Σάββατο βράδυ, η ώρα περίπου 8 μ.μ., κι εγώ ανάμεσα σε Netflix και μπάλα. Κάνοντας ένα διάλειμμα για social media.. βλέπω τα άσχημα νέα.
«Έφυγε ο Θάνος» γράφουν..
Ακόμα και όταν το ξέρεις, ακόμα και όταν το περιμένεις, πάντα έρχεται κεραυνός εν αίθρια. Δεν είναι δυο εβδομάδες που έγραφα στο Facebook λογαριασμό μου για το Θάνο, που του ευχόμουν καλή δύναμη μαζί με το αγαπημένο μου «Σιντάρτα». Δεν είναι παρά λίγες μέρες, παραμονές Χριστουγέννων, που ο ίδιος έγραφε στο Facebook το δικό του, και προέτρεπε το κόσμο να γίνει εθελοντής αιμοδότης.
Μεγάλη ψυχή ο Θάνος. Και δεν είναι πολλές μέρες που επικαλούμενος τον Χικμετ, έγραφε πως το «ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Να μη παραδίνεσαι, αυτό είναι.» Και μέχρι και τη τελευταία στιγμή, σήμερα πριν λίγες ώρες, εκείνος δε παραδόθηκε ποτέ.
Ποιος ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος, το ξέρουν όλοι. Τι έγραψε, τι τραγούδησε, με ποιους συνεργάστηκε. Ποια ομάδα αγαπούσε, ποιες ήταν οι πολιτικές του πεποιθήσεις. Τι αγαπούσε να διαβάζει, ποιες μεγάλες προσωπικότητες θαύμαζε.
Για μένα, ο Θάνος δεν ήταν όλα αυτά. Για μένα ο Θάνος ήταν παρέα. Τα τραγούδια του ήταν παρέα και δύναμη μου στη δίκη μου μάχη με το καρκίνο χρόνια πριν. Ήταν παρέα στα χρόνια που πέρασα στο εξωτερικό, μακριά απ την Ελλάδα. Ήταν παρέα στη σχολή και στη δουλειά. Το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ. Τις όμορφες μα και τις άσχημες στιγμές. Γιατί όμως λέω «ήταν» . Είναι. Και θα είναι.
Για μένα, ο Θάνος είναι γνώση. Μου έμαθε το Καββαδία. Τη ποίηση. Μου έμαθε να ταξιδεύω. Να φαντάζομαι. Μου έμαθε στίχους και στιχουργούς που πέρασαν στην αιωνιότητα, όπως πέρασε πλέον κι αυτός. Μου έμαθε να παλεύω, ακόμα κι όταν η δίκη μου πάλη είχε τελειώσει και ξεκινούσε η δίκη του. Γιατί θέλει θάρρος να μιλάς ανοιχτά. Θέλει θάρρος να τα βάζεις με την αρρώστια στη πράξη και όχι στα λόγια. Θέλει θάρρος να στέλνεις μηνύματα Ζωής, από το κατώφλι του θανάτου.
Ξεκινώντας αυτό το άρθρο, σκεφτόμουν μα γράψω «δυο λόγια» για το Θάνο Μικρούτσικο. Φτάνουν όμως ; Δε φτάνουν δυο λόγια. Και θα μπορούσα να γράφω για ώρες. Για το ποτέ γεννήθηκε, τι σπούδασε, τα έργα και τις μέρες του. Τις συνεντεύξεις του , τα λόγια του. Θα μείνω όμως σε αυτό που πραγματικά έχει αξία. Το ανθρώπινο μεγαλείο του.
Με ένα μόνο παράπονο με άφησε ο Θάνος. Που όταν επιτέλους γύρισα στην Ελλάδα, δε πρόλαβα να πάω σε μια συναυλία του. Μα δε πειράζει.. καλή αντάμωση, στις Γραμμές των Οριζόντων..
