18.7 C
Athens
Παρασκευή, 19 Απριλίου, 2024

Athena του Ρομέν Γαβρά: Μια ταινία σε βραχυκύκλωμα

Ο Δημήτριος Ζαπάντης γράφει την κριτική του για την ταινία του Ρομέν Γαβρά με τίτλο «Athena» που προστέθηκε στην πλατφόρμα του Netflix πρόσφατα.

Ένα εναλλακτικό αποτύπωμά από τον Ρομέν Γαβρά

Athena Ρομέν Γαβρά Netflix

Ο Ρομέν Γαβράς, γιος του μεγάλου Κώστα Γαβρά, επιχειρεί να παρουσιάσει ένα εναλλακτικό αποτύπωμά με την ταινία Athena, η οποία συμμετείχε στο φετινό φεστιβάλ της Βενετίας. Ο Γαβράς, κουβαλώντας ένα «βαρύ» όνομα ως κληρονομιά καλείται να προτάξει τη δική του σκηνοθετική ματιά και να συνεχίσει στο δρόμο που χάραξε ο Πατέρας του. Ο Ρομέν Γαβράς, έχει δώσει σκηνοθετικά δείγματα γραφής σε μουσικά βίντεοκλιπ όπως το No Church Ιn the Wild των Jay Z και Kanye West το Stress των Justice το Gosh του Jamie xx καθώς και με τις ταινίες Our Day Will Come (δράμα) με τον Vincent Cassel και με την κωμωδία The World Is Yours. Ουσιαστικά ακολουθεί μια urban culture γραμμή σκηνοθεσίας, με έμφαση στη διάδραση και τη διαλεκτική των καταστάσεων των ανθρώπων της πόλης και την μετά τη μεταμοντέρνα αναδιαμορφωτική σχέση του αστικού τρόπου ζωής.

Athena του Ρομέν Γαβρά

Συγκεκριμένα, στην ταινία Athena που έχει ανέβει στην πλατφόρμα Netflix, παρουσιάζει ένα αστυνομικό Αλγερινής καταγωγής να κάνει δηλώσεις για το σκοτωμένο (4ο αδερφό του) από την αστυνομία και την ίδια ώρα ο 3ος αδερφός τους, πετάει μια βόμβα Μολότοφ στο αστυνομικό τμήμα που γίνονται οι δηλώσεις. Αμέσως ξεσπά σύρραξη και οι «αναρχικοί» (για να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα των νοικοκυραίων) διαφεύγουν διαγουμίζοντας το αστυνομικό τμήμα. Στη συνέχεια κλείνονται στο, εν είδει κάστρου, συγκρότημα κατοικιών που ονομάζεται Αθηνά. Ο Γαβράς καινοτομεί με τα μονοπλάνα καθώς και με τη χρήση drone σε αρκετές σκηνές. Η φωτογραφία, υπό τη ματιά του διευθυντή φωτογραφίας Matias Boucard, ουσιαστικά μας μεταφέρει σε ένα φουτουριστικό σκηνικό υπό-αστικής κουλτούρας. Η ταινία ουσιαστικά κεφαλαιοποιεί την αστική κουλτούρα με χαρακτηριστική σκηνή τα ΜΑΤ να προσπαθούν να εισβάλουν στο συγκρότημα κατοικιών Αθηνά υπό τους ήχους του Assault (Genere8ion).

Athena Ρομέν Γαβρά Netflix

Στην ταινία εκφράζεται η μοναδικότητα των τριών αδερφών Καρίμ, Αμπντέλ και Μοκτάρ με πολιτικό πρόσημο κατάλυσης μιας νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας. Όμως, ο Γαβράς αν και λειτουργεί σε υψηλό επίπεδο κινηματογραφικής γλώσσας, ουσιαστικά δεν εστιάζει στις τελικές δομές των νημάτων. Εμφανίζει τις ομάδες των αντιεξουσιαστών μονίμως αθλητικά ντυμένους με φόρμες, οι γυναίκες στην ταινία δεν εμφανίζονται πουθενά, θεωρώντας τες αδύναμες για τέτοιου τύπου εξεγέρσεις και η αποικιοκρατική ανωτερότητα της Γαλλίας, ενώ αρχικά στηλιτεύεται, στο τέλος καταλήγει σε μια μαζική τοποθέτηση για τις μειονότητες χωρίς να πει κάτι ουσιαστικό ή κάτι που δεν έχει ειπωθεί.

Η έκκεντρη τοποθετικότητα της ταινίας δεν κατάφερε να προσδώσει το τελικό νόημα

Η έκκεντρη τοποθετικότητα της ταινίας δεν κατάφερε να προσδώσει το τελικό νόημα καθώς ο Γαβράς δεν εστίασε στις δυνάμεις και τις δυσαναλογίες που υποκίνησαν την εξέγερση. Παράλληλα, τα πρόσωπα δεν ήταν παρά κάποιοι ακόμα καθημερινοί τύποι, χωρίς τις ιδιαιτερότητες των χαρακτήρων που θα σου μείνουν. Οι καταστροφές στο τέλος, σημειακά, αποτελούν χολιγουντιανής έμπνευσης κοινόχρηστες εικόνες και οι τελική κατάληξη είναι μια -προβλέψιμη από κάποιο σημείο και μετά- κατάσταση, η οποία δεν εκφράζει κανένα κοινωνικό και πολιτισμικό λόγο που ξεχωρίζει παρά μόνο μια βία κατά του νεοφιλελεύθερου φόβου.

Συμπερασματικά, πέρα από τις δυναμικές εικόνες και την συμβολική υποαστικοποιημένη κουλτούρα των μειονοτήτων, η ταινία Athena καταφέρνει να εκφράσει τους κρατικούς βαρβαρισμούς μόνο σε σημείο να δομήσει τη «δέση» της πλοκής. Το ίδιο το έργο, δεν τοποθετεί γυναίκες drag, gay, λεσβίες και άλλες κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται στο στόχαστρο μιας ρητορικής μειονοτήτων, εκφράζοντας μια μονολιθική πολιτική αντίληψη για την έννοια της μειονότητας. Ως ταινία, δεν καταφέρνει να αποτυπώσει μια συναντίληψη εξέγερσης λειτουργώντας υποταγμένη σε αμετάβλητες βεβαιότητες χολιγουντιανής εξέγερσης και εκφαίνεται μη καταφέρνοντας να εκφράσει την αποδομητική αύρα μιας αστικής επανάστασης με επανορθωτικό πρόσημο.

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.

Δημήτριος Ζαπάντης
Δημήτριος Ζαπάντης
Λέγομαι Δημήτρης Ζαπαντης έχω γεννηθεί το 1978 στην Πάτρα, εργάζομαι σαν θεατρολογος στην περιφέρεια δυτ. Αττικής και μένω στην Πετρούπολη. Είμαι απόφοιτος με υποτροφία του τμήματος θεατρολογιας πανεπιστημίου Πατρών, όπου και κάνω το μεταπτυχιακό μου στην πρόσληψη του αρχαίου δράματος, έχω σκηνοθετήσει, στο θέατρο act την παράσταση Σταθμός Ωρίων του Γιάννη Σιδέρη και είμαι κριτικός θεάτρου και δραματοθεραπευτης.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ