Τσιτσιπάς Vs Τηλεθέαση
Δεν τον είδατε τον Τσιτσιπά στο «Ενώπιως Ενωπίω» και πολύ με προβληματίσατε, αδέλφια. Αν όχι τώρα που δείχνει να ωριμάζει επικοινωνιακά από εκεί που έλεγες πως το βαρέλι των άστοχων τουίτς δεν έχει πάτο, τότε πότε; Παραλίγο ν’ανέβει στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης ενός αθλήματος που η Ελλάδα έχει τόσο παρελθόν, όσο το Ντράγκονς Ντεν μέλλον κι εσείς τον σνομπάρατε;
Προβληματίστηκα… Ύστερα, σκέφτηκα ότι το τέννις δεν είναι ενδεχομένως ένα άθλημα που αφορά τη μάζα, αλλά δεν έχει να «λέει». Το αφήγημα του 20χρονου που φτάνει στην κορυφή του κόσμου σε οποιοδήποτε τομέα, πάντα θα συγκινεί. Γιατί λοιπόν, όχι ο Τσιτσιπάς; Δεν ήταν καλή η συνέντευξη του Νίκου Χατζηνικολάου; Ήταν. Δεν τα είπε καλά αυτός; Τά ‘πε. Είχε καλύτερο επεισόδιο Σορβάιβο «απέναντι»; Μα, εσείς που θα απολαμβάνατε μια ωραία συνέντευξη, ούτε να το «φτύσετε» το Σορβάιβο σε οποιαδήποτε σεζόν του. Τότε τι;
Νομίζω ότι δε μας έχει «πείσει» ακόμη ο Στέφανος, αδέλφια. Προφανώς, όχι για το αν είναι απ’τους κορυφαίους παγκοσμίως στο άθλημά του – αυτό είναι αυταπόδεικτο. Αναφέρομαι περισσότερο στο αφήγημα του ελληνικού ονείρου: Ξεκινώ από «χαμηλά», κατακτώ την κορυφή και το απολαμβάνω με ταπεινότητα. Τώρα, αν επικοινωνιακά δεν έχουμε «πειστεί» για το «χαμηλά», το «κορυφή», ή την «ταπεινότητα» με την οποία ο Στέφανος βιώνει την παγκόσμια αναγνώριση και τις πρωτοφανείς οικονομικές απολαβές στα 24 του, νομίζω λίγο τον νοιάζει – ίσως αυτό να είναι και το πρόβλημα.
Σε κάθε περίπτωση, ως εδώ πάει το δικό μου το μυαλό και το δικό σας ενδιαφέρον, αδέλφια. Σίγουρα, ο Τσιτσιπάς δεν προκαλεί αντίστοιχη «βουή» με τους Γκάλη, ή Αντετοκούμπο αλλά κι εγώ βρίσκω τη ρακέτα πιο ενδιαφέρουσα όταν προσποιούμαι πως είναι κιθάρα, οπότε μη μου δίνετε και πολλή σημασία – τόσα ξέρω, τόσα λέω…
Δεν «κουμπώνουμε» κομματάρα να ξεκινήσουμε; Μια που μιλήσαμε για το «αφήγημα» των αθλητών, ας προστρέξουμε στη Βίβλο του είδους: Φυσικά σινεμά, φυσικά Ρόκυ, φυσικά το Theme Song της ταινίας και …trying harder.
Μαρινέλλα-Βέρτης: Επιστροφή στο Μέλλον
Νίκος Βέρτης: «Είχα παιδικούς φίλους gay, οι οποίοι δεν ντρέπονταν για αυτό. Αν ήμουν gay, λοιπόν, δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια. Δυστυχώς για κάποιους και ευτυχώς για κάποιες, είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα είχα έστω και 1% μέσα μου ομοφυλοφιλικές τάσεις»
Μαρινέλλα: «Δεν λέω, υπάρχουν καλές φωνές σήμερα, υπάρχουν ταλέντα. Αλλά, δυστυχώς, “σπρώχνονται” άφωνες κυρίως. Οι άφωνες που κάνουν καριέρα με στρινγκ και playback…»
Αυτά τα δυό αποσπάσματα συνεντεύξεων προκάλεσαν σχόλια και συζητήσεις σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα (και στη συγκεκριμένη στήλη) τις τελευταίες 2 εβδομάδες. Η λέξη-κλειδί που οφείλει να προστεθεί εδώ είναι το «πάλι» και εξηγούμαι: Όλες οι αποψούλες καλοδεχούμενες και ο δημόσιος διάλογος ενδεδειγμένος στα δυό παραπάνω θέματα που έθιξαν τόσο «χύμα» σημαντικοί (για διαφορετικούς λόγους) καλλιτέχνες. Μόνο που ο Βέρτης τα είπε αυτά το 2014 και η Μαρινέλλα το 2016…
Άρα, πάλι κάποιος τα ανέσυρε, πάλι έγιναν «πρωτοσέλιδο», πάλι σχολιάστηκαν και πάλι «τσακωθήκαμε» …το 2023 όμως. Αφήνω ασχολίαστο το προφανές: Αν κάποιος προσπάθησε να ψαρέψει κλικ, ποστάροντας τα τότε για τωρινά είναι από γελοίος, μέχρι απατεώνας, μιας και πρόκειται για εξόφθαλμη αναπαραγωγή Fake News. Με αφορμή όμως, το λαμόγιο ας εξετάσουμε καναδυό παράπλευρα συμπεράσματα, αδέλφια.
Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν δημόσια σχεδόν 10 χρόνια πριν, από ανθρώπους με προφίλ σεβαστό απ’το χώρο κι από εσάς. Θα τα έλεγαν έτσι σήμερα (αν τα πίστευαν ακόμη); Εμείς θα σχολιάζαμε τις ίδιες ατάκες απ’τις απαντήσεις τους, ή το βάρος πέφτει αλλού το 2023; Και τέλος, ισχύουν ακόμη όσα υποστήριξαν; Γιατί, αν οι απαντήσεις είναι θετικές, τότε τι πειράζει που την «πατήσαμε» και τις νομίζαμε για φρέσκες; Περισσότερο θα έπρεπε να μας ανησυχεί που τίποτα δεν άλλαξε μετά από μια 10ετία, ούτε στα νοήματα, ούτε στις ατάκες που γίνονται «τίτλοι» και πολύ πιο ανησυχητικά, στα μυαλά μας, αδέλφια.
Για πάμε λοιπόν να ορίσουμε τα «καινούρια», μπας και «ντραπούν» τα ξεπερασμένα: Είναι μαλακία να ρωτάς κάποιον αν είναι gay. Πρώτα απ’όλα γιατί είναι μια αδιάκριτη ερώτηση που αφορά τη δημοσιότητα παρά μόνο αν ο άνθρωπος νιώθει την ανάγκη να το δηλώσει κάνοντας το λεγόμενο «άουτινγκ». Αυτό δεν αποτελεί επ’ουδενί «είδηση» που κυνηγά μια συνέντευξη, μόνο σεβαστή ανάγκη του εκάστοτε ανθρώπου. Λαστ μπατ νοτ λιστ (που λέει και ο Κούπερ), πρόκειται για μια ηλίθια ερώτηση από μόνη της: Γιατί να ρωτήσεις κάποιον αν είναι κάτι που είναι; Απαντώ εγώ, αν όντως είμαι λευκός, μαύρος, ή Ζωροάστρης; Είμαι ό,τι είμαι κι εσύ να μη ρωτάς, απλά να το δεχτείς.
Συνεχίζουμε: Το ποιόν γουστάρεις ερωτικά δεν είναι τάση, δε μετριέται σε ποσοστά και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν να χαρεί, ή να ξενερώσει. Με λίγα λόγια, τα «δυστυχώς για κάποιους» και «ευτυχώς για κάποιες» είναι γαμάτη ατάκα, ομολογώ – αλλά για το μακρινό 2014.
Τέλος, τα λεγόμενα της Μαρινέλλας ισχύουν τώρα, όπως και το 2016. Ναι, κάποιες (και κάποιοι) «σπρώχνονται» επειδή φορούν στρινγκ (αυτό διευρύνθηκε, ευτυχώς), ναι είναι άφωνοι και ναι… Τη μεγαλύτερη ζημιά τους την κάνουν οι μανατζαρέοι και οι «αυλές». Διαχρονική η Μεγάλη Κυρία του ελληνικού τραγουδιού, λοιπόν.
Τώρα, θα μου πείτε: Όλη αυτή την «πίπα» μας την έγραψες επειδή την πάτησες κι εσύ σχολιάζοντας τη συνέντευξη της Μαρινέλλας ως τωρινή, στα #Reminders της περασμένης Τετάρτης; Μα όχι, αδέλφια… Βρήκα το «πάθημά» μου μια τέλεια αφορμή να τσεκάρουμε τις διαφορές 2014/2016 με το 2023 στον δημόσιο λόγο στο τι ισχύει και το θα λεγόταν διαφορετικά. Ούτε ψέγω τον Νίκο Βέρτη ή (Θεός φυλάξοι) την Κυρία Μαρινέλλα. Είμαι σίγουρος πως όταν μίλησαν, αυτά έπρεπε να ειπωθούν, γιατί έτσι μόνο θα τα καταδεχόταν και το τότε ακροατήριο. Με λίγα λόγια, ισχύουν-δεν ισχύουν, τα πιστεύουν-δεν τα πιστεύουν ακόμη, θεωρώ πως σε μια σημερινή συνέντευξη αλλιώς θα τοποθετούνταν.
Λάθος λοιπόν, να νομίζουμε πως δηλώσεις του 2014-16 θα μπορούσαν να «σταθούν» προς σχολιασμό το 2023, χωρίς να αντι-σχολιαστούν. Εφόσον την «πατήσαμε» δυό πράγματα μπορεί να σημαίνει: Ή ότι η πιλάλα μας να σχολιάσουμε, «όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει»… Ή, ότι εμείς δεν αλλάξαμε από τότε, πριν συζητήσουμε για τον Βέρτη και τη Μαρινέλλα.
Τα Είδατε, τα Γράφουμε…
Πολλές φορές δε χρειάζονται κείμενα και αναλύσεις – έτσι νομίζω, αδέλφια. Ειδικά, όταν τα πολλά λόγια μπερδεύουν, «κουκουλώνουν», ή αποπροσανατολίζουν … είναι φτώχεια, σα να λέμε. Μπορείς να γράφεις και να ξαναγράφεις ψάχνοντας εκείνο που δεν ειπώθηκε ακόμη. Όμως, ακόμη και η «φλύαρη» Σόουπίτς μας δεν πρέπει να αποτελεί πεδίο αναμέτρησης ατάκας. Μερικές φορές τα πράγματα είναι αυτό που είναι. Τα παρατηρείς και καταλαβαίνεις αυτό που υποδεικνύουν χωρίς να μπερδεύεσαι με ερμηνείες και αποψούλες. Με λίγα λόγια, σ’αυτό το κομμάτι του #FlyNews δε θέλω να σας εκφράσω τις σκέψεις μου για κάτι. Θέλω να απαριθμήσω ό,τι μας «ερέθισε» αυτή την εβδομάδα…
Ξέρετε γιατί; Γιατί έγιναν πολλά, ειπώθηκαν άλλα τόσα και ήταν όλα «χοντράδες» και ένα ξεχωριστό κείμενο το καθένα. Γι’αυτό σκέφτηκα να μην μεγεθύνω την υπερβολή, να μη σχολιάσω κάτι που έχει δική του φωνή και μιλάει, να μη μπω ανάμεσα στα «μαργαριτάρια» που «ξεφύτρωσαν» στη δημοσιότητα αυτής της εβδομάδας και να τ’αφήσω στην κρίση σας. Ορίστε, λοιπόν, αυτά που φωνάζουν «σχολιάστε με», όταν τα ίδια σχολιάζουν τον εαυτό τους… Σας τα παραθέτω, χωρίς υπέρ και κατά, μόνο τη δική μου ματιά και περιμένω τη δική σας:
- Τουλάχιστον άστοχοι οι τίτλοι που συνδύασαν την υποψηφιότητα στις επερχόμενες εκλογές με το Κ.Κ.Ε. του συνθέτη και ραδιοφωνικού παραγωγού Βαγγέλη Σερίφη με παλαιότερη δήλωση της συζύγου του, Κατερίνας Στικούδη ότι «Υπήρχαν στιγμές που κοιμόμουν στη λιμουζίνα του πεθερού μου». Το ότι η «λιμουζίνα» είναι «του Σατανά πράματα» για έναν κομμουνιστή είναι τόσο παλιακή αντίληψη, όσο η «σάτιρα» του Κανάκη ότι ο Μητσοτάκης είναι ο Mr. Bean. Άσε που η Κατερίνα χρησιμοποίησε λάθος λέξη προσπαθώντας να δείξει ότι χωρούσε να κοιμηθεί στο αμάξι, κουρασμένη απ’την πολλή δουλειά. Το έχω δει το αυτοκίνητο και δεν είναι λιμουζίνα. Είναι ένα παλιό αμάξι από αυτές τις «μαούνες» που πλέον θεωρούνται κλασικές και η οικογένεια συντηρεί και προσέχει ως κειμήλιο.
- Δε γίνεται να θες την ψήφο μου για να κυβερνήσεις τη χώρα και να χάνεις την ψυχραιμία σου, όσο κι αν σε προκαλέσουν, λες και είσαι ο Τσιτσιπάς σε τελικό. Επίσης: Το να κάνεις χειρονομίες εισβάλοντας στον προσωπικό χώρο του άλλου δε δικαιολογείται σε καμιά βαθμίδα οργής – φάουλ ο Βαρεμένος. Απ’την άλλη, δε γίνεται αντί για απαντήσεις να κραδαίνεις φωτογραφίες μες τη μούρη του συνομιλητή σου, να χρησιμοποιείς το πένθος για τα δυό νέα παιδιά που χάθηκαν τσάμπα και βερεσέ σε ένα άκυρο επιχείρημα επί προσωπικού (ούτε καν πολιτικό), να μπορείς να «κολλάς» τις λέξεις «πένθος» και «Colgate» στην ίδια φράση και κατόπιν, να «κρύβεσαι» πίσω απ’το φύλο σου για να δικαιολογήσεις την εξίσου απρεπή και άστοχη συμπεριφορά σου – φάουλ και η Καραμανλή. Μετά, ψάχνουμε να βρούμε επίπεδο στη Βουλή…
- Όταν επικαλείσαι τηλεοπτικό ρεπορτάζ σημαίνει ότι διασταύρωσες ό,τι μεταφέρεις με (τουλάχιστον δύο) πηγές. Αν μας λες την πληροφορία που έμαθες από έναν, τότε απλά είσαι εκπρόσωπός του και όχι, δημοσιογράφος. Έξτρα τιπ: Έστω ότι έκανες ρεπορτάζ… Είθισται όταν μιλάς για κάποιον τρίτο και «αποκαλύπτεις» πληροφορίες που τον αφορούν να τον πάρεις ένα τηλέφωνο για να έχεις και μια δική του αντίδραση «on, ή off the record». Τα παραπάνω δε θέλουν καμιά σπουδή, τα επιτάσσει η λογική, η επαγγελματική αλληλεγγύη και εφαρμόζονται ακόμη κι απ’τη Λόις Λέην στο Σούπερμαν (καθότι δημοσιογράφος).
- Αν κάποια συμμετέχουσα στο «My Style Rocks» μιλήσει ξανά τόσο άσχημα και απαξιωτικά στην Ηλιάνα Παπαγεωργίου όπως στο περιστατικό της περασμένης εβδομάδας, εκείνη οφείλει να αντιδράσει στην παραγωγή. Κανένας δεν αξίζει τέτοια συμπεριφορά, όσα κι αν πληρώνεται.
- Η Ζήνα Κουτσελίνη ξαναμίλησε στην Κωνσταντίνα Σπυροπούλου με αφορμή τα γεννητούρια της. Τελικά, μόνο του σπανού τα γένια δε γίνονται (κι αυτά, εμφυτεύονται, βέβαια)
- Η Ρούλα, ως καλεσμένη στο “The 2Night Show” εκθειάζει τον Γρηγόρη για το πόσο καλός παρουσιαστής είναι (που είναι) δραττόμενη της ευκαιρίας να διευκρινίσει πως «Εμείς δεν είμαστε πρωταγωνιστές, παρουσιάζουμε τους πρωταγωνιστές». Ε, ο πρώτος τίτλος από τη συνέντευξη τους που είδα στις 07:00 το πρωί ήταν ατάκα του Αρναούτογλου απ’τη συγκεκριμένη συνέντευξη: «…για μένα υπήρξε μια περίοδος που καβάλησα το καλάμι. Ήταν η περίοδος του “Πολύ την Κυριακή” που εκεί λίγο χάθηκα. Χάθηκα. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ στα 33 μου χρόνια ούτε την επιτυχία ούτε τα χρήματα που έβγαζα ούτε τίποτα. Χάθηκα μέσα σε όλο αυτό». Εγώ φταίω μετά;
Εμένα αυτά με «τσίγκλισαν» αυτή την εβδομάδα, αδέλφια. Μπορεί να είμαι υπερβολικός, μπορεί εμμονικός, ίσως και λίγο μαλάκας, αλλά σας τα έγραψα και ξαλάφρωσα. Περιμένω και τη δική σας, αποψούλα, αν και πολύ φοβάμαι πως πλέον, τα περιστατικά στη Σόουπιτς έχουν τόσο εκτροχιαστεί που «μιλούν από μόνα τους» καθιστώντας τη γνωμούλα μας, προβλέψιμη κι εμάς τους ίδιους αποσβολωμένους παρατηρητές…
Τα Τέρατα κ’ Τα Σημεία της Ελληνικής TV: Μόνο Αλήθειες
«Δεν μπορεί να γίνονται δίπλα μας τέρατα και εμείς να ασχολούμαστε με το Survivor» δήλωσε ο Γιώργης ο Λιάγκας και πιο συγκεκριμένα είπε: «Είμαι ο άνθρωπος που έχω υπηρετήσει το lifestyle κι ακόμα το υπηρετώ, όμως άλλαξε η τηλεόραση και είμαι πολύ χαρούμενος που αυτή εδώ η εκπομπή, αυτή η ομάδα έχει πάει στην επόμενη γενιά τηλεοπτικών εκπομπών. Είναι η εκπομπή που κάνει αυτό που λέμε infotainment. Δεν μπορεί να γίνονται δίπλα μας τέρατα και εμείς να ασχολούμαστε με το Survivor. Θα ασχοληθούμε όσο του αναλογεί. Πέντε λεπτά; Παίζουν οι άλλοι 2 ώρες και κάνουν νούμερα; Καλά κάνουν. Δεν με αφορά. Δεν θα μπω στο παιχνιδάκι αυτό του κυνηγιού του ευτελούς, του τίποτα και του ανύπαρκτου».
Ωραία όλα αυτά και μεγάλο μέρος τους είναι αλήθεια σε ό,τι αφορά το «Το Πρωινό» του ΑΝΤ1 που κι εγώ έχω υπηρετήσει, αδέλφια. Ωραία όμως, για έναν εμψυχωτικό τηλεοπτικό μονόλογο, μια σχολική έκθεση με πομπώδες φινάλε, ή έστω μια πανεπιστημιακή εργασία στα Μ.Μ.Ε. να κάνει τον καθηγητή να σου γράψει συστακτική επιστολή για το Κολούμπια να πούμε… Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο πεζή, ξενερωτικά κυνική και ο Γιώργος το γνωρίζει καλά.
Αρχικά, ας επιβεβαιώσουμε το σωστό: Πράγματι, το «Το Πρωινό» του ΑΝΤ1 τις τελευταίες 2 σεζόν με προφανή τη «γραμμή Λιάγκα» ακολουθεί τη ρότα του τη μοναχική έχοντας δικό του θεό – και ο θεός αυτός (εξαιρώντας τη μικρή «στραβοτιμονιά» με τη Δούκισσα) το έχει ευλογήσει νουμερικά. Ισχύει ότι ο Γιώργης και η ομάδα του ακροβατούν ανάμεσα στην ενημέρωση, το γκόσιπ-σχόλιο και τις κλασικές θεματικές ενότητες ενός καθαρόαιμου ψυχαγωγικού πρωινού. Είτε τον χωνεύεις τον Λιάγκα, είτε σου κάθεται στο λαιμό οφείλεις να παραδεχτείς ότι διαχειρίζεται τα παραπάνω με μαεστρία και ακρίβεια χειρουργού. Όση πληροφορία πρέπει, όση άποψη χρειάζεται, όσος λαϊκισμός συγχωρείται σε όση διάρκεια αρκεί.
Ναι, η Λιάγκεια αίσθηση του μέτρου μας γαργαλάει καμιά φορά τ’αυτιά, έχοντας όμως να χαθεί, χρόνια – μια που ο παρουσιαστής έπαθε, έμαθε και διορθώθηκε (για μένα άλλωστε που τον γνωρίζω, η προσαρμοστικότητα και το «να φτιάχνει κέηκ με ό,τι υλικά έχει» είναι το βασικό διαχρονικό ατού του). Λίγο το γέλιο λείπει απ’τη συνταγή και η αντίθετη του πληθωρικού παρουσιαστή, άποψη (εκτός απ’τις λίγες φιλότιμες προσπάθειες της Φωτεινής Πετρογιάννη). Παρόλα αυτά, η πρόταση αποτελεί πράγματι infotainment σεβαστό που κερδίζει την προτίμησή σας, καθημερινά.
Αφού ειπώθηκαν αυτά για το δίκιο του Γιώργη σ’αυτά που είπε, θα τολμήσω να αναφερθώ και σ’αυτά που ωραιοποίησε… Στην εμπορική τηλεόραση λοιπόν, του 2023, εκτός από εκπομπές που τίμια επιλέγουν να μην ακολουθήσουν το μονοπάτι του ανταγωνισμού από την πεπατημένη, όλες οι υπόλοιπες επιδιώκουν να τους χαρίσετε την τηλεθέασή σας, όπως αυτή αποτυπώνεται στα ποσοστά της (γνωστή και ως «νούμερα»). Δεν «τσιμπάω» λοιπόν στο «Δεν μπορεί να γίνονται δίπλα μας τέρατα και εμείς να ασχολούμαστε με το Survivor»… Ασχολούνται με ό,τι θέλει να βλέπει ο κόσμος και με ό,τι «κάνει νούμερα», οπότε μια χαρά θα «έπαιζαν» Σορβάιβο αν ήταν στον ΑΝΤ1. Ή μήπως δε θες να βγάλεις ακούραστα 20’ ασχολούμενος με «έτοιμη τροφή» ενός πρότζεκτ που κάνει 25%; Αν κι εσύ θα κάνεις 25% αντίστοιχα είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο, αλλά μη μου πεις ότι δε θα το δοκίμαζες επειδή «γίνονται δίπλα μας τέρατα»;
Δυστυχώς αδέλφια μου, αν θέλετε να βλέπετε τα «τέρατα», «τέρατα» θα παίζει η τηλεόραση, αν «πουλάει» το Σορβάιβο θα χορτάσετε Άη-Δομίνικο μέχρι να μυρίσει το σαλόνι σας καρύδα και αν «πουλάνε» οι δικαστικές υποθέσεις θα μάθετε μέχρι και τον ωροσκόπο κατηγορούμενων. Όλες οι εκπομπές που ακολουθούν τη λογική «δώσε στον τηλεθεατή αυτό που ζητούν τα ένστικτά του» βαδίζουν αυτό το μονοπάτι. Τα υπόλοιπα είναι ωραίες καλολογικές ατάκες για να «κλείσουν» μια τηλεοπτική ενότητα ένδοξα.
Υπάρχουν βέβαια και οι εκπομπές που προσπαθούν να μη μας δίνουν αυτό που ζητάμε, αλλά εκείνο που θα μας ωφελήσει, όπως το «Καλύτερα δε Γίνεται» που αφιέρωσε ένα ολόκληρο σλοτ (το τηλεοπτικό χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δυό διαφημιστικά διαλείμματα) την περασμένη Κυριακή σε ένα κοινωνικό πείραμα που κατέγραψε η κάμερα με επιμέλεια του Δημήτρη Πανόπουλου και αφορούσε την προσβασιμότητα στα Μ.Μ.Μ. ατόμων με αναπηρικό αμαξίδιο. Και δεν έμειναν εκεί, παρά το προχώρησαν «ζητώντας το λόγο» για τα κακώς κείμενα που προβλήθηκαν δημόσια από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ξέρω… Δεν είναι «τέρατα», χαμούρια σε καλύβες, ή εγκλήματα στα Γλυκά Νερά, την Πάτρα, ή τον Κολωνό, αλλά αποτελεί μια άλλη προσέγγιση του τηλεθεατή απ’τον «δύσκολο δρόμο»…
Όλα δεκτά και όλα αποδεκτά, αδέλφια μου. Εσείς άλλωστε, έχετε και το μαχαίρι και το τηλεκοντρόλ και το σαλόνι. Καλή τηλε-θέαση…
Κουιζάρα
Και φύγαμε για το κουίζ της εβδομάδας:
Ποιά εκπομπή έχει χωριστεί σε δύο στρατόπεδα και μόνο η παρουσιάστρια αγχώνεται για τα νούμερα, όσο οι υπόλοιποι «μάχονται» για το ποιός θα «επικρατήσει» του χρόνου;
Προσεχώς…
Οι μετεωρολόγοι τσακώνονται σαν τον Άδωνη με τον Πολάκη, τα sms απ’τ’αφεντικό να φροντίσετε να έχετε αλυσίδες αύριο μη και χάσετε τη δουλειά «πάνε κι έρχονται» και η Τσικνοπέμπτη αποτελεί μια κάποια ελπίδα, λες και την επόμενη δεν έχουμε ξύπνημα για δουλειά – «ό,τι πρέπει» για κρασοβραδιά με προβατίνα δηλαδή… Έρχεται και το Καρναβάλι να μας «εξουθενώσει» τόσο, ώστε να παρακαλάμε για τη Σαρακοστή… Πάνω-κάτω αυτό είναι το «πρόγραμμα» των εβδομάδων που έρχονται, αδέλφια και μην πείτε ότι δε σας τά ‘πα. Α… Έρχονται και τα γενέθλιά μου στις 9 Φεβρουαρίου, 01:25 το ξημέρωμα. Φροντίστε…
Κλείνω με Adele και “Rolling In The Deep” που «κολλάει» και με τον καιρό. Τα λέμε Τετάρτη, πρώτα ο Θεός, αδέλφια…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
