Jack, τι μπορούμε να περιμένουμε να δούμε απόψε από εσένα και τη μπάντα σου τη σκηνή του Sani Festival;
«Χαρά και αγάπη. Αυτά υποσχόμαστε και αυτά θα σας προσφέρουμε!»
Αυτό ήταν το μήνυμα που μας έδωσε ο Jack Savoretti λίγα λεπτά πριν ανέβει στη σκηνή. Που να ξέραμε ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν το καλύτερο καλοκαιρινό πάρτι της χρονιάς; Όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στο Λόφο, τον κατάμεστο Λόφο, το βράδυ του Σαββάτου ζήσαμε κάτι ξεχωριστό, κάτι μοναδικό, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στο Sani Festival, το οποίο φέτος γράφει τις νέες σελίδες στην ιστορία του, γιορτάζοντας τα 30 χρόνια ζωής του.
Ο Jack ανέβηκε στη σκηνή γεμάτος ενέργεια και κέφι, έτοιμος να τα δώσει όλα για το κοινό που τον λατρεύει. Ήδη από το δεύτερο κιόλας τραγούδι είπε «Σηκωθείτε όλοι να τραγουδήσουμε μαζί!». Και το κοινό μονομιάς σηκώθηκε όρθιο. Χαμόγελα και χειροκροτήματα κατέκλυσαν το χώρο, δημιουργώντας μια πανηγυρική ατμόσφαιρα.
Άλλοι όρθιοι στις καρέκλες τους, άλλοι ξαπλωμένοι στο γρασίδι, άλλοι να χορεύουν ξέφρενα στους ρυθμούς του «Europiana» (του νέου άλμπουμ του καλλιτέχνη). Όλα τα κινητά σηκωμένα, σα χιλιάδες λαμπιόνια, να καταγράφουν τις μοναδικές αυτές μουσικές στιγμές. Η μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη και το κοινό να ζητωκραυγάζει όλο και πιο δυνατά.
Δίπλα στον Jack οι αγαπημένοι του φίλοι, η εκλεκτή του μπάντα. Ο Jesper Mortensen έδινε τον ξέφρενο ρυθμό με τα ντραμς του, κάνοντας όλο το Λόφο να χορεύει. Ο Shannon Harris αεικίνητος πάνω τα πλήκτρα του, στο κέντρο της σκηνής. Ο Samuel Davies με το μπάσο του, να γεμίζει τις χορευτικές μελωδίες και ο Pablo Tato να ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα με την κιθάρα του. Φυσικά και ο Phil Granell με το νοσταλγικό βιολί και το «σπαρακτικό» δοξάρι του, μας χάρισε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ειδικά, όταν στη σκηνή βρέθηκαν μόνοι τους ο Jack Savoretti και ο Phil Granell για να ερμηνεύσουν το (αγαπημένο μου) «Soldier’s Eyes», όλοι οι θεατές, από εκεί που χόρευαν ξέφρενα, μέθυσαν από τη συναισθηματική και συγκλονιστική ερμηνεία των δύο. Ο Jack με την κιθάρα και ο Phil με το βιολί, μας καθήλωσαν.
Αυτή η μοναδική στιγμή με βρήκε οκλαδών στο γρασίδι, μπροστά στη σκηνή, να χαζεύω τους καλλιτέχνες. Σαν ο χρόνος να είχε σταματήσει για λίγα λεπτά και μια ανεξήγητη δύναμη να μαγνητίζει το βλέμμα μου, καθηλώνοντάς το στους δύο υπέροχους αυτούς μουσικούς.
Φέτος είναι φανερό ότι η αγαπημένη στιγμή του κοινού του Sani Festival αλλά και η πιο θριαμβευτική κάθε συναυλίας, είναι το encore. Εξάλλου, κάθε Σάββατο ζούμε και ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό encore από το προηγούμενο. Ο Jack, λοιπόν, και η μπάντα του έθεσαν ακόμα υψηλότερα τον πήχη (που θα φτάσει πια αυτός ο πήχης;). Έκαναν την πρώτη υπόκλισή τους και κατευθυνθήκαν προς τα καμαρίνια. Το κοινό γρήγορα σχεδόν όρμηξε στη σκηνή και αποθεώσε τους καλλιτέχνες, ζητώντας απεγνωσμένα κι άλλη από αυτή την ξέφρενη ενέργεια που του χαρίστηκε. Γρήγορα το stage φωτίστηκε και πάλι και η μπάντα επέστρεψε, σαν μια γροθιά, σαν μια οικογένεια. Εξάλλου, όποιος τους ζήσει λίγο καταλαβαίνει γρήγορα ότι είναι μια οικογένεια μεταξύ τους.
Και τότε ήταν που άρχισε το πραγματικό πάρτι. Με ακόμα περισσότερη ενέργεια και όρεξη, ο Jack Savoretti βγήκε και τα έδωσε όλα! Και όταν λέμε όλα, εννοούμε όλα! Αεικίνητος πάνω στη σκηνή, τραγούδησε σα να ήταν η τελευταία φορά. Αυτό το μοναδικό γρέζι της φωνής του και η πάντα συναισθηματική ερμηνεία του, αντήχησαν σε όλη την περιοχή. Το κοινό εκστασιάστηκε και ο Λόφος σείστηκε. Ξέφρενος χορός, αποθέωση και χαρά. Μια μοναδική μουσική βραδιά που κανένας δεν θα ξεχάσει.
Όπως όλα τα καλά σε αυτή τη ζωή όμως, κάποτε έπρεπε να τελειώσει κι αυτό, αν και κανένας δεν το ήθελε, ούτε και το αποδέχθηκε, καθώς πολλοί θεατές παρέμειναν στις θέσεις του και μετά την τελική αποχώρηση της μπάντας από τη σκηνή. Κανένας δεν ήθελα να φύγει, κανένας δεν ήθελε να αποχωριστεί το μέρος όπου συνέβησαν όλα αυτά. Λες και προσπαθούσαν να διατηρήσουν αυτή τη μαγεία που μας είχε χαρίσει ο Jack και η παρέα του. Μοναδικές και πρωτόγνωρες στιγμές στο Sani Festival. Στιγμές που όλοι θα θυμούνται για πάντα και που θα ήθελαν να ξαναζήσουν. Για αυτό, όμως, είναι τόσο σημαντικές και ξεχωριστές. Γιατί είναι σπάνιες.
Μετά από έναν ακόμα θρίαμβο, μετά από ακόμα ένα sold out, το Sani Festival συνεχίζει τους εορτασμούς του το ερχόμενο Σάββατο 30 Ιουλίου. Για πρώτη φορά στην ιστορία του φεστιβάλ, ο Λόφος θα φιλοξενήσει μια ροκ συναυλία. Ο Bob Geldof, λοιπόν, ο θρυλικός Ιρλανδός ρόκερ και σπουδαίος ακτιβιστής, ιδρυτής των Live Aid, Band Aid και Live 8, ο front man των Boomtown Rats, αυτός που μας τραγουδά «I don’t like Mondays», έρχεται στο Sani για να ροκάρει μαζί μας, ανεβάζοντας την ένταση στα ύψη!
Ραντεβού και πάλι στο γνωστό σημείο.
Ραντεβού στο λόφο.
Ραντεβού στο Sani Festival.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
