Εγώ πάντως, νομίζω ότι η μαγκιά φέτος ήταν να μην είσαι στις Κάννες, αδέλφια μου. Με τόσους Έλληνες Τσελέμπριτιζ κάθε καρυδιάς σκέφτομαι πως τελικά, το ιδιαίτερο δεν ήταν να έχεις πρόσκληση για τις κινηματογραφικές προβολές, τις εκδηλώσεις γύρω από αυτές, μόνο το δεύτερο, ή και τίποτα απ’όλα αυτά – απλά να γυρνοβολάς όπου βλέπεις φως #justmaintanos. Η πρόκληση, φέτος, ήταν να βρεις σοβαρή δικαιολογία για να αρνηθείς να πας.
Ανάθεμα, αν οι μισοί που βρέθηκαν εκεί απ’την Ελλάνια Σόουπιτς έχουν ιδέα πού πήγαν: «Ο χορηγός μας (παντόφλες Mitsuko – Μιχάλης Τσουκολιάς) μας έστειλε να βγάλουμε καμιά φωτογραφία. Αν με ρωτάτε, προσωπική τους επιλογή ταινίας: Ο Κόμης Τσάκωνας και οι Δρακουλίνες του»
Γι’αυτό σας λέω, αδέλφια μου. Μάγκες όσοι έκατσαν εδώ να βγάλουν κόντεντ μονάχοι τους. Με τα σώβρακα, σου λέει έπαιξε μπασκετάκι ο Τανιμανίδης. Ορίστε φρεντζ: Και τα χλάτσωσε και τα πόσταρε, ο άνθρωπος. Ποιός τις χρειάζεται τις Κάννες. Άντε και κρίκετ, τσίτσιδος Σάκη… Πολλοί θα πουν ότι πολλά-μας-τά-Καννες (μέτριο αστείο, προχωράμε), αλλά εγώ θα σε στηρίξω.
Όχι τίποτα, αδέλφια, αλλά, αντί να πάει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου που ξέρει και πού είναι, πάει η κάθε χτεσινή, ασούμε. Και στέλνουν τη Ντίνα στον Ασπρόπυργο και τη Σαλαμίνα που δεν ήξερε καν, ότι υπάρχουν η «τηλεοπτικά γαλαζοαίματη». Αν δεν είναι αυτό χτύπημα κάτω απ’τη ζώνη Ερμές της Κουήνας τότε τι; Βρήκαμε τη λύση στα επαγγελματικά της με βιντεοσκοπημένα πρότζεκτ. Το μόνο που μένει είναι να προεγγράφουμε κάπως ό,τι λέει δημόσια.
Νομίζω ότι το «Σούπερ Κική βρίζει Λιάγκα» αποτελεί την Metaverse εκδοχή του «Φλωρινιώτης βρίζει ΛεΠα» – γνωμούλα μου. Από την άλλη, η διαρκής αναζήτηση κόντεντ για να ταΐζεις το «Postέρας» είναι ο Κορονοϊός των Τσελέμπριτιζ, αδέλφια. Όσο ο καιρός περνά και οι φόλοουερζ συνηθίζουν και τα έχουν δει όλα, ο δύσμοιρος Ινφλουενσερ-Τσελέμπριτυ θα βυθίζεται στο μάταιο κυνήγι της ικανοποίησής τους. Και ως εκεί, πες καλά, εφόσον υπάρχει συναίνεση… Όσο όμως, νομιμοποιεί την επαγγελματική του, υπόσταση μέσα απ’τα like, όσο «υπάρχει» για ακόμη ένα φόλοου και «σβήνει» στην ιδέα του σκρολαρίσματος, χωρίς διπλό ταπ… Τόσο θα τσιτσιδώνεται, θα βρίζει τον Λιάγκα, θα βγάζει τα μωρά της στην «αρένα» και πού είστε ακόμη, αδέλφια… Ίσως, τελικά, οι Κάννες ήταν κάποια λύσις να πάνε να ξεχαρμανιάσουν, οι ταλαίπωροι. Στις Κάννες, λοιπόν, αδελφές μου… Στις Κάννες.
Τραγούδι κουμπώσαμε για ξεκίνημα, ή «σας πήρα απ’τα μούτρα»; Θέλω να σας συστήσω μέσα απ’τα #FlyNews έναν νέο καλλιτέχνη που δεν είναι κονέ μου, απλά γαμάτος. Γράφει μουσικάρες ως «Αφανής Ήρωας», δε θέλει να φλεξάρει το ονοματεπώνυμό του και γράφει κομματάρες. Ακούστε το καινούριο του που θυμίζει ωραίο Weeknd. Λέγεται «Αναλογική Ζωή» και «τα σπάει». Τσεκάρετε και άλλα του, κομμάτια και θα με θυμηθείτε.
Ελληνική TV: Και οι Δεύτεροι Έσονται… Δεύτεροι
Με αφορμή τη μεταγραφάρα της Μαρίας Αναστασοπούλου απ’την τηλεόραση και το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ στον ΑΝΤ1 στο πλευρό του Γιώργου Παπαδάκη μετά από 15 χρόνια δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι, αδέλφια μου: Γιατί τα κανάλια «χτίζουν» κάποιον για να είναι δεύτερος; Έχει και συνέχεια: Γιατί εκτιμούν τους δεύτερους που «έχτισαν» ως πρώτους, μόνο όταν διαπρέψουν σε άλλο κανάλι; Για να τους επαναφέρουν με τα 3πλάσια λεφτά που άξιζαν εξ’αρχής, όταν τους άφησαν να φύγουν (και με υποτιμητικό τρόπο, συνήθως);
Δεν έχει λογική αυτό. Είναι σα να έχεις μια σχέση που σ’αγαπά και σε θέλει, εσύ τη θεωρείς δεδομένη, μπορεί και να την υποτιμάς, ενίοτε να την κερατώνεις, μέχρι να την αναγκάσεις να φύγει. Ίσως, γιατί είσαι κολλημένος με την/τον πρώην σου, ή επειδή νομίζεις ότι δεν είναι αυτό που ονειρευόσουν για σύντροφος. Μπορεί απλά, να σε επηρρέασαν και αρνητικά… Ο άνθρωπος φεύγει, βρίσκει άλλη σχέση να τον εκτιμά κι εκείνος/η να ανθίζει ακόμη περισσότερο. Μέχρι που φτάνει στα καλύτερά της/του. Και τότε σου «τραβά» την προσοχή και θες πίσω τον σύντροφο που έδιωξες. Και μάλιστα για γάμο. Ε, δε μας χέζεις;
Τι πιο οικονομικά συμφέρον και ωφέλιμο ως προς το κύρος ενός καναλιού απ’το να μην ξοδεύει λεφτά σε ανθρώπινο δυναμικό, αλλά να «παράγει» το ίδιο τα μελλοντικά στελέχη του; Οι μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες λειτουργούν έτσι, παγκοσμίως – τυχαίο; Μιλάω για επαγγελματίες που, γιατί όχι; Θα «αγοράσει» αργότερα ο ανταγωνισμός στη φυσική τους, εξέλιξη. Έτσι, ως εταιρεία, και τα ταλέντα τους αξιοποιείς (γιατί εσύ πρώτος τα ανέδειξες) και καρπώνεσαι λεφτά απ’τη μεταγραφή τους αργότερα και μάγκας φαίνεσαι στην αγορά που στο περιβάλλον σου οι δυνατότητές τους, ωρίμασαν σε ικανότητες. Γουίν-γουίν και τρίτο γουίν, αδέλφια.
Όχι όμως, αγκάπε… Στην ελληνικιά Σόουπιτς δε γίνεται έτσι. Εμείς εδώ τον ταλαντούχο θα τονε αναδείξουμε, θα τον παραδεχτούμε, θα τον χρησιμοποιήσουμε να «βουλώσει όλες τις τρύπες» – γιατί μπορεί – και τη στιγμή που πρέπει να τον εμπιστευτούμε, ώστε να αξιοποιήσει και ό,τι έμαθε απ’τη λάντζα που έκανε τόσα χρόνια, τον κρατάμε στάσιμο και φέρνουμε άλλον «απ’έξω» με μεταγραφή. Και επειδή, συνήθως, αυτός ο ταλαντούχος έχει δυό κακά: 1. Εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, πως αργά ή γρήγορα θα τον αναγνωρίσουν στο κανάλι του (προφήτη στον τόπο του) και 2. Ιδρυματοποίηση στο κανάλι αυτό, στα γραφεία, τους διαδρόμους και τους ανθρώπους του, μένει στάσιμος. Φοβάται να τολμήσει να φύγει απ’το γνώριμο επαγγελματικό περιβάλλον που τον ανέδειξε, τρέμει μην τον πουν αχάριστο, ελπίζει πως το δίκιο θα επικρατήσει και τα χρόνια περνούν, όπως οι παρουσιαστές πάνω απ’το κεφάλι του κι εκείνος «καίγεται». Το καλύτερο δε σας είπα: Πως όταν «καεί» από στασιμότητα, το κανάλι θα τον απολύσει, επειδή τόσα χρόνια δεν κατάφερε να εξελιχθεί. Έλα μωρή τρέλα…
Κι από πού αντλούν εν τέλει τα κανάλια εκείνους που κρατούν τα ηνία της τηλεόρασης το 2022, αφού συντηρούν τις «Ακαδημίες» τους σε δεύτερο ρόλο, τόσα χρόνια; Μα, στις δοκιμασμένες «πρώην» τους (τους παλιούς παρουσιαστές που γνωρίζουν απ’την «καλή» κι απ’την «ανάποδη»), ή σε άλλους χώρους, εκτός Μ.Μ.Ε. – θέατρο, τραγούδι, μόντελινγκ, κτηνιατρική (σοβαρά μιλάω, υπάρχει), παιδαγωγικά, υποδοχή σε μαγαζιά στη Ρόδο. Τα «βύσματα» και τις «εμμονές» στελεχών που, όπου πιάσουν δουλειά τους κουβαλάνε μαζί, τα αναφέρω συμπληρωματικά, ως ελληνικό αξιοθέατο.
Η μόνη λύση είναι, λοιπόν, να το πάρει χαμπάρι ο ταλαντούχος, να πνίξει τις αμφιβολίες που πηγάζουν απ’το φιλότιμό του και να επιχειρήσει το «άλμα» στ’ανοιχτά. Το χειρότερο είναι πως το κανάλι που δεν τον αναγνώρισε θα τον βγάλει και σκάρτο από πικρία, όμως αυτά περνούν για να του κάνει πρόταση μετά από χρόνια, ώστε να «καπελώσει» έναν άλλο υποσχόμενο «δεύτερο» και η ζωή να συνεχιστεί… Κι εκεί είναι που έρχεστε εσείς, αδέλφια μου. Δικαιώνετε με τα τηλεκοντρόλ σας τον «τολμηρό», του δίνετε τον πρώτο λόγο και διορθώνετε την αδικία. Πού ξέρεις; Μπορεί να αλλάξετε και την τηλεόραση, μια που μόνη της δε φαίνεται να τα καταφέρνει. Μακάρι…
Εδώ θα μπει η πρώτη κομματάρα μας. Για τα σκοτεινά νερά που πρέπει να βρεις το θάρρος να βουτήξεις, όταν η άμμος στην αγαπημένη σου, παραλία έχει γίνει κινούμενη και σε ρουφά. “Nightswimming”, λοιπόν, από R.E.M. Αφιερωμένο στην κάθε Μαρία Αναστασοπούλου, έστω και μετά από 15 χρόνια:
Τα Καλά να…Κλωνοποιούνται
Να δείτε πόσοι κλώνοι του Νίκου Ευαγγελάτου θα προκύψουν τη σεζόν που έρχεται. Σουρεαλιστικά τα γραφικά; Υπερβολική η προσέγγιση; Ε(ρε)θισμός στην «ακόμη πιο δυσάρεστη είδηση»; Ό,τι κι αν κατελόγησαν στο «Live News» τα νούμερα είναι που μιλούν στο τέλος κι εσείς το «αγκαλιάσατε». Άσε που δείξατε το δρόμο στην «Ενημέρωση» να πετύχει και εμπορικά. Ποιό κανάλι δε θέλει να έχει υψηλά ποσοστά εκεί; Το εδραιώνει και του προσδίδει κύρος. Γιατί καλά τα λεφτά, αλλά για ένα «κούτελο» ζούμε, αδέλφια.
Ετοιμαστείτε, λοιπόν, του χρόνου όλες οι ενημερωτικές εκπομπές να γίνονται μπροστά σε video-wall με γραφικά που θα «καβαλάνε» τον παρουσιαστή και γρήγορη ροή δυσάρεστων ειδήσεων που θα καταλήγουν (δυστυχώς) σε κάτι ευχάριστο – μια γαμάτη κλήρωση να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Όταν θα δείτε ακόμη και τον Μουτσινά σε τέτοιο κόνσεπτ, θα με θυμηθείτε.
Κατά τα άλλα, γιατί να μην κλωνοποιηθούν όλα τα «καλά» της τηλεόρασης, αδέλφια μου, την επόμενη σεζόν; Γιατί υπάρχουν μπόλικα κι από αυτά… Το «Καλύτερα Δε Γίνεται» ως ήρεμη και ψύχραιμη προσέγγιση σε ΟΛΑ, χωρίς φόβο και πάθος. Τα αντανακλαστικά του «Χαμογέλα και Πάλι» που έγινε άλλη εκπομπή για να μη χάσει το ενδιαφέρον σας, όσο η επικαιρότητα το μονοπωλούσε και μια χαρά τα κατάφερε. Όλη η «λεβέντικη» νοοτροπία του Star που, ομολογουμένως, πρότεινε νέους παρουσιαστές, κριτικές επιτροπές, κόνσεπτ, τηλεπαιχνίδια και εκπομπές και τα στήριξε. Κάποια του «βγήκαν», άλλα όχι, όμως τα τηλεοπτικά-επιχειρηματικά κότσια του να μην περιφέρεις έναν «ασφαλή» παρουσιαστή να σου κάνει όλες τις εκπομπές, ή του να μην καταφύγεις σε ριάλιτυ που βασίζονται στο εύκολο «τυράκι» του σεξ και των σχέσεων οφείλουμε να τα αναγνωρίσουμε. Αμ την προσπάθεια της ΕΡΤ μέσα από πρωτότυπες σειρές και live ψυχαγωγικές εκπομπές εναλλακτικής ματιάς να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ανταγωνιστικής τηλεόρασης αποδαιμονοποιώντας την εμπορική της υπόσταση; Κλωνοποίηση Τώρα, θα αναφωνήσω.
Είδατε, αδέλφια; Έχει και καλά η τηλεόρασή μας. Θα μου πείτε, είναι λιγότερα και θα συμφωνήσω. Όμως, αποτελούν την ελπίδα και θα «πεθάνουν» τελευταία. Σίγουρα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που σας «νοιάζονται» και θέλουν να παραμείνουν στη ζωή σας μέσα από μια ωφέλιμη τηλεόραση και παρέλειψα να αναφέρω. Το θέμα είναι να γνωρίζετε και να επιβραβεύετε αυτές τις περιπτώσεις εσείς, όχι να τις επισημαίνω εγώ. Κλείνω με έναν καημό: Ο φίλος μου, ο Νίκος Μουτσινάς να ανακάμψει και να βρει τον τηλεοπτικό εαυτό του για την επόμενη μέρα (όπως έκανε τότε «Για την Παρέα» και δεν το πίστευε κανείς). Εκείνος μπορεί, όλοι το θέλουμε και αν χρειαστεί θα πάω εγώ μαζί με τη Βάνια και τον Στέλιο να στηρίξουμε και να του θυμίσουμε πόσα ακόμη μπορεί να πετύχει.
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την Κουιζάρα της εβδομάδας
Ποιά δημοσιογράφος βάζει κρυφά φίλτρο στον εαυτό της μοντάροντας τα θέματά της και έγινε σούσουρο;
Ο Ιούνιος μπαίνει, αλλά μη γελιέστε, αδελφια. Έχουμε ακόμη δυό μήνες δουλειάς (τουλάχιστον). Η Δ.Ε.Η. που είναι για 3η χρονιά ο χορηγός των 19ων Mad VMA μέσα απ’τους λογαριασμούς της, μάλλον κατάφερε να πληρώσω εγώ την παρουσία του Light στη σκηνή φέτο. Χαλάλι, μπορεί και όχι.
Και το ετήσιο «χτύπημα στην πλάτη» για καθέναν από εσάς που ξεκινάτε πανελλήνιες, αδέλφια: Εγώ εδώ είμαι και θα είμαι και μετά τις εξετάσεις σας και θα σας περιμένω. Είτε προσωπικά, είτε επαγγελματικά, ό,τι ζητάτε θα το πετύχαιτε και σημειώστε τις λέξεις μου. Οι Πανελλήνιες είναι ένας δρόμος προς αυτήν την κατεύθυνση, όμως όχι ο μόνος – εσείς είστε ο δρόμος. Καλή επιτυχία και τα λέμε στην «άλλη πλευρά». Για την ώρα, Κίτρινα Ποδήλατα και «Η Ζωή Σου Φωνάζει»:
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
