21 C
Athens
Πέμπτη, 25 Απριλίου, 2024

Έξοδος ‘21: Η συναυλία του Σταμάτη Κραουνάκη στον Πολυχώρο Λιπασμάτων

Είδαμε τη συναυλία «Έξοδος ‘21» που έδωσε ο Σταμάτης Κραουνάκης, στον «Πολυχώρο Λιπασμάτων», στη Δραπετσώνα, τη βραδιά που ο Μίκης έκανε το τελευταίο ταξίδι προς τη γενέθλια γη!

Σταμάτης Κραουνάκης: Το ρίγος και το ταξίδι στα «Λιπάσματα»

συναυλία που έδωσε ο Σταμάτης Κραουνάκης στον Πολυχώρο Λιπασμάτων

«… το λάδι εδώ πως καίγεται – και ζήσε το ταξίδι». Την έχω ακούσει δεκάδες, εκατοντάδες φορές, μυριόστομη, τούτη την επωδό στο «Αυτή η νύχτα μένει» του Σταμάτη Κραουνάκη.

Όμως, αυτή τη φορά μού φάνηκε σαν να είχε χτυπήσει στόχο. Ρίγος! Ιερό ρίγος. Και με κάθε «Ταξίδι», που πρόσθετε σαν σύνθημα και επιταγή, ο Σταμάτης Κραουνάκης στο φινάλε γινόταν όλο και πιο ιερό. Όλο και πιο συμπεριληπτικό. Της ζωής μας. Των παθών μας.

Όλα ήταν ταξίδι. Δίπλα στη θάλασσα. Πολύ κοντά στο σημείο που ο Μίκης (η ιδέα Μίκης, όχι μόνον η σορός του) έκανε το τελευταίο, νόστιμο, ταξίδι. Προς τη γενέθλια γη.

Στα «Λιπάσματα». Δίπλα στην ίδια θάλασσα. Στη Δραπετσώνα, που «έχουμε ζωή». Όπως επέμεινε να θυμίζει ο Σταμάτης Κραουνάκης. Σε μια ιερή κατάφαση στην ζωή.

Ψάχνω να βρω, να εντοπίσω – με τις αμέτρητες εικόνες από τις μεγάλες στιγμές του Μίκη στις οθόνες – πόσοι, σήμερα, σε αυτή τη δραματική συγκυρία, μπορούν. Και έχουν αποφασίσει να υπηρετούν την κατάφαση στην ζωή. Και το ιερό της ρίγος.

Δύσκολα βρίσκω. Την Τάνια με τη Λίνα. Ναι. Γενιά ολόκληρη. Που πλέον πήρε, αναπόδραστα, τη σκυτάλη. Στο βωμό του ρίγους. Στο βωμό της κατάφασης στη ζωή.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης, μπροστάρης. Ιερουργός. Πάνω που «έφυγε από τη ζωή μας ένα βουνό». Ο Μίκης. Όπως είπε προτού ο «σύντροφος ζωής» του, κιθαρίστας και μπουζουκίστας Βάιος Πράπας μπει ορμητικά στο σύμπαν της «Δραπετσώνας» του Μίκη. Βουτώντας στο ρίγος των στίχων του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη.

συναυλία στην Δραπετσώνα έδωσε ο Σταμάτης Κραουνάκης

Κι έπειτα, ο Σταμάτης. Να εξαρθρώνει, αναδημιουργικά, το αγαπημένο του. Πάνω στους στίχους του Μάνου Ελευθερίου. Εκείνο που τον συγκλόνισε και τον όρισε, τον ίδιο: «Ο δικαστής». Τζαζ, μ.Μ. (μετά Μελίναν).

Πετάω από το τέλος στη μέση. Μια βραδιά στο υπαίθριο, παρά θιν’ αλός, του Πολυχώρου Λιπασμάτων. Όμως δεν έχει σημασία γραμμική η κατάφαση στη ζωή που ήταν τούτη η συναυλία του Σταμάτη. Με τα «παιδιά» του: τα αγόρια της Σπείρας και κάτι μουσικάρες, μα κάτι μουσικάρες. Κι άλλη πρόκληση: Βρείτε μου τόσο δεμένο, τόσο έτοιμο να συνοιδηπορήσει προς το ρίγος, μουσικό σχήμα.

Σχήμα, έγραψα. Και θυμήθηκα τις προάλλες τη φίλη και συνάδελφο Ελένη Σπανοπούλου που έγραφε για κύκλο. «Που είναι ένα τέλειο σχήμα, για κάποιον που μόνο τέλειος δεν είναι και, κυρίως, δεν δηλώνει ότι είναι». Ε, ναι, λοιπόν. Καθότι… «Ταξίδι». «Ταξίδι». «Ταξίδι». Το ταξίδι έχει σημασία. Εκεί είναι το ρίγος. Που σε κάποιες, ελάχιστες, περιπτώσεις σαν του Σταμάτη μπορεί, ακόμη και σε μια βραδιά να αναδύεται ιερό.

Σκεφθείτε την «ορφάνια» μας, που είδα μια κυρία να λέει, συγκινημένη, έξω από τη Μητρόπολη του λαϊκού προσκυνήματος. Ή τη λαϊκή παιδεία μας από το Μίκη. Που μάς χάρισε, όσα μάς στέρησε η δημόσια παιδεία, όπως είπε μία άλλη.

Πόσοι, αλήθεια πόσοι, μείνανε να το συνεχίσουν; Ενεργοί. Δραστήριοι. Με στεντόρια φωνή. Το είπε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας στον καίριο, ευθύβολο επικήδειο: Στην τέχνη του Μίκη «αντανακλούσαν οι πράξεις του λαού». Και «το μυστικό της μεγάλης, της αληθινής τέχνης, της τέχνης που συλλαμβάνει τον σφυγμό της εποχής και αφουγκράζεται το επερχόμενο.»

Να αντλεί τη δύναμή της από την ανθρωπιά, από τα βάσανα, τους καημούς, τις μνήμες και τις ελπίδες του λαού, και αυτή την ανθρωπιά να την επιστρέφει πάλι στους δημιουργούς της.

«Σου το χρωστάμε να συνεχίσουμε να διεκδικούμε το μεγάλο όνειρό σου να φτάσουν στο λαό οι θησαυροί σε όλη την ιστορία της μουσικής, μέχρι αυτό ατόφιο να εκπληρωθεί σε μια ανώτερη μορφή κοινωνίας, όπου όλα τα μέλη της θα μπορούν να κατανοούν και να απολαμβάνουν την τέχνη».

Πόσοι, λοιπόν, συνεχίζουν σήμερα να διεκδικούν ακόμη, ολόρθοι, ακάματοι, ενεργοί και εναργείς το ίδιο όνειρο; Ποιοι συνεχίζουν;

Προσωπικά, την απάντηση την πήρα. Εκεί, δίπλα στην πύλη του λιμανιού, από όπου ξεκινούσε το ύστατο ταξίδι του Μίκη προς τη γενέθλια γη. Ίσως, καθένας μας, μόνος, θα αναζητήσει απάντηση. Μέσα του.

Δεν θα αναλωθεί τούτο το σημείωμα σε τραγούδια και στιγμές. Ακριβές. Που κράτησε καθένας από όσους βρέθηκαν σε τούτη τη βραδιά, επίσης μέσα του. Δεν θα μείνω στα «Καράβια», από τον νέο κύκλο (τέλειο σχήμα) τραγουδιών του Σταμάτη «Γιορτή στα σπίτια», που γράφτηκε μέσα στην καραντίνα. Τα «Καράβια» που έχουν γίνει ένα με το πετσί του Περαματιώτη Χρήστου Γεροντίδη από τη Σπείρα. Ή την «Παναγιά Παντάνασσα» και το διατρητικό «Σίδερο» του Κώστα Μπουγιώτη. Τη θρυλική «Μαλάμω», πάνω στους στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, από το Γιώργο Στιβανάκη, επίσης της Σπείρας. Τις μεγάλες στιγμές των μουσικών.

Θα μείνω στο ρίγος. Ιερό ρίγος. Στη συγκίνηση. Στο κοινό που ακολούθησε από το πρώτο κιόλας τραγούδι το Σταμάτη Κραουνάκη σε αυτή την μικρογραφία ταξιδιού, που είναι κάθε συναυλία του. Και, φανταστείτε, πως είχε «κλείσει» η φωνή του. Εξαιτίας και μιας λοίμωξης που πέρασε.

Δεν είναι οι φωνές που υπηρετούν όλα αυτά, όμως. Τη χαρμολύπη των ανθρώπινων. Είναι οι καρδιές. Όταν εκείνες ανοίγουν, δεν τούς φράζει το δρόμο καμιά φωνή. Και τότε, «αυτή η νύχτα μένει». Σαν κι αυτή που ζήσαμε στα «Λιπάσματα». Ρίγος.

Κι αυτή η καρδιά είναι και μεγάλη, τεράστια, και ανοιχτή. Σαν αγκαλιά. Ανοιχτή. Προς το ταξίδι. Προς το σύμπαν…

Δείτε βίντεο από τη συναυλία

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1329226620864791&id=1400198895&sfnsn=mo

Ίνφο

Στις 13 Σεπτεμβρίου 2021, ο Σταμάτης Κραουνάκης σε συναυλία στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα, με καλεσμένους και τη Μαρίζα Ρίζου, το Μιθριδάτη και τους Marianna & The Dizzy Breezes. Συμμετέχουν: Χρήστος Γεροντίδης, Σάκης Καραθανάσης, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης. Προπώληση: TicketServices και Public.

Στις 20 έως 23 Σεπτεμβρίου στην Κύπρο και, μετά, στα Ιωάννινα.

Η μπάντα:

  • Βάιος Πράπας: φωνή, κιθάρες – μπουζούκι,
  • Δημήτρης Ανδρεάδης: πλήκτρα
  • Γιώργος Ταμιωλάκης: βιολοντσέλο,
  • Αλέξανδρος Καμπουράκης: φωνή, ακορντεόν
  • Λάμπρος Παπανικολάου: κόντρα μπάσο

Δείτε επίσης:

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
Παύλος Ηλ. Αγιαννίδης
Από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών, βρέθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης να σπουδάζει Κτηνιατρική! Ενώ, στο μεταξύ, ξεκίνησε μια δημοσιογραφική πορεία, που κρατάει τέσσερις δεκαετίες, από την ιστορική «Ακρόπολη», με το… νυφικό της Νταϊάνας, στο διεθνές τμήμα της εφημερίδας (λόγω γλωσσών). Νοέμβριο του 1981 ξεκίνησε να εργάζεται στο Γραφείο Βορείου Ελλάδος των εφημερίδων «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΤΟ ΒΗΜΑ». Συνεργάστηκε με τον «Ταχυδρόμο» και το «Marie Claire», σε μεγάλες συνεντεύξεις και με το Ραδιόφωνο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης «Ράδιο 105». Αλλά και ως ανταποκριτής της Σουηδικής Ραδιοφωνίας και σε ρεπορτάζ με το «60 Minutes» του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS. Συμμετείχε στην πρώτη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Δίφωνο», με τον «Ιστό» και πέρασε από την ΕΣΗΕΜΘ στην ΕΣΗΕΑ. Όταν, στην Αθήνα πλέον από το 1991, πέρασε στην αρχισυνταξία του Πολιτιστικού Τμήματος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», πρώτα υπό τη διεύθυνση του αείμνηστου Λέοντα Β.Καραπαναγιώτη. Εξέδωσε τα βιβλία «Αληθινά παραμύθια», «Με μουσικές εξαίσιες, με φωνές» και τη συλλογή διηγημάτων «Καπετάν Άγρα και Παραμυθίας γωνία». Συνεργάστηκε με τους ραδιοσταθμούς Innersound, Mood Radio και πλέον με το LaVitaRadio και με τον ιστότοπο Protagon.gr και από τον Ιούνιο του 2020 με το πολιτιστικό youfly.com.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ακολουθηστε μας
65,000ΥποστηρικτέςΚάντε Like
13,090ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
11,546ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

ΔΗΜΟΦΙΛΗ