Η ταινία Blonde που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Joyce Carol Oates, με πρωταγωνίστρια την Ana de Armas ως Monroe, τόσο πριν την κυκλοφορία της στο Netflix όσο και αμέσως μετά, όπως είναι φυσικό έχει προκαλέσει σχόλια και διαμάχες.
Blonde – Ταινία vs Βιβλίου
Το Blonde σε σενάριο και σκηνοθεσία του Andrew Dominik είναι μια βιογραφική δραματική ταινία μυθοπλασίας της Marilyn Monroe, ενός από τα πιο μεγαλύτερα είδωλα του 20ου αιώνα, της οποίας μάλιστα ο πρόωρος θάνατος την έκανε ακόμα πιο διάσημη.
Το βιβλίο Blonde που κυκλοφόρησε το 2000 και διασκευάστηκε μία φορά στο παρελθόν σε μίνι σειρά του CBS με πρωταγωνίστρια την Πόπι Μοντγκόμερι, είναι εξίσου επιβλητικό στις 738 σελίδες του. Η Oates επιμένει ότι το μυθιστόρημα είναι ένα έργο μυθοπλασίας και δεν θα πρέπει να θεωρείται βιογραφία.
Το βιβλίο της Oates είναι συνειδητά μεθυστικό. Το μεγαλύτερο μέρος του είναι μια αφήγηση στο τρίτο πρόσωπο, ενώ μερικά αποσπάσματα διαβάζονται σαν να προέρχονται από την ίδια τη Monroe και άλλα λέγονται από ανώνυμα μέλη του συνεργείου παραγωγής στις διάφορες ταινίες της.
Αν αναρωτιέστε πόσο πιστή είναι η ταινία του Netflix «Blonde», στο βιβλίο της Oates, η απάντηση είναι κάπου μεταξύ «αρκετά» και «πολύ».
Τώρα βέβαια βλέπουμε στην ταινία και κάποια στοιχεία που δεν υπάρχουν στο μυθιστόρημα, όπως ας πούμε το έμβρυο που μιλάει. Όπως θα δείτε υπάρχουν πράγματι πολλές σκηνές στις οποίες η Monroe μιλάει στο αγέννητο παιδί της και το έμβρυο απαντά.
Χρήση ψευδώνυμων και αρχικών
Επίσης είτε για νομικούς λόγους είτε για απλή δημιουργική άδεια, λίγες από τις διασημότητες που αναφέρονται στο βιβλίο αναφέρονται με τα πραγματικά τους ονόματα. Οι τρεις σύζυγοι της Monroe – James Dougherty, Joe DiMaggio και Arthur Miller – ονομάζονται Bucky Glazer, The Ex-Athlete και The Playwright, αντίστοιχα, ενώ οι ηθοποιοί και τα στελέχη του στούντιο συνήθως δίνουν ένα μόνο γράμμα. Ο Tony Curtis είναι ο C, ο Billy Wilder είναι ο W και ούτω καθεξής.
Η ταινία αποφεύγει αυτά τα ψευδώνυμα εκτός από τους τίτλους, επιλέγοντας αντ ‘αυτού τους χαρακτήρες-κλειδιά να είναι ανώνυμοι – αφήνοντας μια σκέψη για όποιον δεν γνωρίζει ήδη για τους γάμους της Monroe, καθώς θα έχει μόνο μια αόριστη αίσθηση του ποιους παίζουν ο Bobby Cannavale και ο Adrien Brody. Ενώ στην ταινία η Μέριλιν αναφέρεται σε αυτούς τους σημαντικούς άλλους ως «Μπαμπά» ελαφρώς λιγότερο συχνά απ’ ό,τι στο βιβλίο, κάτι που μπορεί να αποτελεί έκπληξη λαμβάνοντας υπόψη πόσο συχνά συμβαίνει στην ταινία.
Norma Jeane και Marilyn
Ο σκηνοθέτης κάνει επίσης λιγότερη διάκριση μεταξύ της Norma Jeane και της Marilyn, τις οποίες η Oates σχεδόν αντιμετωπίζει ως ξεχωριστές οντότητες. Η Oates συνήθως αναφέρεται στο πραγματικό πρόσωπο ως Norma Jeane, ενώ τα πάντα, από τη “Marilyn Monroe” είναι σε εισαγωγικά.
Τα εφηβικά της χρόνια
Η Όουτς στο βιβλίο Blonde αφιερώνει επίσης πολύ περισσότερο χρόνο στο διάστημα της μόρφωσης της Norma Jeane, ειδικά στο ορφανοτροφείο και στο σπίτι όπου πέρασε αρκετά χρόνια και δεν παίζει με τον χρόνο όπως κάνει η ταινία. Ο Dominik περιορίζεται κατευθείαν από την άφιξή της στο ορφανοτροφείο στην αρχή της καριέρας της ως ηθοποιός, χάνοντας τον χρόνο της στην ανάδοχη φροντίδα, τον πρώτο της γάμο σε ηλικία μόλις 16 ετών και την υιοθέτηση του καλλιτεχνικού της ονόματος, μεταξύ άλλων σημαντικών γεγονότων της ζωής. Όπως καταλαβαίνουμε σε μια ταινία υπάρχουν βέβαια χρονικοί περιορισμοί, ειδικά όταν αυτή πλησιάζει ήδη τις τρεις ώρες, αλλά αυτό το πλαίσιο πρόσθεσε πολλά στο μυθιστόρημα που λείπει από τη μεταφορά του.
Συχνά παρουσιάζεται ως θύμα
Οι προθέσεις των κινηματογραφιστών να απεικονίσουν τη Μονρό ως θύμα πολλές φορές μπορεί κάλλιστα να ήταν ευγενείς, αλλά κάνοντάς το αυτό, η ταινία την κάνει να δείχνει σαν να μην μπορεί να σταθεί μόνη της. Ούτε το βιβλίο ούτε η ταινία παρουσιάζουν ούτε μια σκηνή της Μονρόε να τα καταφέρνει και να χαμογελά μετά και το γεγονός ότι κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα για το “Some Like It Hot” δεν αναφέρεται ποτέ. Μάλιστα, το μυθιστόρημα ξεφεύγει και ισχυρίζεται λανθασμένα ότι «δεν έλαβε ποτέ κανένα βραβείο για την ερμηνεία της στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Φυσικά η Μέριλιν Μονρό είχε σκληρή μεταχείριση από το Χόλιγουντ, το κοινό και τον κόσμο. Αλλά εστιάζοντας αποκλειστικά στις πιο άθλιες πτυχές της ζωής της, ο σκηνοθέτης κάνει το ίδιο πράγμα που υποτίθεται ότι επικρίνει. Η Monroe ήταν θύμα, αλλά ήταν και πολύ περισσότερα και μάλιστα όλοι θα συμφωνήσουν ότι της άξιζε η Χρυσή Σφαίρα, ενώ ήταν εξίσου μαγευτική σε οτιδήποτε, από το “Niagara” μέχρι το “Monkey Business”.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
