«What’s another year»: με αυτό το τραγούδι του Shay Healey που είχε κερδίσει τον διαγωνισμό το 1980 ξεκίνησε το σόου “Europe Shine A Light” την χθεσινή βραδιά της 16ης Μαίου στις 22.00. Ένα show/preview της Eurovision που αναβλήθηκε για τον Μάιο του 2021, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
Το τραγούδι άρχισε να το ερμηνεύει ο Ιρλανδός καλλιτέχνης Τζώνυ Λόγκαν από το Δουβλίνο, σε ζωντανή σύνδεση με το Studio 21 του Media Park της πόλης Hilversum στην Ολλανδία, μία πόλη που είχε φιλοξενήσει τον διαγωνισμό το 1958.
Στη συνέχεια μία γιγαντοοθόνη έδειξε fans απ’όλον τον κόσμο να σιγοτραγουδάνε μαζί με τον Τζώνυ Λόγκαν: μου έκανε πολύ θετική εντύπωση που ο Έλληνας fan το ερμήνευσε στη νοηματική. Τραγούδησαν και από μία στροφή οι 3 παρουσιαστές της βραδυάς, Chantal Janzen, Edsilia Rombley, και Jan Smit και το τραγούδι ολοκλήρωσε ο Λόγκαν με την κρυστάλλινη φωνή του.
Τα 41 τραγούδια που θα έπαιρναν μέρος στον διαγωνισμό φέτος παρουσιάστηκαν σταδιακά σε 4 ενότητες, με στιγμιότυπα από τα video clip και από τις βραδυές που κέρδισαν τον τοπικό τους διαγωνισμό για να αντιπροσωπεύσουν την χώρα τους.
Ο κάθε καλλιτέχνης είπε δυό λόγια από το σπίτι του:
Tο γκρουπ «Little Big» για παράδειγμα (Ρωσία) είπε πως αυτό που ζούμε παγκοσμίως «Θα είναι ένα άλμα προς την ενοποίηση του κόσμου». Ο Tornike Kipiani (Γεωργία), ο οποίος κέρδισε το X Factor της χώρας του το 2014 με μέντορα την Τάμτα, κράτησε ενός δευτερόλεπτου σιγή για τα θύματα του ιού. Το γκρουπ από την Λιθουανία «The Roop» (φαβορί για φέτος σύμφωνα με τους fans της Eurovision με το τραγούδι «On Fire”) δήλωσε «Σταμάτα να υποτιμάς τον εαυτό σου και άρχισε να ζεις την ζωή σου στον μέγιστο βαθμό.»
Ο Ιταλός Diodato ήταν ιδιαίτερα φορτισμένος περιγράφοντας ότι οι συμπατριώτες του τραγουδούσαν το τραγούδι του “Fai Rumore” («Κάνε Θόρυβο») απ’τα μπαλκόνια τους κατά την διάρκεια του lockdown και ερμήνευσε το «Il Blu dipinto da blu” του Franco Migliacci, γνωστό ως «Volare», ένα τραγούδι που δεν είχε κερδίσει τον διαγωνισμό το 1958 αλλά έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία.
Η δική μας Στεφανία αρκέστηκε στο να πει απλώς ότι στεναχωριέται που ο διαγωνισμός αναβλήθηκε μετά από 64 χρόνια κι ότι ανυπομονεί να ταξιδέψει ξανά για να είναι εκεί του χρόνου. Θα μας αντιπροσωπεύσει με το τραγούδι «Supergirl» των Δημήτρη Κοντόπουλου/Arcade/Sharon Vaughn.
Αξίζει να αναφέρω ότι ο υπερταλαντούχος κύριος Δημήτρης Κοντόπουλος θα έχει τριπλή συμμετοχή στον διαγωνισμό του χρόνου καθώς έγραψε και το τραγούδι της Μολδαβίας «Prison» (Natalia Gordienko) σε συνεργασία με τον Ρώσο σούπερσταρ Phillip Kirkorov και έκανε και την ενορχήστρωση/παραγωγή στην συμμετοχή της Εστονίας «What Love is» (Uku Suviste).
Τα ερμηνευτικά highlights της βραδυάς ήταν η μπαλάντα «Someone Else» από τον περσινό Ολλανδό νικητή Duncan Lawrence, μία συγκινητική performance σε άδειους δρόμους του νικητήριου τραγουδιού της Σερβίας “Molitva”/Προσευχή» (2007) από την Marija Serifovic, και το καινούριο τραγούδι της Netta Barzlai (νικήτρια με το τραγούδι “Toy” για το Ισραήλ το 2018).
Το καινούριο αυτό τραγούδι με τον τίτλο “Cuckoo” αναφέρεται στις ψυχικές ασθένειες όπως εξομολογήθηκε η Netta, αλλά θα μπορούσε να είναι και ο ύμνος της καραντίνας: «Ι’m like a bird in a cage and I’m going cuckoo cuckoo/I know that I can escape but I don’t want to hurt you/Do I really love you?». «Είμαι σαν το πουλί στο κλουβί και φωνάζω κούκου κούκου/το ξέρω πως μπορώ να δραπετεύσω αλλά δεν θέλω να σε πληγώσω/Σ’αγαπώ αληθινά;».
Η Netta δήλωσε συγκινημένη ότι το τραγούδι μιλάει για τον εγκλεισμό που μπορεί να νιώθει ο καθένας από εμάς, φυλακισμένος σ’ένα αρχέτυπο που έχουν δημιουργήσει οι άλλοι ερήμην του. Μια φυλακή που μπορεί να διαταράξει την ευαίσθητη ισορροπία του μυαλού και της ψυχής. Η Μαρία Κοζάκου που παρουσίαζε τον διαγωνισμό για την Ελλάδα από το Ταλίν της Εσθονίας όπου βρίσκεται αποκλεισμένη, το αποκάλεσε «ένα θλιμμένο τραγούδι»: σίγουρα είναι θλιμμένο αλλά κατά τη γνώμη μου είναι και αριστουργηματικό.
Υπέροχη ήταν και η ερμηνεία της Φιλαρμονικής του Ρότερνταμ στο instrumental του τραγουδιού «Love Shine a Light» ενώ βλέπαμε σκοτεινά εμβληματικά κτίρια να φωτίζονται ένα ένα, κι ανάμεσά τους την Ακρόπολη.
O τίτλος της βραδιάς «Europe Shine a Light» ήταν έμπνευση από τον τίτλο του τραγουδιού του γκρουπ Katrina and the Waves «Love Shine a Light» (συνθέτη/στιχουργός Kimberley Rew) που κέρδισε τον διαγωνισμό το 1997 για το Ηνωμένο Βασίλειo.
Στο τέλος όλοι οι διαγωνιζόμενοι το ερμήνευσαν «μαζί» σε ένα clip μέσω skype και τον τελευταίο στίχο τον ερμήνευσε η ίδια η Kimberley Rew.
Ανάμεσα στους guest stars της βραδυάς ήταν και η νικήτρια του 2005 Έλενα Παπαρίζου που είπε ότι πέρασε την καραντίνα με συντροφιά τα πάζλ κι ότι είμαστε το «Νούμερο Ένα» της, και o θρυλικός Bjorn Ulvaeus των Abba που παραπονέθηκε ότι δεν μπορεί να πείσει τον εγγονό του ότι είναι όντως ποπ σταρ όπως του λένε οι φίλοι του στο σχολείο, και δήλωσε χιουμοριστικά πόσο χάρηκε που το τραγούδι «Waterloo” (νικητήριο το 1974 για την Σουηδία) δεν επιλέχτηκε ως θέμα της βραδυάς!
Δεν ξέρω αν η Eurovision θα είναι η ίδια του χρόνου ή στο άμεσο μέλλον. Με αυτόν τον μοναδικό παλμό του ζωντανού φανατικού κοινού. Ξέρω όμως πως αντιπροσωπεύει την χαρά την ζωής και είναι ένας ύμνος στην διαφορετικότητα των ανθρώπων και όχι των συνόρων.
Η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο όταν οι παρουσιαστές είπαν ότι η σκηνή που θα φιλοξενούσε την Eurovision στο Ρότερνταμ έχει γίνει νοσοκομείο και η εικόνα έδειξε ένα γρήγορο πλάνο με τα κρεβάτια.
Τι είναι άλλος ένας χρόνος; Η απλή απόδειξη ότι το πιο πολύτιμο πράγμα στην ζωή είναι η ίδια η ζωή. Ας είναι αυτή η παγκόσμια τραγωδία μία αφορμή να μην ξαναπάρουμε τίποτα ως δεδομένο, για κανένα λόγο, κι ας ρίξουμε ένα φως όχι μόνο στα δικά μας σκοτάδια αλλά και στα σκοτάδια των συνανθρώπων μας για να έχουμε μία ελπίδα να μιλάμε για έναν καλύτερο κόσμο. Του χρόνου τέτοια μέρα.
Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
