Τι Ξέρω και Τι Δεν Ξέρω
Όσο οι μηχανές παραγωγής περιεχομένου της οικογένειας Τανιμανίδη λόγω επετείου γάμου και εν όψει διπλής βάπτισης δουλεύουν σε πλήρη ισχύ (μπάπα-μπούπα τα πιστόνια), ο Αντετοκούνμπο πηδάει απ’τη μια άκρη του γηπέδου στην άλλη, ο Νίκος Ανδρουλάκης απ’την άλλη (άκρη), παθαίνει διάστρεμμα σε χαλαρό το-πασοκ-ταχλατσώνει-μετηναιολαία μπασκετάκι κι εγώ έμεινα καθηλωμένος στη γη όλο το καλοκαίρι… Η κυβέρνηση συνεχίζει να σκοράρει επικοινωνιακά αυτογκόλ μοναχή της στο τέρμα-τέλμα των υποκλοπών και σήμερα, Κυριακή, μια μέρα πριν την πρεμιέρα της «Ελένης» στο Mega, αλλά και της 16ης σεζόν του Mappes Show στο My Radio 104.6, καλώς σας βρήκα, φίλοι.
Δεν ξέρω αν η Μπέτυ Μαγγίρα και η παρέα της θα κάνουν την «έκπληξη» φέτος, ξέρω όμως, ότι σας αρέσουν ήδη και συζητιούνται θετικά. Δεν ξέρω γιατί η Μαριλού Ρεπαπή ένιωσε την ανάγκη να «θάψει» τους παρουσιαστές του μεθεπόμενου από την ομάδα που συμμετείχε, πρωινού του Star. Σίγουρα όμως ξέρει, γιατί το κανάλι δεν την επέλεξε, ή δεν το πρότεινε σ’εκείνη. Άσε που δεν ξέρω γιατί η Αλεξάνδρα Καϋμένου δήλωσε ότι απ’την τελευταία της συνεργασία κρατάει τα break, ενώ σ’εμάς έδειχναν τον «αέρα». Ξέρω, όμως, ότι δίκιο θά ‘χει όποιος της απαντήσει: «Κι εμείς τα break βλέπαμε». Ε μα…
Δεν ξέρω, τέλος, τι πάνελ-κοινοβούλιο θα χωρέσει Κατερίνα, Μικρούτσικο, Γκουντάρα, Πουλόπουλο, Χρύσλα, Πολυκάρπου, Κωνσταντινίδη και πότε θα προλαβαίνουν να μιλήσουν όλοι αυτοί. Ξέρω όμως, ότι για το καλό το δικό τους, των τηλεθεατών και του Μέσου, ελπίζω το (κι) άλλο όνομα που ακούγεται να λογικευτούν και να το απομακρύνουν έστω την τελευταία στιγμή…
Με λίγα λόγια, δεν ξέρω από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε, αδέλφια, τι ρόλο θα έχει τελικά η Δούκισσα Παρεού στο «Το Πρωινό με τον Γιώργο Λιάγκα» και αν ο Γιώργος Παπαδάκης θα «καπελώσει» τη Μαρία Αναστασοπούλου, μέχρι τα Εισόδια της Θεοτόκου (αν γιορτάζει τότε). Ένα ξέρω: Ότι την τύφλα μου, δεν ξέρω. Γι’αυτό, «κουμπώνουμε» τραγούδι και ξεκινάμε. Ταξιδεύουμε σε ωραίες εποχές φοιτητικών χρόνων με «Can’t Stop Thinking of You» από De Javu:
Ικανότητα Vs Τύχη: Δυό Πραγματικά Περιστατικά
«Αν έχεις τύχη, διάβαινε» έλεγαν οι παλιοί και πού να δείτε πώς αυτό εφαρμόζεται και στη θαλασσοδαρμενη Σόουπιτς, αδέλφια μου. Όχι τίποτα, μη νομίζετε ότι όλα είναι ρόδινα. Ό,τι γυαλίζει δεν είναι η περιουσία του Τράγκα, μη γελιέστε…
Παραθέτω δυό τυχαία περιστατικά απ’τα κιτάπια της Σόουπιτς. Το αν είναι φετινά, ή παλιότερα, το αφήνω να το καταλάβετε μονάχοι σας:
Α Περίπτωση: Παρουσιαστής έχει στο μυαλό του συγκεκριμένη ομάδα ρόλων που αλληλο-συγκρούονται, όσο και αλληλο-συμπληρώνονται. Το κανάλι «προτείνει» και ένα τρίτο μέλος στην παρέα (τέταρτο μαζί με τον παρουσιαστή) που είναι ό,τι πρέπει για «καταλύτης» ανάμεσα στους άλλους δύο. Ευχάριστη, ευγενής, όμορφη, ισορροπημένη και «ακίνδυνη» η παρουσία είναι ό,τι πρέπει για την ομάδα παρόλο που ήρθε ως «πρόταση» του καναλιού. Καλά όλα, μέχρις εδώ.
Προκύπτει τότε μια «δέσμευση»
επίσης από το κανάλι που «χαλάει» τη σούπα. Προσέξτε: Δεν είναι ότι αποτελεί «βύσμα» – όλοι κάπως μπαίνουν στις δουλειές – η συνέχεια άλλωστε, κρίνει την αξία του καθενός. Πρόκειται για άξια προσθήκη που αλλάζει τις ισορροπίες στο πάνελ, όμως (καλός-κακός και καταλύτης ανάμεσά τους). Να μη σας τα πολυλογώ, τι γίνεται; Αποχωρεί ο ρόλος του «κακού» προς ένδειξη διαμαρτυρίας, με αποτέλεσμα να χρειαζόμαστε έναν «κακό» πλέον. Ποιός την πληρώνει; Ο ανυποψίαστος «καταλύτης» που από σπόντα εκπαραθυρώνεται, ενώ δεν έφταιξε σε τίποτα, ούτε εμπλέκεται στις κόντρες των υπολοίπων… Φαπ.
Β Περίπτωση: Πανελίστας πνέει τα λοίσθια στην εκπομπή που συμμετέχει. Δε φταίει ο παρουσιαστής του αποκλειστικά, δε φταίει ούτε ο ίδιος μόνο, απλά δεν «έδεσε» το γλυκό – τι πιο σύνηθες που λέει κι ο Νίκος Ευαγγελάτος. Δε «βγαίνει» με τίποτα η φάση και απομακρύνεται ησύχως. Ψάχνει δουλειά ο άνθρωπος μεσούσης της σεζόν χτυπώντας πόρτες (σ.σ. είναι πολύ καλός επαγγελματίας), αλλά βρίσκει τα πάντα, κλειστά. Απομένει ένας παραγωγός που, όμως, λείπει στο εξωτερικό. Ο πανελίστας ζητά ραντεβού από κοινό γνωστό που δουλεύει στην εταιρεία, αλλά, τζίφος. Κάποια στιγμή χτυπά το τηλέφωνό του και ο φίλος του τον ενημερώνει ότι για την επόμενη 1 ώρα το δεξί χέρι του παραγωγού θα βρίσκεται στο γραφείο. Πρόκειται για ένα «παράθυρο» που δε συμβαίνει συχνά και οφείλει να εκμεταλλευτεί (μη ρωτάτε πολλά, δεχτείτε το, όπως σας το γράφω).
Ο ήρωας της ιστορίας μας συναντά το χέρι το δεξί και κάνει και καλή εντύπωση (είναι τουμπαριστικός ο μπαγάσας). Την ερχόμενη σεζόν, λοιπόν, μπαίνει σε ομάδα εκπομπής του παραγωγού περισσότερο για να «ελέγχει» τον παρουσιαστή που την «είχε ακούσει». Καλός στη δουλειά του αναλαμβάνει δικό του πρότζεκτ κάποια στιγμή και τα πάει επίσης περίφημα. Σημείωση: Το πρότζεκτ που αναλαμβάνει το παίρνει απ’τα «αζήτητα», αλλά είναι η σωστή χρονιά να πάνε όλα καλά.
Συνοψίζω: Έφυγε την κατάλληλη στιγμή απ’την προηγούμενη δουλειά κι ας του φαινόταν εκείνη τη στιγμή, ως απόλυση. Έτυχε να ανοίξει το «παράθυρο» μιας ώρας για να δει το «δεξί χέρι» και να τα πει καλά. Έτυχε ακόμη, να υπάρχει παρουσιαστής που στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήθελε «μάζεμα»… Ε, διαλέγει και το «τελειωμένο» πρότζεκτ την κατάλληλη στιγμή της αναγέννησής του και ΦΑΠ.
Τυχαία; Δε νομίζω, αδέλφια. Κι επειδή ξεκίνησα με μια παροιμία θα κλείσω μ’άλλη μία: Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Χρειάζεται να είσαι καλός σε μια δουλειά για να προχωρήσεις, δε λέω. Καλά τα «βύσματα», καλές και οι «υποχρεώσεις» των καναλιών, αλλά η επιχείρηση χρειάζεται και κάποιον να κάνει τη δουλειά. Ωραίοι οι ίνφλουενσερζ για την προβολή του Μαραθωνίου, αλλά πρέπει κάποιος και να τον τρέξει…
Κι ανάποδα, αν το πάρεις όμως, θα καταλήξεις πως και η τύχη χρειάζεται εξίσου. Πόσοι αξίζουν, αλλά δεν τους έρχεται η ευκαιρία, ή δεν τους ξανάρχεται η ευκαιρία τη σωστή στιγμή. Αντιθέτως, έρχεται σε άλλον με τις μισές ικανότητες και τελικά, διαπρέπει για όσο διαπρέψει. Στη σχέση, στη δουλειά, ακόμη και στο σπίτι που θα νοικιάσεις χρειάζεται τύχη να τα «συναντήσεις», αλλά αγώνα και ικανότητα για να τα κρατήσεις και να τα εξελίξεις, αδέλφια. Γνώμη μου, αλλά τα εξηγώ όμορφα με παραβολές. Τι; Όχι; Ε καλά…
Κατηγορία Τσελέμπριτιζ: Οι Παράνομοι
Ο Σνίκαρος τό ‘χει κάνει το ξύλο μέρος του live του. Ρίμες (μπορεί και όχι) – Μουσική – Φάπα είναι το τρίπτυχο των επιτυχημένων εμφανίσεών του, ή καλύτερα το… ΤΡΑΠτυχο, αδέλφια. Ή μήπως ξεχάσατε τον τράπερ που συνέλαβαν με την πιστόλα και κόμπαζε μετά, που (ευτυχώς) δε βρήκαν τις άλλες παρά μόνο αυτήν. Και πώς να τον ξεχάσετε, δηλαδή, που ακούνε τα 8χρονα τα τραγούδια του και χοροπηδούν τραγουδώντας σα παλιοί Πασοκτζήδες έξω απ’το Καστρί.
Ένας τύπος συλλαμβάνεται να κάνει εξορκισμούς και να «πουλάει» παπάντζα στον κόσμο για να τον «δέσουν» και να δηλώσει ότι «Τα καλύτερα έρχονται», λες και έσπασε κάποιο παγκόσμιο ρεκόρ ξερωγώ, ενώ οι κατηγορούμενοι στις υποθέσεις της Πάτρας, ή των Γλυκών Νερών διαχειρίζονται, εκτός απ’την υπερασπιστική τους γραμμή και τη δημοσιότητα. Δηλώνουν, ανακοινώνουν, απαντούν, δίνουν συνεντεύξεις, παίρνουν θέση μέσω των συνηγόρων τους, ή απλά κορδώνονται όταν περνούν μπροστά απ’τις κάμερες, λες και αποτελούν «μεταγραφές αεροδρομίου».
Και αναρωτιέμαι, αδέλφια: Υπάρχει κατηγορία Παράνομοι Τσελέμπριτιζ; Είναι μαγκιά να σε συλλάβουν; Πρόκειται για κάποιον fast-track τρόπο να γίνεις διάσημος που παρακάμπτει τις ουρές και τη «γραφειοκρατία»; Είχαμε τη Σούπερ Κική να δίνει ολόκληρες συνεντεύξεις ξανά και ξανά για τότε που έκανε φυλακή και πλέον, μετράμε κανονικούς Star-Παραβάτες, ή κατηγορούμενους για παρανομία. Είδαμε σε πάνελ τραγουδιστές, μάγειρες, αθλητικούς συντάκτες, σταντάπ-κωμικούς, παίχτες ριάλιτυ και αθλητές. Λέτε να κοντοζυγώνει η στιγμή που θα δούμε και κατάδικους;
Δεν ξέρω, ρε αδέλφια… Ή στραβός είν’ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζουμε σ’αυτήν την πολύπαθη Σόουπιτς. Μπορεί κι εγώ να ξύπνησα στραβά σήμερα – τι να πω. Αν στους τρόπους να γίνεις Τσελέμπριτης στην Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται να κάνεις και καμιά μπούκα, πάω πάσο. Κι εγώ ο μαλάκας σπούδασα… Τσιλιαδόρος έπρεπε να γίνω.
Παπάδες και Ράσα: Ποιός “Κάνει” Ποιόν…
Είναι πολλά αυτά που σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς δηλώσεις δημόσια ότι: «Δεν υπάρχει βιασμός, χωρίς συναίνεση». Ειδικά, αν αυτές οι λέξεις επιλέχθηκαν και μπήκαν σ’αυτή τη σειρά (όσο απίστευτο κι αν μου φαίνεται ότι έζησα να ακούσω αυτή τη φράση) από έναν εκπρόσωπο θρησκείας που στηρίζεται στην αγάπη…
Και κάτι που δεν ειπώθηκε μέχρι τώρα σε κανέναν σχολιασμό, ή αυτονόητη αποδοκιμασία: Ο Μητροπολίτης δεν είπε καν αυτό. Αν ακούσετε προσεκτικά το απόσπασμα θα δείτε ότι είπε κάτι χειρότερο. Όταν ο Δημήτρης Οικονόμου και ο Άκης Παυλόπουλος σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον κάνουν να συνειδητοποιήσει τι λέει και να το διορθώσει, του ξεκαθαρίζουν ότι αναφέρονται σε επιβολή του βιαστή στο θύμα με τη χρήση βίας που καταλήγει στη σύλληψη παιδιού, το μεγαλόσχημο μέλος της Συνόδου μας υποδεικνύει να μην κοροϊδευόμαστε γιατί δε γίνεται μια γυναίκα να συλλάβει, χωρίς να θέλει. Αυτό που είπε ουσιαστικά ήταν χειρότερο, δηλαδή: Ότι η σύλληψη του παιδιού αποτελεί απόδειξη συναίνεσης στον βιασμό, ακόμη και έως ένα βαθμό απ’το θύμα.
Ξέρετε τι; Δε θα αναφερθώ σε τίποτα απ’αυτά που όλοι σκέφτεστε. Ούτε για την Εκκλησία που – εδώ και καιρό – στην πλειοψηφία της έχασε κάθε επαφή με την κοινωνία και την πραγματικότητα (φανταστείτε το αρχικό πλάνο ήταν Εκκλησία να ΕΙΝΑΙ το σύνολο της κοινωνίας που πιστεύει, όχι κάτι έξω από αυτήν), ούτε για τους παπάδες που «έχασαν το δρόμο τους» και ακούγονται πλέον ή επειδή είναι γραφικοί, είτε παραβατικοί κάποιοι. Δε θα γράψω για τις αμβλώσεις και τη θέση της Συνόδου, δε θα πω για παγκάρια και οικονομική διαχείριση μεγάλων εισοδημάτων που εδράζονται στην ανάγκη των πιστών να ελπίζουν σε κάτι…
Και δε θα το κάνω, γιατί όλοι έχουμε τις αποψούλες μας και, δυστυχώς, ένα κείμενο δε δίνει την ευκαιρία να ανταλλάξουμε οπτικές. Ούτε ήταν στις προθέσεις μου ποτέ να πω αυτό που είναι «της μόδας» και να λαϊκίσω, «χαϊδεύοντας αυτιά». Έστω λοιπόν, αδέλφια, ότι είναι μεγάλοι άνθρωποι, άρα και απόλυτοι στις απόψεις τους – εδώ οι 40ρηδες δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τις ραγδαίες εξελίξεις στην κοινωνία τα τελευταία 5 χρόνια, πόσο μάλλον η «δυσκίνητη» Εκκλησία (καλέ μην πάτε μακριά, ολόκληρη Αμερική «γύρισε» τον χρόνο πίσω απαγορεύοντας τις αμβλώσεις). Άντε να πούμε κι ότι σε όλους τους φορείς υπάρχουν οι «καλοί» και οι «κακοί» με τους πρώτους να είναι λιγότεροι και τους δεύτερους να προβάλλονται επειδή «πουλάνε». Ok… Βάλε νερό στο κρασί σου και παραδέξου κι ότι στο θέμα των αμβλώσεων θα είμαστε παράλογοι να περιμένουμε προοδευτικές θέσεις απ’τους εκφραστές της Ορθόδοξης εκδοχής μιας Εκκλησίας που συνήθως είναι και η πιο σκληροπυρηνική στις θέσεις της, ανεξαρτήτως θρησκείας (πού να δείτε Ορθόδοξους Εβραίους, ή Ισλαμιστές, δηλαδή…)
Να τα αναγνωρίσουμε (μπορεί και όχι) όλα αυτά για να πάμε παρακάτω τη συζήτηση, αλλά όταν ακούς δηλώσεις όπως εκείνη απ’τον Μητροπολίτη Δωδώνης δεν πάμε πουθενά, αδέλφια – βρήκαμε τοίχο. Και δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο της δήλωσης, γιατί νομίζω πως δε χρειάζεται να εξηγήσω το προφανές. Ως χριστιανό όμως με ενοχλεί η παραμόρφωση της ουσίας της θρησκείας μου από τέτοιου είδους τοποθετήσεις. Πρέπει να καταλάβουν όλοι οι ρασοφόροι (ειδικά οι μεγαλόσχημοι) πως δεν εκφράζουν τους εαυτούς τους, αλλά μια ολόκληρη πίστη. Δεν εξετάζω την άποψη, αλλά την αμετροέπεια εδώ. Ας πάρουν συμβούλους, επικοινωνιολόγους, πραγματικά δεν ξέρω ποιόν να τους εξηγήσει πως αν δούλευαν σε μια εταιρεία και την είχαν αμαυρώσει έτσι με τα καμώματα και τα λεγόμενά τους θα έπαιρναν πόδι προχθές.
Δεν ανήκει η Εκκλησία στους ιερείς, ούτε είναι αυτοί, η Εκκλησία. Εμείς είμαστε η Εκκλησία και ίσα ίσα, εκείνοι την υπηρετούν (διακονεύουν) ως «σώμα του Χριστού». Η χριστιανική θρησκεία είναι μια θρησκεία κατ’εξοχήν αγάπης, όπου δε χωρά μισαλλοδοξία, διαχωρισμούς και κανενός είδους δογματισμό και άρνηση διαλόγου (ναι, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο). Αναφέρομαι στη διδασκαλία του Χριστού και όχι στην ερμηνεία της απ’τον κάθε παπά. Ατάκες λοιπόν, σαν αυτή που αρνούμαι να επαναλάβω σ’αυτές τις γραμμές αποτελούν αποψούλα ενός τύπου που επειδή φορά ράσο χρεώνονται στη θρησκεία και όχι στα μυαλά του. Δεν πρέπει να του το πει κάποιος αυτό;
Είναι αδικία όλο αυτό, αδέλφια. Γιατί η χριστιανική θρησκεία (όπως και άλλες) είναι ένα όμορφο δόγμα αγάπης που αν θες το πιστεύεις, ή όχι. Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί από μια ενδιαφέρουσα βιοθεωρία, έως ένα διαμάντι στη μεταφυσική αναζήτηση του καθενός μας που μπορεί να του δώσει λύσεις και απαντήσεις. Είναι κρίμα λοιπόν, προσωπικές απόψεις να αποτελούν ξερόχορτα και κλαδιά που μας εμποδίζουν να δούμε την πόρτα της Εκκλησίας – μη σας πω να την αποφεύγουμε κιόλας.
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την Κουιζάρα μας:
Ποιά παρουσιάστρια μπλοκάρει στα σόσιαλ τους τεχνικούς της εκπομπής της;
Αν δε σταματήσει αυτή η ζέστη, θα… Θα αναγκαστώ να στολίσω Χριστουγεννιάτικα στους 34 βαθμούς, αδέλφια. Εν τω μεταξύ, πιό «από-αύριο-διαιταγυμναστική» Δευτέρα δεν πρέπει να υπάρχει σ’ολόκληρο το έτος. Κουράγιο μας. Η μουσική είναι η λύση, ειδικά, αν είναι Βίσση. Κλείνουμε με «Τα Μαθητικά τα Χρόνια» και ραντεβού την Τετάρτη στα #Reminders μας που την προηγούμενη φορά «απογειώσατε» με την προτίμησή σας και σας ευχαριστώ. Respect
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com.
