10 Οκτωβρίου 1963 – Σαν σήμερα φεύγει από τη ζωή η Εντίθ Πιάφ μια λατρεμένη φωνή και η πιο σημαντική παρουσία στη γαλλική σκηνή των βαριετέ.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Εντίθ Τζοβάνα Γκασιόν. Γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου του 1915 στο Παρίσι, κυριολεκτικά κάτω από μια λάμπα υγραερίου.
Από την πρώτη μέρα της ζωής της, ήταν φανερό πως ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα…
Ο πατέρας της, Λουί Αλφόνς Γκασσιόν, ήταν ακροβάτης του δρόμου. Και η μητέρα της, Ανιτά Μεγιάρ λυρική τραγουδίστρια. Λίγες εβδομάδες μετά τη γέννησή της όμως, την εγκατέλειψε. Η μικρή Εντίθ περνάει τα πρώτα της χρόνια πρώτα με την γιαγιά της (την μητέρα της μητέρας της).
Στα 2 της χρόνια ο πατέρας την πήγε στη δική του μητέρα, η οποία ήταν ιδιοκτήτρια ενός οίκου ανοχής. Το 1919 η Εντίθ αρρωσταίνει από κάποια πάθηση στον εγκέφαλο και τυφλώνεται. Όσο ξαφνικά έχασε το φώς της, τόσο αναπάντεχα το ξαναβρήκε 2 χρόνια μετά..
Ήταν επτά ετών όταν ο πατέρας της άρχισε να την παίρνει μαζί του στις περιοδείες που έκανε με το τσίρκο και γυρνά μαζί του όλη τη Γαλλία. Και κάπου εκεί άρχισε να ανακαλύπετει τη φωνή της…
Στα εννιά της άρχισε να τραγουδάει στους δρόμους. Αν και ο πατέρας της ήθελε να την κάνει ακροβάτη, γρήγορα κατάλαβε πως η κόρη του είχε «όλο το ταλέντο στο λαιμό και καθόλου στο κορμί» – όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο ίδιος.
Σε ηλικία 15 ετών αποφασίζει να χωρίσουν οι δρόμοι με τον πατέρα της και εκείνη συνέχισε ως τραγουδίστρια του δρόμου.
Στα 17 συναντά τον Λουί Ντυπόν. Ζουν μαζί και σε ένα χρόνο και φέρνουν στη ζωή την κόρη τους, τη Μαρσέλ… Η τραγωδία ξαναχτυπά την πόρτα της. Η κόρη της σε ηλικία 2 ετών πεθαίνει από μηνιγγίτιδα.
Εκείνη συνεχίζει να τραγουδά στους δρόμους της Πιγκάλ.
Εκεί γνωρίζει τον Λουί Λεπλέ. Τον διευθυντή του πιο κομψού παρισινού καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία.
Εκείνος ήταν που μαγεμένος από τη φωνή της, υπογράφει συμβόλαιο μαζί της. Τη βάφτισε «Σπουργιτάκι». Το 1935 της βγάζει και τον πρώτο της δίσκο.
Και εκεί που όλα φαίνεται να παίρνουν το δρόμο του ο Λεπλέ δολοφονείται. Η ίδια κατηγορείται πως γνωρίζει τον δολοφόνο αλλά δεν τον καταδίδει. Αν και αθωώθηκε με τη βοήθεια του τραγουδοποιού Ρεϊμόν Ασό που είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, φεύγει για να ζήσει στην επαρχία αλλά επιστρέφει στο Παρίσι το 1937.
Σε ηλικία 23 ετών έχει ήδη καθιερωθεί… Στα 30 της ερωτεύεται τον Υβ Μοντάν. Και αναλαμβάνει να στήσει την καριέρα του. Στα τέλη του 1945, γράφει μόνη της την τεράστια επιτυχία της La vie en rose, που στην αρχή περνά απαρατήρητη.
H φήμη της πλέον δεν γνωρίζει όρια…
Φτάνει ως τη Νέα Υόρκη, όπου ερωτεύεται τον βασιλιά του μποξ, Μερσέλ Σερντάν. Ζουν ένα από τα πιο φημισμένα ρομάντσα της εποχής. Η ευτυχία της όμως ξαναγίνεται απόγνωση όταν ο Σερντάν σκοτώνεται σε αεροπορικό δυστύχημα, το 1949.
Η Πιάφ βυθίζεται στην κατάθλιψη… Το 1951 έχει δύο σοβαρά τροχαία. Μετά το δεύτερο οι γιατροί της δίνουν για καιρό μορφίνη, στην οποία εθίζεται.
Μορφίνη και αλκοόλ επιδεινώνουν συνεχώς την υγεία της.
Το 1952, ούσα παντρεμένη με τον τραγουδιστή Ζακ Πιλ, ακολουθεί πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης. Οι ουσίες, όμως, την έχουν καταβάλει. Παρ’ αυτά κάνει εξαιρετικές ηχογραφήσεις και κάποια από τα πιο γνωστά της τραγούδια… όπως…
Τα επόμενα δύο χρόνια μένει κλεισμένη σπίτι της σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Μα το 1955, μόλις μαθαίνει πως θα τραγουδήσει στο θέατρο Ολυμπιά, το ηθικό της αναπτερώνεται. Και κάνει μία από τις καλύτερες της εμφανίσεις…
Μετά τον χωρισμό της με τον Πιλ, ζει μια ακόμα έντονη σχέση δίπλα στον νεότερο τραγουδιστή και συνθέτη Ζωρζ Μουστακί. Ο οποίος το 1959 συνθέτει γι αυτήν το τραγούδι Milord που γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Όπως συνέβαινε πάντα στη ζωή της όμως, μια επιτυχία την ακολουθεί πάντα μια σκοτεινή στιγμή…
Άλλο ένα σοβαρό τροχαίο την αποδυναμώνει περισσότερο. Και μετά από λίγους μήνες καταρρέει κατά τη διάρκεια κονσέρτου της σε κατάμεστη αίθουσα της Νέας Υόρκης.
Ο καρκίνος έχει έρθει…
Το 1960 τραγουδά με επιτυχία το «Non, Je Ne Regrette Rien» («Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα») του Σαρλ Ντυμόν. Και συνεχίζει να θριαμβεύει τραγουδώντας, παρότι συχνά τρεκλίζει και παραπατά στη σκηνή.
Το καλοκαίρι του 1961, γνωρίζει τον κατά 20 χρόνια νεότερό της, τελευταίο της έρωτα, τον Έλληνα Θεοφάνη Λαμπουκά. Τον βαπτίζει «Τεό Σαγαπό». Τον παντρεύεται τον Οκτώβριο του 1962.
Ένα χρόνο μετά… στις 10 Οκτωβρίου 1963, η Εντίθ Πιάφ έφυγε. Την ίδια μέρα με τον φίλο της Ζαν Κοκτώ, μόλις στα 48 της χρόνια…
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
