Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης σχολιάζει τον τελικό του διαγωνισμού της Eurovision 2023.
Το 4άρι της Ελλάδας στην Κύπρο
Όταν τελείωσε το φεστιβάλ της Eurovision περίπου 2 ώρες μετά τα μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή, είχα κάποια πράγματα στο μυαλό μου που πίστευα πως έπρεπε να γράψω ή να πω και μέσα σε αυτά και ένα που σίγουρα δεν ήταν πρωτευούσης σημασίας, ήταν το τι βαθμό έδωσε η Ελλάδα στην Κύπρο. Αυτό που είχα στο μυαλό μου τότε ήταν ότι κοίτα να δεις που μετά από τόσες δεκαετίες αποφάσισε η Ελλάδα, για πρώτη φορά η Ελλάδα να μη δώσει το 12αρι της στην Κύπρο – κάτι για το οποίο βέβαια γελούσε κάθε πικραμένος όλα αυτά τα χρόνια, μια και όλοι σε αυτή τη χώρα μιλάγανε περισπούδαστα για συμμαχίες κρατών και λαών με την ίδια γλώσσα, που ψηφίζονταν μεταξύ τους, ενώ εμείς μόνο με τους Κύπριους και οι Κύπριοι με μας μπορούσαμε α έχουμε συμμαχία, και έτσι αβέρτα εκατέρωθεν έπεφταν τα 12αρια ανεξαρτήτως ποιότητας τραγουδιών και εμφάνισης. Πραγματικά είναι να γελάς όχι μόνο γιατί αυτό για το οποίο κατηγορούσαμε όλους όλα αυτά χρόνια, το κάναμε ανερυθρίαστα πρώτοι εμείς και βέβαια σε μας φαινόταν και πιο έντονα γιατί είμαστε μόνο δύο. Κανένα τακτ. Φέτος λοιπόν για πρώτη φορά αποφασίσανε στην επιτροπή να δώσουν στην Κύπρο 4 και να δώσουν το 12αρι στο Βέλγιο. Λοιπόν δεν άκουσα ούτε έναν να βγει να πει το για μένα λογικό, ότι φέτος η Κύπρος άξιζε το 12άρι μας γιατί ήταν εξαιρετικό και το τραγούδι και ο τραγουδιστής και η παρουσίαση του. Το λογικό θα ήταν να πει κάποιος μα καλά φέτος βρήκατε να κάνετε τους τόσο «αντικειμενικούς»; Ας το αφήνατε για του χρόνου αφού φέτος ήταν τόσο ωραία η συμμετοχή της Κύπρου. Αντιθέτως βγήκαν όλοι σε όλες τις εκπομπές, σε ίντερνετ κλπ και φώναζαν όλοι για τα αδέλφια μας τους Κύπριους που δεν έπρεπε να τους το κάνουμε αυτό και έπρεπε να τους βοηθήσουμε. Επιπλέον άκουσα να λένε γιατί έδωσε η επιτροπή το 12αρι στο Βέλγιο; Όσο για το πρώτο θυμήθηκα κάτι σχετικά αντίστοιχο στην Ολυμπιάδα στην Αθήνα όταν ο Κεντέρης σχεδόν κρυβόταν για να μην τον πιάσουν ντοπαρισμένο και στο τελικό των 100 μέτρων όλο το στάδιο ούρλιαζε Κεντέρης Κεντέρης και αν ρώταγες κανέναν για όλα αυτά, σου απαντούσε, «ναι, όλοι ντοπάρονται στον πλανήτη, εμάς τους φτωχούς βρήκαν να πιάσουν». Δηλαδή δεν είμαι υπέρ της εντιμότητας, θέλω δικαίωμα στην ανεντιμότητα. Ασφαλώς και η Κύπρος ήταν εξαιρετική φέτος και με την επιτροπή την ελληνική δεν συμφωνώ με αυτά που ψήφισε, αλλά αν αποδέχεσαι τους κανόνες ενός διαγωνισμού με βάση αυτούς περπατάς…
Κατά τ’ άλλα η φετινή Eurovision είχε ένα μέτρο. Καμιά φορά το μέτρο είναι και μετριότητα βέβαια, αλλά ας πούμε φέτος ότι το μέτρο συνίστατο, ότι γενικά και η διοργάνωση και οι συμμετοχές δεν είχαν κανένα μπαμ προς τα πάνω να σε ξαφνιάσει πολύ ευχάριστα, αλλά δεν είχαν και τίποτα τραγικά κιτς να σου προκαλέσει άσχημα συναισθήματα, αν εξαιρέσεις τα ρούχα των τριών παρουσιαστριών και τους ενός παρουσιαστή κατά τ’ άλλα όλα κύλησαν ομαλά.
Eurovision 2023 – Η νίκη της Σουηδίας και οι θεωρίες συνωμοσίας…
Από την αρχή λέγανε ότι η Σουηδία ήταν φαβορί και μάλιστα πολλοί συζητούσαν πριν και μετά την τελετή ότι «ήταν κανονισμένο για να μπορέσει του χρόνου να γίνει η τελετή στη Σουηδία και να γιορταστούν συγχρόνως τα 50 χρόνια που κλείνουν του χρόνου οι Abba kaκαι του Waterloo». Δεν πολυπιστεύω στις θεωρίες συνωμοσίας άλλωστε εδώ στην περίπτωση της Σουηδίας φάνηκαν να συμφωνούν και οι επιτροπές και το κοινό μια και στις δυο περιπτώσεις, πρώτη ήταν. Ασφαλώς βραβεία σε φεστιβάλ στα οποία ανακατεύεται το κοινό μπορεί να φαίνονται «δημοκρατικά» αλλά δεν έχουν κύρος -βλέπε τα MTV Awards αλλά και βραβεία μικρών επιτροπών μπορούν πάντα να μαγειρευτούν – για αυτό και βραβεία σαν τα Όσκαρ, τα Grammy ή τα Emmy που δίνει ένας τεράστιος αριθμός επαγγελματιών του χώρου έχουν άλλο κύρος-
Η Σουηδία με τη Φιλανδία μοιάζει σαν να ανταγωνίστηκαν μέχρι τελευταία στιγμή, με μια που ξέχασε να κόψει τα νύχια της, με κάποιο που έβαψε τα νύχια του πράσινα και κέρδισε αυτή με τα άκοπα νύχια!!!…
Οι άλλες συμμετοχές στο διαγωνισμό της Eurovision 2023…
Δεν ήταν κάτι σπουδαίο η συμμετοχή της Σουηδίας, αλλά όσο και αν προσπαθήσεις δύσκολα θα βρεις κάτι που αντικειμενικά θα σκεφτόσουν να δώσεις το βραβείο ασυζητητί. Της Γαλλίας θύμιζε Πιαφ, της Αυστρίας κάτι μεταξύ κλασικού κομματιού και μπόλιγουντ, στην Ιταλία βασίστηκαν στο ωραίο γκρο πλαν του τραγουδιστή, η Ελβετία αν κατάλαβα καλά που έχει να γνωρίσει πόλεμο ατέλειωτα χρόνια πήγε με αντιπολεμικό τραγούδι, της Αλβανίας ήταν σαν το φολκλόρ να συναντούσε την ποπ, ο Βέλγος ήταν άστα να πάνε, σαν ήρωας του Λούκι Λουκ ή μάλλον σαν κωμική γκανγκστερική ταινία του Χόλυγουντ στα χρόνια του ’30, πιο πολύ γέλιο σου προκαλούσε η εμφάνισή του, παρά ενδιαφέρον για το τραγούδι και λίγο ως πολύ όλα ήταν κάπου που δεν μπορούσαν να εκτοξευθούν ψηλά…
Όμως όλες οι παρουσιάσεις είχαν το ενδιαφέρον τους και πουθενά σχεδόν το κιτς δεν έδειξε το άσχημό του πρόσωπο. Όλα κύλησαν ομαλά και είτε είχαν δίκιο, είτε δεν είχαν δίκιο αυτοί που λέγανε για τα 50 χρόνια των ABBA, έτσι θα γίνει τελικά και ίσως αυτό να έχει πολύ ενδιαφέρον.
Ελληνική συμμετοχή – Τα παθήματα να γίνονται μαθήματα
Από μια άποψη ευτυχώς που δεν περάσαμε στον τελικό γιατί αναμφισβήτητα θα είμασταν οι χειρότεροι, γιατί ο τραγουδιστής, το τραγούδι και η παρουσίαση του τραγουδιού που μας εκπροσώπησαν φέτος δεν ήταν κακοί, ήταν ασήμαντοι. Δεν ήταν κιτς, γιατί και το κιτς είναι ένας τεχνοκριτικός όρος. Ήταν ένα τίποτα. Και για το αποτέλεσμα της δουλειάς του κύριου Ρήγου ήμουν σίγουρος – κανείς δεν έχει απαντήσει έως τώρα για το ερώτημα που έχω θέση σχετικά με την αμοιβή του κυρίου Ρήγου, ε;- Όσο για τον νεαρό ερμηνευτή δημιουργό του κομματιού, θα επαναλάβω για ακόμα μια φορά πως στα 16 είσαι παιδάκι ή παιδί θαύμα. Και να θυμίσω σε όλους πως το 1967 μια 16χρονη κοπέλα εντυπωσίασε το φεστιβάλ της Eurovision και ήρθε 3η τραγουδώντας ένα τραγούδι «L’amour est bleu» που έγινε τεράστιο σουξέ. Ήταν η μόλις 16 ετών η Βίκυ Λέανδρος που εκπροσώπησε τότε το Λουξεμβούργο και που εκπροσωπώντας ξανά το Λουξεμβούργο το 1972 με το «Apres toi» ήρθε πρώτη. Αλλά δεν ήταν παιδάκι, ήταν θαύμα. Οπότε τώρα μετά την αποτυχία μην προσπαθούν κάποιοι να μαζέψουν τα αμάζευτα, για το δήθεν καημένο παιδί που δεν πρέπει να το πληγώσουμε στα 16 του, γιατί οι ίδιοι το έσπρωξαν προς τα εκεί. Όπως λέει και η Εβίτα στο μιούζικαλ, στη ζωή θα πιείς ότι κερνάς, χαρά σαν δώσεις θε να πιείς χαρά. Για την επιστροφή και τις δηλώσεις δεν θα σχολιάσω γιατί εντάξει ποτέ δεν είναι εύκολο να σχολιάσεις την αποτυχία σου και ούτε με ενδιαφέρει κιόλας να αποδοθούν ευθύνες και τέτοιες αηδίες. Παίξαμε – με λάθος τρόπο – χάσαμε, τελείωσε….
Οι φταίχτες είναι γνωστό και φανερό τοις πάσι, ποιοι είναι. Καλό βέβαια είναι τα παθήματα να γίνονται και μαθήματα αλλά στην Ελλάδα ζούμε. Οπότε προχωράμε αγέρωχοι…
Οι Ελληνίδες κυρίες που παρουσίασαν την Eurovision, ήταν κακέκτυπα του Καπουτζίδη, αλλά και εκεί σε ποιον να αποδώσεις ευθύνες; Ίσως μόνο σε αυτούς που τις διάλεξαν και δεν φρόντισαν να τις προετοιμάσουν για αυτό που πήγαιναν να κάνουν, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει λογικός άνθρωπος να πιστέψει πως οι συγκεκριμένες κυρίες ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να παρουσιάσει την Eurovision. Τι άλλο; Ε νομίζω τίποτα άλλο. Και του χρόνου, που έτσι κι αλλιώς αν θυμάμαι καλά εμείς σαν χώρα δεν θα είμαστε σε αυτό το περίφημο πάρτι των 50 χρόνων ως αποκλεισμένοι φέτος, οπότε όποιος ενδιαφέρεται να κοιτάξει για εισιτήρια και διαμονή στην μακρινή Στοκχόλμη…
Υ.Γ. Μετά που έγραψα το κομμάτι αυτό και δημοσιεύθηκε, δυο φίλοι μου είπαν πρώτον, ότι η Σουηδία, δεν ήταν 1η στις επιτροπές και στο κοινό. Ό,τι στο κοινό ήταν 2η, πράγμα που όμως που δεν παίζει μεγάλη σημασία, μια που οι διαφορές δεν ήταν χαώδεις που να μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα και δέχτηκα με χαρά να το διορθώσω. Και το δεύτερο είναι ότι εμείς που δεν πήγαμε στον τελικό, δεν έχουμε αποκλειστεί από τη διοργάνωση του 2023, αλλά θα είμαστε παρόντες. Μακάρι. Δεν ήξερα ότι έχει αλλάξει ο κανονισμός.
Μου είπαν και άλλα βέβαια για την press conference που έδωσαν ο κύριος Βίκτωρ Βερνίκος και ο εκπρόσωπός του επί της γης, κύριος Κωνσταντίνος Ρήγος, οι οποίοι απ’ ότι μου είπαν ήταν γεμάτοι αλαζονεία, σιγουριά και άλλα παρόμοια χρήσιμα σαν τοίχος για να καλυφθείς από τα κανόνια σε μια αποτυχία.
Εγώ βέβαια ήξερα τι είχαν πει στην press conference και έως ένα σημείο το βρίσκω λογικό. Και εν πάση περιπτώσει για τους συγκεκριμένους ότι είχα να πω το είπα. Δεν είναι σωστό να τα βάζω ξανά με τον χαμένο που προσπαθεί απεγνωσμένα να σταθεί στα πόδια του όσο σαθρά και αν είναι αυτά…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
