Στην ταινία «Ένας νομοταγής πολίτης» του 1974, του Ερρίκου Θαλασσινού και της Φίνος Φιλμ, σε σενάριο του σπουδαίου Κώστα Μουρσελά, ο βασικός ήρωας που τον υποδυόταν συγκλονιστικά ο Σωτήρης Μουστάκας, ήταν ένας καταπιεσμένος από την οικογένειά του και όχι μόνο άνθρωπος. Κάποια στιγμή, κάνει την επανάστασή του, αλλά η κοινωνία, ακόμα και τα πρόσωπα τα οποία τον είχαν οδηγήσει σε αυτή την επανάσταση, του πνίγουν κάθε δυνατότητα. Έτσι, καταλήγει σε ψυχιατρείο. Σε αυτή την ταινία το βασικό μουσικό θέμα και το τραγούδι ήταν το..
«άνοιξε το παράθυρο να μπει,
Δροσιά να μπει του Μάη,
Εμείς για αλλού κινήσαμε για αλλού,
Και αλλού η ζωή μας πάει»
Η ταινία δεν είχε επιτυχία στα σινεμά, αλλά το τραγούδι δεν έκανε απλώς επιτυχία αλλά έμεινε ως κλασσικό μέχρι τις μέρες μας και ο στίχος του Ερρίκου Θαλασσινού – η μουσική ήταν του Γιώργου Χατζηνάσιου – «Εμείς για αλλού κινήσαμε και αλλού η ζωή μας πάει» έμεινε στην καθημερινή ομιλία για όλους μας που κάποια στιγμή κάπως προσπαθήσαμε για κάτι παραπάνω αλλά η ίδια η ζωή μας έκοψε τα φτερά. Βέβαια το τραγούδι το ερμήνευσε στην ταινία και μετά ατέλειωτες φορές ένας σπουδαίος Έλληνας τραγουδιστής, ο Αντώνης Καλογιάννης…
Ο Αντώνης Καλογιάννης και η σπουδαία του καριέρα στον χώρο της μουσικής
Ο Αντώνης Καλογιάννης μας αποχαιρέτησε πριν κλείσει τα 81 του χρόνια και ακόμα και αν είχε αποσυρθεί εδώ και αρκετά χρόνια από την ενεργό δράση. Η αποχώρησή του είναι ένα γεγονός που μας συγκινεί όλους, στερεί από το ελληνικό τραγούδι ένα σπάνιο τραγουδιστή που η αξιοπρέπεια, λέξη πολυχρησιμοποιημένη, στο πρόσωπό του αποκτούσε πραγματική σημασία.
Ο Αντώνης Καλογιάννης γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1940 στην Καισαριανή και ενώ είχε ξεκινήσει από ότι έχω ακούσει σαν τσαγκάρης, στα 26 του χρόνια τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης, εκτίμησε τη σπάνια φωνή του και την χρησιμοποίησε όπως του άξιζε.
Συναυλίες στην Ελλάδα και στη Σοβιετική Ένωση και όταν ένα χρόνο μετά έρχεται η δικτατορία ο ίδιος ο Καλογιάννης πριν το Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος ήδη κρατείται, φεύγει στο εξωτερικό με τη Μαρία Φαραντούρη όπου δίνουν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα κατά της χούντας…
Όταν το 1970 ο Θεοδωράκης αφήνεται ελεύθερος και φεύγει στο εξωτερικό μπαίνουν στην ομάδα του και δίνουν συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Συναυλίες πολιτικές με θέμα την κατάσταση της Ελλάδας με τη χούντα.
Συναυλίες μεν πολιτικές αλλά με τραγούδια υψηλού επιπέδου. Και ο Θεοδωράκης είναι που το κάνει το σπάνιο δώρο να είναι ένας από τους δύο τραγουδιστές, μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη, στην ηχογράφηση δύο σημαντικών έργων του, το «Πνευματικό εμβατήριο» πάνω σε ποίηση του Άγγελου Σικελιανού και η «Κατάσταση πολιορκίας» το 1970, καθώς και το «Ο ήλιος και ο χρόνος» και «Επιφάνεια Αβέρωφ» το 1975, όταν επέστρεψε ο Θεοδωράκης στην Ελλάδα. Ο Καλογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα το 1972.
Οι δημιουργίες του καλλιτέχνη στο πέρας του χρόνου
Τα κατοπινά χρόνια ο Αντώνης Καλογιάννης τραγούδησε εκτός από Θεοδωράκη και Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μίμη Πλέσσα, Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, πάνω σε ποίηση του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Αναγνωστάκη, του Λειβαδίτη και άλλων… Μετά το ’80 ο Αντώνης Καλογιάννης έκανε στροφή στο ερωτικό ας πούμε τραγούδι και τραγούδια όπως «Όμορφή μου Κατερίνα, «Αννούλα του χιονιά», «Μικραίνει ο κόσμος», «Και που λες Ευτυχία» κ.α. το έκαναν πολύ εμπορικό και πολύ δημοφιλή σε όλες τις «τάξεις» των ακροατών, του άνοιξαν τις πόρτες για τα μεγάλα μαγαζιά, για τους χρυσούς δίσκους και για συνεργασίες με σημαντικά ονόματα του ελληνικού τραγουδιού…
Όμως και αυτή η περίοδος του Αντώνη Καλογιάννης ούτε για μια στιγμή δεν τον οδήγησε σε λάθος επιλογές και σε ευτελισμό αυτού που ο ίδιος έβλεπε και αντιμετώπισε ως η τέχνη του τραγουδιού.
Όλα αυτά έως τις αρχές του 21ου αιώνα οπότε και αποσύρθηκε από το τραγούδι, αλλά όχι και από τη μνήμη και όλων αυτών που τον αγάπησαν, που τον εκτίμησαν αλλά και από την ίδια την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Ο τρόπος που σεβάστηκε ο Καλογιάννης αυτή τη δουλειά, που δεν ήταν απλώς δουλειά γι’ αυτόν έκανε τους πάντες να τον εκτιμήσουν σε συνδυασμό βέβαια πολύ σημαντικό με τον τρόπο που χειρίστηκε τον εαυτό του μέσα στη δημοσιότητα όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή του πέρα από την καριέρα του ήταν πάντα σαφέστατα προφυλαγμένη από το αγριεμένο πλήθος και η σχέση του με τη δημοσιότητα ήταν επιλεκτική, σοβαρή και με την αξιοπρέπεια που λέγαμε στην αρχή…
Το κοινό ξέρει να αγαπά και να εκτιμά αυτούς που πρέπει…
Ο Αντώνης Καλογιάννης, σοβαρός αλλά όχι σοβαροφανής με αυτήν την τόσο εκφραστική του φωνή και με το λιτό τρόπο ερμηνείας του τόσο στη δισκογραφία όσο και πάνω στην πίστα, ήξερε πολύ καλά, από χαρακτήρα βέβαια περισσότερο και από ένστικτο και όχι γιατί ακολουθούσε «στρατηγική καριέρας, τον τρόπο να σε αγαπούν και να σε σέβονται και οι άνθρωποι του συναφιού σου αλλά και το «πλατύ κοινό».
Το κοινό, που και αυτό από ένστικτο, εκτός από το να αγαπά ξέρει και να εκτιμά αυτούς που πρέπει. Ο Αντώνης Καλογιάννης θα έπρεπε να είναι πρότυπο και μάθημα για τις επόμενες από αυτόν γενιές τραγουδιστών – τουλάχιστον αυτόν που θέλουν να κάνουν κάτι ξεχωριστό στο τραγούδι. Δεν ξέρω βέβαια πόσοι από αυτούς τον ξέρουν ή τον έχουν «ψάξει» σήμερα.
Η αποχώρησή του προκαλεί θλίψη. Είναι άλλο ένα δείγμα αποχώρησης όχι απλώς ενός τραγουδιστή, αλλά μιας εποχής που βασιζόταν σε αξίες σε αρχές και ήξερε ουσιαστικά τι θα πει η φράση «η αξιοπρέπεια στην τέχνη».
Ένα αφιέρωμα στον υπέροχο Αντώνη Καλογιάννη, του οποίου ο θάνατος προκάλεσε μεγάλη θλίψη σε όλη την χώρα. Από τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη.
Δείτε επίσης: Πέθανε ο σπουδαίος τραγουδιστής Αντώνης Καλογιάννης
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
