Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης αποχαιρετά τον μεγάλο ερμηνευτή Σταμάτη Κόκοτα.
Φαίνεται πως ο χρόνος είχε σταματήσει μαγικά το 1968, 69, 70….
Ο Σταμάτης Κόκοτας που γνώρισα εγώ πριν 20 χρόνια περίπου, ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε ήδη αρκετά χρόνια την παρακμή της δόξας του, της τεράστιας δόξας που είχε γνωρίσει από τα μέσα της δεκαετίας του ‘60 και για παραπάνω από 15 χρόνια. Ήταν ο ίδιος που ζούσε με τα φθαρμένα υπολείμματα του μύθου του, με τις φαβορίτες, με τα μαλλιά που πια έμοιαζαν με κάτι που είχε απομείνει από μια άλλη εποχή, με τις ιστορίες για το Παρίσι, τον Ωνάση, τα ακριβά αυτοκίνητα, τους αγώνες ταχύτητας κλπ κλπ…
Μιλούσε όμως και φερόταν σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα και ο χρόνος να είχε σταματήσει μαγικά το 1968, 69, 70 και ούτω καθεξής. Τότε που μια συνέντευξή του με τον Φρέντυ Γερμανό στην Απογευματινή με τον ηχηρό τίτλο ‘’Γράψ’το όπως τα λέω” έκανε πάταγο σε όλη την Ελλάδα και ο ίδιος θεωρούσε ότι τον είχε εκθέσει – ενώ ο ίδιος είχε πει αυτά που γράφονταν στην συνέντευξη-.
Σταμάτης Κόκοτας – Ένας βαθύς και ουσιαστικός ερμηνευτής
Βέβαια μέχρι τέλους είχε σπάνια δυνατότητα ερμηνείας, γιατί ο Κόκοτας ήταν αυτό που λέμε βαθύς και ουσιαστικός ερμηνευτής και όχι απλός κάποιος που τραγούδαγε και μέχρι τέλους δεν είχε αλλάξει δεν είχε χαλάσει, δεν είχε φθαρεί καθόλου. Αυτή η σπάνια φωνή βελουδένια και συγχρόνως λαϊκή και ο τρόπος που ερμήνευε όχι στίχο στίχο, όχι λέξη λέξη, αλλά συλλαβή συλλαβή θα έλεγε κανείς τους στίχους ανθρώπων σαν τον Γκάτσο, την Παπαγιαννοπούλου και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, αυτή η σπάνια ερμηνεία του με τον πιο ευγενικό τρόπο σου έμενε για πάντα φυλακισμένος στο μυαλό, τη ψυχή και την καρδιά σου ότι και αν είχε τραγουδήσει μέχρι τέλους ήταν άτρωτος…
Ο Σταμάτης Κόκοτας που ξεκίνησε να τραγουδάει στο Παρίσι το ‘61 και ήρθε στη Αθήνα το ‘65 με τον Ξαρχάκο ήξερε και υπερασπιζόταν ένα σπάνιο μύθο, με μια απίστευτη μυθολογία. Η μυθολογία ήταν όλα τα υπόλοιπα. Η κοσμική Αθήνα, ο Ωνάσης, οι φαβορίτες, τα αυτοκίνητα, το ύφος ενός πετυχημένου τραγουδιστή της νύχτας, αλλά ο μύθος ήταν το ρεπερτόριό του και ο τρόπος που το ερμήνευσε. Ανεπανάληπτος και αξεπέραστος μέχρι σήμερα…
Δεν ανανεώθηκε στον χρόνο αλλά τώρα πια ο χρόνος δεν έχει καμία σημασία. Η μυθολογία χάθηκε στην αχλή του χρόνου, το ρεπερτόριο και η ερμηνεία του θα τον διασώζουν για πάντα. Ίσως γιατί για να παραλλάξουμε την περίφημη ατάκα της Μαρίκας Κοτοπούλη «ο ηθοποιός είναι οι ρόλοι του» έτσι τραγουδιστής είναι το ρεπερτόριό του…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
