια στιγμή να γράψω κάτι και να σας τη διηγηθώ. Να πω μόνο, παρόλο που πολλοί με κακοήθεια τις τελευταίες δεκαετίες, λένε για τον Φίλιππο πως υπήρξε απλώς ένας «προικοθήρας», η αλήθεια είναι πως αγαπούσε πραγματικά την Ελισάβετ και η σχέση τους πρώτα συγγενική-φιλική και μετά ερωτική ξεκινάει από τα χρόνια της εφηβείας τους όταν δηλαδή δεν υπήρχε καμία περίπτωση η Ελισάβετ να γίνει ποτέ βασίλισσα μιας και προηγούνταν άλλοι στον αγγλικό θρόνο…
Ευχαρίστως να σας γράψω όλη την ιστορία της αγγλικής δυναστείας όπως και της ελληνικής, αν θέλετε, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό το θέμα μας αυτή τη στιγμή. Το θέμα μας είναι η συγκεκριμένη σειρά του Netflix…
The Crown: Kριτική για τη σειρά του Netflix
Ωραία, λοιπόν, δε χρειάζεται και μεγάλη φιλοσοφία, ωραίο είναι, καλοφτιαγμένο, προσεγμένο στην πιο μικρή του λεπτομέρεια όσον αφορά την παραγωγή του, τα σενάρια, την σκηνοθεσία, την αναπαράσταση εποχής, την αισθητική κ.λπ. κ.λπ.
Όλες αυτού του είδους οι σειρές φτιάχνονται πάνω σε μία συνταγή που ακολουθείται περίπου πιστά και όπου το αποτέλεσμα έχει να κάνει «ανάλογα με τα χέρια της μαγείρισσας» όπως λένε για γλυκά και φαγητά. Όλα είναι σε ένα επίπεδο και φτάνουν σε τέτοιο βάθος που να μην μπορεί να προκαλέσει ζημιά, ούτε παρεξήγηση, ούτε θυμό στην αυτού μεγαλειότητα του τηλεθεατή. Είναι όσο αντέχει ο τηλεθεατής. Δεν είναι σινεμά.
Ε, και αν στην ιστορία της Ελισάβετ υπάρχουν και πρόσωπα σαν τον Εδουάρδο και την κυρία Σίμπσον κρατάμε μόνο τη λαμπερή εικόνα του δράματος με τον ερωτευμένο βασιλιά που εγκαταλείπει τα πάντα και πριν από όλα τον θρόνο. Δε συγκρουόμαστε ποτέ όσο «αποκαλυπτική» κι αν θέλουμε να είμαστε για τις βασικές αρχές που διέπουν τις απόψεις του πελατολόγιού μας, δηλαδή των τηλεθεατών. Το ότι υπάρχουν και απόψεις π.χ. για τον Εδουάρδο και την κυρία Σίμπσον ότι ήταν πράκτορες των Ναζί ή ότι ο Εδουάρδος είναι ομοφυλόφιλος – πράγματα που έχουν συζητηθεί σοβαρά όλα αυτά τα χρόνια – είναι πράγματα που θα απασχολούσαν ίσως ένα σοβαρό ή έστω ένα σκανδαλοθηρικό κομμάτι σε ένα έντυπο ή ένα ντοκιμαντέρ, αλλά όχι μια δραματοποιημένη σειρά.
Είναι τεράστια η επιτυχία αυτή της τηλεοπτικής σειράς αλλά γενικά ό,τι ταινία, τηλεοπτική σειρά, ντοκιμαντέρ ή βιβλίο έχει βγει στην αγορά και αφορά τα μέλη της συγκεκριμένης οικογένειας πάντα είναι εξασφαλισμένο το ενδιαφέρον του κοινού. Η συγκεκριμένη σειρά βέβαια είναι προφανές πως έχει φτιαχτεί ίσως και πιο έξυπνα από ανάλογες άλλες εξ ου και η τεράστια επιτυχία…
Το Μπάκινγκχαμ, το The Crown και η Μαργαρίτα Παπανδρέου
Συγχρόνως, έχει αρχίσει η παραφιλολογία που αποσκοπεί στην ακόμα μεγαλύτερη διαφήμιση και που πολύ συχνά κάποιοι δημοσιογράφοι παγκοσμίως, ακόμα και εν αγνοία τους, συμμετέχουν σε αυτήν. Όπως ας πούμε, το αν το Μπάκινγκχαμ παρακολουθεί τη συγκεκριμένη σειρά. Το αστείο είναι ότι αυτό το αγωνιώδες ερώτημα έχει εκφραστεί μετά την – ας πούμε – είδηση που κυκλοφόρησε, ότι ο Κάρολος ήταν έξαλλος με αυτή τη σειρά. Η αλήθεια είναι πως την έχει-δεν την έχει δει το Μπάκινγκχαμ δε θα βγει να κάνει δηλώσεις, γιατί έτσι κάνει πάντα. Εδώ δε μάθαμε ποτέ από σοβαρή πηγή το αν η Ελισάβετ είδε ποτέ τη «Βασίλισσα» με την Έλεν Μίρρεν που την αποθεώνει κιόλας, όχι μια τηλεοπτική σειρά του Netflix…
Όμως όλα αυτά αυτή τη στιγμή, πρέπει να σας πω πως δεν είναι παρά μόνο η εισαγωγή που θέλω να πω και τα οποία είναι κάποιες σκέψεις που μου έφερε στο μυαλό όλο αυτό το θέμα. Κάτι που έχει να κάνει με εμάς εδώ στην Ελλάδα…
Όλα αυτά τα χρόνια βλέπω να γυρίζονται ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, να γράφονται βιβλία κ.λπ. για ανθρώπους που είναι εν ζωή και δράση και που διαδραματίζουν ένα σοβαρό ρόλο στην παγκόσμια σκηνή είτε την πολιτική, είτε την τέχνη. Καμιά φορά να είναι και ιδιαίτερα επιθετικά …«πικάντικα» και κανείς απ’ όλους αυτούς να μην μπορεί – ενώ θα το ήθελε πολύ – να τα σταματήσει, να τα απαγορεύσει κ.λπ. κ.λπ. Σε αυτό το επίπεδο βέβαια η βασιλική οικογένεια της Αγγλίας διαθέτει περίοπτη θέση. Κανείς δε σκέφτηκε ποτέ και δε μπορούσε άλλωστε να πει στοπ σε τίποτα γιατί τα δημόσια πρόσωπα καλώς ή κακώς από την στιγμή που εκτίθενται δημοσίως επιδέχονται και την κριτική τους – που ασφαλώς δε θα φτάνει σε ακρότητες διότι τότε μπορεί να επέμβει και εισαγγελέας.
Εάν γινόταν κάτι αντίστοιχο με το The Crown στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα σκεφτείτε κάποιος να θέλει να ανεβάσει ένα θεατρικό, να γυρίσει μια ταινία και να φτιάξει μια τηλεοπτική σειρά με πρόσωπα της δημοσιότητας και ειδικά της πολιτικής το τι θα γινόταν. Κι εάν δεν ζούσε ο ίδιος μια μεγάλη στρατιά συγγενών και φίλων θα δημιουργούσε τεράστιο θέμα και θα απαιτούσε να σταματήσει η σειρά, και το φοβερό είναι ότι θα τα κατάφερνε κιόλας. Δηλαδή σκεφτείτε να έκανε κάποιος κάτι από όλα αυτά π.χ. για την οικογένεια Παπανδρέου. Ακόμα και η Μαργαρίτα Παπανδρέου είναι άβατο. Ή για την οικογένεια Καραμανλή. Θα γινόταν το σώσε και αυτό βέβαια δεν είναι προς τιμήν καμιάς δημοκρατίας και κανενός λαού.
Στην ουσία όλα αυτά δείχνουν το κόμπλεξ που κουβαλάμε και που κουβαλάνε. Αλλά τι λέω γι’ αυτές τις οικογένειες όταν ακόμα και για δημοφιλείς καλλιτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή, στην ουσία πρέπει να ζητήσεις άδειες από τους πιο διαφορετικούς ανθρώπους που ενδεχομένως είχαν ή και δεν είχαν σχέση μαζί τους. Και έτσι στις ελάχιστες ανάλογες περιπτώσεις που έχουν προσπαθήσει κάποιοι να κάνουν κάτι, είτε κάνουν αγιογραφίες είτε βάζουν άλλα αντί άλλων ονόματα και φράσεις στην αρχή ότι όλα αυτά είναι φανταστικά.
Η Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Θατσερισμός
Το δεύτερο πράγμα που σκέφτηκα βέβαια ήταν με αφορμή την εμφάνιση της Μάργκαρετ Θάτσερ στην 4η σεζόν. Η Μάργκαρετ Θάτσερ υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες των τελευταίων 50 ετών. Θετικά ή αρνητικά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Πάντως κυβέρνησε για μια δεκαετία με σιδερένια πυγμή τη Μεγάλη Βρετανία και το όνομά της μπήκε στην πολιτική ορολογία ως -ισμός. Διαφωνείς ή όχι μαζί της ο Θατσερισμός ήταν λογικό να δημιουργηθεί.
Μια δεκαετία περίπου μετά την ανάληψη της εξουσίας από αυτήν, το ίδιο το κόμμα της – που δεν ήταν βέβαια υπηρέτριες κανενός αρχηγού – αποφάσισε για το καλό της παράταξης να αλλάξει αρχηγό. Η Θάτσερ το αποδέχτηκε, αποχώρησε και συγχρόνως αποχώρησε και από την πολιτική. Δεν έγινε «επίτιμος πρόεδρος» για να συνεχίσει να ελέγχει και να ταλαιπωρεί το κόμμα της και μετά την αρχηγία της, όπως κάνουν δηλαδή τα κόμματα και οι πολιτικοί σε στοιχειωδώς πολιτισμένες χώρες. Νομίζω πως δε χρειάζεται να σας πως παραπάνω για αυτό το θέμα και τη σχέση του με την Ελλάδα, καταλαβαίνεται φαντάζομαι όλοι τι θέλω να πω…
Ο μύθος της περίφημης «πριγκίπισσας του λαού» Νταϊάνας
Το τρίτο θέμα που σκέφτηκα με αφορμή τη σειρά και που ενδεχομένως να έχει περισσότερες αντιδράσεις από τα δύο προηγούμενα είναι η παρουσία και ο μύθος της περίφημης «πριγκίπισσας του λαού» Νταϊάνας. Ο τίτλος βέβαια αυτός, «της πριγκίπισσας του λαού» δόθηκε από τον τότε πρωθυπουργό της Αγγλίας που προφανώς έτσι του ήρθε να πει την ώρα που έκανε την πρώτη δήλωση μετά την ανακοίνωση του θανάτου της. Άρεσε, όμως, στους δημοσιογράφους, το υιοθέτησαν και έγινε σλόγκαν. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ακριβώς η Νταϊάνα ήταν πριγκίπισσα του λαού, τι το ξεχωριστό είχε κάνει, σε τι διαφέρει πέραν της προσωπικής της γοητείας και ομορφιάς από άλλες ανάλογες προσωπικότητες;
Έκανε ένα γάμο, δε φάνηκε να τον σεβάστηκε ιδιαίτερα όπως άφηνε να διαρρεύσει. Δεν είχε ούτε την καλλιέργεια αλλά ούτε καν το τακτ για να το σηκώσει στην πλάτη, αρά ήταν μια λάθος επιλογή από την αρχή αυτών που επέμεναν να γίνει αυτός ο γάμος. Πέρα από τις σεξουαλικές περιπέτειες που λένε ότι είχε μέσα στον Μπάκινγκχαμ η σχέση της που είναι γνωστή έως σίγουρη ήταν με τον ιδιοκτήτη του Χάροντς, πράγμα που ασφαλώς δεν την κατατάσσει στην κατηγορία «πριγκίπισσας του λαού».
Βάζω στην άκρη όλη την παραφιλολογία σχετικά με αυτήν, την καλή και την κακή και στέκομαι μόνο στα γνωστά και επίσημα γεγονότα της ζωής της, τα οποία αποδεικνύουν πέρα από τη γοητεία της με καθαρή ματιά πως επρόκειτο – ο Θεός να συγχωρέσει την ψυχούλα της – για να ένα μάλλον ρηχό άτομο που δεν αξίζει ιδιαίτερου θαυμασμού. Πέρα από το γεγονός – θα το επαναλάβω για άλλη μια φορά – της γοητείας και της ομορφιάς της, όπως και το ότι ο πολύς κόσμος θεωρεί επανάσταση το ότι κάποια δεν περνάει καλά ως σύζυγος διαδόχου της Αγγλίας μέσα στον Μπάκινγκχαμ, αλλά ήθελε να ζήσει μια σαφώς πιο ελεύθερη και ανεξάρτητη ζωή.
Ο Κάρολος, η Καμίλα και η Νταϊάνα
Πράγμα που βέβαια θα μπορούσε να έχει γίνει από την πλευρά της με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια και όχι με τον υστερικό τρόπο που έπαιξε το παιχνίδι εκείνη. Όλοι πήραν το μέρος της αυτά τα χρόνια και το τί άκουσε ο Κάρολος διεθνώς και το τί γράφτηκε για αυτόν σε όλο τον πλανήτη, δε λέγεται, επειδή αυτός είχε το κουράγιο να υπακούσει στο καθήκον του σαν διάδοχος της Αγγλίας – τότε ακόμα ίσχυαν αυτά – αλλά να προτιμά μια γυναίκα πολύ πολύ λιγότερο όμορφη και γοητευτική από την Νταϊάνα σαν την Καμίλλα, με την οποία είναι σίγουρο ότι θα έχει να πει δυο κουβέντες, αντίθετα με την Νταϊάνα.
Αν βέβαια ο Κάρολος είχε διαλέξει πριν την Νταϊάνα ή κατά τη διάρκεια του γάμου του κάποιο φωτομοντέλο ή μια ζουμερή σταρλετίτσα θα τους ήταν απολύτως λογικό. Και αντί να το εκτιμήσουν αυτό γιατί δείχνει μεγαλύτερη ωριμότητα από την πλευρά του τον κορόιδευαν και τον κοροϊδεύουν και αποθεώνουν τη Νταϊάνα.
Είναι γνωστό πως τη γοητεία την έχεις ή δεν την έχεις και όπως είχε πει και η Ελίζαμπεθ Τέυλορ είναι αυτό που μπορούν να δουν μόνο οι άλλοι σε σένα. Είναι επίσης γνωστό πως σε ένα πραγματικά γοητευτικό άνθρωπο δυστυχώς μπορείς να συγχωρέσεις και τα εγκλήματα του. Σε ένα μη γοητευτικό δε συγχωρείς ούτε τις καλές του πράξεις…
Κατά τα άλλα πρόκειται για μια πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα τηλεοπτική σειρά και δεν είναι τυχαία η επιτυχία της.
Δείτε επίσης:
- The Crown: Ο Υπουργός Πολιτισμού της Αγγλίας παίρνει θέση
- Η πριγκίπισσα Νταϊάνα στην πραγματικότητα και στο The Crown
- Ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτουν αλήθειες γύρω από το The Crown
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
