Η πρώτη -καινούργια- σειρά της σεζόν, οι Πανθέοι, έκαναν πρεμιέρα στον ΣΚΑΙ, και μας υπενθύμισαν αυτό που συζητάμε εδώ και πολύ καιρό, ότι η ελληνική μυθοπλασία ανθίζει ολοένα και περισσότερο στην ελληνική τηλεόραση, την ώρα που μια μερίδα των υπολοίπων προγραμμάτων της… τρέχει μάλλον προς… την αντίθετη κατεύθυνση.
Οι Πανθέοι λοιπόν. Μια σειρά πολυσυζητημένη πριν καν αρχίσει. Κι ας μην κρυβόμαστε, όχι μόνο για το τι θα δούμε επι της ουσίας ως τηλεθεατές, όχι μόνο για το καστ σημαντικών ηθοποιών, αλλά επειδή αποτελεί νέα έκδοση μιας σειράς που θριάμβευσε πριν τέσσερις δεκαετίες, αλλά και ένα νέο μεγάλο στοίχημα του ΣΚΑΙ, που εξακολουθεί να επενδύει σε σειρές κι ας μην του βγαίνουν. Με τα αρνητικά θα ξεκινήσω. Για να φτάσω βέβαια στο τέλος, εκεί που θέλω.
Οι λεπτομέρειες…
Θα σας πω λοιπόν, ότι το 1939, δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το «Όσα παίρνει ο Άνεμος». Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1940. Άρα άκυρο το… ραντεβουδάκι για σινεμά σε μια από τις σκηνές. Θα μου πείτε τώρα: Καλά αυτό σε πείραξε; Δεν με πείραξε καθόλου, και πόσοι άραγε θα το πρόσεξαν, μάλλον κανείς, αλλά περιμένω από μια υπερπαραγωγή όπως αυτή, να ήταν πιο προσεκτική με τέτοιου είδους λεπτομέρειες εφόσον μάλιστα επιστρατεύεται και η ιστορική αναδρομή.
Εν συνεχεία, προσωπικά πάντα, βρήκα το πρώτο επεισόδιο κάπως άχαρο, με την έννοια ότι πρέπει, βάσει σεναρίου, αφενός να πεθάνει (περνώντας όλη την διαδικασία) ο «Πατριάρχης» της οικογένειας για να ξεδιπλωθεί η πλοκή, αφετέρου να «γνωρίσει» το κοινό όλους τους χαρακτήρες. Η διαδικασία αυτή, υποκριτικά, ίσως «βάρυνε» κάπως το πρώτο επεισόδιο. Άρα, και λίγο αργό. ΟΜΩΣ, τυγχάνει να γνωρίζω, και οφείλω να το παραθέσω γιατί δεύτερη κριτική δεν έχει, ότι από το επόμενο επεισόδιο, τα πράγματα κινούνται πιο γρήγορα και η ιστορία ξεδιπλώνεται. Βασικά… ναι, πρέπει να κινηθούν πιο γρήγορα. Με γρήγορες εναλλαγές.
Οι ηθοποιοί και οι ερμηνείες – Τα κοστούμια, η μουσική, τα σκηνικά
Και πάμε παρακάτω, εις τα σπουδαία. Οι ηθοποιοί των «Πανθέων», από τους Γιώργο Κωνσταντίνου και Κάτια Δανδουλάκη, τα «Τοτέμ» δηλαδή, έως τους ηθοποιούς της ακριβώς επόμενης από αυτούς γενιάς, αλλά και τους ακόμα πιο νέους, επιδίδονται σε ερμηνείες συγκλονιστικές. Τι να πω εγώ, τι να πει κανείς βασικά, για τον σπουδαίο Γιώργο Κωνσταντίνου και το ρεσιτάλ του, όπως και για την Κάτια Δανδουλάκη. Στο δικό τους μήκος κύματος, καλοί, πολύ καλοί ηθοποιοί που τα τελευταία χρόνια συμμετέχουν σε καλές δουλειές. Εάν η κριτική αφορούσε πάντως μόνο τις ερμηνείες, εκεί οι Πανθέοι παίρνουν άριστα. Και να σταθώ λίγο και στην Μελία Κράιλινγκ, διότι είναι σχεδόν η ΜΟΝΗ που παίζει κόντρα ρόλο. Επειδή πάλι τυγχάνει να την έχω δει και στο Filthy Rich, και στο Salvation, δεν αναφέρομαι καν στο Emily in Paris, ο ρόλος της στους Πανθέους είναι κόντρα, και αξίζει τα εύσημα. Θα μπορούσε βέβαια να (την) βοηθήσει ακόμα παραπάνω ο αγαπημένος (μου) σκηνοθέτης Σπύρος Μιχαλόπουλος, που γενικά βέβαια χειρίζεται την σειρά εξαιρετικά.
Κοστούμια και σκηνικά αντάξια της εποχής, της κοινωνικής τάξης των Πανθέων και των αναγκών της σειράς. Για την μουσική, τα έγραψα και προχθές, ένα πολύ δυνατό τραγούδι από τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, σε στίχους Σοφίας Καφούρου και μουσική Μίνωα Μάτσα. Γενικώς μια «ακριβή» παραγωγή.
Οι Πανθέοι έκαναν την πρεμιέρα τους, και το πρώτο «ταμείο» έρχεται αύριο. Το κυρίως ταμείο, από την άλλη εβδομάδα, που ξεκινούν και οι υπόλοιπες σειρές. Σε κάθε περίπτωση, μια ποιοτική δουλειά, κι ένα εγχείρημα που αξίζει τουλάχιστον προσοχής.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα. Σας περιμένω και στο Instagram, να ανταλλάξουμε απόψεις.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
