Αύριο Σάββατο, 14 Αυγούστου, το Sani Festival συνεχίζεται δυναμικά, μετά την εξαιρετική συναυλία της Κατερίνας Πολέμη παρέα με την Μαρία Παπαγεωργίου, την Παυλίνα Βουλγαράκη και τον Δημήτρη Κόψη. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, οι Μπλε και ο Στάθης Δρογώσης έρχονται να μας ταρακουνήσουν, να μας ταξιδέψουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της μουσικής, με τραγούδια από διαφορετικές εποχές και γλώσσες, σαν ένα επί σκηνής «JUKEBOX», όπως είναι και ο τίτλος της παράστασης. Μιας μουσικής παράστασης νοσταλγίας και αισιοδοξίας μέσα σε δύσκολους καιρούς, πολύχρωμη και εκρηκτική.
Με αφορμή τη συνεργασία του με τον Νίκο Πορτοκάλογλου, τους Μπλε και την επερχόμενη εμφάνισή τους στο Sani Festival, ο Στάθης Δρογώσης μας διέθεσε λίγο από το χρόνο του και μας είπε δυο λόγια, όχι μόνο για τη συναυλία «JUKEBOX» αλλά και για τον ίδιο.
Φέτος το καλοκαίρι περιοδεύεις μαζί με τον Πορτοκάλογλου και τους Μπλε. Ποιο χρώμα βάζεις εσύ σε αυτή την παλέτα;
«Παλιά θα σου έλεγα το μαύρο, χαχα. Αλλά ο Νίκος με έχει βοηθήσει πολύ να ξαναβρώ μέσα μου το κίνητρο. Είναι δάσκαλος και αληθινός ηγέτης στα σχήματα που φτιάχνει. Μας κάνει με έναν μαγικό τρόπο να βγάζουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Και στη σκηνή αλλά και στις κουραστικές μετακινήσεις κτλ. Έχει χάρισμα αυτός ο άνθρωπος! Και οι Μπλε ήταν ένα σχήμα που εκτιμούσα πολύ και δεν είχε τύχει να τους γνωρίσω! Και αγαπηθήκαμε αμέσως. Εξαιρετικοί καλλιτέχνες αλλά και άνθρωποι. Και η Αγάπη Διαγγελάκη και ο Βύρων Τσουράπης που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην τραγουδοποιΐα και παίζουν στην μπάντα του Νίκου χρόνια, μου είναι πολύ αγαπητοί! Και οι υπόλοιποι μουσικοί και οι ηχολήπτες. Είμαστε αγαπημένο σχήμα!».
Πάντα το είχα απορία. Ποιος (ή τι) είναι ο Μέρφι από το «Φεύγει η ζωή»;
«Τη δεκαετία του ‘90 είχε γίνει πολύ γνωστό το βιβλίο «Ο νόμος του Μέρφυ». Αγαπημένο μου απόσπασμα ήταν το «Όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει». Ήμασταν μια παρέα 20χρονα που δεν χωρούσαμε πουθενά. Και η γκαντεμιά και ο γλυκός κυνισμός μας γοήτευαν. Είχε γίνει έκφραση της παρέας. Ο Μέρφυ και ο νόμος του. Και για αυτό πέρασε και στο τραγούδι μου «Φεύγει η ζωή». Διότι χάλασε το αμάξι μου και έχασα έναν έρωτα…»
Είσαι ο ίδιος ένα «Βιαστικό πουλί του νότου»;
«Δεν έχω φύγει ποτέ εγώ από σχέση. Όλο με διώχνουν, χαχα. Άρα όχι δεν είμαι».
Κλασικές σπουδές και συνάμα αυτοδίδακτος; Μπορούν να συνυπάρξουν οι δύο αυτοί κόσμοι στον ίδιο καλλιτέχνη; Τι προσφέρει ο καθένας και τι στερεί;
«Λατρεύω το πιάνο και το κλασικό ρεπερτόριο. Λατρεύω τις ρομαντικές αρμονίες και τις σπαρακτικές μελωδίες. Μπαίνω σε διαλογισμό με τον Μπαχ και ερωτεύομαι με τον Μπετόβεν. Και τώρα τελευταία ξαναμελετάω πιάνο. Σπούδασα μουσική, διαβάζω και γράφω νότες όπως και ενορχηστρώνω. Όταν, όμως, γράφω τραγούδια λειτουργώ ως αυτοδίδακτος. Ξεχνάω τις φόρμες και εμπνέομαι από του άλλους κλασικούς. Από τις ροκ μπάντες, Ελληνικές και ξένες. Για αυτό και η μουσική μου είναι μετέωρη ανάμεσα σε δυο κόσμους».
Οι μουσικές επιρροές και ο Μίκης Θεοδωράκης
Πως ανακάλυψες τη μουσική όταν ήσουν μικρός; Ποιες μουσικές, ποιοι καλλιτέχνες σε μεγάλωσαν; Ποιους θαύμαζες;
«Στη Νάξο τα καλοκαίρια θυμάμαι τα πανηγύρια. Και το τραγούδι «Ο Δεντρολίβανος» Και τα νησιώτικα της μάνας μου και της θείας μου. Στην Αθήνα θυμάμαι τον πατέρα μου να με μυεί στους Beatles. Μετά μόνος μου να ανακαλύπτω τον Ραχμάνινοφ. Και το ταξίδι δεν τελειώνει. Απλά, ο πατέρας μου στα 12 μου με πίεσε να μην παρατήσω το ωδείο. Και ευτυχώς που το έκανε. Με έσωσε!».
Έχεις συνεργαστεί με πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες. Ποιες συνεργασίες ξεχωρίζεις και γιατί;
«Θα αδικούσα κάποιους αν δεν τους αναφέρω. Όμως χωρίς τον Φάμελλο δεν θα ξεκινούσα. Χωρίς τον Γιάννη Κότσιρα δεν θα ξαναξεκινούσα μετά το συγκρότημα. Και χωρίς τον Πορτοκάλογλου δεν θα συνέχιζα. Τους χρωστάω τόσα πολλά…».
Ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης σου έδωσε να μελοποιήσεις το «Πυροβολήστε το χρόνο». Πως σε κάνει να αισθάνεσαι αυτή η εμπιστοσύνη που σε έδειξε; Είναι ένα παράσημο για σένα; Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Βοήθησα στην ενορχήστρωση της παρουσίασης του έργου «Ο Ήλιος και ο Χρόνος» στο Ηρώδειο το 2002. Την μουσική παραγωγή είχε αναλάβει ο Μανώλης Φάμελλος. Μας κάλεσε στο σπίτι του ο Μίκης και μας φέρθηκε σαν φίλος! Μιλούσαμε για ώρες για μουσική, για την χούντα και για την περίοδο που γράφτηκε το έργο. Σκέψου ότι το έγραψε στην απομόνωση, τις πρώτες μέρες, ενώ δεν ήξερε καν αν θα ζήσει! Κάποια στιγμή είπε ότι είχε στίχους χωρίς μουσική από το ίδιο έργο και μας ρώτησε αν θα θέλαμε να τους μελοποιήσουμε! Ήμουν 25 ετών!! Το ίδιο βράδυ έγραψα τη μουσική, του την έστειλα και απάντησε ότι του άρεσε πολύ! Πραγματικά είμαι πολύ τυχερός άνθρωπος. Γνώρισα και συνεργάστηκα με έναν από τους πιο σπουδαίους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα! Λατρεύω τα τραγούδια του. Ιδίως τα πιο λυρικά».
Είσαι ένας καλλιτέχνης με συνεχή κοινωνική δράση, πάντα συνεπής απέναντι στους συνανθρώπους και την κοινωνία στην οποία ζεις. Είναι μια υποχρέωση του καλλιτέχνη το κοινωνικό έργο;
«Το κοινωνικό έργο είναι υποχρέωση του κάθε πολίτη. Δεν μπορούμε πια να τα περιμένουμε όλα από το κράτος. Οι αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης είναι πια ώριμες και αποτελεσματικές και ο κόσμος τις εμπιστεύεται. Το κράτος είναι διεφθαρμένο και αργό. ‘Όπως τώρα στις φωτιές. Οι εθελοντές έκαναν θαύματα μόνοι τους!».
Η μουσική μπορεί να γίνει μέσο και εργαλείο ακτιβισμού; Μπορεί μια μελωδία ή ένας στίχος να διορθώσει κάτι στον κόσμο ή ακόμα και να τον αλλάξει;
«Δεν αντέχω τα κηρύγματα στην τέχνη. Όμως το τραγούδι δημιουργεί κοινότητες. Και οι κοινότητες δημιουργούν ενότητα και διεκδίκηση. Οπότε το τραγούδι δεν αλλάζει τον κόσμο αλλά φέρνει κοντά αυτούς που θέλουν να τον αλλάξουν».
Οφείλει ο καλλιτέχνης να είναι πολιτικοποιημένος;
«Δεν οφείλει τίποτα σε κανέναν ο αληθινός καλλιτέχνης. Ούτε στο κοινό του. Οφείλει στην τέχνη του».
Ο Στάθης Δρογώσης για το Sani Festival και την πανδημία
Πως βίωσες την πανδημία και τον εγκλεισμό; Πως επέδρασσε η όλη κατάσταση στη δημιουργικότητά σου και στην ανάγκη για έκφραση;
«Είχα πολλά προσωπικά θέματα ακριβώς πριν την πανδημία. Η αλήθεια είναι ότι πάνω που τα ξεπερνούσα, έπεσα ξανά. Το κυριότερο άγχος μου ήταν το παιδί μου. Πώς θα το έκανα να νιώσει καλύτερα μέσα σε αυτή την αφύσικη κατάσταση για τα παιδιά. Έγραψα πολλά τραγούδια και διάβασα πολλά βιβλία. Δεν μου άρεσε όμως. Θέλω να αγαπήσω ξανά, να βγω έξω, να ξαναφτιάξω τη ζωή μου. Με τον εμβολιασμό, νομίζω όλα θα πάνε καλά. Δυστυχώς δεν υπάρχει εμβόλιο κατά της ανοησίας και των ψεκασμένων φανατικών. Αλλά είναι μειοψηφία και είμαι σίγουρος ότι η αγάπη και η λογική θα επικρατήσουν. Απλά θα χάσουμε τζάμπα κι άλλους ανθρώπους».
Έχεις κάποιο μήνυμα για το κοινό του Sani Festival, που ανυπομονεί να σας δει;
«Είμαι πολύ τυχερός που θα ξαναπαίξω σε αυτό το φεστιβάλ. Δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από φεστιβάλ του εξωτερικού. Φοβερή παραγωγή , σπάνιος χώρος για συναυλίες και πολύ μα πολύ κέφι. Θα δώσουμε τον πιο καλό μας εαυτό ! Είναι υπόσχεση!».
Η υπόσχεση που δίνει ο Στάθης Δρογώσης για μια υπέροχη βραδιά, είναι ότι χρειαζόμαστε για να κλείσουμε το ραντεβού μας για το λόφο της Σάνης και το Sani Festival, παραμονή δεκαπενταύγουστου. Για μία συναυλία που θα μας μείνει σίγουρα αξέχαστη!
Δείτε επίσης:
- Richard Galliano: Ο ιμπρεσιονιστής του πενταγράμμου σε μια ξεχωριστή συνέντευξη
- Στέφανος Κορκολής: Η μουσική, τα πρώτα χρόνια και οι σπουδαίες συνεργασίες
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
