Όταν ο Αύγουστος Κριντζάρει
Το συναίσθημα αυτές τις ελάχιστες «μεταβατικές» ημέρες που συνδέουν άβολα το πέρας των διακοπών με την επιστροφή στην καθημερινότητα είναι ο ορισμός του κριντζ, αδέλφια…
Δυσφορία, δυστοκία, αφραγκία (τουλάχιστον για τα περιττά που στην «άδεια» πέρναγαν ως «χαλάλι») και μια αργοπορία συνθέτουν την άβολη ανυπομονησία να φύγει το καλοκαίρι που ό,τι ήταν να δώσει, το έδωσε και να έρθει ο χειμώνας να το πάρει πίσω. Έλα, όμως που, η ζέστη (η περισσότερη των τελευταίων μηνών ακόμη κι όταν βρέχει βραστό νερό, θα παρατηρήσω) δε λέει να «χωνέψει» την κατάσταση, σαν εργαζόμενος που απολύθηκε, αλλά συνεχίζει να πηγαίνει γραφείο… Βάλτε και ένα φθινόπωρο που βιάζεται να «μπει» σα να ήταν πάντα εδώ περιμένοντας τη σειρά του και …καλώς το κριντζ. Το μόνο που λείπει απ’την έννοια είναι το συναίσθημα της ετεροντροπής. Γι’αυτό έχουμε, όμως, τα σημερινά #Reminders αδέλφια. Γιατί η ηλιοκαμένη Σόουπιτς δε μοιάζει να μας απογοητεύει ποτέ.
Πριν περάσουμε σ’αυτά που η εβδομάδα άφησε να θυμόμαστε, ως μαθήματα που θα ξανα-πάθουμε την επομένη θα ήθελα να σας γράψω κάτι, αδέλφια…
Μες τα «Ξερόχορτα», Ένα «Ευχαριστώ»
Ξέρω πως τον «χώρο μας» δεν τον έχετε και σε μεγάλη υπόληψη. Άσε που δε σας κακολογώ κιόλας, μια που, εδώ ο ίδιος ο «χώρος» πολλές φορές αδικεί τον εαυτό του μην παίρνοντας τον στα σοβαρά… Τσακωνόμαστε, μετά μας βλέπετε αγκαλιά, τη μια χρονιά φίλοι και την αμέσως επόμενη στα χαρακώματα… Ποιός είναι ο καλύτερος, ποιός ο πιο «εμπορικός», ή καλόψυχος, ποιός ο πιο όμορφος κι ο πιο συνεπής, ποιός τα «λέει έξω απ’τα δόντια» και ποιός κατοικεί στη «διπλανή πόρτα» – ένα αέναο σκούντηγμα να παραμεριστεί ο «μπροστά», ή ο «δίπλα» για να βγεις στο «φως» μέχρι να έρθει και η δική σου ώρα να παραγκωνιστείς.
Και ναι… Πάνω-κάτω έτσι είναι για λόγους που δεν είναι η στιγμή να αναλύσουμε. Θα τολμήσω όμως να πω ότι οι παθογένειες αποτελούν εξαίρεση, αδέλφια. Αυτή τη στιγμή, οι ομάδες που απαρτίζουν την τηλεοπτική και ραδιοφωνική ψυχαγωγία στην Ελλάδα (αυτήν που είμαι σε θέση να υπηρετώ κι εγώ, 16 χρόνια τώρα) αποτελούνται στην πλειοψηφία τους από καλά παιδιά με πρόθεση να σας κάνουν να περάσετε όμορφα, συμπεριλαμβανομένων των επικεφαλής παρουσιαστών τους – ειδικά οι νεότερες γενιές.
Όλα αυτά τα γράφω, γιατί το πάω γύρω-γύρω, μέχρι να καταλήξω σε ένα «ευχαριστώ». Στεναχωρήθηκα πολύ με τον χαμό του Ρόμπερτ και μάλιστα με παρόμοιο τρόπο μ’εκείνον που έφυγε και η δική μου, μαμά. Έγραψα δυο λέξεις στα social, γιατί έτσι ένιωσα, όπως δεν είχα κάνει στους δικούς μου, γονείς. Τις έγραψα με σεβασμό σε μια οικογένεια που με αγκάλιασε και πάντα θα εκτιμώ. Άνθρωποι τότε, απ’τον χώρο συναισθάνθηκαν το πώς ένιωσα και μου έστειλαν την αγάπη τους, ή έστω μια υπενθύμιση αυτής – κι εκεί κατάλαβα πως σχέσεις που χτίστηκαν χρόνια τώρα δεν εξαϋλώθηκαν στην ορμή της ματαιοδοξίας.
Φυσικά, ζητώντας μου να μεταφέρω (και εγώ) στην οικογένεια τη στήριξή τους πήραν την αφορμή να μου θυμίσουν πως όσα έχουμε περάσει και μαζί δεν ξεχνιούνται. Να, λοιπόν, που αυτός ο χώρος στη μεγαλύτερη έκτασή του είναι εύφορος και δημιουργεί φιλίες και σχέσεις – ας μη μένουμε στα «ξερόχορτα». Ας είναι το τέλος ενός ταξιδιού η υπενθύμιση εκείνων που συνεχίζουν. Ευχαριστώ, λοιπόν, τη Φαίη Σκορδά για τη συζήτηση που είχαμε προχθές και στο πρόσωπό της, όλους, όσοι μου θύμισαν ότι κάτι «χτίσαμε» τόσα χρόνια με τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματά τους. Ας είναι καλά κι εκείνος ο άνθρωπος που και στο φευγιό του, μόνο καλό ενέπνευσε.
Υπάρχει ένα τραγούδι – των Poll φυσικά. Δεν είναι ευρέως γνωστό, μα ήταν το αγαπημένο μου από μικρό παιδί. Ήθελα να το ακούσετε: «Ψάχνω να Βρω το Φίλο μου» λέγεται…
Reminders
Και φύγαμε για τα “Reminders” μας, αδέλφια. Να θυμάμαι λοιπόν…
- ότι όλοι οι «χρυσοί» μας, παγκόσμιοι πρωταθλητές γιορτάζουν (λένε) την πρώτη θέση στο βάθρο με μια μπύρα. Θα τρέξει μια τοποθέτηση προϊόντος εκεί, ή όλα εγώ;
- ότι, αν είσαι ερωτευμένος με τη σχέση σου, χαμουρεύεστε στις παραλίες που έχει παπαράτσι. Αλλιώς, δεν είσαι ερωτευμένος. Όλοι το ξέρουν αυτό.
- ότι ένας βουλευτής είχε «ξερεισποιοσειμεγώ» συμπεριφορά σε αστυνομικό που τον σταμάτησε στην Κρήτη. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Τι άλλο θ’ακούσουμε, ρε αδέλφια;
- ότι η στήλη στηρίζει αγωνιστικά τον πανάξιο δημοσιογράφο, Μάρκο Δεϊμέζη του ΣΚΑΪ.
- ότι τα κανάλια τολμούν αυτή τη σεζόν με αθλητικούς συντάκτες και μάγειρες στα πάνελ. Καλά θα πάει αυτό.
- ότι η Σούπερ Κική έπιασε δουλειά ως σερβιτόρα στην Ικαρία. Μακάρι να «στεριώσει» αυτή τη φορά, η κοπέλα.
- ότι αν «κόψει» ο ΑΝΤ1 την «Κλινική» θα φαρμακωθώ. Είναι η ένοχη απόλαυσή μου.
- ότι με παρηγορεί όμως που ο Alpha ετοιμάζει (λέει) ακόμη πιο ένοχη – σχεδόν καταδικασμένη σε ισόβια – απόλαυση που θα λέγεται «Αμφιβολίες».
- ότι αυτό:
- ότι η Σούπερ Κατερίνα έτρεξε να ποστάρει για τους δύο συνεργάτες τις που παραιτήθηκαν για άλλες εκπομπές, ότι δεν έχουν κάτι μαζί της και αούα. Λογικά, περιμένουμε και ανάλογη ανάρτηση για τον Δημήτρη Αλεξάνδρου. Μπορεί και όχι.
- ότι κάθονται οι ενημερωτικοί που ανέλαβαν (άξια έχουμε ξαναγράψει) τα ηνία το καλοκαίρι και ποστάρουν τα ποσοστά τηλεθέασής τους για να «την πει» ο ένας στον άλλον. Απολαύστε το μωρέ Έλληνες δημοσιογράφοι, μέχρι να έρθουν οι «μόνιμοι» και όποιος από τα στελέχη είναι να το παρατηρήσει και να σας «περάσει» στην «κεντρική σκηνή» της χειμερινής σεζόν θα το κάνει. Μη «χαλάτε τις καρδιές σας» Αυγουστιάτικο – άσε που τα νούμερα που «ανεβάζετε» δεν δείχνουν τίποτα πέραν μιας τάσης (εκτός, αν θεωρείτε τη συγκεκριμένη περίοδο «μάχιμη», άρα αντιπροσωπευτική). Μη σας «το χαλάω» όμως, άμα θέτε να το γιορτάσετε, γιορτάστε το.
- ότι (σου λέει) συνέβη αυτό:
Όταν ως χώρα συνεχίζεις να μεταδίδεις τα Φώτα (και λίγο καπνό) του Πολιτισμού στο εξωτερικό.
- ότι το τομάρι (όπως τον αποκαλεί ο χώρος) που γράφει κακίες μπας και εκβιάσει κανα χαρτζηλικάκι, ή «βγάλει» κανα φλερτάκι, από μένα δε θα πάρει φράγκο.
Μ’αρέσει που γράφουν για τη μελαγχολία που συνοδεύει το τέλος του καλοκαιριού. Καλέ, όλη τη χρονιά έτσι είμαστε εμείς, την εκπνοή του Αυγούστου περιμέναμε; Δε μασάμε όμως, γιατί κάνουμε τη μίρλα μας, event και το γλεντάμε – χαμογελάμε, δηλαδή, για να κάνουμε τους άλλους ν’ανησυχούν, όπως συνηθίζουμε να λέμε και στο Mappes Show του My Radio 104.6. Σας αφήνω για να προσπαθήσω ανεπιτυχώς (ξανά) ν’ανέβω στον «διάδρομο» για να καταλήξω πάλι να παραγγείλω κόμφορτ-φουδ (το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου). Κλείνουμε με «Αγαπούλα μου, Γειά» από τον Θάνο Καλλίρη που μιλά γι’αυτές ακριβώς τις μέρες που διανύουμε. Ραντεβού την Κυριακή στα #FlyNews μας, αδέλφια.
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
