Μια Ωραία Ατμόσφαιρα
Δηλαδή αυτή την εβδομάδα μας απασχόλησαν ο πρίγκιπας Χάρυ και ο Κώστας Φραγκολιάς. Καταλάβατε γιατί αγαπώ τη Σοουπίτς μας, αδέλφια; Και καλά ο Κώστας, αμ ο Χάρυ που σκότωσε (γράφει στο βιβλίο του) 25 Ταλιμπάν, αλλά «τις έφαγε» απ’τον αδελφό του; Αν και το θαυμαστό στην υπόθεση δεν είναι η «πολεμική μηχανή» που παρουσιάζει να είναι ο εαυτός του, αλλά το ότι έγραψε βιβλίο – ο Ντάνος σας πείραξε, μετά.
Τώρα που έγραψα «Ντάνος», εμένα πότε θα με ρωτήσετε, αν θα τον «έπαιρνα» σε εκπομπή μου; Αυτό που όποιον παλιό σκηνοθέτη-δημιουργό βρίσκουν, τον ρωτούν αν θα διάλεγε τον Γιώργο Αγγελόπουλο για συνεργασία, τι φάση; Είναι το νέο «Θα πηγαίνατε Eurovision»; Όχι αλήθεια, αυτός ο Γιώργος, χωρίς να απαντά, ή να προκαλεί κάνει κάποιους πιο έξαλλους κι απ’τον Μουτσινά που δούλεψε τα Θεοφάνεια. Τώρα που είπα «δούλεψε», οι Ράδιο Αρβύλα καλά; Τους προσέχει κανείς, μην πάθουν καμιά κράμπα;
Πολλοί με σταματάτε στο δρόμο και με ρωτάτε: «Γιατί έχει ο ΑΝΤ1, δύο CEO;» Γιατί μπορεί. Δεν έχω όλες τις απαντήσεις, αδέλφια. Δυό πράγματα ξέρω: Πως, αυτοί οι Σορβάιβορζ νιώθουν τόσο οικεία εκεί που επέστρεψαν που πιστεύω ακράδαντα ότι έπρεπε να πληρώνονται όταν βρίσκονται εδώ και όχι το αντίθετο. Πώς το έλεγαν στο “Lost”; We have to go back…
Το δεύτερο που γνωρίζω είναι ότι με τόσα ποστ της Ιωάννας Τούνη θα γεννήσουμε εμείς, στο τέλος (με το καλό η κοπέλα και καλή λευτεριά και σ’εμάς). Γι’αυτό, «κουμπώνω» κομματάρα «Ελεύθερος» απ’τον Κωνσταντίνο Αργυρό και ξεκινάμε τα #FlyNews μας με φόρα – μπορεί και όχι.
Ο Φώτης, ο Γιώργος κ’ η Βασιλόπιτα που Φοβόταν να Κοπεί…
Δεν είναι το πρόβλημα ο Φώτης Σεργουλόπουλος και το κάθε τόσο ζμπρώξιμο (που θα έλεγε κι ο Σάκης Τανιμανίδης) του δημόσιου λόγου του προς την κατεύθυνση των θεμάτων που απασχολούν μια ολόκληρη κοινότητα – κομμάτι της κοινωνίας μας. Ακόμη κι αν οι αφορμές που βρίσκει για ν’αναπτύξει τον ακτιβιστικό λόγο του είναι όλο και συχνότερες στο πλαίσιο μιας ψυχαγωγικής εκπομπής που του ανατέθηκε από την κρατική τηλεοπτική συχνότητα και όλο και πιο «αγανακτισμένες» προς όλες τις κατευθύνσεις, τις περισσότερες φορές έχει δίκιο. Δεν είναι διόλου τυχαίο άλλωστε που από πλευράς ΕΡΤ και κατ’επέκταση, Δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο της προσπάθειας να ανανεωθεί το προφίλ της δημόσιας τηλεόρασης, τόσο ο Φώτης Σεργουλόπουλος, όσο και η Τζένη Μελιτά ήταν τα πρόσωπα των φετινών εορταστικών εκπομπών και εκδηλώσεων.
Απ’την άλλη, ούτε ο Γιώργος Λιάγκας είπε κάτι λάθος. Έμαθε απ’τα σφάλματα του παρελθόντος, ζήτησε τις συγγνώμες του και προχώρησε κάνοντάς τις, πράξη. Ο δημόσιος λόγος του προσαρμόστηκε στις επιταγές τις εποχής και διατηρώντας τη μαχητικότητα και τη «γυαλάδα στο μάτι» να είναι πρώτος στην ανταγωνιστική τηλεόραση, χαμήλωσε τους τόνους υπηρετώντας μια ψυχαγωγία που απευθύνεται στους πολλούς και όχι στους «παλιούς». Γι’αυτό άλλωστε και αποτελεί τον μοναδικό παρουσιαστή που, όχι μόνο «έπεσε», αλλά «γκρεμοτσακίστηκε» επικοινωνιακά και του επιτρέψατε να επιστρέψει πρωταγωνιστώντας μάλιστα, στην πρωινή ζώνη.
Ο Φώτης εξέφρασε την ανάγκη να σταματήσει η κοινωνία να «τροφοδοτείται» με στερεότυπα που τη διαχωρίζουν «σ’αυτούς» και «στους άλλους». Να μην διακρίνονται τα παιχνίδια σε αγορίστικα και κοριτσίστικα, σου λέει, γιατί στα μάτια των παιδιών όλα είναι και πρέπει να είναι, παιχνίδια. Να μη «φυτεύουμε» από τόσο νωρίς στην επόμενη γενιά οποιαδήποτε έννοια «διαφορετικού» που στη συνέχεια μπορεί να «ντυθεί» με αποχρώσεις, «ταμπέλες», χαρακτηριστικά και να προσδιορίσει τους μεν, ή τους δε ως καλούς/κακούς δυνατούς/αδύναμους, ή φαιδρούς/σοβαρούς. Τα παιδιά αυτά που θα μάθουν έτσι, θα γίνουν και καλύτεροι γονείς (σύμφωνα με τον Φώτη) γιατί δε θα διαιωνίσουν τη λάθος «κουλτούρα της διάκρισης» στα δικά τους, παιδιά. Έτσι τουλάχιστον τα κατάλαβα εγώ με το μικρό μου το μυαλό, αδέλφια και άδικο δεν έχει ο άνθρωπος στην πρόθεση και στην προσέγγισή του.
Απ’την άλλη ο Λιάγκας απαντά πως, για να είσαι καλός γονιός, διορθώνεις και εξελίσσεις τον εαυτό σου, ατομικά. Δε χρειάζονται «οριζόντιες» σαρωτικές αλλαγές στα κοινωνικά δεδομένα. Σου λέει δηλαδή ο Γιώργης, ότι κι εγώ που μεγάλωσα σε μια κοινωνία αγορίστικων/κοριτσίστικων παιχνιδιών μια χαρά γονιός έγινα, γιατί αυτό αφορούσε εμένα και το φρόντισα. Δεν περίμενα να γίνουν «μεικτά» τα παιχνίδια στα παιχνιδάδικα για να μάθω στο παιδί μου πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι και κανείς καλύτερος, ή χειρότερος. Και επειδή μια τέτοια κουβέντα – αν ανταπαντούσε (πάλι) ο Φώτης θα κατέληγε στην άγονη ατραπό του ποιός είναι καλύτερος πατέρας – ας μείνουμε σ’αυτό το σημείο που η συζήτηση παραμένει χρήσιμη στον δημόσιο διάλογο, αδέλφια μου.
Μνημείο: «Το Σχόλιο που Δεν Έγινε Ποτέ»
Θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ, λοιπόν, όπως σας έταξα στα #Reminders της Τετάρτης στον δημόσιο σχολιασμό του θέματος. Και μάλιστα, θέλω να αναφερθώ όχι σε όσα ειπώθηκαν, αλλά σ’εκείνα που λογοκρίθηκαν στο μυαλό όσων μίλησαν από την παρέα του «Το Πρωινό» για να μην «έχουν άλλα». Νιώθω, λοιπόν αδέλφια, ότι βρισκόμαστε σε μια φάση του δημόσιου λόγου, όπου (επιτέλους) ακούγεται η σωστή προσέγγιση του Φώτη Σεργουλόπουλου που έως τώρα αγνοούσαμε, περιθωριοποιούσουμε, ή χλευάζαμε και μάλιστα, απ’το συστημικό-δυσκίνητο-συντηρητικό βήμα του κρατικού τηλεοπτικού φορέα. Και αυτό αποτελεί πολλαπλή κατάκτηση και Σούπερ-Φαπ σε ό,τι παλιό και ξεπερασμένο – Άξιον και δίκαιον, λοιπόν.
Επειδή όμως, τέτοιοι είμαστε και στην Ελλάδα, πριν ισορροπήσουμε, πρέπει να δοκιμάσουμε τη γλύκα του άλλου άκρου, στην «αντίπερα όχθη» του κοινωνικού διαλόγου που ανακύπτει έχουμε απόψεις που φοβούνται να εκφραστούν, μπας και μας πουν ομοφοβικούς, λαϊκιστές, σεξιστές, ρατσιστές, εκπρόσωπους, ή αντιπρόσωπους. Και έχεις ένα πάνελ εκπομπής να πελαγοδρομεί εκφράζοντας μέρος της άποψής τους, ή των σκέψεών τους μη και παρεξηγηθούν, στοχοποιηθούν και περάσουν μαύρα Θεοφάνια στα σόσιαλ. Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται για το άλλο άκρο, έτσι;
Εν τω μεταξύ, επειδή γνωρίζω τους ανθρώπους δε θα έλεγαν και καμιά ακραία, ή παλιακή άποψη. Τις ανησυχίες-απορίες μπορεί να ήθελαν να εκφράσουν στην προσέγγιση Σεργουλόπουλου όσον αφορά τα κοριτσίστικα-αγορίστικα παιχνίδια. Αντί γι’αυτό εκθειάζουμε τον «Φώτη» (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν αναφέρομαι στον Σεργουλόπουλο αυτή τη στιγμή, αλλά στον εκφραστή της πολίτικλι-κορέκτ άποψης), ξεκαθαρίζουμε πόσο γαμάτος παρουσιαστής, πατέρας, κηπουρός και ψήστης είναι – για να μη νομίζει κανείς ότι έχουμε κάτι μαζί του – και μετά, δειλά και ψελλίζοντας εκφράζουμε μια μίζερη αντιρρησούλα (ο Θεός να την κάνει). Φοβάσαι αφού, τι το «παίζεις» το θέμα;
Έξω Απ’το Χορό, Κόβουν Τη Βασιλόπιτα…
Κι εδώ θέτω την ερώτηση που εύλογα έρχεται αυτή τη στιγμή στο μυαλό σας: «Εσύ, ρε Ουγγαρέζε θα έλεγες κάτι παραπάνω, δηλαδή;» Φυσικά και όχι, κότα κι εγώ. Γι’αυτό και επέλεξα να τα γράψω εδώ που ορίζω ακριβώς τις λέξεις που χρησιμοποιώ, αυτά που εννοώ και λιγοστεύω τις πιθανότητες να με διακόψει, ή να με παρεξηγήσει κάποιος. Δεν είναι όμως αυτό ακριβώς, περιορισμός του δημόσιου λόγου και μάλιστα της τηλεοπτικής του, έκφανσης; Πάμε δηλαδή να επιδιορθώσουμε ένα κομμάτι στην κοινωνία μας και «καταστρέφουμε» ό,τι χτίσαμε σε ένα άλλο τόσο σημαντικό, όσο η ελευθερία της έκφρασης και η εμπιστοσύνη στην καλή πρόθεση του διπλανού μας;
«Μπήκανε» νονοί στη συζήτηση, αναφέρθηκαν στα καταστήματα ρούχων που έχουν τμήματα με αντρικά και γυναικεία, μα και σε βιβλιοθήκες με ορόφους διαφορετικών ειδών λογοτεχνίας… Αλληγορίες, παραβολές και παρομοιώσεις – γύρω-γύρω όλοι δηλαδή, απ’τη συζήτηση που αποφεύγουμε να κάνουμε: «Αν ο πατέρας δει το γιο του να του φέρνει μια κούκλα ως δώρο που θέλει για τα Χριστούγεννα, τι θα πει;» Αυτή τη συζήτηση εισάγει ο Φώτης. Είμαστε έτοιμοι να την κάνουμε τηλεοπτικά; Ας μιλήσουμε με ανοιχτά αυτιά, ειλικρινά και πρακτικά: Τι θα γινόταν στις περισσότερες περιπτώσεις, τι λένε οι ειδικοί ότι πρέπει να γίνεται και ποιά είναι η «σωστή» αντίδραση του γονιού. Ορίστε η «βασιλόπιτα». Θα την «κόψουμε», ή φοβόμαστε μη μας «πέσει το φλουρί» δημόσια; Πρέπει όμως πριν, να την πει κάποιος με τ’όνομά της: Βασιλόπιτα.
Δεν υπάρχουν «Σχολές Γονέων» και σίγουρα όχι «Μιντιακή Μετεκπαίδευση στο Πολίτικαλ Κορέκτνες 1.0.1.) Αρκούν άνθρωποι με ανοιχτά μυαλά και πρόθεση να διορθώσουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και όχι να τα «εκδικηθούν»… Άνθρωποι που αγαπούν τα παιδιά και τα παιδιά τους, την τηλεόραση, τους τηλεθεατές και τα δικά τους, παιδιά. Είμαι σίγουρος πως και ο Φώτης θα συμμετείχε σε μια τέτοια συζήτηση που θα ξεκινούσε απ’το «Το Πρωινό». Γιατί ο δημόσιος λόγος μπορεί να επιτευχθεί απ’την τηλεόραση και γιατί όχι, από ένα πρωινό. Αντί να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα και καθένα να εκπροσωπείται απ’τον δικό του «Φώτη», ας γίνουμε όλοι «Φώτηδες» και χρόνια πολλά Φώτη (κιόλας).
Λευτεριά στην Ιφιγένεια…
Παίζει στη «Σούπερ Κατερίνα» βίντεο όπου ο Μαυρίκιος Μαυρικίου «θάβει με το γάντι» τη Φωτεινή Δάρρα για την παρουσία της στο J2Us. Λίγο ότι τα τραγούδια που έλεγαν με τον Παραολυμπιονίκη μας στην ξιφασκία, Πάνο Τριανταφύλλου υπήρχε διάχυτη η εντύπωση ότι έπρεπε να είναι της αρεσκείας-έγκρισής της, κάτι πως ήταν σίγουρη ότι θα κερδίσει, ότι τη γνωρίζει «κι απ’την καλή κι απ’την ανάποδη» για να καταλήξει «καρφώνοντας» το τι του είπε αμέσως μετά τον τελικό: Ότι την επόμενη μέρα ο κόσμος θα «κράξει» το J2Us που δεν «έβγαλε» νικητή τον Πάνο.
Όλα ωραία για τη «Φιλιώ που όλους τους φιλιώνει», Μαυρίκιο Μαυρικίου. Αν δε, προσθέσεις σ’αυτά και την απάντηση της Φωτεινής Δάρρα στον Ανδρέα Μικρούτσικο (που με ζόρι βλέπω να «την παλεύει» εκεί μέσα – αγωνιστικούς χαιρετισμούς Ανδρέα) έχεις μια χαρά θεματάρα να σχολιάζεις για ένα ολάκερο σλοτ (=χρονικό διάστημα «αέρα» ανάμεσα σε δύο διαφημιστικά διαλείμματα.
Όχι όμως… Έπρεπε να βρούμε άλλο λόγο μανούρας – κατά προτίμηση, κάποιον που θα φέρει σε δύσκολη θέση τον τηλεθεατή δημιουργώντας του, συναισθήματα ετεροντροπής. Μόλις η συνέντευξη Μαυρικίου φτάνει στο τέλος της λοιπόν, η παρουσιάστρια, αφού διευκρινίζει ότι (όπως ξέρουμε) στηρίζει πάντα τους συνεργάτες της, επισημαίνει απ’όλο το βίντεο την ερώτηση της εργαζόμενης – στη δική τους, εκπομπή – δημοσιογράφου προς τον Μαυρίκιο. Σ’αυτό το σημείο να αναφέρω ότι, επίτηδες δε γράφω το όνομα της κοπέλας, ώστε εγώ τουλάχιστον να μην την εκθέσω άλλο κι ας μην είμαι συνεργάτης της. Για την οικονομία του κειμένου, ας την αποκαλούμε, από εδώ και στο εξής «Ιφιγένεια» για ευνόητους λόγους.
Απ’όλα όσα «κατέδωσε» ο Μαυρίκιος για τη Φωτεινή και κατ’επέκταση το J2Us λοιπόν, η παρουσιάστρια θεώρησε ότι έπρεπε να σταθεί σε μια «λάθος ερώτηση» της Ιφιγένειας που μες το κωλόβραδο έστειλαν να πάρει συνέντευξη απ’τον κο Μαυρικίου: «Μήπως η Φωτεινή ήταν σίγουρη ότι θα κερδίσει επειδή ο Πάνος έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα και ίσως ο κόσμος συγκινηθεί;» Λάθος διατυπωμένη ερώτηση και η Κατερίνα έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο συγκεκριμένο θέμα – τα δέχομαι και τα σέβομαι. Όμως γιατί έπρεπε αυτή η εσωτερική μανούρα να γίνει δημόσια;
Μόνη της πήρε μια κάμερα η Ιφιγένεια και πήγε στο Μαυρίκιο; Κι αν υποθέσουμε πως δεν της είπαν «ρώτα κι αυτό» γνωρίζοντας ότι ο λαλίστατος συνεντευξιαζόμενος αφορμή ζήταγε να «καταδώσει» (με αγάπη πάντα) τα λόγια της Φωτεινής Δάρρα μετά τα αποτελέσματα του τελικού… Ε ύστερα, αυτό το υλικό δεν ελέγχθηκε από κανέναν; Κι αν ρώταγε η Ιφιγένεια αν ο Μαυρίκιος φοράει τρύπιο βρακί, θα το βλέπαμε κι αυτό στις οθόνες μας;
Και, εν πάση περιπτώσει, αδέλφια μου, θες να «θυσιαστεί» η Ιφιγένεια για να περάσεις το μήνυμα: Για κανέναν άνθρωπο δεν υπάρχουν «ιδιαιτερότητες», ειδικά στον δημόσιο λόγο – ας είναι (αν γίνεται με τη συναίνεση και της ίδιας, ας είναι διπλά). Δε μπορείς να το επισημάνεις ευγενικά αναγνωρίζοντας τον «πρότερο έντιμο βίο», ή την κούραση της Ιφιγένειας; Στην τελική, ρόλος του επικεφαλής είναι να καλύπτει τον συνεργάτη του στον τηλεθεατή και «εσωτερικά», ας τον κατσαδιάσει. Ταλαίπωρη Ιφιγένεια, τι σού ‘μελλε να πάθεις, τώρα που δεν μπορεί να σε απαλλάξει και κανένα ελάφι απ’τη θυσία σου…
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την κουιζάρα μας, αδέλφια
Ποιος παρουσιαστής θέλει να του φοράνε οι στυλίστες του, κάλτσες και παπούτσια;
Σήμερα ξεστολίζουμε και από αύριο «τα κεφάλια μέσα» για όλους, όσοι δεν τα έβαλαν ήδη. Για να μη μιλήσω για εκείνους που δεν τα έβγαλαν και ποτέ. Όλα μαύρα, αδέλφια, μην το ψάχνετε… Καραδευτεράρα αύριο και όλη η τσαγκαροβδομάδα στα πόδια σας. Δε βαριέστε… Όλα στο πρόγραμμα είναι αυτόν το χειμώνα που δεν έκανε «χειμώνα». Τι απέμεινε, άλλωστε; 350 μέρες, μέχρι τα Χριστούγεννα.
Είμαστε απ’τους πρώτους που έβαλαν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια (απ’τον Οκτώβρη κιόλας) τόσο στο My Radio 104.6, όσο και στα Κυριακάτικα #FlyNews μας. Ας είμαστε και απ’τους τελευταίους, ακόμη και σ’αυτή τη χρονική στιγμή που, μάλλον τα «σιχαθήκατε»: “Christmas Is All Around” λοιπόν απ’τον φοβερό και τρομερό ξεπεσμένο ροκ-σταρ Billy Mack που υποδύεται ο Bill Nigh στο αγαπημένο «Love Actually». Κάπως αυτό είναι το συναίσθημα των ημερών, πλαισιωμένο απ’τα «μαγκώματα» που τρώει ο τραγουδιστής κατά τη διάρκεια του video-clip κάνοντας κάτι που δε θέλει, ώστε να καταφέρει να ξεφύγει απ’τους δαίμονες μιας καριέρας που παρήλθε, αλλά ήταν η δική του, καριέρα…
Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com
